ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 379 ความหวังที่สูญสลาย + ตอนที่ 380 คำนินทา

ตอนที่ 379 ความหวังที่สูญสลาย

ในค่ำคืนนั้น ยิ่งดึกยิ่งมีแต่ความเงียบ ลมฤดูหนาวพัดพาอยู่นอกหน้าต่าง อู่เยวี่ยทนทรมานได้ค่อนคืนกว่าจะข่มตาหลับลงได้ เธอเอาแต่ฝันร้าย และฝันเห็นตัวเองกลายเป็นเด็กบ๊วยที่คนเห็นต่างก็พากันรังเกียจ ไม่มีใครชอบเธอ และไม่มีใครยอมเป็นเพื่อนกับเธอ ไม่ต่างไปจากอู่เหมยเมื่อก่อนเลย

พ่อแม่ต่างก็ไม่ต้องการเธอแล้ว คุณปู่และคูณย่าก็ยิ่งไม่สนใจเธอ เธอมีชีวิตที่น่าเวทนาเสียยิ่งกว่าซินเดอเรลล่า

อู่เยวี่ยส่ายหน้าไปมาไม่หยุด เธอพยายามจะตื่นจากฝันนี้ เธอไม่อยากเป็นเหมือนดั่งฝันนี้ ไม่ต้องการ!

กระรอกน้อยฉิวฉิวที่หมอบอยู่บนโต๊ะใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ยเธออยู่ ฝันร้ายสิดีจะตาย จะต้องทำให้ยายผู้หญิงคนนี้ถูกฝันร้ายควบคุมเสมอ เพื่อให้สาสมกับสิ่งที่หล่อนทำไว้ในชาติก่อน

อู่เหมยอารมณ์เสียทีไร มักจะมาพูดกับฉิวฉิวเสมอ และพูดถึงสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอในชาติก่อน ฉิวฉิวสงสารและเห็นใจเจ้าหญิงตัวน้อยของมันมาก แน่นอนว่ามันมีความโกรธแค้นต่ออู่เยวี่ยมาก จึงได้ฉีดน้ำหอมใส่เธออย่างไม่ออมแรง

ผู้หญิงคนนี้มีความคิดที่ชั่วช้าเกินไป เจ้านายมันทำกับเธอแบบไหนก็ไม่คิดจะถอยให้เลย!

ฉิวฉิวยกขาหลังขึ้น และปล่อยเอากลิ่นธัญพืชสีเหลืองอ่อนออกมา ราดไปบนหัวของอู่เยวี่ยทั้งหมดจนไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว

อู่เยวี่ยเริ่มกระพริบตาปริบๆ ฉิวฉิวจึงรีบวิ่งลงไปใต้เตียง และแอบวิ่งออกไปทางกำแพงที่มีรู เขาเพิ่งออกไป อู่เยวี่ยก็ได้ลืมตาขึ้นมาและมองไปทั่วทุกทิศ

ภายในห้องเงียบสนิท ไม่มีสิ่งใดเลย อู่เยวี่ยมีท่าทีระแวงสงสัย เธอรู้สึกว่าภายในห้องมีอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตกำลังเคลื่อนไหว แต่ทำไมตอนนี้ถึงไม่มีล่ะ?

หรือว่าจะเป็นหนู?

อู่เยวี่ยคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นหนู พรุ่งนี้เช้าจะต้องบอกกับเหอปี้อวิ๋น บอกให้แม่ซื้อยาเบื่อหนูมาให้ เพียงแค่นึกถึงว่ามีหนูปีนป่ายไปมาบนตัวเธอ เธอก็เกิดความรู้สึกชาไปทั้งตัว

แค่ครู่เดียวอู่เยวี่ยก็กลับเข้าสู่ห้วงนิทรา เพราะพรุ่งนี้ยังมีสอบ เธอจะต้องควบคุมสมาธิให้ดี จะต้องไม่ทำให้เกิดข้อผิดพลาดใดๆ อีก

เพียงแค่ หวังว่ามันจะสวยงาม แต่ความจริงกลับเจ็บปวด

หลังจากที่อู่เยวี่ยมาถึงโรงเรียน ถึงได้รู้ว่าความหวังของเธอมันมากเกินไปแค่ไหน สายตาที่เอาแต่รังเกียจเธอ และยังมีท่าทางบีบจมูกอีก นั่นเป็นสิ่งกระทบกระเทือนต่ออู่เยวี่ยเป็นอย่างมากก

แม้ว่าก่อนออกบ้านจะเตรียมใจมาพร้อมมากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ไม่สามารถทนได้อยู่ดี ทั้งวันเอาแต่เหม่อลอย ในหัวเอาแต่นึกถึงประโยคคำพูดจากหนังสือเล่มนั้น

ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติทางจิต ก่อนสอบมักจะมีความกังวลเกินไป และนั่นทำให้กระทบกับการทำงานของชั้นสมอง จึงส่งผลให้ร่างกายมีกลิ่นที่แปลกเกิดขึ้น ไม่ว่าจะอาการปวดท้อง ปวดหัว อาเจียนและปฏิกิริยาอื่นๆ อีกมาก ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงอาจถึงขั้นช็อกหมดสติได้

อู่เยวี่ยพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ บนหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แผ่นหลังก็รู้สึกเย็นวาบขึ้น ร่างกายหนาวเหน็บไปหมด ในใจยิ่งเย็นจนแข็งทื่อ ปากสั่นจนฟันกระทบกัน และมือไม้สั่นอย่างรุนแรง ขนาดจับปากกายังจับได้ไม่แน่น

ทั้งที่เธอไม่กังวลเลยสักนิด แต่ทำไมถึงได้มีปฏิกิริยาแบบนี้ได้?

และมีประโยคหนึ่งได้ผุดขึ้นมาในหัวของเธออีกครั้ง ‘ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงกระทั่งคิดว่าตัวเองไม่ได้กังวลหรือเครียด ในทางกลับกันมักจะคิดว่าตัวเองมีลักษณะท่าทางเป็นปกติดี แต่ความเป็นจริงแล้วยังมีความกังวลอยู่ จนกลายเป็นปฏิกิริยาที่แสดงออกกับร่างกายของผู้ป่วยแทน’

อู่เยวี่ยกัดริมฝีปากแน่นมาก หรือว่าเธอจะกลายเป็นผู้ป่วยขั้นรุนแรงแล้วหรือ?

เพราะแบบนั้นเธอเลยไม่ได้รู้สึกกังวลอะไร และถึงมีปฏิกิริยาที่แสดงออกรุนแรงแบบนี้?

เธอไม่สามารถคิดต่อไปได้แล้ว เพราะตอนนี้ท้องของเธอได้เกิดอาการผิดปกติขึ้นมา อู่เยวี่ยพยายามหยิบกระดาษคำตอบที่ทำเสร็จไปส่ง ไม่มีแม้แต่เวลาจะทวนคำตอบ เธอส่งกระดาษคำตอบแล้วรีบวิ่งไปยังห้องน้ำ

อู่เยวี่ยใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานกว่าสิบนาที ร่างทั้งร่างแทบจะถูกสูบวิญญาณออกไป เธอคุกเข่าลงอย่างไร้เรี่ยวแรง ไม่อยากแม้แต่จะลุกขึ้นยืน เพราะเธอหมดแรงแล้วจริงๆ

ประตูจากห้องข้างๆ ดังขึ้นไม่หยุด มีคนทยอยมาเข้าห้องน้ำตลอด ทุกคนต่างพากันมาเข้าห้องน้ำเป็นกลุ่ม พวกนักเรียนหญิงมักทำแบบนี้เสมอ น้อยมากที่จะมาเข้าห้องน้ำคนเดียว เพราะแบบนั้นจะทำให้ดูเหมือนว่าเธอไม่เข้าพวก

…………………………………………………………………………………………..

ตอนที่ 380 คำนินทา

มีเสียงของนักเรียนหญิงหลายคนที่คุ้นหูมาก เป็นนักเรียนคนหนึ่งในห้องของอู่เยวี่ย พวกเธอเข้าห้องน้ำและพูดคุยกันไปด้วย พร้อมทั้งส่งเสียงเจื้อยแจ้ว

“วันนี้กลิ่นบนตัวของอู่เยวี่ยรุนแรงมาก ฉันนั่งห่างจากเธอเป็นสิบเมตรยังได้กลิ่นเลย”

“เฮ้อ! หวังว่าครูจะรีบย้ายอู่เยวี่ยออกไปจากห้องเรานะ มีเพื่อนร่วมห้องแบบนี้ฉันรู้สึกโชคร้ายไปเจ็ดชั่วโคตรเลย!”

อู่เยวี่ยไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะโมโห ตั้งแต่ที่เธอสอบรายเดือนได้คะแนนแย่ คำพูดแบบนี้เธอมักจะได้ยินอยู่ทุกวัน ไม่ว่าจะจากเพื่อนในห้อง หรือเพื่อนคนสนิทต่างก็พากันเข้ามาตีสนิทกับเธอในช่วงแต่ก่อน

อีกทั้งตอนนี้เพื่อนในห้องที่แทบจะไม่ไปมาหาสู่อะไรกับเธอเลย ในเวลานี้กลับอยู่เป็นกลาง เหมือนกับเมื่อก่อนที่ไม่ได้มีความทุกข์ร้อนใดๆ ต่อเธอเลย

อู่เยวี่ยเบื่อหน่ายที่จะโต้เถียงกับคนพวกนี้แล้ว เธอรอให้คนพวกนี้ออกไปก่อน เธอถึงจะตามออกไป เพียงแต่…

“นี่ พวกเธอเคยได้ยินข่าวลือไหม ยัยอู่เยวี่ยไม่เพียงแต่ร่างกายสกปรกนะ ความคิดและแผนการของเธอก็ไม่สะอาดด้วย!” เสียงนักเรียนหญิงคนหนึ่งเบาลง แต่กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

อู่เยวี่ยได้ฟังก็เหมือนมีระเบิดลงกลางหัว ทำไมถึงบอกว่าความคิดและแผนการของเธอไม่สะอาดล่ะ?

คนพวกนี้พูดไร้สาระอะไร?

คำพูดของนักเรียนกลุ่มนี้ราวกับระเบิดสายฟ้า กระตุ้นความสนใจของกลุ่มนักเรียนหญิงในห้องน้ำได้เป็นอย่างดี นักเรียนห้องอื่นๆ ก็เข้ามาฟังด้วย ทุกคนต่างรอคอยให้นักเรียนหญิงคนนี้รีบพูดออกมา

นักเรียนหญิงคนนั้นพูดขึ้นอย่างพอใจ “คนที่รู้เรื่องนี้มีอยู่ไม่มาก ไม่ง่ายเหมือนกันที่ฉันจะไปได้ยินมา อู่เยวี่ยเธอมีน้องสาวคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ เด็กประถมชั้นปีที่ห้าน่ะ พวกเธอรู้จักไหม?”

“รู้สิ เหมือนว่าจะชื่ออู่เหมย เมื่อก่อนผลการเรียนแย่มาก รูปร่างหน้าตาราวกับผี แต่เทอมนี้ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กลายเป็นคนสวยไปในข้ามคืน และคะแนนก็พัฒนาได้เร็วมาก ตอนนี้กลายเป็นบุคคลสำคัญของห้องไปแล้ว”

“เรื่องนี้ฉันก็รู้ เหมือนว่าอู่เหมยจะสวยอยู่แล้ว เพียงแต่แม่ของเธอไม่ชอบเธอ แต่ชอบแค่อู่เยวี่ย เหมือนเป็นแม่เลี้ยงที่ปฏิบัติกับลูกคนเล็กเลย พวกเธอรู้ไหมว่าเมื่อก่อนอู่เหมยจัดผมยังไง? เป็นเพราะอู่เยวี่ยที่อิจฉาน้องสาวตัวเอง จึงสั่งให้เธอมัดผมแบบนั้น”

“โถ่ๆ อู่เยวี่ยนี่ใจดำอำมหิตขนาดนั้นเลยเหรอ? ใจร้ายกับน้องตัวเองขนาดนั้นเลย?” ทุกคนที่ฟังอยู่ต่างรู้สึกขนลุกไปหมด ง่ายๆ คือไม่อยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเป็นฝีมือเพื่อนร่วมห้องของเธอ

ในทีวียังไม่เคยเห็นพี่สาวที่ร้ายขนาดนี้เลย!

“ชิ! ยัยอู่เยวี่ยนั่นเก่งเรื่องเสแสร้งแกล้งทำจะตายไป ในหนังสือบอกว่าดาบอาบน้ำผึ้งก็คือพูดถึงเธอนั่นแหละ ต่อไปนี้พวกเราก็ห่างๆ กับคนแบบนี้หน่อยนะ จะถูกเธอใช้มีดแทงขึ้นมาวันไหนยังไม่รู้เลย และอีกอย่างนะ ต่อไปนี้พวกเราต้องรักษาเงินและสิ่งของไว้ให้ดีด้วย หากว่าถูกคนอื่นขโมยไปอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

นักเรียนหญิงคนที่เคยบอกว่าอู่เยวี่ยมีความคิดและแผนการของเธอไม่สะอาดได้พูดเน้นย้ำอย่างชัดถ้อยชัดคำ ความสนใจของทุกคนค่อยๆ ถูกดึงกลับมาที่จุดเดิมอีกครั้ง และต่างเริ่มถามว่าเกิดอะไรขึ้น

นักเรียนหญิงคนนี้ได้พูดเรื่องที่อู่เยวี่ยขโมยข้าวของและเครื่องเงินของน้องสาวตัวเอง แต่ที่เธอรู้ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะไม่ได้รู้แน่ชัดว่าเธอขโมยอะไรไป แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้นักเรียนหญิงหลายๆ คนเกิดความไม่พอใจ

“พระเจ้า! อู่เยวี่ยเป็นคนแบบนี้เหรอ แต่ปกติแล้วเธอเสแสร้งแกล้งทำเหมือนกับสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ราวกับเป็นบัวหิมะ  ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!”

“เธอเป็นบัวหิมะ พวกเราเป็นแค่โคลนตมที่ทำให้เธอโดดเด่น ต่อไปนี้ก็อยู่ให้ห่างจากบัวหิมะด้วยล่ะ ระวังจะถูกหลอกใช้เสียเปล่า”

“ใช่ คนแบบนี้เราควรจะอยู่ห่างๆ เข้าไว้ แหย่ไม่ได้แต่เราก็หลีกเลี่ยงได้นี่!”

…

นักเรียนหญิงกลุ่มนี้ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน และพากันชิงชังดูถูกอู่เยวี่ย ส่วนอู่เยวี่ยที่หลบอยู่ในห้องน้ำอีกห้องหนึ่งก็โกรธแค้นเป็นอย่างมาก ยายอู่เหมยมันสมควรตาย!

เรื่องของอู่เหมยกลับไปค่อยคิดบัญชีทีหลัง แต่ในตอนนี้เธอต้องคิดบัญชีกับยายชั่วพวกนี้ก่อน จะยอมให้พวกนี้ทำลายชื่อเสียงของเธอไม่ได้

…………………………………………………………………………………………..