ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 563 เริ่มมีความรัก + ตอนที่ 564 ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก

ตอนที่ 563 เริ่มมีความรัก

เหมยเหมยตัดสินใจหากระดาษและปากกาเพื่อต้องการอธิบายเหยียนหมิงซุ่นให้ชัดเจนกว่านี้ เกาะบนโต๊ะเตี้ยใช้ปากกาขีดๆ วาดๆ ไม่กี่เส้นก็วาดเค้าโครงใบหน้าเหยียนหมิงซุ่นออกมา เพิ่มอีกไม่กี่ขีดเหยียนหมิงซุ่นในกระดาษก็ดูเสมือนจริงมากยิ่งขึ้น

ครั้งนี้เหมยเหมยวาดชุดทหารอย่างไม่ทราบสาเหตุเพราะเธอรู้สึกว่าเหยียนหมิงซุ่นในชุดทหารหล่อที่สุด เพราะไม่มีชุดเครื่องแบบไหนจะเผยความหล่อของผู้ชายได้มากเท่าชุดทหารอีกแล้ว!

“เด็กนี่คือทหารเหรอ?” ฮูหยินผู้เฒ่าถาม

“ตอนนี้ยังไม่ใช่ค่ะ พี่หมิงซุ่นยังเรียนอยู่แต่อนาคตเขาจะไปเกณฑ์ทหาร ความฝันของเขาคือเป็นทหาร”

เหมยเหมยรู้ความใฝ่ฝันของเหยียนหมิงซุ่นได้ทันที ในเมื่อชาติก่อนเหยียนหมิงซุ่นไปเกณฑ์ทหารจริงๆ นี่นา ครั้งนี้คงไม่ต่างจากเดิม

ฮูหยินผู้เฒ่าได้ฟังก็รู้สึกดีต่อเหยียนหมิงซุ่นเพิ่มมากขึ้น ผู้ชายที่ดีต้องไปเป็นทหาร พ่อหนุ่มนี่ไม่เลว หน้าตาก็ไม่แย่ คนแก่อย่างเธอแค่มองยังรู้สึกสบายตา มิน่าหลานสาวถึงได้คิดถึงเขาตลอดเวลาแบบนี้

เพียงแต่…

“เหมยเหมย หน้าที่สำคัญของเราตอนนี้คือเรียนหนังสือ เรื่องอื่นเรายังไม่ควรคิดนะ! อนาคตคุณย่าจะช่วยเป็นหูเป็นตาคอยสอดส่องให้ ยอมไม่มีดีกว่าได้ไม่ดี!”

ฮูหยินผู้เฒ่าชิงให้ความรู้ความเข้าใจในเรื่องชีวิตคู่ให้หลานสาวล่วงหน้า ยายหนูอายุสิบสองปีแล้วจำต้องรู้เรื่องอะไรบ้างแล้วล่ะ! แน่นอนว่าเหมยเหมยต้องเข้าใจ เธอไม่ใช่ยายหนูจริงๆ สักหน่อย จึงได้หน้าแดงระเรื่อทันที พูดปากยู่ออดอ้อน “คุณย่าคิดไปถึงไหนแล้ว พี่หมิงซุ่นช่วยหนูไว้เยอะ เป็นเพื่อนที่ดีของหนู คำว่าเพื่อนที่ดีคุณย่าเข้าใจมั้ยคะ?”

ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวยิ้มๆ “รู้สิรู้สิ เราเป็นเพื่อนกันไปก่อน ค่อยๆ ทำความเข้าใจกันไป อนาคตคุณย่าค่อยช่วยดูอีกที คนไม่ดีต้องไม่เอาเด็ดขาดเลยนะ!”

โอเค ยิ่งพูดยิ่งคลุมเครือ!

เหมยเหมยเขินจนแทบเงยหน้าไม่ขึ้น กระทืบเท้าปึงปังอย่างกระเง้ากระงอด “หนูไม่คุยกับคุณย่าแล้ว หนูจะไปแปรงฟันล้างหน้า!”

เหมยเหมยที่วิ่งมาล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำ ต่อให้ใช้น้ำเย็นล้างหน้าใบหน้ายังคงร้อนผ่าวไม่หาย สายตาที่ฉายแววตกหลุมรักรวมถึงอาการที่แสดงออกมาบนใบหน้าที่ดูอิ่มเอิบ กำลังอธิบายสถานการณ์ของเธอในยามนี้ได้เป็นอย่างดี

เธอกับเหยียนหมิงซุ่น?

เธอไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ นั่นเป็นถึงผู้บังคับบัญชาในอนาคตเชียว!

ไม่สิ เหมยเหมยฉุกคิดได้ ดูเหมือนสถานะเธอเองก็ไม่ธรรมดา!

คุณปู่กับคุณพ่อเก่งกาจขนาดนี้ ดูท่าทางผู้คนเมื่อวานก็คงรู้ทันทีว่าตระกูลจ้าวของพวกเธอต้องไม่ใช่ครอบครัวธรรมดา ถ้าอย่างนั้นเธอกับ…

โอ๊ย!

เหมยเหมยกวักน้ำเย็นใส่หน้าด้วยความเขินอายอีกทีแต่ความร้อนบนใบหน้ากลับไม่มีท่าทีจะลดลงเลย ดวงตาเป็นประกายวาวยิ่งขับให้สีหน้าเผยอาการตกหลุมรักได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ดูอย่างไรก็เป็นเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังมีความรัก

“เธอนี่หน้าไม่อายเลยจริงๆ ไม่รู้จักอายเลย!”

เหมยเหมยชี้ตัวเองในกระจกแล้วสบถด่าเสียงเบา ใบหน้าของเหยียนหมิงซุ่นกลับผุดขึ้นมาในหัวเป็นระยะๆ ทั้งใบหน้าตอนยิ้มให้เธอ ป้อนขนมให้เธอ ช่วยดูฟันให้เธอ แล้วก็ตอนทายาให้เธอ…

ไม่ว่าจะทำอะไรเหยียนหมิงซุ่นก็หล่อเสมอต้นเสมอปลาย อีกทั้งยังดีกับเธอขนาดนี้ เป็นคนเดียวที่ดีกับเธอนอกจากคนตระกูลจ้าว!

ดูเหมือนการใช้ชีวิตร่วมกับพี่หมิงซุ่นก็ไม่แย่!

เหมยเหมยตกใจกับความคิดที่ผุดขึ้นมาก่อนจะมุดหน้าเข้าในอ่างน้ำเย็นเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง แต่ยิ่งแช่ก็ยิ่งร้อน และความคิดเมื่อครู่ก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

เธอถึงขั้นเริ่มจิตนาการภาพการใช้ชีวิตคู่กับเหยียนหมิงซุ่นในอนาคตแล้ว ทั้งอบอุ่นและแสนดีขนาดนี้ ทำเอาเธอแทบทนไม่ไหว!

“หน้าไม่อาย พี่หมิงซุ่นจะชอบเธอได้ยังไง? รีบหยุดความคิดพวกนี้เดี๋ยวนี้!”

เหมยเหมยพยายามคิดถึงบะหมี่เนื้อวัวในหัวนับครั้งไม่ถ้วนถึงไล่เหยียนหมิงซุ่นออกไปจากหัวได้สักที หน้าถูกแช่จนเย็นเฉียบ ชักช้ายืดยาดอยู่พักใหญ่ถึงกล้าเดินออกไปเพราะกลัวคนตระกูลจ้าวเห็นสภาพเธอแล้วจะเกิดข้อสงสัย

………………………..

ตอนที่ 564 ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก

ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าวไม่ได้เก็บมาคิดมากเพราะเหมยเหมยยังอายุน้อยไปหน่อย เพิ่งสิบสองปีเอง ยังไม่ถึงวัยแตกสาวด้วยซ้ำจะรู้อะไรบ้างล่ะ?

อย่างมากหลานสาวก็แค่มีความรู้สึกที่ดีต่อเด็กผู้ชายที่ชื่อเหยียนหมิงซุ่นเท่านั้น เธอได้ยินลูกชายคนเล็กเล่าถึงเด็กผู้ชายคนนั้นว่าดีกับหลานสาวมาก ให้ความช่วยเหลือแก่หลานสาวไม่น้อย อีกทั้งครั้งนี้ที่ได้หลานสาวกลับคืนมาก็เพราะคุณงามความดีของเด็กผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น นับว่ามีบุญคุณใหญ่หลวงต่อตระกูลพวกเขา

อีกทั้งฮูหยินผู้เฒ่าจ้าวประทับใจต่อเหยียนหมิงซุ่นไม่น้อย ขอแค่คนนี้นิสัยดี รักเดียวใจเดียวต่อหลานสาว จะเริ่มต้นเป็นเพื่อนกันแต่เด็กก็ไม่แย่!

อย่างไรเสียตอนนี้หลานสาวยังเด็กนัก เรื่องอนาคตไว้ค่อยว่ากันอีกที ใครจะคาดเดาเรื่องอนาคตได้บ้างล่ะ!

หลังทานมื้อเช้า เหมยเหมยก็ออกไปเที่ยวกับพวกจ้าวเสวียไห่โดยท่านผู้เฒ่าจ้าวตักเตือนไว้แล้วว่าให้พวกจ้าวเสวียไห่ปกป้องน้องสาวให้ดี

“ถ้าเหมยเหมยไปข้างนอกแล้วโดนรังแก กลับมาพวกแกเจอฝ่ามือฉันแน่!”

ท่านผู้เฒ่าจ้าวสั่งสอนเหล่าหลานชายด้วยใบหน้าบึ้งตึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้ายิ้มใจดีให้เหมยเหมยอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังล้วงเงินธนบัตรอีกใบจากกระเป๋าของเขายัดให้เหมยเหมย”

“ออกไปข้างนอกพกเงินไว้เยอะๆ อยากทานอะไรก็ซื้อ ถ้าไม่พอก็มาขอปู่อีกนะ”

เหล่าพี่น้องจ้าวเสวียไห่เห็นธนบัตรในมือน้องสาวอย่างอิจฉาตาร้อน โอ้โห! ท่านผู้เฒ่าช่างใจป้ำเสียจริง เมื่อวานให้เงินอั่งเปาตั้งมาก วันนี้ก็ให้เงินอีกห้าหยวน ต่อจากนี้ไปต้องตามติดน้องสาวให้ดี!

“คุณปู่คะ เดี๋ยวหนูจะเอาของอร่อยๆ กลับมาให้คุณปู่นะคะ”

เหมยเหมยโบกมือให้ท่านผู้เฒ่า จ้าวเสวียไห่ จ้าวเสวียหลิน สยงมู่มู่คอยปกป้องเจ้าหญิงตัวน้อยอย่างเหมยเหมยเหมือนผู้พิทักษ์ทั้งสี่ ออกเดินทางอย่างสบายใจเฉิบ

ทั้งห้าคนปั่นจักรยานสามคันโดยเริ่มจากการไปถนนขายของทานเล่นก่อน เหมยเหมยนั่งอยู่เบาะหลังจักรยานที่มีพี่ชายแท้ๆ ของตนเป็นคนปั่น ในอ้อมแขนมีฉิวฉิว ตอนนี้เธอไม่ต้องคอยกังวลว่าจะมีคนแย่งฉิวฉิวไปแล้ว

ท่านผู้เฒ่าบอกแล้วว่าหากใครกล้าแย่งจะตบมันให้ตายเลย!

สมกับเป็นถนนขายของทานเล่นในเมืองหลวง อาหารเรียงรายตามสองข้างทางที่มีทั้งของทานเล่นจากภาคใต้และภาคเหนือแต่ของภาคเหนือจะมากกว่าหน่อย ผัดตับ ขนมลาม้วน พุทราเชื่อมเคลือบน้ำตาล  ผัดผ้าขี้ริ้ววัวและแกะ เป็ดย่าง ของหวานที่หลากหลาย กลิ่นหอมของอาหารลอยคลุ้งไปทั่วในอากาศ แค่ยืนอยู่บนท้องถนนแล้วสูดดมกลิ่นของพวกนั้นก็น้ำลายไหลอย่างหยุดไม่อยู่

ทานของทานเล่นในเวลานี้ได้ปริมาณมากในราคาถูก ทั้งห้าคนขี่จักรยานวนหนึ่งรอบเพิ่งเสียเงินไปไม่ถึงสิบหยวนก็อิ่มจนท้องตึง สะอึกไม่หยุด

“ไปลานสเก็ตน้ำแข็งกันเถอะ!”

จ้าวเสวียกงที่เรอเสียงดังอย่างพึงพอใจเสร็จนั่งควบจักรยานชี้นิ้วไปข้างหน้าแล้วตะโกนเสียงดัง คนอื่นต่างส่งเสียงหวีดร้องกันอย่างตื่นเต้น

พวกจ้าวเสวียหลินอายุน้อยแต่กลับใส่เสื้อผ้าทันสมัย จ้าวเสวียไห่ยังสวมเสื้อกันหนาวลายทหารตัวไม่ใหม่ไม่เก่า อีกทั้งเด็กๆ ยังปั่นจักรยานมาดูท่าทางก็รู้ว่ามาจากบ้านตระกูลใหญ่ แถมไม่ใช่ครอบครัวธรรมดาเสียด้วย ผู้คนที่เดินขวักไขว่บนถนนยืนหลบเปิดทางให้เพราะไม่อยากมีปัญหากับเด็กจากตระกูลใหญ่

ลานสเก็ตน้ำแข็งที่ความจริงมาจากน้ำในทะเลสาบที่ถูกขุดด้วยฝีมือมนุษย์ เพราะอากาศเย็นที่ตรงนี้ถึงได้กลายเป็นลานสเก็ตน้ำแข็ง ละแวกนี้มีแผงเช่ารองเท้าสเก็ตน้ำแข็งในราคาสิบสตางค์ต่อหนึ่งครั้ง พวกจ้าวเสวียหลินไปเช่ารองเท้ามาห้าคู่ ใต้รองเท้าคือใบมีดที่เหมยเหมยแค่มองก็รู้สึกใจไม่ดี

หากไปกรีดโดนตัวใครคงตัดกระดูกได้ง่ายๆ เลยล่ะ!

“เหมยเหมยไม่ต้องกลัว พี่จะพาเล่นเอง ไม่ล้มหรอก”

จ้าวเสวียหลินตะเบ็งเสียงปลอบเธอ คนบนลานสเก็ตมีจำนวนมากหากไม่ตะเบ็งเสียงหน่อยก็จะไม่มีทางได้ยินเลย เหมยเหมยหดมือหดเท้าสไลด์ไปไม่กี่ก้าว โชคดีที่ทรงตัวเก่ง สไลด์ไปไม่นานก็สามารถปล่อยมือจ้าวเสวียหลินเล่นได้แล้ว

“พี่เสวียหลิน พวกพี่ก็มาเล่นสเก็ตด้วยกันเหรอ?”

ร่างเล็กร่างหนึ่งสไลด์ตัวมา เป็นเด็กผู้หญิงที่แต่งตัวสไตล์ยุโรป อีกทั้งใบหน้าก็ยังคล้ายตุ๊กตาท่าทางน่ารักเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลยด้วย

…………………