รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 382 กล่าวว่าทำงานให้หนึ่งร้อยปี แท้จริงแล้วไม่ต่างจากเป็นทาสหนึ่งร้อยปี!
ดำมาก*[1]!
ดำเกินไปแล้ว!
ดำเสียจนทำให้หนังศีรษะของเขาชาหนึบไปทั้งหัว ภายในใจแทบจะทนต่อไปไม่ไหว!
จักรพรรดิหานถึงกับไร้คำจะเอ่ย กองกำลังฮวงเฉวียนเพิ่งกลับมารับคำขอ ไม่ใช่ว่าต้องกินเวลาอีกเป็นปีเพื่อดำเนินตามคำขอหรอกหรือ?
ทว่าเขาไม่สามารถรอนานขนาดนั้นได้
เขาไม่มีหนทางอื่นแล้ว ความหวังเดียวของตระกูลหานคือการทำให้กองกำลังฮวงเฉวียนตอบรับคำขอนี้
“ข้ายอมจ่ายค่าสืบข้อมูล แต่ข้าไม่สามารถรอนานขนาดนั้นได้ ข้าต้องการให้สังหารพวกมันทันที พวกเจ้ายอมรับข้อตกลงนี้หรือไม่?”
จักรพรรดิหานกล่าวออกมา
เขาไม่ต้องการรอให้กองกำลังฮวงเฉวียนเปิดเครือข่ายข้อมูลและดำเนินการตรวจสอบอย่างละเอียด มันเสียเวลานานมากเกินไป
“ไม่มีข้อตกลงใดที่พวกเราฮวงเฉวียนไม่ยอมรับ ตราบใดที่เจ้าสามารถจ่ายได้!”
เสียงแหลมคมตอบกลับ
“ถ้าเช่นนั้น พวกเจ้าก็เสนอราคามา”
จักรพรรดิหานเอ่ย
“ข้อมูลไม่แน่ชัด ประเมินแล้วความเสี่ยงสูง ราคาจึงไม่ตายตัว หลังจากเสร็จสิ้นงานแล้ว พวกเราจะเรียกคิดเงินจากแรงที่พวกเราลงไป”
เสียงแหลมคมพูดขึ้น
ราคาไม่ตายตัว?
กองกำลังฮวงเฉวียนช่างขี้เหนียวนัก ไม่ยอมเสียเปรียบเลยสักนิด!
หากไม่ใช่เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ จักรพรรดิหานคงหันหลังแล้วจากไป ทั้งยังจะไม่มาข้องแวะกับกองกำลังฮวงเฉวียนอีก!
“ตกลง! พวกเจ้าก็รีบลงมือเสีย!”
จักรพรรดิหานกัดฟัดพูด
“ได้”
เสียงแหลมคมกล่าว “พวกเราสามารถเริ่มลงมือได้ในตอนนี้ แต่ทว่าเจ้าต้องจ่ายค่าตอบแทนส่วนหนึ่งก่อน“
“ว่ามา ข้าจำเป็นต้องจ่ายเท่าใด”
จักรพรรดิหานพูด
“ห้าอาวุธมหาจักรพรรดิ สามโอสถมหาจักรพรรดิ”
เสียงแหลมคมตอบกลับ
“!!!”
หลังจากจักรพรรดิหานได้ยินก็แทบจะกระเด้งตัวออกจากจุดที่อยู่ทันที
ห้าอาวุธมหาจักรพรรดิ สามโอสถมหาจักรพรรดิ!
ราคานี้สูงเกินไป!
ไม่ต้องพูดถึงสภาพของตระกูลหานในปัจจุบันเลย แม้ว่าจะเป็นตระกูลหานในช่วงรุ่งโรจน์ที่สุดยังเป็นเรื่องยากยิ่งที่จะจ่ายราคาเท่านี้ออกไป
ห้าอาวุธมหาจักรพรรดิยังไม่เท่าไหร่ ตระกูลหานได้ค่อย ๆ รวมรวบมันทีละชิ้นเป็นระยะเวลานาน บางชิ้นก็หลอมขึ้นมาเองจากวัตถุดิบหายาก
นับแล้วมีมากสุดเพียงสิบชิ้น
ทว่าอาวุธมหาจักรพรรดิที่สามารถเหลือรอดสืบทอดจนมาถึงปัจจุบันได้มีเพียงหกชิ้นเท่านั้น
ส่วนโอสถมหาจักรพรรดินั้น พวกเขาไม่มีแม้แต่น้อย!
โอสถมหาจักรพรรดิพบพานได้ยากเกินไป ประสิทธิภาพของมันน่าตื่นตะลึง สามารถยืดอายุของมหาจักรพรรดิผู้หนึ่งได้ บนโลกนี้หากได้รับมาเพียงหนึ่งต้นก็นับว่าดีเพียงใดแล้ว
ตลอดช่วงอายุของตระกูลหาน พวกเขาเคยเป็นเจ้าของโอสถมหาจักรพรรดิเพียงหกต้น และนั่นก็เป็นเพียงยุคก่อนสมัยโบราณกาล
หลังจากผ่านสมัยโบราณกาลมา อย่าว่าแต่หามาครอบครองเพิ่มเลย พวกเขายังไม่เคยเห็นโอสถมหาจักรพรรดิของยุคปัจจุบันเสียด้วยซ้ำ
หลังจากผ่านช่วงรุ่งโรจน์ที่สุดมา พวกเขาก็เหลือโอสถมหาจักรพรรดิที่สมบูรณ์เพียงต้นเดียว
แต่ในตอนนี้ ไม่ต้องกล่าวถึงโอสถมหาจักรพรรดิหนึ่งต้น กระทั่งครึ่งต้นพวกเขายังไม่มีเลย!
กระทั่งโอสถจักรพรรดิยังมีอยู่เพียงไม่กี่ใบ…
“นี่เป็นราคาขั้นต่ำสุด หลังจากนี้อาจมีเพิ่มเติมขึ้นอยู่กับสถานการณ์”
เสียงแหลมเอ่ยบอก
“ยังจะเพิ่มอีก!?“
สีหน้าจักรพรรดิหานแปรเปลี่ยนเป็นหน้าเกลียด กองกำลังฮวงเฉวียนงกเสียจนกระทั่งกระดูกยังไม่ยอมคาย!
“ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นระดับมหาจักรพรรดิทั้งหมด คำขอก็ไม่ควรมีราคาสูงขนาดนี้!”
จักรพรรดิหานอดกล่าวออกมาไม่ได้
“ปัญหาคือความเสี่ยง ไม่รู้ข้อมูลของพวกเขาแน่ชัด ความเสี่ยงที่พวกเราจะต้องแบกรับจึงมีมาก หากเบื้องหลังพวกเขามีความแข็งแกร่งจนน่าหวาดหวั่น กองกำลังฮวงเฉวียนจำเป็นต้องแบกรับในจุดนี้”
เสียงแหลมคมกล่าว “ถ้าหากรู้ภูมิหลังของพวกเขาแจ้งชัด ค่าตอบแทนคงไม่สูงเช่นนี้”
“แต่นี่ก็ยังมากเกินไป!”
จักรพรรดิหานกล่าว “ข้าไม่สามารถจ่ายราคาสูงขนาดนี้ได้จริง ๆ”
“เช่นนั้นก็ไม่มีสิ่งใดต้องสนทนากันแล้ว ทิ้งอาวุธศักดิ์สิทธิ์เอาไว้แล้วจากไปเสีย”
เสียงแหลมคมไม่สนใจเจรจาต่อกับจักรพรรดิหาน
จักรพรรดิหานกัดฟัน ไม่เต็มใจที่จะจากไป
“ข้าไม่สามารถมอบสิ่งของเหล่านี้ให้ได้ แต่พวกหลี่จิ่วเต้าสามารถทำได้!”
เขากล่าว “พวกหลี่จิ่วเต้ามีของดีมากมายอยู่กับตัว ทั้งยังมีค่ามากกว่าราคาที่เจ้าร้องเรียก! ฆ่าพวกเขา แล้วของดีเหล่านั้นก็จะเป็นของพวกเจ้าทั้งหมด นับว่าพวกเจ้าไม่ขาดทุน!”
“ความคิดเจ้าไม่เลว เหตุใดจึงไม่กล่าวว่าให้พวกข้าไปสังหารคน แล้วค่าตอบแทนที่มอบให้พวกเราคือของดี ๆ บนตัวพวกเขา?”
เจ้าของเสียงแหลมคมถึงกับพูดไม่ออกจริง ๆ
ความคิดของจักรพรรดิหานแปลกใหม่เป็นอย่างยิ่ง เขาต้องการให้คนที่ถูกสังหารจ่ายค่าจ้างให้…
“ข้าเพียงแค่ต้องการจะอธิบายให้พวกเจ้าฟังว่าธุรกิจครั้งนี้จะไม่ขาดทุน…”
จักรพรรดิหานเอ่ยออกมาอย่างหมดหนทาง เขาไม่รู้ต้องทำสิ่งใดแล้วจริง ๆ จึงได้แต่พูดออกมาเช่นนี้โดยหวังว่ากองกำลังฮวงเฉวียนจะยอมรับ
เขาจึงกล่าวต่อไป “ข้าไม่สามารถจ่ายค่าตอบแทนที่สูงขนาดนั้นได้ มากสุดที่ข้าสามารถจ่ายได้มีอาวุธมหาจักรพรรดิสามชิ้น อาวุธจักรพรรดิหกชิ้น และสิ่งเหล่านี้…”
พูดจบเขาก็หยิบของออกมาจำนวนหนึ่งประกอบด้วยยาหลายประเภท เคล็ดวิชา และของอื่น ๆ
นี่คือสมบัติทั้งหมดของเขา และก็เป็นสมบัติทั้งหมดของตระกูลหานด้วย
ก่อนที่เขาจะมาที่นี่ เขาได้นำสมบัติทุกอย่างจากทุกคนในตระกูลหานมาด้วย
“น้อยเกินไป…”
เสียงแหลมคมกล่าว “ทว่าเจ้ายังคงมีอีกหนึ่งทางเลือก คือให้คนทั้งตระกูลหานของเจ้าทำงานให้กับกองกำลังฮวงเฉวียนเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี”
ทำงานให้หนึ่งร้อยปี!
นี่มันจะโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว！
พูดว่าทำงานให้ แต่แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างอะไรไปจากทาส!
จักรพรรดิหานกัดฟันแน่น กองกำลังฮวงเฉวียนกินเนื้อคนแล้วไม่ยอมคายกระดูก!
“ทำงานกับพวกเรา พวกเจ้าย่อมไม่เสียเปรียบ อย่างน้อยก็ไร้กังวลไปหนึ่งร้อยปี สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเทียนหยวนกำลังใกล้เข้ามา พวกเจ้าจะรับประกันความปลอดภัยของตนเองได้หรือ? ทว่ากองกำลังฮวงเฉวียนสามารถปกป้องพวกเจ้าให้ไม่ถูกสิ่งมีชีวิตจากแดนเทียนหยวนฆ่าได้”
เสียงแหลมคมยังคงกล่าวต่อไป “ในอนาคตโลกใบนี้จะเกิดความอลหม่านขึ้นอย่างแท้จริง ความวุ่นวายจากอาณาจักรเทียนหยวนนับได้ว่าเป็นเพียงคลื่นลูกเล็ก”
ไร้กังวลไปหนึ่งร้อยปี?
ไปหลอกผีเสียเถอะ!
กองกำลังฮวงเฉวียนจะใจดีขนาดนั้นเชียวหรือ?
ฝันไปเถอะ!
จักรพรรดิหานไม่ใช่เด็ก เขารู้ชัดแจ้งว่าคำพูดเหล่านี้ไม่น่าเชื่อถือ เมื่อเขาตอบตกลง ชะตากรรมของสมาชิกตระกูลหานก็ไม่ใช่สิ่งที่สามารถควบคุมเองได้อีกแล้ว
ทว่าสิ่งที่เจ้าของเสียงแหลมคมพูดขึ้นมาก็ได้เตือนสติของเขา
สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเทียนหยวนกำลังใกล้เข้ามา แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเอาชีวิตรอดจากเงื้อมมือของพวกหลี่จิ่วเต้าได้ แต่พวกเขาจะสามารถรอดพ้นจากการฆ่าล้างของอาณาจักรเทียนหยวนได้หรือไม่?
เขาต้องการจะลี้ภัยโดยย้ายไปอยู่ฝั่งอาณาจักรเทียนหยวน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าหากต้องการจะทำก็สามารถทำได้ สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเทียนหยวนไม่ใช่ผู้ที่พวกเขาจะต่อรองได้
นอกจากนี้สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเทียนหยวนก็อาจไม่ได้ดีไปกว่ากองกำลังฮวงเฉวียน…
ในอนาคตโลกใบนี้จะเกิดความอลหม่านขึ้นอย่างแท้จริง ความวุ่นวายจากอาณาจักรเทียนหยวนนับได้ว่าเป็นเพียงคลื่นลูกเล็ก
สวรรค์ จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นในอนาคต!?
กองกำลังฮวงเฉวียนน่าเกรงขามขนาดไหน? ไม่กลัวกระทั่งความโกลาหลที่จะเกิดขึ้นในอนาคต?
“ตกลง!”
สุดท้ายแล้วเขาก็เอ่ยตกลง
จะเกิดความอลหม่านครั้งใหญ่ในอนาคต ตระกูลหานของพวกเขาจำเป็นต้องมีที่พึ่งพิง แม้ที่พึ่งพิงจะเลวร้ายไปบ้าง แต่ก็ยังเป็นทางออกเพียงหนึ่งเดียว
หากไร้ผู้ให้พึ่ง ตระกูลหานก็เหมือนกับพืชผลพร้อมให้คนมาเก็บเกี่ยว
“ดี”
เสียงแหลมคมเอ่ยขึ้นมา “พวกเราจะเริ่มลงมือเดี๋ยวนี้ ส่วนเจ้าไปพาคนในตระกูลของเจ้ามาที่นี่เสีย”
…
ในขณะเดียวกัน สมาชิกทุกคนในตระกูลหานต่างกำลังเฝ้ารอการกลับมาของจักรพรรดิหานอย่างใจจดใจจ่อ พวกเขารู้ว่าจักรพรรดิหานออกไปเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่พวกเขาไม่รู้เลย ว่าพวกเขาถูกจักรพรรดิหานขายออกไปแล้ว…
…
ณ แดนหยิน เหยียนโจว บูรพาทิศ
เด็กหนุ่มผู้หนึ่งกำลังขี่อสูรที่เปล่งประกายโดดเด่นบนฟากฟ้า
“มีอะไรดีกัน…ก็แค่โชคดีมีโอกาสพบวาสนาการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย!”
เขาบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ “ลุงหมิงก็พูดไป คนเหล่านี้แสร้งว่ามียอดนิกายของพวกเราอยู่เบื้องหลัง ลุงหมิงไม่เพียงแต่จะไม่ถือสาเอาความ กลับยังเชิญพวกเขาเข้าร่วมสถานศึกษา…หากเป็นข้าคงจะสังหารพวกเขาทันที แล้วนำกลับมาเพียงแค่สิ่งที่เป็นโชควาสนาการเปลี่ยนแปลง”
เขาไม่ชอบพวกเซี่ยเหยียน เนื่องจากคิดว่าพวกเซี่ยเหยียนเพียงแค่โชคดีมีโอกาสได้รับวาสนาการเปลี่ยนแปลง
หากไม่ใช่เพราะลุงหมิงแล้วละก็ เขาคงจะต้องมาสอบสวนพวกเซี่ยเหยียนเกี่ยวกับความผิดในการปลอมเป็นยอดนิกาย!
ยอดนิกายนั้นเป็นตัวแทนของเกียรติยศและความยิ่งใหญ่ ไม่อนุญาตให้ผู้ใดแอบอ้าง!
ภายในใจของเขาอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก
[1] ดำ ในที่นี้เป็นคำด่า คำแสลงต่อเนื่องจากตอนที่แล้ว หมายถึง ขี้งก ขี้เหนียว ตระหนี่
