รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 323 เสียงกลองสงครามเป็นตายดังขึ้น หมายถึงสู้ตายไม่เลิกรา!
“รับทราบ!”
ผู้อาวุโสทุกคนพยักหน้า เลือดลมในกายพุ่งพล่าน พวกนางต่างชิงชังจักรพรรดิบุปผาเช่นเดียวกัน
พวกเขาไม่อาจยอมรับสิ่งที่จักรพรรดิบุปผากระทำลงไปได้ ทั้งยังเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง!
ตึง ตึง ตึง!
ผู้อาวุโสคนหนึ่งตีกลองสงครามใบใหญ่ด้วยความหนักแน่นเป็นจังหวะ เสียงกลองดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขาคงหลิง
“กลองสงครามเป็นตาย!”
ในส่วนลึกของหุบเขาคงหลิง ผู้อาวุโสจากยุคโบราณกาลท่านหนึ่งเงยหน้าขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงกลอง
นี่คือเสียงกลองสงครามเป็นตาย หากมันดังขึ้น สมาชิกของหุบเขาคงหลิงจะต้องรวมตัวกันต่อสู้กับศัตรูแบบไม่ตายไม่เลิกรา!
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น!?”
นางเป็นกังวลขึ้นมา รู้สึกว่ามีเรื่องใหญ่บางอย่างเกิดขึ้นแล้ว!
ก่อนหน้านี้ ตอนที่หลิงอินกำลังบรรเลงฉิน นางก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจนต้องตื่นขึ้นมาจากการหลับลึก หมายจะหยุดยั้งหลิงอิน
ทว่าทันทีที่นางออกไปก็ถูกกระแทกกระเด็น ไม่อาจต่อกรได้เลยแม้แต่น้อย สุดท้ายจึงได้แต่หนีกลับมายังสถานที่ที่เคยใช้ปิดด่านกักตน
ผู้อาวุโสจากยุคโบราณกาลท่านอื่นก็ทำเช่นเดียวกันกับนาง
นางรับรู้ได้ว่าหุบเขาไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้น
แม้ว่าหลิงอินจะเปี่ยมด้วยจิตสังหาร ทว่านางเองก็ผ่านโลกมามากแล้ว สามารถมองเห็นได้ตั้งแต่แรกว่าหลิงอินไม่ใช่คนประเภทฆ่าฟันไม่เลือกหน้า ซ้ำยังไม่มีเจตนาจะทำลายล้างหุบเขาคงหลิง
ไม่เช่นนั้นแล้ว ด้วยพลังของเพลงฉินที่หลินอินบรรเลงออกมา พวกนางที่อยู่ในหุบเขาคงหลิงจะยังปลอดภัยได้อย่างไร หากหลิงอินต้องการจะทำจริงพวกนางคงถูกกวาดล้างไปนานแล้ว!
พลังของเพลงฉินปกคลุมทั่วหุบเขาคงหลิง ทว่าไม่ได้สร้างความเสียหายใด ๆ กับหุบเขาคงหลิง เห็นได้ชัดว่าหลิงอินนั้นตั้งใจควบคุมพลังของเพลงฉินเอาไว้
หลิงอินไม่ได้มีความคิดที่จะเปิดฉากฆ่าฟันครั้งใหญ่
ดังนั้น นางจึงไม่ยืนกรานจะต่อต้านหลิงอิน แล้วหนีกลับไปปิดด่านต่อ
ทว่าตอนนี้กลับแตกต่างออกไป!
กลองสงครามเป็นตายถูกตีขึ้นมา นับว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นจริง ๆ!
หรือนางจะมองผิดและตัดสินใจพลาด? แท้จริงแล้ว หลิงอินนั้นต้องการจะทำลายล้างทั้งหุบเขาคงหลิง!?
นางคิดในใจขณะทะยานออกไปจากสถานที่ปิดด่าน รีบตรงไปทางที่เสียงของกลองสงครามเป็นตายกำลังดังอยู่
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
ร่างแต่ละร่างทะยานออกมาจากทั่วบริเวณหุบเขาคงหลิง พวกนางทุกคนล้วนได้ยินเสียงกลองสงครามเป็นตาย ทั้งยังเข้าใจความสำคัญของเหตุการณ์ที่ต้องตีกลองสงครามเป็นตายด้วย!
พวกนางรีบตรงมายังที่แห่งนี้โดยไม่รั้งรอ!
นอกจากนางแล้ว ผู้อาวุโสจากยุคโบราณกาลท่านอื่นเองก็ตอบสนองและมาตามเสียงของกลองสงครามเป็นตายเช่นกัน!
พวกนางไม่ได้หวาดกลัวการเผชิญหน้ากับความตาย เพียงเป็นห่วงว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับหุบเขาคงหลิง
ยามที่เสียงกลองสงครามเป็นตายดังขึ้น พวกนางจึงรีบมุ่งหน้าตรงมาในทันที!
“จักรพรรดินี…จักรพรรดิบุปผา”
“ท่านยังมีชีวิตอยู่!?”
หลังจากที่ได้มาถึงที่แห่งนี้และเห็นจักรพรรดิบุปผาแล้ว สมาชิกทุกคนรวมกระทั่งผู้อาวุโสจากยุคโบราณกาลของหุบเขาคงหลิงต่างพากันแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ!
พวกนางจะไม่รู้สึกเหลือเชื่อได้อย่างไร?
จักรพรรดิบุปผาที่ตายไปตั้งแต่ครั้งสมัยโบราณกาล กลับปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาในยามนี้ ทั้งยังดูเยาว์วัยเป็นอย่างยิ่ง พวกนางจะไม่รู้สึกเหลือเชื่อได้อย่างไร?
ดวงตาของพวกนางทุกคนเบิกกว้าง ภายในใจเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ
“กลองสงครามเป็นตาย เจ้าต้องการจะสู้กับข้าแบบไม่ตายไม่เลิกราจริง ๆ หรือ…”
จักรพรรดิบุปผามองจ้าวหุบเขาด้วยสายตาเย็นชา ในฐานะของสมาชิกหุบเขาคงหลิงผู้หนึ่ง นางย่อมเข้าใจความหมายของกลองสงครามเป็นตาย
เพียงแต่นางก็คาดไม่ถึงว่าจ้าวหุบเขาจะตีกลองสงครามเป็นตายเพื่อจัดการกับนาง!
“เหล่าบรรพบุรุษเป็นฝ่ายผิด พวกเราเองก็นับว่ามีความผิด แม้ว่าผลประโยชน์จะเป็นเรื่องสำคัญ แต่พวกเราก็ต้องมีบรรทัดฐานที่ไม่อาจล่วงล้ำ!”
จ้าวหุบเขามองไปทางจักรพรรดิบุปผาแล้วกล่าวอย่างเน้นย้ำทุกคำพูด “พวกเราไม่ล่วงรู้ถึงรายละเอียดในเหตุการณ์ครั้งนั้น ข้าเชื่อว่าเหล่าบรรพบุรุษเองก็ไม่รู้ว่าเจ้าเลือดเย็นและโหดร้ายถึงเพียงนี้ หากเหล่าบรรพบุรุษล่วงรู้ละก็ข้าเชื่อว่าพวกเขาไม่มีทางจะยอมรับเจ้า!”
นางไม่รู้เรื่องราวในยามนั้น เหล่าบรรพบุรุษเองก็คงไม่ล่วงรู้ เนื่องจากรายละเอียดไม่ได้ถูกบันทึกเอาไว้
นางเชื่อว่าบรรพบุรุษไม่ได้ไร้ศีลธรรมถึงปานนั้น เพียงแต่ไม่รู้ว่าจักรพรรดิบุปผาได้รับกระดูกจักรพรรดิมาด้วยวิธีการโหดร้ายและเลือดเย็นปานใด
สถานการณ์เช่นนี้เหมือนกับตัวนาง
แม้นางจะรู้ว่ากระดูกจักรพรรดิไม่ใช่กระดูกของจักรพรรดิบุปผาเอง แต่นางก็ไม่รู้ว่าจักรพรรดิบุปผาใช้วิธีการใดในการได้มันมา หากนางรู้เรื่องราวทั้งหมด คงไม่มีทางรับกระดูกจักรพรรดิมาด้วยความภาคภูมิใจ ซ้ำยังไม่มีทางจะยอมรับสืบทอดมันด้วย
ยามที่นางกล่าวคำเหล่านี้ออกมา หยาดเลือดก็ไหลออกจากมุมปากอย่างต่อเนื่อง
เดิมทีนางก็ได้รับบาดเจ็บหนักอยู่แล้ว แต่หลังจากเห็นจักรพรรดิบุปผาลงมือกับเสี่ยวหยาด้วยความโหดร้าย นางก็โกรธจัดจนฝืนร่างตัวเองก้าวไปทางจักรพรรดิบุปผาเพื่อประณามความไร้มนุษยธรรม ทั้งยังต้องการจะเปิดเผยโฉมหน้าอันแสนอัปลักษณ์ของจักรพรรดิบุปผาให้ทุกคนในหุบเขาคงหลิงได้รับรู้
การกระทำเช่นนี้ส่งผลให้อาการบาดเจ็บของนางแย่ลงอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่อารมณ์ในตอนนี้ของนางรุนแรงจนไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป แม้ชีวิตริบหรี่ลงก็ไม่อาจรั้งเอาไว้ได้！
“เจ้าไม่คิดว่าตัวเองกำลังทำเรื่องน่าหัวร่อหรือ?”
จักรพรรดิบุปผามองไปที่จ้าวหุบเขาแล้วยิ้มออกมา “กระดูกของเจ้าถูกนางเอาไปแล้ว เจ้ายังต้องการจะช่วยนางอีก?”
ร่างของจ้าวหุบเขาเหลือเพียงเนื้อและหนัง ไร้ซึ่งกระดูกสักชิ้น นางไม่คิดก็รู้ได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก่อนหน้า
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าจ้าวหุบเขาที่ได้รับสืบทอดกระดูกจักรพรรดิ แต่ถูกหลิงอินนำมันออกไป
“นั่นไม่ใช่กระดูกของข้า!”
จ้าวหุบเขาตะโกนออกมาสุดเสียง
หลังจากตะโกน นางก็กระอักเลือดก้อนโตออกมา ทั่วทั้งร่างของนางกลายเป็นอัมพาตล้มลงไป ไม่สามารถพยุงตัวเองให้ยืนขึ้นไปอีก!
“จ้าวหุบเขา!”
ผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่งรีบตรงเข้าไปหาเจ้าหุบเขาพร้อมความเจ็บปวดใจ ก่อนจะถ่ายทอดพลังในตัวไปยังร่างของจ้าวหุบเขาเพื่อช่วยพยุงอาการบาดเจ็บ
“โง่เกินเยียวยา!”
จักรพรรดิบุปผาเย้ยหยัน แววตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?“
“ศัตรูที่พวกเราจะต้องจัดการคือจักรพรรดิบุปผาหรือ!?”
สมาชิกของหุบเขาคงหลิงส่วนใหญ่ที่ยังคงไม่รู้เรื่องราวต่างพากันไม่อยากจะเชื่อ
จักรพรรดิบุปผาคือความภาคภูมิใจของหุบเขาคงหลิง เป็นดั่งตัวแทนของตำนานเล่าขาน พวกนางต่างล้วนชื่นชมจักรพรรดิบุปผาเป็นอย่างมาก แต่ในตอนนี้พวกนางกับต้องมาเป็นศัตรูกับอีกฝ่าย?
“ใช่แล้ว! ศัตรูคือนาง นางเป็นคนโกหกหลอกลวงและภาพมายาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหุบเขาคงหลิง!”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความโกรธ นางอยู่ที่นี่มาโดยตลอดจึงรับรู้เรื่องราวทุกอย่าง
“อะไรนะ!”
“มันกลายเป็นเช่นนี้เอง!”
หลังจากได้รับรู้ความจริงทุกอย่างแล้ว สมาชิกหุบเขาคงหลิงต่างสะเทือนใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่คาดคิดว่าผู้ที่พวกเขาภาคภูมิใจและชื่มชมจนถึงที่สุดอย่างจักรพรรดิบุปผา แท้จริงแล้วกลับโหดเหี้ยมอำมหิตเป็นอย่างยิ่ง!
“จักรพรรดิบุปผา เรื่องเล่านี้เป็นเรื่องจริงหรือ?”
ดรุณีผู้หนึ่งถามจักรพรรดิบุปผาออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
หัวใจของนางกำลังจะแตกสลาย เนื่องจากความจริงที่เข้ามากระแทกนั้นรุนแรงเกินไป
“ฮ่า ๆ! แน่นอนว่าย่อมต้องเป็นเรื่องจริง”
จักรพรรดิบุปผาเงยหน้าหัวเราะ ทั้งยังตอบรับออกมาทันทีอย่างไม่ใส่ใจ
เมื่อความแข็งแกร่งมาถึงระดับที่นางอยู่แล้ว นางก็ไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องอะไรมากมาย
“เรื่องจริง…ปรากฏว่ามันเป็นเรื่องจริง!”
“ท่าน…ท่านโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ได้อย่างไร!?”
ความศรัทธาของเหล่าสมาชิกหุบเขาคงหลิงจำนวนมากพังทลายลงกลายเป็นความเกลียดชังในทันที！
“แล้วเหตุใดข้าถึงไม่สามารถโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนั้นได้ ข้าจำเป็นต้องให้พวกเจ้าชี้นิ้วบอกด้วยงั้นหรือ?”
จักรพรรดิบุปผาหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม
ในสายตาของนาง สมาชิกหุบเขาคงหลิงเหล่านี้เป็นเพียงมดปลวก นางไม่จำเป็นต้องใส่ใจความเห็นของมดปลวกเหล่านี้
ทุกอย่างล้วนเป็นเพียงสิ่งที่เสกสรรขึ้น พลังอำนาจเท่านั้นที่เป็นเรื่องจริง
และนางก็มีพลังดังกล่าว!
ผู้แข็งแกร่งอย่างไรเสียย่อมถูกสรรเสริญ มีเพียงผู้อ่อนแอเท่านั้นที่ต้องสนใจว่าผู้อื่นคิดเห็นเช่นไร
