รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 361 เจ้านี่…แสดงเก่งจริง ๆ!
สิ่งมีชีวิตในทะเลต้องห้ามที่ถูกสังหารทั้งหมดฟื้นคืนชีพ ค่ายกลสะท้านโลกันตร์รวมพลังทั้งหมดในทะเลต้องห้าม ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แม้แต่เทียนตี้ก็ยังต้องหวาดหวั่น
แต่สีหน้าของหลิงอินไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย นางยังสงบเยือกเย็นเช่นเดิม
‘หากข้าจะกังวลสักครั้ง ล้วนแต่เพราะท่านเซียน!’
นางยืนนิ่งอยู่ที่เดิมพลางเอ่ยขึ้นในใจ
สิ่งมีชีวิตทรงพลังในทะเลต้องห้ามระเบิดพลังออกมา พลังชั่วร้ายอันน่าสะพรึงพุ่งตรงมาที่หญิงสาวหมายสังหาร!
ทว่าพลังโจมตีของมันทำอะไรหลิงอินไม่ได้แม้แต่น้อย
คลื่นกฎมหาเต๋าแห่งสวรรค์และโลกไหลเวียนรอบร่างหลิงอิน สกัดกั้นพลังทั้งหมดที่โจมตีนางในทันที
นางไม่ได้กะพริบตาแม้แต่น้อย
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ค่ายกลสะท้านโลกันตร์เริ่มการโจมตี รวมพลังต้องห้ามกลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่น่าสะพรึง โจมตีหลิงอินราวกับห่าฝนดาวตก
“ถึงขนาดนี้น่าจะรับมือไม่ได้แล้ว!”
“เทียนตี้ถูกโจมตีเช่นนี้ สุดท้ายแรงโจมตีก็จะตก ไม่นานก็ตายไปในที่สุด!”
สิ่งมีชีวิตทะเลเอ่ยขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
ถ้าหลิงอินยังสามารถจัดการได้อีกครั้ง นี่มันก็วิปริตเกินไปแล้วจริง ๆ!
ในอีกด้านหนึ่ง จ้าวสมุทรจ้องไปที่หลิงอินอย่างเอาเป็นเอาตาย
นี่เรียกได้ว่าเป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของทะเลต้องห้าม หากยังไม่สามารถทำอะไรหลิงอินได้ มันเองก็จนปัญญาแล้วจริง ๆ!
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
เสียงระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวดังกึกก้อง ค่ายกลสะท้านโลกันตร์ระเบิด ร่วงหล่นลงมาจากท้องนภา ความว่างเปล่าเองก็ระเบิดอย่างต่อเนื่อง ต้านพลังเอาไว้ไม่ไหว
แต่เมื่อพลังโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าใส่หลิงอิน ฉากเดิมก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง หลิงอินไม่เป็นอะไรเลย
กฎแห่งมหาเต๋าสวรรค์และโลกลบล้างทุกสรรพสิ่ง!
“ข้าต้องกินอาจมจริงหรือ?”
จ้าวสมุทรตกตะลึงพลางเอ่ยพึมพำ
แต่แล้วหลังจากนั้นมันกลับเอ่ยว่า “ถุย ข้ากินอาจมอะไรที่ไหน ข้าไม่เคยพูดเช่นนั้นมาก่อน!”
“ช่างโจมตีได้น่าผิดหวัง ต่อไปเป็นตาข้า!”
หลิงอินหัวเราะเยาะ หยิบคันศรเตรียมยิงสังหารสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้าม
นางไม่ได้คิดจะสังหารสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามระดับตี้จวิน แต่คิดจะสังหารสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามเก้าตนที่ต่อสู้กับนางก่อนหน้านี้
หยกคุ้มภัยผสานกับกฎแห่งมหาเต๋าสวรรค์และโลกทำเพียงปกป้องนางเท่านั้น นางไม่สามารถใช้ประโยชน์กฎแห่งมหาเต๋าสวรรค์และโลกตามใจชอบ
พลังที่นางมีในตอนนี้ไม่สามารถยิงสังหารสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามตี้จวินระดับนี้ได้ นางเองก็รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
ดังนั้นนางจึงไม่ยิงสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามระดับตี้จวิน นางยิงสังหารสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามเก้าตนที่อยู่ต่ำกว่าตี้จวินทันที
“ช่วยพวกเราด้วย!”
ศรอาบแสงพุ่งเข้ามาใกล้ สิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามเก้าตนหวาดกลัวจนวิญญาณแทบออกจากร่าง
พวกมันเพิ่งต่อสู้กับหลิงอิน สูญเสียพลังไปมาก ตอนนี้เหลือพลังอีกไม่มากแล้ว ไม่อาจหยุดศรอาบแสงเหล่านี้ได้
พวกมันไม่กล้าแม้แต่จะลังเล รีบวิ่งไปหาผู้แข็งแกร่งระดับตี้จวิน หวังผู้แข็งแกร่งระดับตี้จวินเหล่านั้นจะช่วยพวกเขาได้
“หลบ!”
“ออกไป!”
ผู้แข็งแกร่งระดับตี้จวินเหล่านี้ไฉนเลยจะกล้ารับแรงโจมตี พวกมันแต่ละตนได้แต่รีบหนี กลัวชีวิตตนเองจะหาไม่
ตลก พวกมันจะกล้ารับแรงโจมตีได้อย่างไร
คลื่นกฎแห่งสวรรค์และโลกที่ไหลวนรอบกายหลิงอิน แม้แต่ค่ายกลสะท้านโลกันตร์ยังต้านไม่ได้ กฎแห่งสวรรค์และโลกชนิดนี้ไม่เลือกโจมตี พวกมันสู้ไปก็ไม่ใช่ว่ารนหาที่ตายหรือ?
พวกเขาไม่รู้หลิงอินใช้พลังกฎแห่งสวรรค์และโลกตามใจชอบไม่ได้
ปัง! ปัง! ปัง!
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ศรอาบแสงปักสิ่งมีชีวิตทะเลต้องห้ามเก้าตน จบชีวิตพวกมันทันที
“อ๊ากก!”
ในอีกด้านหนึ่ง ดวงตาของจ้าวสมุทรแทบจะพ่นไฟ อวัยวะภายในคล้ายจะระเบิด
พวกในทะเลต้องห้ามมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?
ถูกสังหารตามอำเภอใจในอาณาเขตของตัวเอง!
ถึงจะโกรธจัด มันกลับเหาะหนีอย่างรวดเร็วไม่กล้าโผล่หัวออกมาอีก
ค่ายกลสะท้านโลกันตร์ทำอะไรหลิงอินไม่ได้ มันจะกล้าโผล่หน้าออกมาได้อย่างไร?
นั่นไม่ใช่เท่ากับว่ารนหาที่ตายหรอกหรือ!
“นี่ก็เป็นสมบัติวิเศษใช่หรือไม่!?”
หลังจากกลับมาถึงตำหนัก จ้าวสมุทรก็ตกตะลึง
นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ค่ายกลสะท้านโลกันตร์ใช้ไม่ได้ผลด้วยซ้ำ!
ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเช่นนี้มาก่อน!
“จ้าวสมุทรของเจ้ายังไม่ออกมาหรือ?”
สีหน้าหลิงอินยังคงเฉยเมย นางกล่าวว่า “หากไม่ออกมาอีก พวกเจ้าก็เตรียมตัวย้ายบ้านได้”
นางยิงคันศรหลายดอก ทำลายตำแหน่งแห่งหนึ่งบนเกาะ ไม่มีใครกล้าหยุดนางเพราะกลัวจะประสบภัยพิบัติ
ในห้องโถงขนาดใหญ่ ในใจจ้าวสมุทรเต็มไปด้วยความอัดอึ้ง
กลัดกลุ้มใจจะบ้าตาย!
กลัดกลุ้มใจเหลือเกิน!
อาณาเขตของมันเอง แต่มันหวาดกลัวเกินกว่าจะโผล่หัวออกไป ไม่ต้องกล่าวเลยว่ามันทุกข์ใจเพียงใด
“อดทน! ถ้าทนไม่ได้ก็ตาย!”
มันขบกรามกรอด ไม่คิดจะออกไป
แต่หลังจากนั้นผ่านไปสักพัก มันก็ไม่รั้งอยู่ต่ออีก!
หลิงอินทำลายเส้นทางส่วนลึก!
“แม่นางหยุดมือ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
มันออกมาจากโถงใหญ่พร้อมใบหน้าฉาบรอยยิ้ม
สถานที่ส่วนลึกมีความสำคัญอย่างยิ่ง จะหายไปไม่ได้!
มันสาปแช่งอยู่ในใจ คิดไม่ถึงว่าแม้แต่สถานที่ส่วนลึก หลิงอินก็คิดจะทำลาย
จี้หยกของหลิงอินน่าทึ่งสะเทือนสวรรค์จริง ๆ!
สถานที่ส่วนลึกนั้นไม่ใช่สถานที่สามัญ ในนั้นผนึกสิ่งของสำคัญเอาไว้อยู่ มีพลังอาณาจักรคอยปกป้อง ทว่าหลังหลิงอินก้าวเข้ามา พลังป้องกันก็พังทลายลงในทันใด!
ดีนัก!
จริง ๆ แล้วพวกมันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตในอาณาจักรนี้ พวกมันมาจากโลกโบราณแห่งหนึ่ง ลงมาอาศัยที่อาณาจักรแห่งนี้นานแล้ว
ในส่วนลึกมีบรรพชนโบราณของพวกมันหลับใหลอยู่ในนั้น รวมถึงเส้นทางเชื่อมกับโลกโบราณ จะเสียหายก็ต้องมีผลร้ายแรงตามมา
สถานการณ์ของดินแดนต้องห้ามอีกแปดแห่งนั้นเหมือนกับทะเลต้องห้าม นอกจากนี้ พวกมันต่างไม่ใช่สิ่งมีชีวิตของอาณาจักรนี้แต่มาจากโลกโบราณภายนอก
สำหรับสถานที่แห่งนั้น พวกมันใช้เวลายาวนานก่อเป็นรูปเป็นร่าง กุญแจสู่สถานที่แห่งนั้นก็อยู่ในเขตแดนแห่งนี้
จ้าวสมุทรไม่ต้องการแสดงตัว แต่มันไม่มีทางเลือก ส่วนลึกนั้นสำคัญเกินไป มันปล่อยให้หลิงอินทำลายไม่ได้
“เจ้าถามข้าว่าเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ?”
หลิงอินหัวเราะขบขัน จ้าวสมุทรผู้นี้ช่างเสแสร้งทำเป็นไม่รู้จริง ๆ
“เจ้าบอกว่าอยากเจอข้า ข้าก็มาแล้ว แต่คนของพวกเจ้าโจมตีข้าสารพัด หมายความว่าอย่างไร?”
หลิงอินมองจ้าวสมุทรพลางกล่าว
“เกิดเรื่องขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!?” จ้าวสมุทรโกรธพลางกล่าวต่อว่า “ท่านเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ข้าเชิญเอง ข้าเตือนหลายครั้งแล้ว ห้ามละเลยท่านเด็ดขาด พวกมันกล้าดีอย่างไรมาปฏิบัติกับท่านเช่นนี้ สมควรถูกฆ่าจริง ๆ!”
จากนั้นมันก็เอ่ยอีกว่า “ขอโทษ ข้าขอโทษจริง ๆ ขอรับ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดที่ข้ารีบไปบำเพ็ญ จนไม่ได้อธิบายให้พวกมันเข้าใจ!”
มันอธิบายว่ามันจำต้องไปบำเพ็ญ และเพราะรีบไปฝึกบำเพ็ญ มันก็เลยลืมอธิบายให้สิ่งมีชีวิตบนเกาะฟัง
เสแสร้ง!
ช่างแสดงเก่งจริง ๆ!
ไหนจะเรียกนางว่า ‘ท่าน’ อีก?
เป็นอย่างที่คิด ในโลกแห่งการฝึกตน ความแข็งแกร่งยังคงเป็นคำตอบสุดท้าย
หากไม่มีความแข็งแกร่ง จ้าวสมุทรจะมีท่าทีเช่นนี้ได้อย่างไร?
หลิงอินคิดในใจตน และไม่เชื่อคำพูดของจ้าวสมุทรแม้แต่น้อย
นางรู้ว่านั่นเป็นเพียงคำพูดจอมปลอม!
