รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 369 ร้องไห้ ท่านบรรพชนตื่นเต้นแล้วชอบทุบตีผู้คน!
“ไปเร็ว!”
หานเย่วและแม่เฒ่าตระกูลหานออกจากเขาหยงหมิงด้วยความตื่นเต้นดีใจไม่หยุด ทั้งสองกลับไปยังสถานที่ตั้งตระกูลหาน
นี่เป็นข่าวดีอย่างถึงที่สุด ก่อนหน้านี้ตระกูลหานอยู่อย่างอกสั่นขวัญหายกันตลอดเวลา กังวลว่ายอดนิกายที่อยู่เบื้องหลังพวกหลี่จิ่วเต้าจะมาเยือนตระกูลหาน
ตอนนี้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว พวกนางจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร จึงตัดสินใจนำข่าวดีกลับไปยังตระกูลหานทันที
บนร่างของพวกนางปรากฏค่ายกลเคลื่อนย้ายไปยังตระกูลหาน เพียงอึดใจเดียวพวกนางก็กลับมาถึงตระกูลหาน
ด้านในตระกูลหาน ทุกคนดูเซื่องซึมไร้ซึ่งชีวิตชีวา
พวกเขาต่างรู้ว่าภัยพิบัติครั้งใหญ่กำลังย่างกรายเข้ามาหาพวกเขา รู้ว่ายอดนิกายจะต้องมาตามหาพวกเขาในไม่ช้า
สมาชิกตระกูลหานเกือบทั้งหมดกลับมายังตระกูลแล้ว พวกเขาไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไร
ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะไม่กลัดกลุ้มขนาดนี้
เป็นเพราะสมาชิกตระกูลหานเกือบทั้งหมดล้วนกลับมาแล้ว พวกเขาจึงไม่ได้รับข่าวสารจากภายนอก ไม่รู้ว่ายอดนิกายที่แท้จริงปรากฏตัวในจวินโจว
“เหตุใดท่านจึงไร้ชีวิตชีวาเยี่ยงนี้”
แม่เฒ่าตระกูลหานแย้มยิ้มอย่างสดใสพลางเอ่ยหยอกล้อ “เช่นนี้ไม่ดีเลย ใบหน้าเกิดรอยย่นได้ง่ายดาย”
“ไปให้พ้น! ตอนนี้ใช่เวลามากังวลเรื่องรอยย่นหรือ!?”
หลังจากที่ผู้อาวุโสระดับสูงผู้หนึ่งของตระกูลหานได้ยินแม่เฒ่า ก็เกิดความโกรธจนตบแม่เฒ่าลอยกระเด็นไปชนกำแพง
จนถึงตอนนี้แล้ว แม่เฒ่ากลับยังคงกล่าวออกมาเช่นนี้ จะไร้พะวงไปถึงขั้นไหนกัน?
กระดูกในร่างของแม่เฒ่าคล้ายถูกกระแทกแตกเป็นชิ้น ๆ
นางอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก ถ้าหากนางรู้ล่วงหน้าว่าจะเป็นเช่นนี้ นางคงไม่เอ่ยหยอกล้ออะไร บอกกล่าวข่าวดีออกไปเลย
ตอนนี้ทุกอย่าเป็นไปด้วยดี นางนับว่าโดนตบหน้าไปเปล่า ๆ!
“ผู้อาวุโส ท่านอย่าได้เข้าใจข้าผิดไป ข้ากลับมาในครั้งนี้ได้นำข่าวดีอย่างยิ่งกลับมาด้วย!”
นางไม่กล้าลีลา รีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็วว่าพวกเซี่ยเหยี่ยไม่ได้มาจากยอดนิกาย
“มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ?
ดวงตาผู้อาวุโสสูงสุงเบิกกว้างขึ้นทันที สรุปแล้วเป็นพวกเขาที่กลัวกันไปเองอย่างนั้นหรือ?
ทว่าหลังจากนั้นเขาก็ยิ้มกว้างออกมาทันที รอยย่นเต็มใบหน้าชรายืดออกพร้อมรอยยิ้ม “ดี ดียิ่ง!”
ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร แต่ในที่สุดวิกฤตของตระกูลหานก็ได้รับการแก้ไขแล้ว
ถึงว่าผ่านเวลามานานหลายวันแล้ว ยอดนิกายเบื้องหลังพวกเซี่ยเหยียนก็ยังไม่มาหาพวกเขา ที่แท้เบื้องหลังของพวกเซี่ยเหยียนไม่มียอดนิกายอะไรอยู่ตั้งแต่แรก!
นี่นับได้ว่าเป็นข่าวดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ต้องเผชิญหน้ากับการคุมคามจากยอดนิกาย พวกเขายังไม่จำเป็นต้องกังวลว่าแผนการลี้ภัยไปอยู่ฝั่งอาณาจักรเทียนหยวนของตระกูลหานจะถูกเปิดเผย
อย่างไรเสียแผนการลี้ภัยไปอยู่ฝั่งอาณาจักรเทียนหยวนของพวกเขาก็มีเพียงแค่พวกเซี่ยเหยียนที่ล่วงรู้ เมื่อพวกเซี่ยเหยียนไม่มียอดนิกายอยู่เบื้องหลัง เรื่องราวทั้งหมดก็จะง่ายดายขึ้นมาก
แม้ว่าพวกเซี่ยเหยียนจะออกมาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาก็สามารถปฏิเสธได้อย่างสิ้นเชิง และจะไม่เกิดเรื่องอะไรตามมา
“ไป ไป ไปข่าวดีให้กับท่านบรรพชน!”
ผู้อาวุโสสูงสุดตื่นเต้นเป็นอย่างมาก รีบพาแม่เฒ่ายังสถานที่ที่บรรพชนอยู่
พวกเขาไปถึงที่แห่งนั้นอย่างรวดเร็ว
“ท่านบรรพชน!”
ผู้อาวุโสสูงสุดเอ่ยเรียกจากด้านนอกอย่างแผ่วเบา
ท่านบรรพชนเป็นถึงมหาจักรพรรดิผู้มีชีวิตอยู่ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน
“มีเรื่องอันใด?”
เสียงของจักรพรรดิหานที่ดังมาจากข้างในมีความรำคาญอยู่
ตอนนี้จักรพรรดิหานยังคงมีอารมณ์โกรธ ภายในใจยังคงอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อย
เขาจะไม่อารมณ์เสียได้อย่างไร!
นับตั้งแต่เขาออกจากตระกูลหาน ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้ด้วยดี มันคงจะดีมากอย่างถึงที่สุด หากในตอนท้ายการเดินทางไปยังแดนฝอราบรื่น ทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบ
แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาเป็นเช่นไร!?
หลังจากไปถึงพระพุทธศาสนาเเล้ว เขากลับได้รับความอัดอั้น ถูกเด็กน้อยอายุเพียงไม่กี่ขวบทุบตีจนต้องวิ่งหนี!
ความรู้สึกเพลินเพลินใจก่อนหน้านี้ทั้งหมดล้วนปลิวหายไปแล้ว!
เขาอึดอัดใจเป็นอย่างยิ่ง จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ยังคงไม่บรรเทาลง!
“ท่านบรรพชน พวกเรามีข่าวดีจะมารายงาน!”
ด้านนอกประตู ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวออกมาอย่างตื่นเต้น
“ข่าวดี? ตอนนี้ยังจะมีข่าวดีออะไรอีก?”
จักรพรรดิหานกล่าวออกมาอย่างอารมณ์เสีย
ทว่าเขาก็ยังคงต้องการจะฟัง จึงปล่อยให้ผู้อาวุโสสูงสุดเข้ามา
ผู้อาวุโสสูงสุดพาแม่เฒ่าเข้าไปด้านใน
“ท่านบรรพชน ตระกูลหานของพวกเราไม่จำเป็นต้องวิตกหวาดกลัวอีกต่อไปแล้ว!”
หลังจากเข้ามา แม่เฒ่าก็ไม่กล้าทำผิดพลาดดั่งเช่นครั้งก่อน นางรีบกล่าวเรื่องราวทั้งหมดออกมาทันทีด้วยความรวดเร็วและตรงประเด็น
“พวกเซี่ยเหยียนไม่มียอดนิกายสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง!”
นางกล่าวออกมาโดยไม่เว้นช่วง
“ท่านบรรพชน นี่นับเป็นข่าวดีอย่างถึงที่สุด พวกเราจะไม่ต้องวิตกหวาดกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว!”
ผู้เฒ่าสูงสุดพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
ทว่าเขาก็ต้องหุบยิ้มลง
เพราะว่าเขาเห็นสีหน้าผิดปกติของจักรพรรดิหาน…
ใบหน้าของจักรพรรดิหานทะมึนจนน่ากลัว แววตาราวกับจะกินคนเข้าไป เช่นนั้นแล้วจะให้เขาตื่นเต้นยินดีต่อได้อย่างไร?
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
ข่าวนี้ก็เป็นข่าวดีไม่ใช่หรือ?
ภายในใจของผู้อาวุโสสูงสุดงงงวย
แต่เขาก็ตระหนักได้ว่า บางทีข่าวนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องดีจริง ๆ!
เพียงพริบตาเดียวจักรพรรดิหานก็มาถึงด้านหน้าของเขา ทั้งยังทุบตีผู้อาวุโสสูงสุดอย่างแรงจนร่างกายบิดเบี้ยง กระอักเลือดจำนวนมากออกมาจากปาก
ตอนนี้เขารู้ได้ในทันทีว่านี่ไม่ใช่ข่าวดีแต่อย่างใด ไม่เช่นนั้นจักรพรรดิหานจะเข้ามาทุบตีเขาเช่นนี้ได้อย่างไร?
“นี่ไม่ใช่ข่าวดีหรือ?”
ในใจของเขาร่ำร้องว่าไม่อยุติธรรมเสียเลย
นี่เป็นข่าวดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย เหตุใดจึงกลายเป็นข่าวร้ายสำหรับจักรพรรดิหาน?
ตุบ ตุบ ตุบ!
จักรพรรดิหานลงมืออย่างโหดร้าย ทุบตีผู้อาวุโสสูงสุดอย่างบ้าคลั่งจนลงไปกองกับพื้น บนใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยเลือด
แม่เฒ่าที่ดูอยู่ด้านข้างถึงกับตกตะลึง
ถึงท่านบรรพชนจะตื่นเต้นแต่ก็ไม่สามารถทำเช่นนี้ได้!
นี่..นี่ต้องการจะตีจนผู้อาวุโสสูงสุดตายเลยหรือ!
แต่แท้จริงแล้วจักรพรรดิหานไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดของตนเองเพื่อทุบตีผู้อาวุโสสูงสุด ไม่เช่นนั้นผู้อาวโสสูงสุดคงจะตายไปนานแล้ว
เขาทุบตีผู้อาวุโสสูงสุดอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะโยนผู้อาวุโสสูงสุดออกไปอีกทางเมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสสูงสุดใกล้ตายเต็มทีแล้ว
“ไร้ประโยชน์ ใช้การไม่ได้ ไร้ค่า! พวกเจ้าทั้งหมดไร้ค่าอะไรเช่นนี้!”
เขาตะโกนสบถด่าด้วยความโกรธ การทุบตีผู้อาวุโสสูงสุดอย่างบ้าคลั่งไม่ได้ทำให้ความโกรธในใจหายไป เขายังคงโกรธเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้นเขาก็จ้องมองไปทางแม่เฒ่า
“เอ๊ะ?”
เมื่อแม่เฒ่าเห็นว่าท่านบรรพชนจ้องมองมาที่นาง ใบหน้าชราก็แปรเปลี่ยนเป็นซีดขาว ขาทั้งสองขาของนางสั่นด้วยความตื่นตกใจ
ทว่าก่อนที่นางจะทันได้พูดอะไรออกมา ก็พลันรู้สึกไร้เรี่ยวแรง สูญเสียการควบคุมร่างกายตนเอง!
ท่านบรรพชนมาปรากฏขึ้นตรงหน้านาง ทำให้นางต้องเผชิญชะตากรรมเดียวกันกับผู้อาวุโสสูงสุด ถูกท่านบรรพชนทุบตีไม่ยั้ง!
ฟันทั้งหมดของนางร่วงออก ร่างกายบาดเจ็บอย่างรุนแรง น่าสังเวชอย่างถึงที่สุด!
“พวกเจ้าใช้การได้บ้างหรือไม่? ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง!”
บรรพชนตวาดด่า ยิ่งคิดยิ่งโกรธจนทุบตีแม่เฒ่าไม่หยุด
นี่มันอะไรกัน!
แม่เฒ่าร่ำไห้ เหตุใดท่านบรรพชนจึงแสดงความตื่นเต้นไม่เหมือนผู้อื่น?
ท่านบรรพชนตื่นเต้นแล้วชอบทุบตีคน!!!
หากนางรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก ไม่ว่าอย่างไรนางก็คงไม่ยอมมาที่นี่พร้อมกับผู้อาวุโสสูงสุด!
นางคิดว่านางเป็นผู้นำข่าวดีกลับมา ท่านบรรพชนก็ควรให้รางวัลแก่นาง…
ผู้ใดจะคิดว่านางกลับถูกท่านบรรพชนทุบตี!
