รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 158 หยุดเวลาได้ ผู้ฝึกตนนี่สุดยอด!
หลังได้ยินที่ท่านเซียนบอก นัยน์ตาของประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนกับหูช่วงต่างเป็นประกายกันทั้งคู่
น้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ที่ท่านเซียนทำให้กินคราวก่อนนอกจากอร่อยแล้ว ยังช่วยบรรลุร่างทองอมตะ ร่างวัชระ และเปิดจุดลับทั้งห้าของร่างกายของพวกเขาอีกด้วย!
บัดนี้ท่านเซียนจะตุ๋นเนื้อให้พวกเขากินอีก จะไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นดีใจได้อย่างไร!?
รางวัล!
นี่คือรางวัลที่ท่านเซียนประทานแก่พวกเขา!
ท่านเซียนรู้อยู่ก่อนแล้วว่าพวกเขาจะมา ถึงได้ขึ้นเขาไปล่าสัตว์ป่ามาให้พวกเขาได้กินล่วงหน้า!
พวกเขาซาบซึ้งเหลือแสน คิดในใจไปว่าได้ติดตามท่านเซียนช่างเป็นเรื่องที่ดียิ่ง ท่านเซียนยังใจดีกับพวกเขาเสมอเลย!
“คุณชาย ครั้งก่อนได้ยินคุณชายกล่าวถึงตู้เย็น ซึ่งเป็นของใช้เล็ก ๆ ที่บ้านเกิด ข้าบังเอิญได้สิ่งที่คล้ายคลึงกันมา จึงตั้งใจนำมาให้คุณชาย!”
ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์มิกล้าบอกไปตามตรงว่าตนทำภารกิจที่ท่านเซียนมอบหมายให้สำเร็จ และนำตู้เย็นที่ท่านเซียนปรารถนากลับมาให้
แม้นความจริงจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม
แต่ท่านเซียนไม่เคยพูดออกมาตรง ๆ เขาหรือจะหาญกล้ากล่าวในที่แจ้ง?
นอกเสียจากว่าเขาเสียสติ เป็นบ้า ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ถึงกล้าเปิดโปงกระมัง!
ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์หยิบกล่องของขวัญออกมาหนึ่งกล่อง และยื่นให้ท่านเซียน
ภายในกล่องของขวัญนั้นบรรจุผลึกใสรูปทรงสี่เหลี่ยมชิ้นนั้นเอาไว้ หรือก็คือ ‘หทัยแห่งกาลเวลา’
“หืม?”
หลี่จิ่วเต้าได้ยินคำว่าตู้เย็น พลันสนใจขึ้นมาทันที มือยื่นออกไปรับกล่องของขวัญไว้
กล่องของขวัญนั้นมีขนาดไม่ใหญ่ ถือดูแล้วก็มีน้ำหนักเบายิ่ง หลี่จิ่วเต้าฉงน สิ่งนี้จะใช่ตู้เย็นหรือ?
จากนั้นเมื่อเขาเปิดกล่องของขวัญออก ก็ได้เห็นผลึกใสรูปทรงสี่เหลี่ยมที่ถูกบรรจุอยู่ภายใน
จะเป็นของวิเศษประเภทน้ำแข็งหรือไม่นะ?
เขาหยิบผลึกใสรูปทรงสี่เหลี่ยมออกจากกล่อง
ก็ไม่เย็นนี่นา
ผลึกใสสี่เหลี่ยมนี้ปราศจากอุณหภูมิ
แล้วของสิ่งนี้เก็บรักษาผักผลไม้และเนื้อสัตว์ได้อย่างไร?
เขามองเฮ่อเหยียน อยากถามว่าผลึกใสทรงสี่เหลี่ยมนี้มีคุณสมบัติใด
กลับพบว่าเฮ่อเหยียนไม่ขยับเขยื้อน ราวกับถูกสะกดไว้อย่างนั้น!
เกิดอะไรขึ้น?
เขาสะบัดมือตรงหน้าเฮ่อเหยียน พบว่าเฮ่อเหยียนถูกสะกดไว้จริง ๆ กระทั่งไม่ไหวติงแม้แต่น้อย
ให้ตาย…เวลาหยุดเดินอย่างนั้นหรือ?
หลี่จิ่วเต้าตกใจยิ่ง
ชายหนุ่มหันมองไปรอบ ๆ แมวขาวตัวน้อย เมิ่งจี หูช่วง เซี่ยเหยียน หลิงอิน ต่างนิ่งไม่ไหวติง ไม่แม้แต่จะกะพริบตา
มีปลากระโจนออกจากโอ่ง พร้อมด้วยหยดน้ำสาดกระเซ็นเป็นพรวน
ผลปรากฏว่า ทั้งปลาและหยดน้ำที่กระเซ็นขึ้นมาต่างหยุดนิ่งกับที่!
ชายหนุ่มเดินไปหยุดอยู่ตรงโอ่งน้ำ ภาพตรงหน้าให้ความรู้สึกมหัศจรรย์ใจอย่างแท้จริง เขาเอื้อมมือไปแตะปลาและหยดน้ำที่หยุดนิ่งกลางอากาศ
สุดยอด!
หลี่จิ่วเต้าเข้าใจแล้ว ผลึกชิ้นนี้สามารถหยุดเวลาได้!
เมื่อเวลาหยุดเดิน ไฉนเลยจะมีการเน่าเปื่อยเกิดขึ้น?
ของแบบนี้เจ๋งกว่าตู้เย็นมากโข!
ถึงแม้ตู้เย็นแช่แข็งได้ กระนั้นก็ยังมีเวลาจำกัด ทว่าของชิ้นนี้ทำให้เวลาหยุดเดินได้ จะเก็บรักษาไว้ทั้งชีวิตก็มิใช่ปัญหา!
ทว่า…กินอาณาบริเวณกว้างเกินไปหรือเปล่า?
เวลาทั่วทั้งลานชะงักงัน ทุกสิ่งหยุดนิ่ง แล้วหลังจากนี้เขาจะใช้ชีวิตเยี่ยงไร!?
ถ้าควบคุมขอบเขตของมันได้คงดี
หลี่จิ่วเต้าพูดในใจ
แล้วเวลานั้นเอง เขาก็เห็นพวกเฮ่อเหยียนกลับมาเป็นปกติ เริ่มมีการกะพริบตากัน
ชายหนุ่มรีบหันไปมองทางโอ่งน้ำทันที
พบว่าด้านโอ่งน้ำยังไม่เปลี่ยนแปลง ปลาและหยดน้ำต่างหยุดนิ่งกลางอากาศดังเดิม!
ใช้ได้นี่!
สิ่งนี้เหมือนกับลูกแก้วที่อวิ๋นกู่นำมาให้คราวก่อน เป็นของวิเศษที่ควบคุมได้ตามที่ใจเขานึก!
หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้มด้วยความเบิกบาน สะท้อนใจไม่หยุด ผู้ฝึกตนนี่สุดยอดจริง ๆ ของวิเศษที่ใช้นั้นล้วนแต่น่าทึ่งทั้งนั้น
ควบคุมเวลาได้…
ของวิเศษชิ้นนี้เลอค่าเกินไปหรือเปล่า?
หลี่จิ่วเต้าไม่สบายใจเท่าใด
ถึงอย่างไรเขาก็เคยรับรองเฮ่อเหยียนและหูช่วงเพียงครั้งเดียว เลี้ยงน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ หลังจากนั้นเพียงแลกเปลี่ยนทักษะการวาดภาพกันเท่านั้น
เขายอมรับผลึกใสควบคุมเวลาแสนล้ำค่าของอีกฝ่ายไว้แบบนี้ไม่ได้จริง ๆ
ถึงแม้เขาจะชอบมากก็ตาม
“ควบคุมเวลา…ผู้เฒ่าเฮ่อ ของขวัญชิ้นนี้สูงค่าเกินไปหรือเปล่า?”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวกับเฮ่อเหยียน
ของวิเศษที่ควบคุมเวลาได้
ต่อให้ในโลกการฝึกตนก็คงเป็นของหายากกระมัง
ถึงอย่างไรการมีของวิเศษที่สามารถควบคุมเวลาได้ก็เท่ากับไม่มีวันพ่ายแพ้ ผู้ใดเล่าจะเป็นคู่ต่อสู้ได้
ของขวัญสูงค่าไปหรือเปล่า?
เฮ่อเหยียน ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนได้ยินประโยคนี้แล้วงุนงงไปหมด
ท่านเซียนหมายความว่าอย่างไร
มิใช่ว่าท่านเซียนสั่งให้เขานำตู้เย็นกลับมาหรือ?
แล้วนี่ท่านเซียนหมายความว่าจะคืนให้เขาอย่างนั้นหรือ!
หรือเขาเข้าใจผิด นี่ไม่ใช่ตู้เย็นที่ท่านเซียนปรารถนา?
อีกด้าน ผู้เฒ่าเมิ่งจีกับลั่วสุ่ยก็งุนงงเช่นกัน
พวกเขารู้ว่าท่านเซียนมอบหมายภารกิจตู้เย็นไว้ให้ และพวกเขาต่างเข้าใจว่าตู้เย็นที่ท่านเซียนหมายถึงคือของวิเศษประเภทเวลา
แต่ฟังจากที่ท่านเซียนพูดในตอนนี้ ราวกับมิได้หมายความอย่างนั้น…
“เก็บรักษาความสดใหม่ได้นิจนิรันดร์ ไม่มีวันเน่าเปื่อย…หมายถึงของวิเศษประเภทเวลาโดยไม่ต้องสงสัย! ไม่ถูก ข้าคงคิดผิดไป ท่านเซียนหมายความอย่างอื่นเป็นแน่!”
ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนคิดในใจอย่างรวดเร็ว
เวลานั้น เขาหันไปเห็นหลิงอิน
เข้าใจแล้ว!
เขาเข้าใจความหมายของท่านเซียนทันที!
ท่านเซียนท่องโลกมนุษย์ในฐานะปุถุชน ยามนี้มีปุถุชนอย่างหลิงอินอยู่ ท่านเซียนจะรับของขวัญที่ผู้ฝึกตนอย่างเขามอบให้ตรง ๆ ได้อย่างไร
หากเป็นของธรรมดายังพอว่า
แต่นี่คือของวิเศษที่สามารถควบคุมเวลาได้เชียวนะ ไม่เห็นหรือว่าหลิงอินกำลังจับจ้องปลาและหยดน้ำที่นิ่งค้างกลางอากาศ!
ให้ของวิเศษระดับนี้เป็นของขวัญ…เป็นตามที่ท่านเซียนว่าจริง ๆ ของขวัญสูงค่าเกินไป!
เช่นนี้อาจทำให้ปุถุชนอย่างหลิงอินแคลงใจในตัวตนของท่านเซียน!
ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนสัมผัสคลื่นพลังปราณจากตัวหลิงอินไม่ได้ จึงทึกทักไปเองว่าหลิงอินเป็นปุถุชนธรรมดา
หลังจากเข้าใจทุกอย่างกระจ่างแจ้ง เขารู้แล้วว่าควรตอบอย่างไร
เขาคลี่ยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “สิ่งนี้เป็นเพียงของเล่นเล็กน้อยเท่านั้น หาได้ล้ำค่าไม่ ในโลกการฝึกตนมีอยู่ถมเถ! ฝีมือด้านศิลป์ของคุณชายมิมีผู้ใดทัดเทียม ภาพที่วาดนั้นอัศจรรย์ใจยิ่ง ข้าชื่นชอบการวาดภาพมาก คราวก่อนคุณชายต้อนรับเป็นอย่างดี ซ้ำยังชี้แนะทักษะวาดภาพแก่ข้า ของขวัญชิ้นนี้ คุณชายโปรดรับเอาไว้ด้วยเถิด!”
ตอบเช่นนี้คงใช้ได้แล้วกระมัง?
เขาชื่นชมฝีมือด้านศิลป์ของท่านเซียน จึงมอบของขวัญให้ท่านเซียน เช่นนี้นับว่าสมเหตุสมผล!
นอกจากนี้ เขายังจงใจกล่าวว่าของขวัญนี้หาได้ล้ำค่า เป็นเพียงของชิ้นเล็กน้อย ปุถุชนอย่างหลิงอินคงไม่คิดไปไกลกระมัง
“อ๋อ ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง…”
หลี่จิ่วเต้ายิ้ม นึกในใจว่าเขานี่ชอบคิดมากเหลือเกิน
หากผลึกใสควบคุมเวลาก้อนนี้สุดยอดปานนั้นจริง ไฉนเลยเฮ่อเหยียนจะยกให้เขาง่าย ๆ!
เขายังรู้จักผู้ฝึกตนน้อยไป
สำหรับเขาการควบคุมเวลาได้นั้นประเสริฐอย่างที่สุด แต่สำหรับผู้ฝึกตนนี่อาจหาใช่ของทรงพลังแต่อย่างใด
ผู้ฝึกตนมีวิธีการมากมาย
คิดแล้วที่เมื่อครู่เฮ่อเหยียนถูกสะกดคงทำเพื่อเขา ให้เขาได้เข้าใจคุณสมบัติของผลึกใสก้อนนี้
หากอยู่ในการต่อสู้จริง เกรงว่าเขาคงไม่อาจสะกดผู้ฝึกตนได้
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าขอรับไว้แล้วกัน”
หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้ม
ถ้าไม่รับ ออกจากทำร้ายจิตใจเฮ่อเหยียนไปหน่อย
อย่างไรเฮ่อเหยียนก็ตั้งใจนำสิ่งนี้มาให้
เฮ่อเหยียนไม่เลวเลย ซ้ำยังเป็นคนมีมารยาท คราวก่อนเขาแค่เอ่ยถึงตู้เย็นไปอย่างนั้น เฮ่อเหยียนกลับจำใส่ใจ และนำของวิเศษที่คล้ายคลึงกันมาให้
คนผู้นี้ควรค่าแก่การคบเป็นสหายอย่างยิ่ง!
หลี่จิ่วเต้าคิดในใจ ไม่เสียแรงที่คราวก่อนเขาตั้งใจรับรองพวกเฮ่อเหยียนเป็นอย่างดี
