ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 323 เครื่องประดับเงินที่มีมูลค่า + ตอนที่ 324 สมน้ำหน้าเมียน้อยที่ถูกตี

ตอนที่ 323 เครื่องประดับเงินที่มีมูลค่า

เฮ่อเหวินจิ้งวางเครื่องประดับเงินสามชิ้น เรียงกันบนโต๊ะน้ำชา แล้วชี้ลายใบไม้สามใบที่ซ่อนอยู่ด้านในของเครื่องประดับพลางถาม “เห็นลายพวกนี้ไหม?”

ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน สยงมู่มู่อดไม่ได้เอ่ยถามขึ้นมา “ลายพวกนี้มีความลี้ลับเหรอครับ”

“ใช่ นี่เป็นเครื่องหมายที่ใช้เฉพาะของปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงมากในราชวงศ์ถัง นามสกุลของเขาคือเย่ เครื่องประดับทั้งหมดที่เขาทำขึ้นมาจะมีลายใบไม้สามอันนี้ ปรมาจารย์เย่ผู้นี้ นิสัยแปลกประหลาดมาก

เขาไม่ชอบทอง และหยก เขาชอบทำเครื่องประดับด้วยเงินเท่านั้น เดิมทีอยากทำเพื่อให้นางสนองในราชสำนักกลับมาหาเขา แต่เครื่องประดับที่เขาทำมันงดงามจริงๆ แม้เป็นเงินที่ธรรมดาที่สุด แต่บรรดาผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นก็แห่กันแย่งชิงด้วยการใช้เงินมากมายซื้อ!”

เฮ่อเหวินจิ้งแนะนำชีวิตของปรมาจารย์เย่อย่างง่ายๆ  และกล่าวว่า “เพราะว่ายุคเก่าแก่นมนาน เครื่องประดับของปรมาจารย์เย่ที่สืบทอดมามีเหลือไม่เยอะ และยิ่งเป็นชุดด้วยแล้วยิ่งมีน้อยมาก พี่หนาน พี่ช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้เครื่องประดับเงินของปรมาจารย์เย่ครบชุด!”

จ้าวอิงหนานวางเครื่องประดับเงินทั้งสามชิ้นตรงหน้า จากนั้นมองแล้วมองอีก เธอกลืนน้ำลายแล้วถาม “หากพูดอย่างนี้แล้ว เครื่องประดับเงินสามชิ้นนี้ต้องมีมูลค่ามากเลยใช่ไหม?”

เฮ่อเหวินจิ้งพูดอย่างไม่พอใจ “พี่หนานคะ เครื่องดับเงินของปรมาจารย์เย่จะติดกลิ่นเหรียญกษาปณ์ทองแดงได้อย่างไรกัน? มันวัดด้วยเงินไม่ได้เลยสักนิด!”

กษาปณ์ทองแดงกับน้องสาวที่เพิกเฉยต่อเรื่องเล็กๆ ทางโลกคนนี้ พูดก็ไม่ชัดเจน เฮ่อเหวินจิ้งตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยลำบาก จึงไม่เข้าใจความยิ่งใหญ่ของเงินนั่นเอง

ทั้งวันยังคิดถึงแต่ความโรแมนติกของสายลมดอกไม้หิมะพระจันทร์โศกเศร้ากับฤดูใบไม้ร่วงน่ะสิ!

ไม่เช่นนั้นแล้วก็ไม่ถูกผู้ชายที่แต่งงานแล้วหลอกจนเหมือนกับคนโง่เขลา เมื่อวานจ้าวอิงหนาน ฟังสยงมู่มู่เล่าเรื่องของเฮ่อเหวินจิ้งกับจี้เจี้ยนโป เธอโกรธจนอยากจะตบปากเฮ่อเหวินจิ้ง ตีให้น้องสาวที่โง่คนนี้มีสติ

เธอถึงได้โทรหาเฮ่อเหวินจิ้งให้มากินข้าว ถือโอกาสสั่งสอนเธอ ให้เลิกกับจี้เจี้ยนโปในขณะที่ยังมีเวลา หาผู้ชายที่แต่งงานแล้วก็ยังไม่สู้อยู่เป็นโสดตลอดชีวิตไม่ได้

แม้ว่าเฮ่อเหวินจิ้งไม่พูดอะไร แต่จ้าวอิงหนานก็สามารถเดาได้ว่า เครื่องประดับเงินสามชิ้นนี้ไม่ใช่ของธรรมดา ต้องมีมูลค่าอยู่แล้ว

สยงมู่มู่มองไปที่อู่เหมยอย่างประหลาดใจ เขาถาม “เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่าสิ่งนี้มีมูลค่า?”

อู่เหมยส่ายหน้าทันที แกล้งทำเป็นประหลาดใจ “ของนี่มีค่ามากเลยเหรอ? ฉันเห็นมันสวยก็เลยซื้อมา ชิ้นหนึ่งสองหยวนเอง ไม่มีมูลค่าจริงๆ นะ”

เธอพูดใสซื่อเป็นพิเศษ หน้าตาท่าทางไร้เดียงสา ทุกคนล้วนเชื่อคำพูดของเธอ ชมเชยความโชคดีของเธอ ที่บังเอิญเก็บได้ของดี มีเพียงสยงมู่มู่กลับเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง รู้สึกมาตลอดว่ายายตัวดีไม่ได้พูดความจริง

“เหมยเหมยเอาของพวกนี้กลับไปเถอะ เธอให้แค่ภาพวาดฉันก็พอแล้ว”

จ้าวอิงหนานยื่นเครื่องประดับเงินให้อู่เหมย สิ่งของที่ไม่มีมูลค่า เธอเก็บไว้ไม่เป็นไร แต่สิ่งของเหล่านี้กลับเป็นของเก่าแก่ที่ล้ำค่า เธอไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้

อู่เหมยดันเครื่องประดับเงินคืนไปทันที ทำปากจู๋อย่างไม่พอใจ “แม่บุญธรรมรังเกียจที่หนูให้ของไม่ดีใช่ไหมคะ?”

จ้าวอิงหนานไม่รังเกียจอยู่แล้ว อธิบายกับอู่เหมยอย่างอดทน บอกให้เธอเก็บเครื่องประดับเงินไว้ ต่อไปมันสามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้

“เป็นผู้หญิงมีเงินติดตัวไว้เยอะๆ จะดีกว่า เหมยเหมยเชื่อแม่บุญธรรมนะ!”

อู่เหมยรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ คำพูดเหล่านี้เหอปี้อวิ๋นไม่เคยพูดกับเธอมาก่อนเลย เธอสามารถรับรู้ถึงความจริงใจของจ้าวอิงหนาน ที่หวังให้เธอมีชีวิตที่ดีจริงๆ

เป็นเรื่องน่าเสียดายที่มีบางอย่างที่เธอไม่สามารถพูดได้อย่างชัดเจน ในตอนนี้สิ่งที่เธอไม่เป็นกังวลที่สุดก็คือเรื่องเงิน อู่เหมยงอนตุปัดตุป่อง จนในที่สุดก็ล้มเลิกความคิดของจ้าวอิงหนานได้ จ้าวอิงหนานเก็บเครื่องประดับกลับคืนไป

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ถึงแม้จ้าวอิงหนานจะรับเครื่องประดับเงินกลับคืนไปแล้ว แต่ในใจกลับวางแผนเก็บไว้เป็นสินสอดให้อู่เหมยในอนาคต เท่ากับว่าตอนนี้ก็ช่วยเก็บรักษาเงินแทนเธอไปก่อน

………………………………………………………..

ตอนที่ 324 สมน้ำหน้าเมียน้อยที่ถูกตี

อู่เหมยเห็นเฮ่อเหวินจิ้งกินข้าวเสร็จแล้ว ก็ดึงเธอไปคุยในห้อง เฮ่อเหวินจิ้งอารมณ์ดี เธอยังเข้าใจว่าอู่เหมยต้องการจะคุยเรื่องการแข่งขัน

“รายชื่อของเธอ ครูสมัครไปให้แล้วนะ สบายใจได้!” เฮ่อเหวินจิ้งยิ้มตาหยีพลางพูด

อู่เหมยไม่มีเวลามาพูดไร้สาระกับเธอ เธอบอกเรื่องที่พรุ่งนี้อู่เจิ้งหงจะไปอาละวาดที่ห้องเรียนเยาวชน เฮ่อเหวินจิ้งหน้าขาวซีด

“ครูเฮ่อคะ พรุ่งนี้ครูหาที่ซ่อนเถอะค่ะ อย่าไปห้องเรียนเยาวชนเลย อาหญิงของหนูเหมือนคนบ้า ครูปะทะกับเธอมีแต่จะเสียเปรียบ!” อู่เหมยแนะนำ

เฮ่อเหวินจิ้งถามเสียงเบา “อาเขยของเธอ เขาพูดอะไรบ้างไหม?”

เห็นๆ อยู่ วันนั้นก่อนที่เขาจะไป เขาบอกว่าจะกลับไปหย่า ยังพูดอีกว่าไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น เขาต้องการเพียงเธอ!

ถึงแม้จะไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเขา แต่เธอก็ยังมีความปรารถนาที่เลือนลาง เธอหวังว่าคนๆ นั้นจะมีสักครั้งที่สามารถพูดคำไหนคำนั้น

ทว่า…

“ครูเฮ่อคะ อาเขยไม่สามารถหย่าขาดกับอาหญิงของหนูได้ เขายังไม่ได้รับตำแหน่งรองศาตราจารย์ค่ะ!”

อู่เหมยพูดตรงๆ ชายยอดนักสู้ ผู้ไม่เคยยอมแพ้อย่างจี้เจี้ยนโป เป็นไปได้อย่างไรที่ยอมเสียสละอาชีพการงานของตนเองเพื่อความรัก

หากจี้เจี้ยนโปเป็นคนที่ทำเพื่อความรักจริงๆ ตอนนั้นเขาก็คงไม่สู่ขออู่เจิ้งหงมาเป็นภรรยา

พอเห็นว่าอู่เหมย กับเฮ่อเหวินจิ้งเข้าไปตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาจากห้อง จ้าวอิงหนานเดินมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจึงได้ยินคำพูดของอู่เหมยเข้าพอดี เธอก็รู้ว่าต้องเป็นเรื่องของชายที่แต่งงานแล้วแน่ๆ ไฟพิโรธกำลังคุโชนอยู่ในใจ

“เฮ่อเหวินจิ้งทำไมถึงได้เหยียบย่ำตัวเองอย่างนี้? เธอเป็นผู้หญิงที่ดี มีความสามารถ มารยาทก็เรียบร้อย หาผู้ชายดีๆ ไม่ได้ ดันทุรังไปหาคนที่มีภรรยาแล้ว เธอจะให้ฉันบอกกับอาชายเฮ่อกับอาหญิงเฮ่อยังไง?”

จ้าวอิงหนานถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด คำพูดที่พูดออกมาเหมือนกับมีดกรีด ไร้ความปราณีใดๆ ทั้งสิ้น

จ้าวอิงหนานรู้สึกอับอายขายหน้า เธอหน้าแดง หูแดง ก้มหัวแทบจะถึงพื้น เธอน้ำตาไหล

เธอรู้ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ไม่ถูกต้อง ใครๆ อาจจะสามารถควบคุมความรู้สึกได้ แต่เธอไม่สามารถควบคุมความรู้สึกได้ ก็เหมือนกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ รู้ทั้งรู้ว่ามันคือ หนทางแห่งความตาย แต่ก็ยังกระโจนเข้าไป

จ้าวอิงหนานเห็นเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งโกรธ เดิมทีเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง สดใสมาก แต่ตอนนี้เป็นเพราะผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ทำให้เธอเปลี่ยนไปเหมือนกับผี เธอโกรธมาก สยงมู่มู่เดินเข้ามา ปลอบใจให้หายโกรธด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ในที่สุดก็สามารถข่มความโกรธของจ้าวอิงหนานไว้ได้

อู่เหมยก็เล่าแผนการของอู่เจิ้งหงให้ฟัง

เฮ่อเหวินจิ้งยังมีความรู้สึกต่อจี้เจี้ยนโป ก็ไม่รู้ว่าจะจากไปอย่างเด็ดขาดได้หรือไม่ อย่างไรจ้าวอิงหนานน่าไว้ใจกว่า

“แม่บุญธรรมคะ อาหญิงของหนูเป็นคนอารมณ์ร้อน ปากร้าย วันนี้ตอนที่กินข้าวเย็นเธอพูดกับคุณย่า จะติดโปสเตอร์แผ่นใหญ่ให้ครูเฮ่อ แล้วก็จับโกนหัว และยังจะเอ่อ…”

คำพูดประโยคหลัง อู่เหมยไม่กล้าพูดออกมา มองพ่อสยงอย่างลำบากใจ จ้าวอิงหนานยิ้มเยาะพลางกล่าว “ฉีกเสื้อผ้าของครูเฮ่อใช่ไหม?”

เฮ่อเหวินจิ้งหน้าขาวซีด ก้มหน้าต่ำ คำพูดของจ้าวอิงหนานทำให้เธอละอายใจเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าเด็กและพ่อสยง

อู่เหมยก็รู้สึกอายมาก เธอพยักหน้าเบาๆ จ้าวอิงหนานทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ เธอมองไปทางเฮ่อเหวินจิ้ง คำพูดที่พูดออกมาทำให้เฮ่อเหวินจิ้ง แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไป

“เหมยเหมย อาหญิงของเธอทำถูกต้อง เพื่อปกป้องชีวิตการแต่งงานของตนเอง ไม่ว่าเธอทำอะไรก็ไม่ผิดทั้งนั้น หากเป็นฉัน ฉันโหดเหี้ยมยิ่งกว่าอาหญิงของเธออีก”

เจ้าอิงหนานเหมือนรู้สึกว่ายังกระตุ้นเฮ่อเหวินจิ้งไม่พอ เธอพูดต่อ “ผู้หญิงที่กล้ามายั่วผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะถูกภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายมาฉีกเสื้อผ้า!”

พ่อสยงกระทุ้งภรรยาของตัวเองเบาๆ บอกให้เธอไม่ต้องพูดแล้ว ต้องไว้หน้าเฮ่อเหวินจิ้งต่อหน้าพวกเด็กๆ บ้างเถอะ!

……………………………………………………………………….