รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 341 ครั้งนี้สวรรค์ช่างไร้คุณธรรม จากนี้เป้าหมายของข้าคือพิชิตสวรรค์
เยี่ยม!
ช่างน่ารำคาญจริง ๆ!
สามเณรน้อยจ้องมองต้าเต๋อพลันรู้สึกคับข้องใจ
ฟ้าดินไร้ปรานียึดถือสรรพชีวิตเฉกเช่นสุนัขฟาง*[1]
ในโลกนี้มีคนกลุ่มหนึ่งมักจะร้องตะโกนท้าทายฟ้า พิชิตสวรรค์ และเหยียบย่ำสวรรค์ไว้ใต้เท้า
หากเขากล่าวเช่นนั้นก็แล้วไปเถอะ!
ประเด็นคือเขาไม่ได้ทำ!
เขาไม่เคยคิดท้าทายสวรรค์ พิชิตสวรรค์ เหยียบย่ำสวรรค์ เขาเพียงต้องการเป็นเซียน และเพียงอยากมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์
แต่ทุกอย่างกลับเลวร้ายเสียอย่างนั้น!
พวกที่ร้องตะโกนท้าทายสวรรค์ พิชิตสวรรค์ เหยียบย่ำสวรรค์ แต่ละคนกลับมีชีวิตดีเลิศยิ่ง เขากล่าวเช่นนี้ ไม่ได้ให้ร้ายสวรรค์ว่าไม่ดี ทว่าเป็นการชี้ให้เห็นถึงความทุกข์ที่ตนได้ประสบ!
“ท่านกำลังรังแกข้าชัด ๆ!”
เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้เขาก็ยิ่งโกรธ กู่ฝอละทิ้งอารมณ์ เขาโกรธมากจนตะโกนสาปแช่ง
สวรรค์คิดว่าตัวเขาเป็นลูกพลับนิ่มหรือ?
มารดามันเถอะ!
เขากระทืบเท้าด้วยความโกรธ!
“จากนี้ไป เป้าหมายของข้าเปลี่ยนไปแล้ว เป้าหมายของข้าคือพิชิตสวรรค์ เหยียบย่ำสวรรค์ไว้ใต้เท้า!”
เขาร้องตะโกนอย่างชั่วร้าย เพราะรู้สึกโมโหเป็นอย่างยิ่ง
บอกพิชิตสวรรค์นั้นไม่เป็นไร แต่เขาไม่อาจพูดจาให้ร้ายสวรรค์ได้ ไม่เช่นนั้นย่อมประสบกับหายนะแน่นอน…
นี่มันอะไรกัน!
ตู้ม!
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นพร้อมกับสายฟ้าฟาดลงมาจากท้องนภา รวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ โจมตีลงบนร่างของสามเณรน้อย
“เจ้า…มารดามันเถอะ!”
กายเนื้อของสามเณรน้อยถูกฟ้าผ่าเสียจนเนื้อเปิด ซ้ำยังมีควันสีดำลอยขึ้นมาจากร่าง
สวรรค์มุ่งเป้ามาที่เขา!
มารดามันเถอะ นี่มันกำหนดเป้าหมายไว้แล้วนี่!
ต้าเต๋อเห็นฉากนี้ก็ยิ้มกว้างถึงหูพลางกล่าวว่า “อย่าตะลึงเกินไป ข้าคือผู้ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์ หากเจ้าสู้กับข้า ไม่ใช่ว่ารนหาที่ตายหรอกหรือ? เหตุใดเจ้าไม่รีบรนหาที่ตายเสียเล่า ข้าจะได้รีบส่งเจ้าไปที่ชอบ ๆ!”
เขาชำเลืองมองสามเณรน้อยแล้วกล่าวต่อไปว่า “ข้าไม่อยากหลอมรวมกับเจ้า มันจะกลายเป็นมลทินกับข้าเสียเปล่า ๆ! แม้ว่าเจ้ากับข้าจะมีต้นกำเนิดที่เดียวกัน แต่หลังแยกร่างมาจุติหลายภพหลายชาติแล้ว ข้าถือว่าตนเองกลายเป็นอิสระแล้ว ข้าก็คือข้า ไม่เหมือนกับดอกไม้ไฟ*[2]!”
ความปรารถนาของตัวเองไม่ได้ซับซ้อน เขาคือเขาเอง ไม่เคยเป็นของใครทั้งสิ้น!
แม้เขาจะเข้าใจหลังหลอมรวมกับสามเณรน้อย ทว่าตัวเขาก็แข็งแกร่งขึ้นไม่น้อย
แต่เขาก็ไม่อยากทำเช่นนั้น
หลังหลอมรวมกับสามเณรน้อยแล้วยังจะเป็นตัวของตัวเองได้อยู่อีกหรือไม่?
ความทรงจำของสามเณรน้อยเหล่านั้นจะส่งผลต่อเขาหรือไม่?
เขาแค่อยากเป็นตัวของตัวเอง!
สำหรับความแข็งแกร่ง…ขออภัย เขาไม่สนใจ!
ต้าเต๋อผู้นี้จะรับใช้ท่านเซียนให้ดี จากนี้เขายังต้องสนด้วยหรือว่าจะแข็งแกร่งหรือไม่แข็งแกร่ง?
“เจ้าคือเจ้า ไม่เหมือนดอกไม้ไฟ?”
เมื่อสามเณรน้อยได้ยินคำกล่าวของต้าเต๋อ ก็กัดฟันกรอดด้วยความโมโห “เจ้าคือเจ้า ถึงจุดหนึ่งก็จะระเบิดกลายเป็นดอกไม้ มอดสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน!”
“???”
ต้าเต๋อมีเครื่องหมายคำถามทั่วใบหน้า
นี่เป็นกู่ฝอจริงหรือ?
อีกฝ่ายด่าเขากลับเสียด้วย!?
ช่างไม่เหมือนภาพลักษณ์กู่ฝอเอาเสียเลย!
“ต่อให้ไม่มีเจ้า ข้าก็สามารถบรรลุจุดสูงสุดได้!”
สามเณรน้อยมองต้าเต๋อด้วยความโกรธ ยิ่งมองยิ่งโมโห ต้าเต๋อได้รับการคุ้มครองจากวิถีแห่งสวรรค์ ชาตินี้เกรงว่าคงยากจะหลอมรวมจิตแยกกลับมาเสียแล้ว
เว้นแต่เขาจะสามารถเหนือกว่าวิถีแห่งสวรรค์
เพียงนึกอยากจะก้าวข้ามวิถีแห่งสวรรค์…หากนึกดูก็พอเป็นไปได้ เพราะถ้าเขากลายเป็นผู้ก้าวข้ามวิถีสวรรค์ เขาจะน่าเกรงขามเพียงใด!
“ไป!”
ใบหน้าของเขาอึมครึมเตรียมจะออกที่นี่ ตอนนี้ยากจะลงมือกับต้าเต๋อแล้ว
พระสังฆราชกับพระเวทโพธิสัตว์ไม่เห็นด้วยกับเขา เขาจึงไม่สามารถอยู่กับศาสนาพุทธแห่งนี้ได้อีก
“อยากออกไปหรือ? ไฉนเลยจะง่ายขนาดนั้น!”
ต้าเต๋อยิ้มเยาะ ไม่ได้คิดจะปล่อยสามเณรน้อยไป
พลังวิญญาณของเขาออกมาปะทะหมายจะสังหารสามเณรน้อย
พลังแห่งวิถีสวรรค์ลงมาเพื่อปกป้องเขา แต่นั่นเพียงปกป้องเขาเท่านั้น ตัวเขาไม่สามารถใช้พลังแห่งวิถีสวรรค์ได้ตามใจชอบ หากอยากสังหารสามเณรน้อยก็ทำได้เพียงพึ่งพาตนเองเท่านั้น
และหากเขาอยากสังหารสามเณรน้อย เขาก็ต้องอาศัยพลังวิญญาณของตนเอง
จิตวิญญาณของเขาอยู่ขั้นสูงสุดแล้ว สามารถสังหารสามเณรน้อยได้!
แม้กายเนื้อเทียบได้กับจ้าวสูงสุด ทว่านั่นเป็นเพียงความแข็งแกร่งของกายเนื้อเท่านั้น ความแข็งแกร่งในด้านอื่นยังนับว่าห่างชั้นนัก
เขาสามารถพึ่งความแข็งแกร่งของกายเนื้อต่อสู้ แต่หากสามเณรน้อยต้องการหลบหนี เขาก็ไม่มีวิธีหยุดสามเณรน้อย
ส่วนพลังวิญญาณนั้นแตกต่างกัน
นี่เป็นวิญญาณสูงสุดอย่างแท้จริงและสามารถจัดการเณรน้อยได้!
วิญญาณของเขาพุ่งออกไปและพลังวิญญาณที่ทรงพลังก็พุ่งเข้าใส่สามเณรน้อยโดยตรง
สามเณรน้อยได้รับแรงโจมตีจากพลังวิญญาณแข็งแกร่ง ส่งผลกระทบอย่างยิ่ง พลังโจมตีจิตวิญญาณเขาโดยตรง เขาไม่อาจเหินผ่านอากาศหลบหนีไปได้
วิญญาณของเขาทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงพุ่งออกไปต่อสู้อย่างดุเดือดกับวิญญาณของต้าเต๋อ
เขาจะปล่อยให้วิญญาณของต้าเต๋อพุ่งโจมตีแต่วิญญาณของเขาไม่ได้
แม้วิญญาณของเขาจะแข็งแกร่ง ยิ่งปะทุออกมาก็ยิ่งแข็งแกร่งถึงขนาดสร้างความกดดันมากมายให้กับต้าเต๋อได้ด้วย
แต่คลื่นพลังวิถีแห่งสวรรค์ไหลเวียนไปทางวิญญาณของต้าเต๋อ เขาไม่สามารถทำอะไรต้าเต๋อได้เลย ต่อสู้ด้วยจิตวิญญาณของเขารังแต่จะนำอันตรายมาสู่ตัวตนเอง สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสูญเสียมากกว่าได้
“ดูอานุภาพมังกรฟ้ากับหมัดพุทธะของข้าเสียให้ดี!”
วิญญาณต้าเต๋อดุร้ายเป็ยอย่างยิ่ง เขาทุบตีพลางร้องตะโกนราวกับโจรตัวน้อยก็มิปาน
วิญญาณของสามเณรน้อยมีพลังความศรัทธา ก่อนหน้านี้ต้าเต๋อทำอะไรสามเณรน้อยไม่ได้ ด้วยเหตุผลนี้เองเขาจึงแพ้พ่ายไปก่อน
แข่งขันเรื่องพลังวิญญาณบริสุทธิ์ ต้าเต๋อไม่ด้อยกว่าสามเณรน้อย
แต่ตอนนี้ทุกอย่างแตกต่างออกไป
คลื่นพลังแห่งวิถีสวรรค์ไหลผ่านทั่วร่างวิญญาณต้าเต๋อ เขากับสามเณรน้อยไล่ต้อนกันไปมา พลังความศรัทธาบนร่างวิญญาณของสามเณรน้อยจะต้องพ่ายแพ้ในทันที!
และการโจมตีของวิญญาณสามเณรน้อยทั้งหมดจะถูกพลังแห่งวิถีสวรรค์ของวิญญาณต้าเต๋อยับยั้งเอาไว้!
นี่ยิ่งทำให้สามเณรน้อยโมโหจนหน้ายู่ ตอนนี้ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมดแล้ว
พลังโจมตีของเขาไม่มีผลกับต้าเต๋อ แต่พลังโจมตีของต้าเต๋อมีผลกับเขา!
นอกจากนี้เขายังรู้สึกตกใจมากด้วย
นี่คือความน่าเกรงขามของพลังแห่งวิถีสวรรค์งั้นหรือ?
วิญญาณต้าเต๋อพึ่งพาพลังแห่งวิถีสวรรค์ ต้าเต๋อไม่รู้วิธีจัดการเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อโจมตีออกมาพลังความศรัทธาของเขากลับถูกกดดันจนต้องถอยหนี!
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!
โลหิตวิญญาณกระเซ็นไปทั่วสารทิศ คราวนี้เป็นวิญญาณของสามเณรน้อยที่กระอักเลือดออกมา ส่วนวิญญาณของต้าเต๋อกำลังทุบตีวิญญาณสามเณรน้อยอย่างดุร้าย!
นี่ทำให้สามเณรน้อยแทบกลั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ไม่ได้!
เยี่ยมไปเลย!
เขาถูกจิตชั่วร้ายโจมตีอย่างกับหมาบ้าแล้ว!
นี่เป็นเรื่องที่เขาคาดไม่ถึงมาก่อน!
เขาเป็นร่างหลักเลยนะ!
ไม่ต้องกล่าวถึงว่าตอนนี้เขารู้สึกทุกข์ทรมานใจมากแค่ไหน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ร่างวิญญาณของต้าเต๋อนั้นถูกพลังแห่งวิถีสวรรค์ห่อหุ้มเอาไว้ เป็นผลร้ายแรงต่อเขายิ่ง หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป วิญญาณของเขาย่อมต้องแตกสลายและถูกทำลายในที่สุด!
มารดามันเถอะ ช่างน่าสมเพชเหลือเกิน!
เดิมทีเขาต้องการหลอมต้าเต๋อเพื่อฟื้นฟูร่างกายทั้งหมดของเขา
ตอนนี้ช่างดีนัก ตัวเขากลับถูกต้าเต๋อจัดการ!
“ภิกษุอาวุโสภายนอกน่าเลื่อมใสแต่ภายในน่าขยะแขยงอย่างเจ้าต้องถูกสังหาร!”
ต้าเต๋อเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร พลังของเขาระเบิดออกอย่างต้องการสังหารสามเณรน้อยที่นี่!
[1] ฟ้าดินไร้ปรานียึดถือสรรพชีวิตเฉกเช่นสุนัขฟาง คำกล่าวนี้มาจากสุนัขหุ่นฟางถูกวางบนแท่นบูชาเทพเจ้าด้วยความเคารพ แต่เมื่อหมดความจำเป็นก็ถูกโยนทิ้ง ฟ้าดินมิได้รักใคร่สุนัขหุ่นฟางบนแท่นบูชา ไม่ได้เกลียดชังสุนัขหุ่นฟางที่ถูกโยนทิ้ง มนุษย์ก็ไม่ต่างจากมัน
[2] ไม่เหมือนกับดอกไม้ไฟ (不一样的烟火) คือ เปรียบกับดอกไม้ไฟที่มีแสงส่องประกายในช่วงเวลาแสนสั้น ไม่ผูกมัดกับใครแม้แต่จะเอาชีวิตแลกก็ตาม
