รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 159 สุดเปรมปรีดิ์ ฤดูร้อนนี้สาแก่ใจนัก!
เห็นท่านเซียนรับไว้ ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์พลันแช่มชื่นสุด ๆ และได้ใจมากขึ้นไปอีก
เขาเดาไม่ผิด!
ท่านเซียนแกล้งบอกปัด ‘หทัยแห่งกาลเวลา’ เพราะมีปุถุชนอย่างหลิงอินอยู่ที่นี่
อีกด้าน ผู้เฒ่าเมิ่งจีกับลั่วสุ่ยก็ถึงบางอ้อ
พวกเขาไม่ทราบตัวตนที่แท้จริงของหลิงอินเช่นกัน จึงยังคิดว่าหลิงอินเป็นปุถุชนธรรมดา
ใช้ได้นี่
วิเคราะห์ได้แม่นยำ!
ผู้เฒ่าเมิ่งจีกับลั่วสุ่ยก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดท่านเซียนถึงบอกปัด และคิดในใจว่าประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนหัวไวจริงเชียว
ทว่าในสายตาหลิงอินและเซี่ยเหยียนกลับมิได้เป็นเช่นนั้น
ของวิเศษประเภทกาลเวลา… ของชิ้นเล็ก ๆ?
โลกแห่งการฝึกตนมีอยู่ถมเถ?
คนผู้นี้ทำเพื่อเอาใจท่านเซียนแล้ว ช่างกล้าเอ่ยคำ และตัดใจได้ลงจริง ๆ!
พวกนางไม่รู้จักประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียน และไม่รู้ว่าท่านเซียนเคยมอบหมายหน้าที่แก่ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนเช่นกัน
ของวิเศษประเภทกาลเวลา หายากเสียยิ่งกว่ากระไร ตั้งแต่เมื่อครั้งโบราณกาลก็มีอยู่เพียงหยิบมือ
มิหนำซ้ำ พวกนางยังสัมผัสถึงพลังแห่งกาลเวลาจากผลึกใสรูปทรงสี่เหลี่ยมนั้นได้อย่างไร้ขีดจำกัด นับเป็นของวิเศษในหมู่ของวิเศษ!
เกรงว่าคนผู้นี้คงยกสมบัติก้นหีบออกมาให้แล้วกระมัง!
แล้วยังแสร้งทำใจกว้างบอกว่ามิได้เลอค่าอะไร…
มีสิ่งใดที่ท่านเซียนไม่รู้บ้าง แล้วไฉนเลยจะไม่รู้ถึงมูลค่าที่แท้จริงของผลึกใสประเภทกาลเวลาก้อนนี้
ที่ก่อนหน้านี้ท่านเซียนบอกปัด คงเพราะไม่ต้องการให้คนผู้นี้ต้องสิ้นเปลือง
คนผู้นี้แสร้งทำใจกว้าง ท่านเซียนคงมองออกหมด
ที่ท่านเซียนยอมรับไว้ คิดแล้วคงเพราะไม่ต้องการทำร้ายน้ำใจของคนผู้นี้
‘ท่านเซียนช่างมีเมตตา!’
พวกนางคิดกับตัวเองด้วยความสะท้อนใจ
ท่านเซียนใส่ใจเขานัก!
หากมิใช่เช่นนี้ ท่านเซียนคงไม่มีทางยอมรับผลึกใสก้อนนี้
ในสายตาพวกนาง ผลึกใสประเภทกาลเวลาก้อนนี้สูงส่งล้ำค่าเหลือแสน แต่ในสายตาท่านเซียน คงเป็นเพียงของดาด ๆ กระมัง ซ้ำยังหาได้ล้ำค่าไม่
“เชิญด้านใน ๆ”
หลี่จิ่วเต้าเชิญเฮ่อเหยียนและหูช่วงเข้าไปนั่งในห้องโถงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ข้าจะไปยกชามาให้ทั้งสองท่าน”
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มแล้วเดินเข้าไปในครัว ก่อนจะยกเครื่องน้ำชาและใบชาอันเป็นของรางวัลจากระบบออกมา
เครื่องน้ำชาและใบชาเช่นนี้ ปกติแล้วเขาเองยังทำใจใช้ไม่ลง กระทั่งทำใจดื่มไม่ลง
มีเพียงคราวก่อนที่เคยยกออกมารับรองเวิงอู๋โยวครั้งหนึ่งเพื่อช่วยเซี่ยเหยียน
คราวนี้เฮ่อเหยียนยกของวิเศษเช่นนี้ให้เขา
แม้ว่าสำหรับผู้ฝึกตนอย่างเฮ่อเหยียนจะไม่ใช่ของวิเศษวิโสแต่อย่างใด
ทว่าสำหรับเขา ของวิเศษชิ้นนี้สุดยอดมาก
สามารถควบคุมหยุดยั้งเวลาได้ จากนี้ไปเขาไม่ต้องกังวลปัญหาเน่าเปื่อยของผักสด ผลไม้และเนื้อสัตว์อีกแล้ว
ถือว่าเป็นของขวัญชิ้นใหญ่!
เขาต้องรับรองเฮ่อเหยียนเป็นอย่างดีจึงจะถูก!
หลังจากวางเครื่องน้ำชาและใบชาลงโต๊ะแล้ว เซี่ยเหยียนกับลั่วสุ่ยไม่เท่าไร ทว่าหลิงอิน ผู้เฒ่าเมิ่งจี เฮ่อเหยียน และหูช่วงต่างสะท้านใจอย่างยิ่งยวด!
เซี่ยเหยียนกับลั่วสุ่ยเคยเห็นเครื่องน้ำชาและใบชาชุดนี้แล้ว แต่พวกหลิงอิน ผู้เฒ่าเมิ่งจี เฮ่อเหยียน และหูช่วงเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!
เครื่องน้ำชาเป็นแบบครบชุด ประกอบด้วย เตาถ่านไม้ขนาดเล็ก กาน้ำชา ถ้วยน้ำชา ช้อนชา ที่คีบถ้วยชา รวมถึงโถเก็บใบชา
‘ถ่านไม้นี้เป็นหนึ่งในสิบโอสถจักรพรรดิชั้นยอด จ้าวแห่งโอสถจักรพรรดิทั้งปวง เรียกได้ว่าทัดเทียม หรืออาจจะทำจากไม้ของต้นจักรพรรดิผานเถาอันเป็นโอสถเซียนอยู่แล้ว…!’
‘หนึ่งหม้อสยบฟ้าดิน หนึ่งหม้อสะกดสุริยะจันทรา นี่ก็คือหม้อกลั่นสวรรค์ในตำนาน ซึ่งลือกันว่ากลืนปฐมกาล พ่นปฐพี แปรสภาพของสรรพสิ่ง!’
‘นี่คือชาเซียนแห่งการรู้แจ้งในตำนานหรือ!?’
หัวใจพวกเขาเต้นโครมคราม ท่านเซียนเพียงต้มชาอย่างเรียบง่าย กลับสร้างความตะลึงแก่พวกเขามหาศาล!
‘ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนหลักแหลมพอ ตระหนักในความหมายของท่านเซียนได้ทันท่วงที นี่คือรางวัลพิเศษที่ท่านเซียนประทานแก่ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียน!’
ผู้เฒ่าเมิ่งจีคิดกับตัวเองอย่างสะท้อนใจ
คราวก่อนเจ้านิกายของเขา อวิ๋นกู่ ก็ได้ชาที่ท่านเซียนประทานให้
ทว่าชาในครานั้น ไม่อาจเทียบกับในครานี้ได้เลย!
เจ้านิกายปฏิบัติภารกิจที่ท่านเซียนมอบหมายให้ลุล่วง ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนก็ปฏิบัติภารกิจที่ท่านเซียนมอบหมายให้ลุล่วง ทั้งคู่ทำได้เหมือนกัน
ทว่าท่านเซียนกลับประทานชาที่ล้ำค่ายิ่งกว่า เห็นได้ชัดว่าเป็นการตกรางวัลแก่ความหลักแหลมของประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนเมื่อก่อนหน้านี้
‘ยังดีที่ข้าฉลาดพอ ตระหนักได้ทันท่วงที!’
เฮ่อเหยียนคิดกับตัวเองในใจอย่างนึกโชคดี
หากก่อนหน้านี้เขาไม่ทันได้ตระหนักถึงความหมายของท่านเซียน พลั้งปากหลุดความลับของท่านเซียนออกไป อย่าว่าแต่ดื่มชาเลย ได้อยู่ที่นี่ต่อก็นับว่าดีมากแล้ว!
‘คนผู้นี้เหมือนถูกโชคหล่นทับ ท่านเซียนใส่ใจเขาจริง ๆ!’
หลิงอินกับเซี่ยเหยียนคิดในใจ
ท่านเซียนไม่เพียงแต่มีเมตตา และไม่เคยปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างไร้ความเป็นธรรม
ท่านเซียนรับรู้ถึงความจริงใจของคนผู้นี้ ถึงได้ประทานชาวิเศษเช่นนี้ให้!
คนผู้นี้ไม่เลวจริง ๆ!
ฮ่า ๆ!
ในใจพวกนางก็มีความสุขมากเช่นกัน เพราะพวกนางได้ประโยชน์ไปด้วย ได้มีวาสนาดื่มชาวิเศษระดับนี้!
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น พวกนางถูกชะตากับคนผู้นี้อย่างยิ่งยวด
หลังต้มชาเสร็จ หลี่จิ่วเต้ายกถ้วยดื่มร่วมกับพวกเฮ่อเหยียน
เขายิ้มพลางกล่าว “พวกท่านคุยกันไปก่อน ข้าจะไปทำอาหาร”
จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากตรงนั้น และเข้าไปในครัว
หลี่จิ่วเต้าหยิบผลึกใสประเภทกาลเวลาออกจากกล่องของขวัญ หมายจะวางไว้สักที่ เช่นนี้เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าอาหารจะเน่าเสียอีก
แม้ว่าสัตว์ป่าที่นำกลับมาจากเนินเขาเขียวจะมีไม่มาก แต่กระนั้นก็มิใช่น้อย ๆ
ต่อให้นับเฮ่อเหยียนและหูช่วงสองคนเข้าไปด้วย ก็ไม่สามารถกินหมดในมื้อเดียว
เขาตั้งใจจะเหลือเนื้อไว้นิดหน่อย เก็บไว้ตุ๋นหรือต้มวันหลัง
ถึงอย่างไรเนื้อที่ตุ๋นหรือต้มนั้นก็มีรสชาติอร่อยกว่า
“ถ้าเป็นเหมือนตู้เย็นที่เก็บของเข้าข้างในได้ตามใจชอบคงดี…”
หลี่จิ่วเต้าพึมพำ
พื้นที่ในห้องครัวมีจำกัด หากวางสะเปะสะปะก็ออกจะดูแน่นขนัดไปหน่อย ถ้าเป็นได้อย่างตู้เย็นคงเยี่ยมยอด เพราะมันย่อมสะอาดและเป็นระเบียบมากขึ้น
ในตอนนั้นเอง หินผลึกในมือเขาลอยขึ้น ก่อนจะร่อนลงไปอยู่ที่พื้น
จากนั้น หินผลึกสี่เหลี่ยมประเภทเวลาก้อนนี้ขยายตัวอย่างรวดเร็ว กลายเป็นรูปร่างและขนาดตามตู้เย็นอย่างที่หลี่จิ่วเต้านึกจริง ๆ!
“ไม่เลว ไม่เลว!”
หลี่จิ่วเต้าเห็นแล้วสะท้อนใจเหลือแสน
ของของผู้ฝึกตนนั้นมหัศจรรย์จริง ๆ เขาอยากให้เป็นเช่นไรก็เป็นได้ตามนั้น!
คราวนี้สะดวกขึ้นมากแล้ว!
‘พรุ่งนี้ข้าจะใส่น้ำแข็งเข้าไป หลังจากนั้นข้าก็สามารถหมักเบียร์ได้ จะมีเบียร์เย็น ๆ ให้ดื่มแล้ว!’
หลี่จิ่วเต้าคิดในใจอย่างเปรมปรีดิ์
หลังใส่น้ำแข็งเข้าไป เขาสามารถเร่งเวลาให้เดินไวขึ้น เพื่อให้เบียร์แข็งตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยุดเวลา เช่นนี้เบียร์ข้างในนี้ก็จะเย็นตลอดไป!
แค่คิดในใจก็เต็มตื้นแล้ว ฤดูร้อนที่ไม่มีเบียร์เย็น ไม่ถือเป็นฤดูร้อนที่สมบูรณ์!
จริงสิ แช่แตงโม แช่เครื่องดื่มต่าง ๆ ด้วยก็ได้ รวมถึงไอศกรีมด้วย!
ฝีมือการปรุงอาหารของเขาอยู่ในระดับขั้นสูงสุด การทำเครื่องดื่มและไอศกรีมเป็นเพียงของกล้วย ๆ เท่านั้น
เพียงแค่ก่อนหน้านี้ไม่มีตู้เย็น ถึงทำขึ้นมาได้ก็เท่านั้น แต่ตอนนี้มีตู้เย็นแล้ว เขาสามารถมีชีวิตฤดูร้อนอันสมบูรณ์แบบได้!
“เครื่องปรับอากาศบวกตู้เย็น…ฤดูร้อนนี้สาแก่ใจข้าจริง ๆ!”
หลี่จิ่วเต้ายิ้มกว้างจนหุบไม่ลง
“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องรับรองพวกเขาเป็นอย่างดี!”
หลี่จิ่วเต้าเริ่มทำงานของตนเองด้วยความกระตือรือร้นเต็มเปี่ยม เขาจัดการทำความสะอาดของป่าที่ล่ามาจากเนินเขาเขียว ถอนขนถลกหนัง ช่ำชองคล่องแคล่วไร้ผู้ใดทัดเทียม
หนนี้เฮ่อเหยียนนำของดีมาให้เขา ซ้ำยังช่วยเขาไว้อย่างมาก เขาต้องให้เฮ่อเหยียนได้กินจนอิ่มหนำสำราญ ห้ามทำไม่ดีต่อเฮ่อเหยียนเด็ดขาด!
