ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 549 คุณปู่คุณย่าไม่ใช่คนธรรมดา + ตอนที่ 550 เหยียนหมิงซุ่นที่โดนจับคาที่

ตอนที่ 549 คุณปู่คุณย่าไม่ใช่คนธรรมดา

เหมยเหมยโล่งใจทันที ขอแค่เหยียนหมิงซุ่นไม่คิดว่าเธอเป็นเด็กสาวนิสัยร้ายกาจก็พอ เธอไม่สนใจความคิดคนอื่นหรอก

“พี่หมิงซุ่น พรุ่งนี้ฉันจะกลับเมืองหลวงแล้ว นั่งเครื่องบินกลับไปด้วยแน่ะ!” เหมยเหมยพูดอย่างดีใจ

บางครั้งแม้เหยียนหมิงซุ่นจะรู้สึกตกใจแต่กลับไม่รู้สึกแปลกใจ ตั๋วเครื่องบินในตอนนี้ถึงจะหาได้ยากแต่จากสายสัมพันธ์ของตระกูลจ้าว ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“บนเครื่องบินมีของอร่อยๆ ที่หาซื้อข้างนอกไม่ได้ ถึงตอนนั้นเหมยเหมยกินเยอะๆ หน่อยนะ” เหยียนหมิงซุ่นยิ้มกล่าว แม้เขาไม่เคยนั่งเครื่องบินแต่ลุงหมิงเคยนั่ง เมื่อก่อนเคยฟังลุงหมิงเล่าว่าบนเครื่องบินมีน้ำอัดลม ช็อกโกแลต กาแฟ ล้วนเป็นอาหารนำเข้าที่หาได้ยาก

เพราะตอนนี้คนที่สามารถนั่งเครื่องบินได้หากไม่ใช่แขกจากต่างประเทศกับเพื่อนจากฮ่องกงมาเก๊าก็คือเจ้าหน้าที่รัฐหรือหน่วยงานสำคัญที่ต้องไปสัมมนา ชาวบ้านธรรมดาไม่มีใครได้นั่งเครื่องบิน และไม่มีเงินมากพอจะซื้อตั๋ว

เท่าที่เขารู้ ตั๋วเครื่องบินจากเมืองจินบินไปเมืองหลวงใบเดียวก็ต้องใช้เงินหกสิบแปดหยวน ไม่แยกผู้ใหญ่หรือเด็ก  คนทุกวัยราคาเท่าเทียมกัน

ตระกูลจ้าวบินกลับเมืองหลวงทั้งครอบครัว แค่ตั๋วเครื่องบินคงต้องใช้เงินราวๆ สามร้อยหยวน ชาวบ้านธรรมดาที่ไหนจะจ่ายไหว?

ต่อให้เป็นชาวบ้านธรรมดาที่มีเงินซื้อมากพอ พวกเขาก็หาซื้อตั๋วเครื่องบินไม่ได้ ตั๋วเครื่องบินในขณะนี้หาซื้อยากยิ่งกว่าอะไร ถ้าไม่พึ่งพาคนรู้จักคงไม่มีทางหาซื้อได้

เหมยเหมยแค่ได้ยินว่าบนเครื่องบินมีน้ำอัดลมก็อดยิ้มบานไม่ได้ กลับมาเกิดใหม่แล้วทุกอย่างดีไปหมด มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอไม่พอใจคือขนมขบเคี้ยวน้อยลงไปมาก โดยเฉพาะอาหารขยะที่เธอชอบ ไม่เห็นมีสักอย่าง

“งั้นพรุ่งนี้เช้าฉันจะทานข้าวให้น้อยๆ ฉันจะดื่มน้ำอัดลมสามกระป๋อง”

เหยียนหมิงซุ่นอดบีบจมูกเธออีกทีไม่ได้ เด็กน้อยเสียจริง น้ำอัดลมนั่นอร่อยตรงไหน มีแค่แก๊ส ท้องอืดแล้วยังรู้สึกไม่สบายตัวอีก

“พี่หมิงซุ่น พี่เคยได้ยินเรื่องของคุณปู่คุณย่าฉันมั้ย? คุณปู่ฉันชื่อจ้าวหวายซาน คุณย่าชื่อซ่างกวนจินเยี่ยน ได้ยินว่าพวกท่านไม่ใช่คนธรรมดา” เหมยเหมยอดไม่ได้ที่จะหาใครสักคนเพื่อแบ่งปันความในใจ

เหยียนหมิงซุ่นหนังตากระตุก เขาเคยคาดคิดถึงความเป็นไปได้ของเบื้องหลังตระกูลจ้าวมานับไม่ถ้วน ยกเว้นแค่ไม่กล้าคิดถึงจ้าวหวายซาน

ประเด็นเพราะชื่อเสียงบุคคลนี้เป็นที่เลื่องลือมาก เป็นบุคคลที่แค่กระทืบเท้าเบาๆ พื้นเมืองหลวงยังต้องสะเทือน

จ้าวอิงหัวเป็นลูกชายของจ้าวหวายซาน?

ส่วนเหมยเหมยกลับเป็นถึงหลานสาวแท้ๆ ของจ้าวหวายซาน!

ความดีใจที่กะทันหันนี้ทำให้เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกมึนไปชั่วขณะ เขาคิดถึงเรื่องตระกูลจ้าวง่ายดายไปหน่อย

“เหมยเหมย คุณปู่คุณย่าของเธอเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่มากๆ อนาคตเธอต้องกตัญญูต่อพวกท่านนะ!”เหยียนหมิงซุ่นทำหน้าชื่นชม ผู้อาวุโสเลือดร้อนที่ต่อสู้เพื่อปฏิวัติประเทศ เขามีแต่ความเคารพนับถือยิ่งกว่าสิ่งใด

โดยเฉพาะสองสามีภรรยาจ้าวหวายซาน ได้ข่าวว่าหากผ่าเอาเศษลูกกระสุนที่ฝังบนตัวสองสามีภรรยาคงได้เต็มหนึ่งถาด สองสามีภรรยาคู่นี้ได้สละชีวิตเพื่อประเทศชาติอย่างแท้จริง อีกทั้งพวกเขายังได้ยอมสละลูกชายอีกหนึ่งคน

น่าจะเป็นคุณลุงของเหมยเหมย เพิ่งแต่งงานก็ต้องก้าวเข้าสู่สนามรบ กลับมาเหลือเพียงเถ้ากระดูก

เหมยเหมยเห็นสีหน้าจริงจังของเขาเลยพยักหน้าตอบอย่างจริงจังเช่นกัน ฟังแล้วคุณปู่คุณย่าของเธอไม่ใช่คนธรรมดา อนาคตเธอจะกตัญญูต่อพวกท่าน

เวลาดึกลงเรื่อยๆ เหยียนหมิงซุ่นรู้ว่าเขาควรกลับไปแล้วแต่ยังอาลัยอาวรณ์ เขาตัดสินใจว่าคืนนี้จะทิ้งสติสัมปชัญญะทั้งหมด ปล่อยทุกอย่างไปตามใจตัวเอง ในเมื่อยายหนูยังสดใสมาก น่าจะคุยได้อีกชั่วโมงหนึ่ง

เพียงแต่…

จ้าวเสวียหลินที่ลุกมาเข้าห้องน้ำได้ยินเสียงในห้องน้องสาวก็หูตั้งอย่างระแวดระวัง

เสียงอะไร?

หรือว่าจะเป็นหนู?

เป็นห่วงว่าหนูจะทำน้องสาวตกใจกลัวจ้าวเสวียหลินไม่ห่วงเรื่องเข้าห้องน้ำอีก เดินสลับวิ่งพุ่งมายังห้องของเหมยเหมยแทน

…………………………..

ตอนที่ 550 เหยียนหมิงซุ่นที่โดนจับคาที่

เหยียนหมิงซุ่นที่กำลังพูดคุยกับเหมยเหมยอย่างออกรส พลันหูกระตุก ใบหน้าฉายแววลนลานวูบหนึ่งและรีบพุ่งออกไปนอกหน้าต่าง เหมยเหมยยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ ร่างของว่าที่ผู้บังคับบัญชาการเหยียนก็แวบไปนอกหน้าต่างฉับพลัน

“รอเธอกลับมาจากเมืองหลวงพี่ค่อยพาเธอไปหาหมอฟันนะ อย่าทานขนมมากไปล่ะ!”

เหยียนหมิงซุ่นที่กอดท่อน้ำไถลตัวลงไปไม่ลืมเตือนเหมยเหมยเรื่องขนมหวาน เห็นได้ว่าเขาใส่ใจเรื่องฟันผุสองซี่นั่นขนาดไหน!

เหมยเหมยกะพริบตาปริบๆ นี่มันเรื่องอะไรกัน?

กำลังคุยกันอยู่ดีๆ ไม่ใช่หรือ?

ทำไมอยู่ๆ ถึงหนีไปเสียล่ะ?

ประตูถูกคนผลักเข้ามากะทันหัน จ้าวเสวียหลินที่ทำหน้าเป็นห่วงสอดส่องรอบทิศแต่ไม่เห็นหนู กลับเจอน้องสาวนั่งตากลมอยู่ริมหน้าต่างเพียงลำพัง

“เหมยเหมยนั่งริมหน้าต่างทำไมน่ะ?” จ้าวเสวียหลินไม่เข้าใจ นี่ไม่ใช่ฤดูร้อนสักหน่อย นั่งตากลมที่พัดมาจากทางเหนืออย่างนั้นจะสบายตัวหรือ?

เหมยเหมยใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ทำไมเธอถึงมีความรู้สึกเหมือนโดนจับชู้ได้คาเตียงอย่างนั้น?

ทั้งที่เธอกับพี่หมิงซุ่นแค่นั่งคุยกันปกติ ยังไม่ได้ห่มผ้าด้วย!

เหมยเหมยที่นึกถึงจุดคลุมเครือ ใบหน้าดวงเล็กก็แดงก่ำไปถึงปลายหู

“หนู…หนูแค่ตื่นเต้นที่คิดว่าจะได้นั่งเครื่องบินในวันพรุ่งนี้เลยนอนไม่หลับ ลุกมาตากลมดูพระจันทร์หน่อยน่ะ”

เหมยเหมยพูดติดๆ ขัดๆ ในต้นประโยค พอถึงท้ายประโยคก็ลื่นไหลมากขึ้น สีหน้าเป็นธรรมชาติมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอแอบชำเลืองไปนอกหน้าต่างแวบหนึ่ง ผู้บังคับบัญชาการเหยียนที่น่าสงสารยังกอดท่อน้ำลงไปอยู่เลย!

เหยียนหมิงซุ่นไม่กล้าส่งเสียงดังสักนิด จ้าวเสวียหลินไหวพริบดีเกินไป หากเขาขยับตัวเพียงนิดเจ้าหมอนี่ต้องจับเขาได้แน่ๆ

ตอนนี้หวังแค่เหมยเหมยจะล่อจ้าวเสวียหลินไปได้ เพื่อที่เขาจะไถลตัวลงไปอย่างราบรื่น

จ้าวเสวียหลินมองไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย ฟ้ามืดสนิท พระจันทร์มาจากที่ใดกัน?

น้องสาวตัวเองต้องเบลอไปแล้วแหง!

“เหมยเหมยรีบกลับไปนอนไป ข้างนอกหนาวขนาดนี้ พี่จะบอกให้นะ เครื่องบินเร็วกว่ารถไฟเยอะเลยล่ะ หนูแค่หลับตา ลืมตาอีกทีก็ถึงบ้านแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวล”

จ้าวเสวียหลินเดินมาหมายจะช่วยปิดหน้าต่าง เหมยเหมยสะดุ้งเฮือก จะให้พี่ชายจอมหวงเจอเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้

“พี่คะ ถุงน้ำร้อนหนูไม่ร้อนแล้ว พี่ช่วยเติมน้ำร้อนให้หนูหน่อยสิ” เหมยเหมยกล่าว

“ไม่ร้อนแล้วเหรอ? ได้ พี่จะไปเติมน้ำร้อนให้ หนูรีบกลับไปนอนเถอะ”

จ้าวเสวียหลินรับถุงน้ำร้อนมาแล้วเดินออกไปแต่ดวงตาเป็นประกายชั่ววูบ

น้องสาวยังอ่อนหัดไปหน่อย ใจคิดอะไรก็เปิดเผยบนหน้าทั้งหมด หึ เขาแค่รอเจ้าหนูตัวยักษ์นั่นปรากฏตัวเองแล้วกัน

เหมยเหมยรีบยื่นมือออกไปโบกนอกหน้าต่างเป็นเชิงให้เหยียนหมิงซุ่นรีบไป เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วไถลตัวลงไปด้วยความเร็งสูง ขณะที่เขาไถลลงถึงชั้นสองจู่ๆ จ้าวเสวียหลินย้อนกลับมาเดินตรงมาที่หน้าต่าง

“พี่จะไปปิดหน้าต่างก่อน ข้างนอกลมแรงขนาดนี้ เหมยเหมยระวังเป็นหวัดเอาได้นะ”

จ้าวเสวียหลินเดินไปพูดไป ไม่นานมาถึงริมหน้าต่าง เหยียนหมิงซุ่นที่รู้สึกผิดเป็นทุนเดิมตกใจจนลื่นมือเป็นเหตุให้เจ้าตัวพลาดตกลงไป

ได้ยินเสียงครางฮึมฮัมดังมาจากชั้นล่าง จ้าวเสวียหลินเหยียดยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ เด็กน้อย กล้ามาปีนห้องน้องสาวเขา! ล้มให้ตายไปเลย!

“หนูปิดหน้าต่างเองได้ พี่รีบไปเติมน้ำร้อนให้หนูเร็ว”

เหมยเหมยเองก็ได้ยินเสียงดังจากข้างล่างเลยเป็นห่วงจับใจ รีบเดินไปดูที่ริมหน้าต่างกลับเห็นเหยียนหมิงซุ่นเดินขากะเผลกๆ จากไปเลยโล่งใจทันที

ยังดีๆ ไม่แขนหักขาหักก็พอ!

จ้าวเสวียหลินย่อมเห็นเช่นกันเลยไม่พอใจอย่างมาก ทำไมถึงไม่เป็นอะไรเลย?

เหมยเหมยถลึงใส่จ้าวเสวียหลินอย่างไม่พอใจ ความผิดของเขาทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะจู่ๆ เขาก็ย้อนกลับมาพี่หมิงซุ่นจะล้มลงไปได้อย่างไร?

“พี่ หนูจะนอนแล้ว พี่รีบไปเถอะ!”

เหมยเหมยแย่งถุงน้ำร้อนก่อนซุกตัวกลับที่นอน กล่าวประโยคเชิงขับไล่ให้จ้าวเสวียหลิน

“เหมยเหมยไม่เติมน้ำร้อนใส่ถุงแล้วเหรอ?” จ้าวเสวียหลินทำหน้าฉงน

“ไม่เติม ไม่เติมแล้ว!”

เหมยเหมยดึงผ้าห่มมาคลุมโปง เสียงอื้ออึงดังออกมาจากในผ้าห่ม จ้าวเสวียหลินลูบจมูกปอยๆ จำใจต้องเดินออกไปพร้อมปิดประตูให้เสร็จสรรพ

………………………..