รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 273 เผ่าชั่วร้ายถึงกับจับผู้ฝึกตนมาเป็นทาส!
“นี่มันไม่ธรรมดาจริง ๆ!”
ซางเหิงตะลึงอ้าปากค้าง เขาคาดไม่ถึงจากภาคกลางไปแดนบูรพาทิศจะได้มาเห็นเหตุการณ์เช่นนี้
นี่ทำให้เขาตกใจจริง ๆ
กาลเวลาแปรเปลี่ยน ขุนเขาสายน้ำผันแปร ความลับมากมายพลันถูกปกปิด
เดิมทีพวกเขาไม่สนใจแดนบูรพาทิศของเหยียนโจว
เพราะเมื่อเทียบกับแดนอื่น สภาพแวดล้อมในแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวนั้นเลวร้ายยิ่งกว่า
ทว่าตอนหลังพวกเขาได้รับข่าวสารจากเครือข่ายข่าวกรอง จึงรู้ได้ในทันทีว่า แดนบูรพาทิศของเหยียนโจวนั้นหาได้เรียบง่ายไม่ อีกฝ่ายมีความลับมากมายซ่อนอยู่!
ในเวลานั้นเองพวกเขาจึงเริ่มสนใจแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวมากขึ้น
เพียงแต่ยิ่งตรวจสอบมากเท่าใด พวกเขาก็ยิ่งกริ่งเกรงมากขึ้นเท่านั้น ความลับในแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวช่างน่ากลัวยิ่งนัก!
พวกเขาไม่กล้าตรวจสอบเพิ่มเติมเพราะเกรงว่าจะมีผลกระทบมากเกินไป สายเครือข่ายข่าวกรองของพวกเขาในแดนบูรพาทิศของเหยียนโจวถูกสั่งห้ามไม่ให้สืบสวนเรื่องในแดนบูรพาทิศอีก เพราะจำต้องตรวจสอบเรื่องกลุ่มอำนาจลึกลับสำคัญนี้เสียก่อน
ซางเหิงเป็นหนึ่งในศิษย์คนสำคัญของตระกูลซาง
ดังนั้นเขาจึงรอบรู้ไม่น้อย
เขารับรู้ถึงความน่ากริ่งเกรงของแดนบูรพาทิศ แต่เขานึกไม่ถึงว่าความน่ากลัวของแดนบูรพาทิศจะมากมายถึงเพียงนี้!
คลื่นจังหวะแห่งเต๋าไหลเวียนรอบรถลาก แม้แต่มหาจักรพรรดิยังเทียบเคียงไม่ได้ ห่างกันหลายขุม แท้จริงแล้วรถคันนี้เป็นรถลากชนิดใดกัน?
บุคคลในรถลากนั้นยิ่งใหญ่มาจากที่ใด!?
เขาครุ่นคิดไปมาไม่ตก จิตใจฟุ้งซ่านอยู่เป็นเวลานาน!
ยามนี้รถลากฟื้นคืนความสงบอีกครั้ง ไร้ร่องรอยจังหวะแห่งเต๋า และเคลื่อนไปท่ามกลางหมู่เมฆอย่างรวดเร็ว
สัตว์อสูรเก้าตนกำลังลากรถลาก ดูแล้วคล้ายกับกำลังมุ่งไปภาคกลาง
ในเวลาเดียวกันนั้น ด้านหลังปรากฏรถลากโบราณ ผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งลากรถลากไปข้างหน้า มีอสูรร้ายท่าทางดุร้ายนั่งอยู่ด้านหลังรถลากโบราณ
อสูรร้ายตัวนี้หัวเป็นเสือ มีปีกสองข้าง ขนทั้งร่างอสูรร้ายเป็นสีดำทมิฬ
รถลากโบราณแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานหลังจากนั้นก็แซงมาอยู่ข้างหน้า เคียงคู่กับรถลากที่มีสัตว์อสูรทั้งเก้าลากอยู่
ตอนอสูรร้ายบนรถลากโบราณเห็นสัตว์อสูรทั้งเก้าตนกำลังลากรถลาก ดวงตาของมันเบิกกว้างขึ้นแผ่กลิ่นชั่วร้าย!
“หยุดพวกมัน!”
อสูรร้ายตะโกนเสียงกร้าว ผู้ฝึกตนที่กำลังลากรถลากรีบเข้าไปขวางสัตว์อสูรทั้งเก้าตนทันที บังคับให้สัตว์อสูรทั้งเก้าตนหยุดลงในที่สุด
“หมายความว่าอย่างไร?”
“เหตุใดต้องหยุดพวกเรา?”
สัตว์อสูรทั้งเก้าตนมองอสูรร้ายพลางถาม
อสูรร้ายแผ่กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัว แสดงให้พวกมันเห็นพลังอันเหนือชั้นกว่า
หากเป็นเมื่อก่อน พวกมันเห็นอสูรร้ายน่ากลัวเช่นนี้คงจะวิ่งหนีป่าราบไปนานแล้ว!
ทว่าตอนนี้พวกมันไม่กลัวแม้แต่น้อย
พวกมันกลัวก็จริง
แต่สุภาษิตที่ว่า ตีสุนัขต้องดูเจ้าของ
เบื้องหลังพวกมันมีเทพธิดาอย่างเซี่ยเหยียน รวมถึงมีผู้อาวุโสทรงพลังเหนือจินตนาการอยู่ พวกมันยังต้องกลัวอีกหรือ?
คิดถึงตรงนี้แล้ว พวกมันก็เหยียดหลังพลางเชิดหน้าขึ้น
“เป็นแค่สัตว์พาหนะ…ยังจะทะนงตนถึงเพียงนี้เชียวหรือ!?”
สายตาของอสูรร้ายกวาดมองสัตว์อสูรทั้งเก้าตนอย่างเย็นชา สัตว์อสูรทั้งเก้าตนตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว
แต่ต่อมาไม่นาน สัตว์อสูรทั้งเก้าตนก็เหยียดตัวขึ้นอีกครั้ง
นี่…เจ้าอสูรร้ายเข้าใจอะไรมั่วซั่วนัก!
เพียงได้ลากรถลากให้ผู้อาวุโสเหนือจินตนาการในวันนี้ ก็ถือได้ว่าเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ไปชั่วชีวิตแล้ว!
เดิมทีพวกมันไม่รู้ว่าผู้อาวุโสแข็งแกร่งเพียงใด แต่หลังจากได้เห็นรุ้งมงคลโปรยปรายลงมาจากท้องนภา รถลากเปลี่ยนสภาพกำเนิดจังหวะแห่งเต๋า พวกมันก็รู้แล้วว่าผู้อาวุโสท่านนั้นแข็งแกร่งเหนือจินตนาการยิ่งนัก!
ตอนนี้พวกมันยินยอมเต็มใจที่ได้เป็นสัตว์อสูรลากรถ!
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า!”
“ยังจะไม่หลบอีกรึ!”
สัตว์อสูรทั้งเก้าตนกล่าวโดยไม่เอ่ยถึงผู้อาวุโสในรถลาก
เซี่ยเหยียนเคยสั่งกำชับพวกมัน พวกมันจึงไม่กล้าสร้างความรำคาญใจให้ผู้อาวุโสท่านนั้น
“ข้าทนเห็นสัตว์อสูรเป็นทาสไม่ได้เป็นที่สุด! สัตว์อสูรเช่นพวกเจ้าไร้ความหยิ่งทะนง ไร้ศักดิ์ศรี นับวันยิ่งอ่อนแอจนแทบจะทำให้เผ่ามนุษย์ครองใต้หล้านี้ไปแล้ว!”
อสูรร้ายกล่าวอย่างเย็นชา ปราณชั่วร้ายยิ่งแผ่ซ่านมากขึ้น
มันมาจากดินแดนฮวงสายเลือดของมันเป็นที่เคารพศรัทธา มีสายเลือดของฉงฉี*[1] สัตว์อสูรร้ายโบราณชั่วร้าย และมันก็มาจากหนึ่งในเผ่าชั่วร้าย
อย่างที่มันบอกมันทนเห็นสัตส์อสูรเป็นทาสไม่ได้
ในใจของมัน แม้ว่าใต้หล้าจะถูกเผ่ามนุษย์ครอบครอง แต่มันยังคงดูถูกเผ่ามนุษย์ ถือว่าเผ่ามนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ต่ำต้อย!
และเห็นได้ชัดว่าที่มันใช้ผู้ฝึกตนมาเป็นคนลากรถ
ผู้ฝึกตนเหล่านี้เป็นทาสของมัน
มันหยุดสัตว์อสูรทั้งเก้าตน เพราะด้วยเหตุผลนี้เช่นกัน
“พวกเจ้าทำให้สัตว์อสูรต้องอับอาย ย่อมไม่สมควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป เจ้านายเผ่ามนุษย์ของพวกเจ้าจะตามเจ้าไปด้วย!”
อสูรร้ายเต็มไปด้วยจิตสังหารกล่าวต่อ “สัตว์อสูรสูงส่งมาตลอด เผ่ามนุษย์เป็นเพียงเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำจอมฉกฉวยโอกาส!”
ภายในรถลากนั้น
“ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย”
เซี่ยเหยียนกล่าว
สัตว์อสูรทั้งเก้าตนถูกบังคับให้หยุดกะทันหัน นางตระหนักว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นจึงเดินออกมาจากรถลาก
เมื่อนางออกมาก็ได้ยินบทสนทนาระหว่างอสูรร้ายร้ายกับสัตว์อสูรทั้งเก้าตน จึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“จอมฉกฉวยโอกาส? เผ่าพันธุ์ต่ำต้อย?”
เซี่ยเหยียนกล่าวเสียงเย็น “เผ่ามนุษย์ครองอำนาจมาตั้งกี่ยุคแล้ว เหตุใดยังกล่าวเช่นนี้อยู่อีก?”
นางกล่าวต่อ “เผ่ามนุษย์ไม่เคยเป็นเผ่าพันธุ์ต่ำต้อย! บางทีสายเลือดของเผ่ามนุษย์อาจเทียบกับเผ่าอื่นไม่ได้ แต่สติปัญญารวมถึงศักยภาพของเผ่ามนุษย์นั้น เผ่าพันธุ์อื่นเทียบไม่ได้เสียด้วยซ้ำ!”
กล่าวกันตามจริงแล้ว เผ่ามนุษย์นั้นด้อยกว่าเผ่าพันธุ์อื่นในทุกด้าน
ทว่าเป็นอย่างที่เซี่ยเหยียนกล่าว สติปัญญารวมถึงศักยภาพของเผ่ามนุษย์ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าเผ่าพันธุ์อื่น!
มิฉะนั้นเผ่ามนุษย์จะเป็นนายครอบครองโลกใบนี้ได้อย่างไร!
“น่าขัน!”
อสูรร้ายแค่นเสียงเย็นชากล่าวว่า “นานมาแล้ว เผ่ามนุษย์ไม่นับเป็นอะไรเลย เป็นเพียงมดปลวก แค่อาศัยเล่ห์เหลี่ยมฉกฉวยโอกาส จากนั้นคิดตั้งตัวครอบครองแผ่นดิน?”
มันยังคงกล่าวต่อไป “นับแต่นี้ไป สัตว์อสูรจะเป็นนายครอบครองโลกใบนี้อีกครั้ง เผ่าพันธุ์ของพวกเจ้าจะกลายเป็นอาหารของทุกเผ่าพันธุ์อีกครั้ง!”
ก่อนหน้านี้ เผ่ามนุษย์ถือได้ว่าเป็นเผ่าพันธุ์อ่อนแอมาก และทุกเผ่าพันธุ์ก็ใช้เผ่ามนุษย์เป็นอาหาร
“ขี้เกียจเกินกว่าจะสนทนากับเจ้าแล้ว ไปซะ ฆ่าพวกมันให้หมด!”
อสูรร้ายกล่าวอย่างเบื่อหน่าย สั่งให้ทาสผู้ฝึกตนที่เป็นมนุษย์จัดการ
ผู้ฝึกตนเหล่านี้เป็นทาสมนุษย์ที่มาจากดินแดนฮวง พวกเขามีพละกำลังมาก ได้รับการฝึกฝนจากมันมานานแล้ว จึงเชื่อฟังคำสั่งของมันเท่านั้น
“หยุดมือ!”
ในขณะนั้นเอง ซางเหิงเหาะเหินออกมาอย่างรวดเร็ว
เขาได้เห็นฉากน่าอัศจรรย์สุดพรรณนาแล้ว ทั้งยังรู้ว่าคนในรถลากหาใช่คนธรรมดาไม่ เขาจะปล่อยให้อสูรร้ายตนนี้เปิดฉากสังหารได้อย่างไร?
ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นไม่ได้อย่างแน่นอน!
“สิ่งมีชีวิตอื่นไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบัน เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ?”
ซางเหิงมองอสูรร้ายพลางลั่นวาจาเสียงดัง
เขารู้จักอสูรร้ายตนนี้
อสูรร้ายกับเขามาจากดินแดนฮวงเช่นเดียวกัน
“ซางเหิง…”
อสูรร้ายเหลือบมองซางเหิงพลางกล่าวว่า “แน่นอนว่าข้ารู้สถานการณ์ปัจจุบัน แต่หากข้าจะฆ่าปลาตัวเล็กเหล่านี้ก็คงไม่เป็นไรมึใช่หรือ…”
มันก็รู้จักซางเหิงเช่นกัน
เพียงแต่ครั้งนี้มันไม่คิดจะไว้ใหน้าซางเหิง
[1] ฉงฉี สัตว์อสูรโบราณแห่งความชั่วร้ายที่สนับสนุนคนพาลขัดขวางคนดีในตำนานของจีน
