รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 865 ลูกแก้วอันธการ ภาพร่างจ้าวแห่งความมืดมิดจุติ!
บทที่ 865 ลูกแก้วอันธการ ภาพร่างจ้าวแห่งความมืดมิดจุติ!
มืด มืดสนิท นอกจากความดำทะมึนแล้วก็ไม่มีสิ่งใดอีกเลย
สิ่งมีชีวิตหลังฉากพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ไฉนเลยจะแค่กลัวเท่านั้น! พวกเขาตัวสั่นไม่หยุด หวาดผวาอยู่เต็มหัวใจ
หากมีผู้ใดโจมตีพวกเขา พวกเขาไม่อาจป้องกันตัวได้เลย ในเมื่อมองไม่เห็นสิ่งใด และสัมผัสอันใดไม่ได้ทั้งนั้น
นับแต่ฝึกฝนจนอยู่ในขอบเขตระดับนี้ พวกเขายังไม่เคยประสบสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ไม่มีความปลอดภัยเลยสักนิด ไม่รู้ชะตาว่าจะเป็นหรือตาย อาจต้องจบชีวิตท่ามกลางความมืดมิดทุกเมื่อ ซ้ำยังไม่อาจปัดป้อง
ความรู้สึกเช่นนี้เลวร้ายยิ่งนัก พวกเขาชุลมุนขึ้นมาในพริบตา เสียงชนกระแทกดังขึ้น สิ่งมีชีวิตหลายตนวิ่งพล่านไปทั่ว จนชนกับสิ่งมีชีวิตหลังฉากตนอื่น
สิ่งมีชีวิตบางตนคิดว่าเจอเข้ากับศัตรูก็ระเบิดพลังในกายทันใด โจมตีสะเปะสะปะ จนมีสิ่งมีชีวิตอีกไม่น้อยต้องหลั่งเลือดและบาดเจ็บสาหัส
“ทุกท่านอย่าเพิ่งแตกตื่น!”
พระอมิตาภะพุทธเจ้าแผดเสียง เสียงพุทธะดังสะท้อน เขาคิดจะเปล่งแสงพุทธะเจิดจ้าเพื่อขับไล่ความมืดมิด ทว่าไม่อาจทำได้เลย แสงพุทธะบนตัวถูกความมืดมิดกลืนกินทันทีที่สว่างขึ้น
“อามิตาพุทธ ทุกท่านใจเย็น ๆ อยู่ที่เดิมอย่าขยับ ขืนเพ่นพ่านอยู่เช่นนี้รังแต่จะยิ่งทำให้สถานการณ์ของเราแย่ลง!”
พระตถาคตผู้เคร่งขรึมเอ่ยตาม
เขามิได้ด้อยไปกว่าพระอมิตาภะพุทธเจ้า หรืออาจเหนือกว่าด้วยซ้ำ
พระอมิตาภะพุทธเจ้าก่อตั้งพุทธศาสนา ส่วนเขาเผยแผ่พุทธศาสนาออกไปให้เป็นที่รู้จักยอมรับ มีบารมีความน่าเชื่อถือสูงส่งอยู่ในพุทธศาสนา
“ถูกต้อง! สถานการณ์อยู่เหนือการควบคุมของเรา พวกเราไม่ควรลงมือมั่ว ๆ!”
เล่าจื๊อปริปากเช่นกัน
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ต้องให้ตงเซิงลงมือ พวกเขาสู้กันเองก็บาดเจ็บล้มตายกันจนหมดกองทัพแล้ว แม้จะอยู่ที่เดิมไม่ขยับก็ยังมิใช่แผนดี กระนั้นยังดีกว่าเคลื่อนไหวโดยไร้ทิศทาง
สิ่งมีชีวิตหลังฉากล้วนมิใช่คนธรรมดา ก่อนนี้เป็นเพราะความมืดมนปกคลุมกะทันหันถึงเป็นผลให้พวกเขาลนลานเหลือคณา บัดนี้พวกเขาสงบลงแล้ว แต่ละคนล้วนนิ่งงันอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อนอีก
“ไหว…หรือ?!”
พระอมิตาภะพุทธเจ้าถอนหายใจ ลำพังน้ำเต้าสุราจะจัดการตงเซิงได้จริงหรือ
เขาไม่มั่นใจเลย
ถึงอย่างไรก็เป็นเพียงน้ำเต้าบรรจุสุรา ส่วนตงเซิงนั้นแกร่งกล้าไร้เทียมทานออกปานนั้น
ที่สำคัญแม้แต่ประกายจากน้ำเต้าสุรายังถูกความมืดมิดกลืนกิน จนบัดนี้ยังมิเคยสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง เขายิ่งไม่มั่นใจเข้าไปใหญ่
บรรดายอดฝีมืออย่างเล่าจื๊อถอนหายใจเช่นกัน ต่างไม่มั่นใจในน้ำเต้าสุรา
ทว่านอกจากฝากความหวังไว้กับน้ำเต้าสุราให้มันปราบปรามตงเซิง ก็มิมีหนทางใดอีก
พวกเขาเองก็เปรียบเสมือนคนตาบอด มองไม่เห็นอะไรเลย ญาณสัมผัสยังถูกขวางกั้น สิ่งที่รับรู้ได้มีเพียงความมืดมน ไม่อาจต่อสู้ได้อีก
“ไม่เอาน่า เราต้องมีความมั่นใจ!”
จ้าวชิงกล่าว “คิดสิว่าในน้ำเต้านี้บรรจุสุราใดไว้ สิ่งนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน สามารถคลี่คลายภยันตรายครานี้ได้!”
แม้จะเอ่ยเช่นนั้น แต่ตัวเขาเองก็มิได้มั่นใจ
ถึงอย่างไรทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาของเขาเท่านั้น น้ำเต้าสุราเก่งกาจถึงเพียงนั้นหรือไม่ เขาก็ไม่ทราบ
ตู้ม!
เสียงสยดสยองดังขึ้นท่ามกลางความดำทะมึนไร้ที่สิ้นสุด ยิ่งขับให้น่ากลัวเข้าไปใหญ่
สิ่งมีชีวิตหลังฉากใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มกันหมด กังวลว่าสิ่งมีชีวิตมืดมิดจะฉวยโอกาสลงมือกับพวกเขาในยามนี้
กระทั่งยอดฝีมืออย่างพระอมิตาภะพุทธเจ้ายังไม่อาจรักษาความเยือกเย็นไว้ สีหน้าหนักอึ้งกันถ้วนหน้า
หากสิ่งมีชีวิตมืดมิดเลือกลงมือตอนนี้ พวกเขาต้องพบจุดจบอันอนาถแน่นอน
ทว่ามิมีสิ่งมีชีวิตมืดมิดลงมือกับสิ่งมีชีวิตหลังฉาก บัดนี้ตงเซิงไม่มีแก่จิตแก่ใจแยแสสิ่งมีชีวิตหลังฉาก จดจ่ออยู่แต่กับน้ำเต้า
น้ำเต้าสุราต่างหากคือตัวการ สิ่งมีชีวิตหลังฉากมิมีสิ่งใดต้องเกรงกลัว จัดการน้ำเต้าสุราให้ได้ก่อนต่างหากคือเรื่องสำคัญที่สุด!
ขอเพียงจัดการน้ำเต้าสุราได้ สิ่งมีชีวิตหลังฉากก็จะอยู่ในกำมือ ไม่เป็นภัยคุกคามอีก
ท่ามกลางความมืดมิดไร้ขีดจำกัด อักขระทะมึนพิเศษมากมายโลดแล่นออกมา ก่อเป็นกองไฟและบุกไปหาน้ำเต้าสุรา เปลวเพลิงสีดำลุกโชติเพื่อแผดเผาน้ำเต้าสุรา
นี่คือมหาวิชาที่จ้าวแห่งความมืดมิดคิดค้นขึ้นเอง โดยการรวบรวมสสารมืดมิดพิเศษมากมายจนกลายเป็นกองเพลิง แผดเผาได้ทุกสิ่ง!
แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ สิ่งมีชีวิตหลังฉากไม่เห็น
มีเพียงตงเซิงและสิ่งมีชีวิตมืดมิดเท่านั้นที่เห็น
เปลวเพลิงสีดำที่โลดแล่นอยู่นั้น กระทั่งสิ่งมีชีวิตมืดมิดขั้นห้ายังผวาเหลือแสน
อย่าว่าแต่ถูกเปลวเพลิงสีดำเช่นนี้แผดเผาเลย ลำพังพวกมันเข้าใกล้ยังรู้สึกใกล้หลอมละลายเต็มที อาจหายไปจากโลก มิได้ดำรงอยู่อีก
“นี่มันน้ำเต้าสุราอะไรกัน”
ตงเซิงพึมพำเสียงเบา สีหน้าเคร่งเครียดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
กองไฟปรากฏ เปลวเพลิงสีดำลุกโชติช่วงเพื่อแผดเผา ทว่าน้ำเต้าสุรากลับมิได้รับความเสียหายเลย ไม่ถูกแผ้วพานแม้แต่น้อย!
และมิใช่แค่ไม่ได้รับผลกระทบ แม้น้ำเต้าสุราจะยังไร้ซึ่งแสงสว่าง กระนั้นก็กำลังรวบรวมพลังอย่างรวดเร็ว กฎระเบียบวิเศษสูงส่งค่อย ๆ ก่อเกิดขึ้นทีละน้อย
“ปล่อยให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้!”
เขาคำรามเสียงต่ำ รีดเร้นพลังมืดมิดทั้งหมดในกายเพื่อเสริมลงไปในกองเพลิง ช่วยโหมเปลวเพลิงสีดำให้รุนแรงยิ่งขึ้น
หากไม่สามารถทำลายน้ำเต้าสุราในตอนนี้ และรอให้น้ำเต้าสุราสั่งสมพลังได้ที่จนกฎระเบียบวิเศษสูงส่งเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เขายิ่งหมดหนทางทำลายน้ำเต้าสุรา
เปลวเพลิงสีดำทวีความน่าพรั่นพรึงขึ้นในเสี้ยวลมหายใจ แม้แต่เหล่ายอดฝีมืออย่างพวกพระอมิตาภะพุทธเจ้ายังไม่อาจเข้าใกล้ ทันทีที่เข้าใกล้จะต้องถูกแผดเผาเป็นจุณ!
ทว่าต่อให้เป็นเปลวเพลิงสีดำที่ทวีความน่ากลัวแล้วก็ยังไม่เกิดผลอันใด ไม่อาจทำลายได้แม้แต่เปลือกนอกของน้ำเต้าสุรา มันยังรวบรวมพลังอย่างรวดเร็วต่อไป
สีหน้าตงเซิงมืดครึ้ม อารมณ์งุ่นง่านเป็นที่สุด
ก่อนนี้เขายังเย้ยหยันจ้าวชิงว่ากลัวจนสติฟั่นเฟือน ไม่ว่าสิ่งใดล้วนหยิบยกมาใช้เสมือนความหวังสุดท้าย กระทั่งน้ำเต้าสุรายังเรียกออกมาได้
สุดท้ายเขาสำแดงมหาวิชามืดมิดแล้วยังมิอาจแผ้วพานน้ำเต้าสุรา!
“จงมอบพลังของพวกเจ้ามา!”
เขาหันกลับไปมองสิ่งมีชีวิตมืดมิดทั้งหลาย
สิ่งมีชีวิตมืดมิดเหล่านี้ล้วนตะลึงกับคำกล่าวของตงเซิง
หมายความว่าอย่างไร?
ตงเซิงต้องการริบพลังของพวกมันหรือ?
จากนั้น ตงเซิงยื่นมือข้างหนึ่งออกไป สิ่งมีชีวิตมืดมิดจำนวนมากกลายเป็นหมอกดำ ระเหยเป็นไอพลังมืดมิดอันบริสุทธิ์ที่สุด และถูกเขาดูดกลืนเข้าร่าง
สิ่งมีชีวิตมืดมิดที่เหลือตกตะลึง วิญญาณแทบออกจากร่าง ตงเซิงอำมหิตยิ่งนัก ริบพลังก็ริบพลังเถิด อย่างน้อยไว้ชีวิตให้กันหน่อย
สุดท้ายเปล่าเลย
ตงเซิงดูดกลืนพลังจนหมด ไม่เหลือกำลังสักเสี้ยวให้สิ่งมีชีวิตมืดมิดเหล่านี้!
“รีบกำจัดน้ำเต้าสุรานี้ให้ได้เถิด!”
“ขืนยังจัดการมิได้ พวกเราต้องตายกันหมด!”
สิ่งมีชีวิตมืดมิดที่เหลือคิดอย่างร้อนใจ
ตงเซิงเหี้ยมโหดปานนี้ หากยังกำจัดน้ำเต้าสุรามิได้ พวกมันก็คงหนีไม่พ้นความตาย ต้องถูกตงเซิงริบพลังทั้งหมดไป
ต่อมา ตงเซิงถ่ายเทพลังมืดมิดที่ดูดกลืนเข้ามาลงไปยังกองไฟ
ในกองไฟมีกฎแห่งความมืดมิดอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงลุกโชน เปลวเพลิงโชติช่วงยิ่งขึ้น กระนั้นยังอาจแผ้วพานน้ำเต้าสุรา!
น้ำเต้าสุราไม่ได้รับผลกระทบหรือเสียหายเลยสักนิด!
“บัดซบ!”
ตงเซิงหน้าเขียวคล้ำ สีหน้าย่ำแย่สุดขีด
แค่น้ำเต้าสุราเส็งเคร็งเหตุใดถึงจัดการยากเช่นนี้! เหนือความคาดหมายของเขาไปมาก!
“ต้องใช้พลังที่จ้าวแห่งความมืดมิดประทานแก่ข้าแล้วหรือ?!”
เขาคำรามเสียงต่ำ เจ็บใจเป็นหนักหนา
ก่อนจากแดนบูชายัญอันธการมา จ้าวแห่งความมืดมิดได้มอบลูกแก้วอันธการให้เขาลูกหนึ่ง ซึ่งมีพลังของจ้าวแห่งความมืดมิดอยู่ในนั้น
ยามเค้นพลังของมัน จะปล่อยการโจมตีของจ้าวแห่งความมืดมิดออกไปได้ครั้งหนึ่ง!
จ้าวแห่งความมืดมิดกลัวว่าเขาไม่อาจต่อกรกับตัวแปรผิดเพี้ยนอย่างหลี่จิ่วเต้าได้ จึงตั้งใจประทานลูกแก้วอันธการให้ใช้จัดการหลี่จิ่วเต้า
หากใช้เสียที่นี่ เขารู้สึกเจ็บใจยิ่งนัก!
ตู้ม!
เวลานั้นเอง น้ำเต้าสุราเปล่งแสงเจิดจ้า ขับไล่ความมืดมิดทั้งปวงออกไป ความสว่างกลับสู่ฟ้าดินอีกครั้ง ตัวน้ำเต้าส่องแสงวาววามราวกับเป็นความพิเศษเพียงหนึ่งเดียวในปฐพี กฎระเบียบวิเศษสูงส่งรายล้อมรอบ ๆ จังหวะแห่งเต๋าสูงสุดไหลเวียน
เปลวเพลิงสีดำซึ่งลุกไหม้เป็นกองไฟดับวูบในพริบตา ตงเซิงถูกพลังนั้นสะท้อนกลับจนร่างสั่นระริก โลหิตสีดำไหลซึมออกจากมุมปาก
“แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”
“นี่มันน้ำเต้าสุราอะไรกัน!”
แสงสว่างหวนคืน พระอมิตาภะพุทธเจ้าและยอดฝีมือตนอื่น ๆ ฟื้นพลังเป็นปกติ มองเห็นภาพการณ์ด้านนั้นแล้ว
น้ำเต้าสุราเจิดจรัสไร้ใดเปรียบ จังหวะแห่งเต๋าสูงสุดไหลเวียน ม่านแสงสาดส่องลงมาผืนใหญ่ ไม่ว่าความมืดมิดใดล้วนมิอาจเข้าใกล้!
พวกเขาตะลึงกันหมด แม้แต่มหาวิชามืดมิดของตงเซิงยังไม่ไหว ไม่อาจแผ้วพานน้ำเต้าสุรา มันคือยอดศาสตราล้ำเลิศอย่างแท้จริง!
ขณะเดียวกัน พวกเขาก็รู้สึกปีติยินดีเหลือแสน
ตงเซิงไม่อาจแผ้วพานน้ำเต้าสุรา จากนี้ไป ได้เวลา ‘ไล่ล่า’ ของน้ำเต้าสุราแล้ว!
“ไม่ใช่กระมัง!”
สิงโตทมิฬหุบปากทันที ขนตั้งชันทั้งตัว ขนาดนี้แล้วยังพลิกสถานการณ์ได้อีกหรือ มันนึกอยากด่ากราดออกไป เหตุใดน้ำเต้าสุราถึงสยดสยองไร้เทียมทานได้เพียงนี้!
“หา?!”
สิ่งมีชีวิตมืดมิดผู้สังหารภรรยาจ้าวชิงตกใจจนนิ่งค้าง
ก่อนนี้มันคิดว่าตัดสินแพ้ชนะได้แล้ว ถึงได้เหยียดหยามจ้าวชิงอย่างบ้าคลั่ง วอนให้จ้าวชิงเข้ามาฆ่ามันเพื่อแก้แค้นให้ภรรยา
สุดท้ายตอนนี้ เหมือนว่ากำลังจะ…เป็นจริงแล้ว!
ตู้ม!
เวลานั้นเองแสงลำหนึ่งพุ่งออกจากน้ำเต้าสุรา เล็งไปที่ตงเซิง
ตงเซิงสำแดงวิชาลับหายตัวจากตรงนั้นมาในอึดใจเดียว กระนั้นก็ยังไม่ไหว ถูกลำแสงนั้นถาโถมเข้าใส่ ร่างทั้งร่างระเบิดแหลกลาญ โลหิตสีดำกระเด็นไปทั่วพร้อมกับเศษเนื้อ
“ระยำนัก!”
เขาเดือดดาลเหลือแสน หมอกดำหลอมรวมเข้ามาสร้างร่างใหม่ขึ้นอย่างรวดเร็ว
เขาผู้มาจากแดนบูชายัญอันธการครอบครองพลังซึ่งสามารถทำลายทุกสิ่งให้ย่อยยับ ไร้เทียมทานไปทุกอาณาจักร
ทว่าเขากลับถูกน้ำเต้าสุราซัดจนกายเนื้อแหลกลาญ ทำเอาพิโรธถึงขีดสุด!
“ฆ่า!”
ดวงตาของเขาทอประกายดุดัน ไม่เหลือความลังเลอีกต่อไป เรียกลูกแก้วอันธการออกมาและรีดเร้นพลัง
น้ำเต้าสุราหมายหัวมันไว้อย่างสมบูรณ์ เขาไม่สามารถหลีกหนีได้เลย หากไม่ใช้ลูกแก้วอันธการ เขาต้องถูกน้ำเต้าสุราสังหารแน่!
ชั่วขณะนั้น หมอกดำมหาศาลไร้ที่สิ้นสุดแผ่ขยาย ร่างทะมึนร่างหนึ่งค่อย ๆ กลั่นตัวจากม่านหมอกสีดำ!
นี่คือภาพร่างมหึมาร่างหนึ่งซึ่งมองไม่เห็นใบหน้า ทว่ายังพอเห็นเพศสภาพของร่างนี้ออก
หมอกดำรายล้อม ร่างนี้มีรูปร่างสะโอดสะอง เห็นได้ชัดว่าเป็นภาพร่างของสตรี
“หุ่นดียิ่ง! ร่างต้นต้องเป็นสตรีโฉมสะคราญแน่ ๆ!”
ปีศาจสะท้านโลกันตร์ตนหนึ่งเอ่ยด้วยแววตาเร่าร้อน “แม้นเห็นเพียงเสี้ยวสะท้อนสรรพางค์กาย นางต้องงดงามมากแน่ ๆ อยากเห็นรูปโฉมของนางเหลือเกิน…”
“พูดเหลวไหลกระไร!”
ประมุขแห่งสรวงสวรรค์ถลึงตาใส่ปีศาจสะท้านโลกันตร์ตนนี้
ปีศาจสะท้านโลกันตร์นี่เสียสติไปแล้วหรือ ยามนี้ใช่เวลามาคิดเรื่องเช่นนี้รึ?!
แต่หากว่ากันตามท้องเรื่อง ภาพร่างที่เผยออกมาสมบูรณ์แบบมากจริง ๆ ไม่มีที่ติสักนิด ชวนให้ใจเต้น
ทว่าไม่นานพวกเขาก็ไม่เหลือความคิดเช่นนี้อีก
คล้อยตามการปรากฏตัวของภาพร่างสตรีมืดมิด แรงกดดันมหาศาลพลันโถมทับเข้ามา พวกเขารู้สึกราวกับถูกใครบางคนบีบคอ หน้าตาซีดเผือด หายใจไม่ออก คล้ายว่ากำลังจะตาย!
“ไม่ใช่คล้ายกำลังจะตาย แต่…กำลังจะตายแล้วจริง ๆ!”
ยอดฝีมือศาสนาเต๋าตนหนึ่งเอ่ยอย่างยากลำบาก
ภาพร่างสตรีมืดมิดนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ขุมปราณชีวิตในตัวพวกเขาสูญสลายไปเป็นจำนวนมาก วิชาและหลักเต๋าที่เฝ้าบำเพ็ญมาก็กำลังอันตรธาน ความตายกำลังจะเกิดขึ้นกับพวกเขาแล้วจริง ๆ!
พวกเขาไม่อาจเชื่อได้เลย!
ภาพร่างสตรีมืดมิดเพียงแค่เผยพลังปราณออกมาเท่านั้น ขุมปราณชีวิตในตัวพวกเขาก็รั่วไหลเสียแล้ว วิชาและหลักเต๋าที่บำเพ็ญก็พลันอันตรธาน เหลือเชื่อมากจริง ๆ!
ที่สำคัญคือพวกเขาไม่อาจตอบโต้ได้เลย!
พวกเขาสำแดงพลังวิชาทุกอย่างที่มี ยังมิอาจหยุดยั้งการรั่วไหลของขุมปราณชีวิตในตัว และการอันตรธานของวิชาหลักเต๋าที่บำเพ็ญมา!
ขืนเป็นเช่นนี้ต่อ อีกไม่นานพวกเขาคงตายสนิท ร่องรอยทุกอย่างหายไปอย่างสิ้นเชิง!
นี่นาง…เป็นใครกันแน่!
--
ช่วยแก้ไขบท 865-866 ได้ไหมคะ อ่านไม่รู้เรื่องเลยค่ะ บท 867-886 หายด้วยค่ะ