รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 182 ภาพวาดทิวทัศน์หิมะถูกคลี่ออก ผู้คนทั้งหมดกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง!
อันหลานเสวี่ยเลือกดอกไม้หนึ่งต้น หลี่จิ่วเต้าก็เอาดอกไม้มาใส่ในกระถาง
หลังจากนั้นหลี่จิ่วเต้าพาอันหลานเสวี่ยมาที่ร้าน ให้นางเลือกภาพวาดงานพู่กันหนึ่งภาพ
ภาพที่อันหลานเสวี่ยเลือกคือ ภาพวาดทิวทัศน์หิมะ และบนนั้นมีบทกวีเขียนที่เขาเอาไว้
บทกวีถูกเขียนไว้ว่า
‘เทือกเขาตงหนานปกคลุมด้วยหิมะงดงามราวกับล่องลอยไปเหนือเมฆา’
‘พงไพรสีสันสบายตา กลางบ้านเมืองหนาวเย็นยะเยือก’
นี่คือบทกวีที่เขียนโดยกวีโบราณในดาวเคราะห์สีฟ้า ผู้แต่งบทกวีนี้คือ จู่หยง ‘มองหิมะในตงหนาน’
ตอนนั้นหิมะตกในฤดูเหมันต์ หลังจากเขาวาดภาพทิวทิศน์หิมะเสร็จแล้ว ก็นึกถึงบทกวีนี้ขึ้นมาจึงเขียนมันลงในภาพวาด
“ขอบคุณเจ้าค่ะนายท่าน!”
อันหลานเสวี่ยกล่าวขอบคุณท่านเซียนอีกครั้ง จากนั้นกล่าวลาท่านเซียนออกจากเมืองชิงซาน
นางได้รับกฎหิมะเยือกแข็ง ได้รับถ่ายทอดพลังหิมะเยือกแข็งแห่งสวรรค์และโลก หลังจากนางเห็นภาพทิวทัศน์หิมะในร้านนางก็เลือกมันทันที
ภาพทิวทัศน์หิมะชิ้นนี้เหมาะกับนางยิ่งนัก!
หลังออกจากเมืองชิงซาน นางไม่ได้ตรงกลับพรรคจื่อเสีย แต่มายังพื้นที่ตอนราบ
ที่แห่งนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีคน ไม่มีแม้แต่เงาของสัตว์ป่า เป็นพื้นที่ว่างเปล่าโดยแท้
“ไม่รู้ว่าจะหยิบยืมพลังหิมะเยือกแข็งแห่งสวรรค์และโลกได้หรือไม่นะ…”
อันหลานเสวี่ยกล่าวเสียงเบา
ถึงแม้นางจะได้รับถ่ายทอดพลังหิมะเยือกแข็งแห่งสวรรค์และโลกมาแล้ว แต่นางยังไม่เคยทดสอบมาก่อนจึงไม่มั่นใจในตัวเองเท่าใดนัก
ตอนอยู่กับท่านเซียนนางย่อมไม่กล้าทดสอบ
ท่านเซียนกำลังท่องโลกมนุษย์ในฐานะปุถุชน นางจะกล้าทดสอบต่อหน้าท่านเซียนได้อย่างไรกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังอยู่ในเมืองปุถุชน
นางไม่สามารถทดสอบตามใจชอบได้
ดังนั้นนางจึงตั้งใจมาพื้นที่ตอนราบที่ว่างเปล่าแห่งนี้ อยากจะลองทดสอบดูว่านางสามารถหยิบยืมพลังหิมะเยือกแข็งแห่งสวรรค์และโลกได้หรือไม่!
อันหลานเสวี่ยหลับตาลงช้า ๆ ใช้ความรู้สึกเชื่อมประสาน
ไม่นานนักก็ปรากฏความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดเจน!
“หิมะจงมา!” นางลืมตาขึ้นพร้อมกล่าว
ทันใดนั้น อุณหภูมิบริเวณโดยรอบลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว มีหิมะร่วงหล่นลงมาจากท้องนภาคล้ายขนห่านประหนึ่งว่าถึงฤดูเหมันต์แล้ว
“จับตัวเป็นน้ำแข็ง!”
นางตะโกนออกมาอีกครั้ง อากาศเย็นยะเยือกขึ้นกะทันหัน พื้นที่ตอนราบทั้งหมดก็กลายเป็นแผ่นน้ำแข็ง ราวกับกลายเป็นพื้นที่แห่งนี้กลายเป็นทุ่งน้ำแข็งไปแล้ว!
“เพิ่มพลังเยือกแข็งหิมะ!”
ดวงตาของนางเปล่งประกายแวววาว แล้วนางก็ดึงพลังเยือกแข็งหิมะแห่งสวรรค์และโลกเข้าสู่ร่างกายของตัวเอง!
ในชั่วพริบตาพลังเยือกแข็งหิมะแห่งสวรรค์และโลกไหลเข้าสู่ร่างกายของนางอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งของนางก็เพิ่มขึ้นทีละขั้นทีละขั้น!
“แข็งแกร่งยิ่งนัก! พลังเยือกแข็งหิมะแห่งสวรรค์และโลกในระยะแปดร้อยลี้ถูกควบคุมทั้งหมด!”
อันหลานเสวี่ยตกใจ
นางอยู่ขอบเขตใดกัน?
ไม่ใช่แค่ขอบเขตประสานวิญญาณธรรมดาเสียแล้วกระมัง!
และถึงแม้ขอบเขตจะอยู่ในระดับต่ำ นางยังสามารถควบคุมพลังเยือกแข็งหิมะในอาณาเขตถึงแปดร้อยลี้ หากขอบเขตของนางสูงกว่านี้ อาณาเขตพลังเยือกแข็งหิมะที่นางควบคุมได้ย่อมต้องกว้างใหญ่กว่านี้!
ด้วยพลังเยือกแข็งหิมะควบคุมอาณาเขตแปดร้อยลี้ พลังการต่อสู้ของนางเพิ่มขึ้นกว่าสิบเท่า ทำให้นางได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์มหาศาล!
“ท่านเซียนร้ายกาจเกินไปแล้ว!”
นางกล่าวในใจด้วยความปลดปลง
ชาเย็นหนึ่งถ้วย ท่านเซียนก็ทำให้นางเข้ากฎหิมะเยือกแข็งแห่งสวรรค์และโลก ถ่ายทอดพลังหิมะเยือกแข็งแห่งสวรรค์และโลก ช่างเป็นขั้นตอนเหนือจินตนาการยิ่งนัก!
“กระจายออก”
อันหลานเสวี่ยยิ้มอย่างพึงพอใจ พลังหิมะเยือกแข็งกระจายออกไปจากร่างของนาง
หลังจากนั้นนางก็เหาะเหินกลับพรรคจื่อเสียอย่างมีความสุข
ไม่นานหลังจากนั้นนางก็กลับมาถึงพรรคจื่อเสีย
“ไม่ถูกต้อง!”
สีหน้าของนางเปลี่ยนไปทันที นางไม่ได้กลับพรรคจื่อเสียแต่กลับเข้าไปในเขตแดนพิเศษ!
อันหลานเสวี่ยไม่มีความลังเล รีบออกจากเขตแดนทันที แต่…นางหาทางออกไม่เจอ!
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ?
ผู้ใดเป็นคนสร้างเขตแดนพิเศษนี้ขึ้นมา!?
นางครุ่นคิดไปมาเรื่องนี้อาจไม่ธรรมดาเสียแล้ว ผู้อาวุโสในพรรคไม่มีทางปล่อยให้เขตแดนพิเศษที่เกิดขึ้นเช่นนี้เป็นแน่ ผู้ที่ทำย่อมไม่ใช่คนธรรมดา!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพรรคจื่อเสียของพวกเขามีบรรพชนสำนักไท่หัวกับบรรพชนสำนักเมฆาลับฟ้าปกป้องคุ้มครองอยู่ ซ้ำยังทิ้งยอดฝีมือมากมายไว้ในพรรคจื่อเสียของพวกเขา!
ในสถานการณ์เช่นนี้ ยังมีคนสามารถสร้างเขตพิเศษนอกพรรคจื่อเสียไว้ได้ คนผู้นี้ย่อมไม่คนธรรมดา!
“มาเพราะอ้ายฉานกับเด็กคนอื่นเป็นแน่!”
หัวใจของนางหนักอึ้ง
พรรคจื่อเสียไม่มีสิ่งของล้ำค่าถึงขนาดต้องให้ผู้อื่นวางอำนาจใหญ่โต เห็นได้ชัดว่านี่ย่อมมาเพราะอ้ายฉานกับเด็กคน!
“แต่…ขอร้องอย่าให้เกิดเรื่องเลย”
นางร้อนใจอย่างยิ่ง
ท่านเซียนเพิ่งจะบอกให้นางดูแลอ้ายฉานกับเด็กคนอื่นให้ดี แต่ไม่นานอ้ายฉานกับเด็กคนอื่นกลับเกิดเรื่องขึ้น นางรู้สึกละอายใจ หากเกิดเรื่องจริงแล้วจะไปอธิบายให้ท่านเซียนฟังได้อย่างไร!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านเซียนให้นางจิบชาเย็นชั้นยอด มอบสมุนไพรจักรพรรดิให้หนึ่งต้น ทั้งยังมอบภาพวาดให้นางอีก!
หากเกิดอะไรขึ้นกับอ้ายฉานและเด็กคนอื่น นาง…รู้สึกอยากตาย!
ในตอนนั้นเองกลับมีลมกรรโชกโหมพัดเข้ามา เป็นร่างหลายร่างปรากฏขึ้นต่อหน้าอันหลานเสวี่ย
“พวกเจ้าเป็นใคร!”
สีหน้าอันหลานเสวี่ยเปลี่ยนไปทันที หลังจากนั้นก็ถอยห่างออกไปจากเงาร่างเหล่านี้!
“อาจารย์ปู่!”
สีนหน้าของนางเปลี่ยนไปอีกครั้ง นางเห็นบรรพชนของพรรคจื่อเสียอยู่ท่ามกลางร่างเหล่านั้น
ถึงกระนั้น บรรพชนของพรรคจื่อเสียไม่สนใจนาง เพียงยืนมองตรงนั้นอย่างนิ่งเงียบ
“อาจารย์ปู่ ท่านเป็นอันใดหรือไม่!?”
อันหลานเสวี่ยตะโกนเสียงดัง รู้สึกว่าสถานการณ์ของบรรพชนนั้นไม่ค่อยถูกต้องเท่าใดนัก
“หยุดตะโกนได้แล้ว”
ในตอนนี้เองหนึ่งในร่างนั้นก็กล่าวขึ้น “หากไม่มีคำสั่งของพวกเรา เขาจะไม่สนใจเจ้า”
“พวกเจ้าทำอันใดกับบรรพชน?! ”
“ไม่ได้ทำอันใด ก็แค่จำกัดขอบเขตจิตวิญญาณทำให้ให้เขาเชื่อฟังคำสั่งของพวกเราเท่านั้น”
เงาร่างนั้นกล่าว
“พวกเจ้าเป็นผู้ใดกัน? อ้ายฉานกับคนอื่นเล่า?! “
อันหลานเสวี่ยมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นอ้ายฉานกับเด็กคนอื่น
“เรื่องพวกนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้”
เงาร่างนั้นกล่าวอย่างใจเย็น
จากนั้นหน้าผากของเขาก็เปล่งประกาย ลำแสงพลันพุ่งตรงมาที่อันหลานเสวี่ย!
หญิงสาวร้องตะโกนอย่างตกใจ เพิ่งนึกได้ว่าจำเป็นต้องหลบ ลำแสงนั้นก็มาอยู่เบื้องหน้าของนางแล้ว!
“อย่านะ!”
นางรีบหลับตาด้วยความหวาดกลัว หลบไม่ทันแล้วลำแสงที่มาเร็วจนเกินไป!
ตอนนั้นเอง ภาพวาดลอยออกมาจากร่างของนาง มันลอยค้างอยู่กลางอากาศก่อนจะคลี่ออก
เพียงชั่วพริบตา พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นแดนน้ำแข็ง… รวมถึงเหล่าร่างทั้งหมดด้วย!
เกล็ดหิมะเริ่มโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า สถานที่แห่งนี้ราวกับกลายเป็นโลกหิมะเยือกแข็ง เงาร่างทั้งหมดถูกแช่แข็ง
กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งซึ่งไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ลำแสงที่กำลังพุ่งมาหาอันหลานเสวี่ยก็ถูกแช่แข็งเช่นกัน ห่างจากใบหน้าของอันหลานเสวี่ยไม่ถึงครึ่งชุ่น!
หากภาพวาดนั้นปรากฏออกมาไม่ทันเวลา อันหลานเสวี่ยก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแล้ว
“ข้า…”
อันหลานเสวี่ยรู้สึกว่าสถานการณ์เปลี่ยนไป นางลืมตาขึ้น
“เหตุใดพวกเขาถึงกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง?”
นางตกใจอย่างยิ่ง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเป็นสีขาวโพลนละลานตา เงาร่างนั้นหรือแม้กระทั่งร่างบรรพชนของนางก็กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง
ตรงหน้าหน้าผากของนาง มีลำแสงที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาหาแต่ก็ถูกแช่แข็งไว้
หญิงสาวยื่นมือออกสะบัดเบา ๆ จากนั้นลำแสงที่ถูกแช่แข็ง ก็แตกกระจายกลายเป็นเศษน้ำแข็งตกลงบนพื้น
“ที่แท้เป็นเพราะภาพวาดที่ท่านเซียนมอบให้ข้า!”
นางเห็นภาพวาดกลางอากาศก็เข้าใจทุกอย่างทันที
ภาพวาดทิวทัศน์หิมะนี้ช่วยชีวิตนางเอาไว้ พลังของภาพวาดทิวทัศน์หิมะสามารถแช่แข็งร่างเหล่านั้นได้!
