ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 577 เหมยเหมยต้องทานเยอะอีกหน่อย + ตอนที่ 588 อำนาจช่างเป็นของดีเสียจริง

ตอนที่ 577 เหมยเหมยต้องทานเยอะอีกหน่อย

เหมยเหมยสนุกจนตาวาว เธอส่ายศีรษะอย่างแรงแล้วบอกกับเหยียนหมิงซุ่นว่า “พี่หมิงซุ่น โยนสูงกว่านี้หน่อยสิ สนุกจังเลย!”

ขณะที่จ้าวเสวียหลินพุ่งมาเหยียนหมิงซุ่นก็นึกเสียใจทีหลังแอบตำหนิตัวเองว่าวู่วามเกินไป หากทำยายหนูตกใจจะทำอย่างไร! แต่เห็นท่าทางเหมยเหมยสนุกสนานแบบนี้เขาก็โล่งอก เห็นทียายหนูก็ใจกล้าพอสมควรนี่นา!

“ได้ พี่จะโยนสูงกว่านี้นะ!”

เหยียนหมิงซุ่นเองก็เริ่มอยากแกล้ง ออกแรงโยนเหมยเหมยขึ้นกลางอากาศอีกครั้งที่อย่างน้อยก็น่าจะสูงเท่าตึกหนึ่งชั้น เหมยเหมยร้องอย่างสนุกสนาน

จ้าวเสวียหลินกัดฟันกรอดมอง แค่โยนเอง เขาก็ทำได้!

รอเหมยเหมยลงมาจ้าวเสวียหลินชิงแย่งตัวเหมยเหมยไปก่อนหนึ่งก้าว นิสัยความอยากเอาชนะของเด็กหนุ่มทำให้เขาพูดอย่างไม่ลังเล “เหมยเหมย พี่ก็ทำได้ หนูดูไว้นะ!”

ว่าแล้วเขาก็รวบรวมพลังก่อนจะใช้แรงแทบทั้งตัวจนเกือบตดออกมาถึงโยนเหมยเหมยขึ้นกลางอากาศได้เพียงนิด ไม่ได้ครึ่งของรอบก่อนหน้าของเหยียนหมิงซุ่นด้วยซ้ำ

เหมยเหมยกลับไม่พอใจ “พี่ พี่แรงน้อยเกินไป พี่หมิงซุ่นโยนหนูได้สูงขนาดนี้เลยนะ!”

เธอว่าแล้วก็ชี้นิ้วเทียบความสูงเพราะรู้สึกไม่พอใจต่อพี่ชายตนอย่างมาก ดูร่างบึกตัวสูงใหญ่และแข็งแรงกว่าเหยียนหมิงซุ่นมากโขแต่กลับไม่คิดเลยว่ารูปร่างที่เห็นก็เป็นแค่สิ่งภายนอก มีแรงไม่ได้ถึงครึ่งหนึ่งของเหยียนหมิงซุ่นเสียด้วยซ้ำ

จ้าวเสวียหลินอับอายเหลือเกินที่ถูกน้องสาวตนดูถูก แต่เขายังปากแข็งตอบกลับไป “ไม่ใช่ว่าพี่แรงน้อย แต่เหมยเหมยช่วงนี้ทานเยอะจนอ้วน อย่างน้อยก็อ้วนขึ้นห้ากิโล ถ้าเป็นก่อนปีใหม่พี่ต้องโยนได้สูงแน่ๆ”

เหมยเหมยเปลี่ยนสีหน้ารีบก้มมองเอวคอดของตัวเองแล้วดึงเสื้อกันหนาวตัวหนา มิน่าช่วงนี้เสื้อตัวนี้คับขึ้น ที่แท้ก็อ้วนขึ้นนี่เอง!

แต่ทำไมพี่ชายต้องพูดต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่นด้วยล่ะ?

เธอไม่ขายหน้าตายเลยหรือ?

“พี่น่ารำคาญที่สุด ไม่สนใจพี่แล้ว!”

เหมยเหมยที่รู้สึกขายหน้าถลึงตาใส่จ้าวเสวียหลินทีพลางวิ่งเหยาะๆ กลับมาหาพวกจ้าวอิงหัว ลืมบอกลาเหยียนหมิงซุ่นไปด้วย

ความจริงไม่ได้ลืมแต่เธออาย!

อ้วนขึ้นห้ากิโลกรัมเธอต้องไม่สวยแล้วแน่ๆ เมื่อกี้ยังให้เหยียนหมิงซุ่นโยนอีก ต้องทำเขาเหนื่อยแน่เลยสินะ เธอช่างไม่รู้จักเจียมตัวเอาเสียเลย!

จ้าวเสวียหลินลูบจมูกปอยๆ เพราะถูกเหมยเหมยตอกกลับอย่างงุนงง เขาไม่ได้พูดผิด น้องสาวอ้วนขึ้นไม่น้อยจริงๆ นี่นา!

เขาแค่พูดความจริงเท่านั้น อีกอย่างน้องสาวในตอนนี้สวยกว่าเดิมขนาดไหน หยิกตรงไหนก็มีเนื้อหนัง ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มีแค่หนังหุ้มกระดูก

เหยียนหมิงซุ่นกลอกตาใส่จ้าวเสวียหลินที ปากพล่อยจริงๆ!

เขาเดินไปหาจ้าวอิงหัวก่อนจะทักทายสองสามีภรรยาจ้าวอิงหัวถึงหันไปมองเหมยเหมยที่ก้มหน้างุด พูดยิ้มๆ “เหมยเหมยไม่อ้วนเลย ต้องทานเยอะกว่านี้อีกหน่อยนะ”

เหมยเหมยที่กำลังเริ่มวางแผนลดความอ้วนในใจพอได้ยินคำของเหยียนหมิงซุ่นก็เงยหน้าอย่างนึกดีใจ “ไม่อ้วนจริงๆ เหรอ? แต่พี่ของฉันบอกว่าฉันอ้วนขึ้นห้ากิโล”

เหมยเหมยเครียดจนหน้างอไปหมด ฮูหยินผู้เฒ่าวันหนึ่งให้เธอทานห้ามื้อพร้อมทั้งพลิกแพลงเมนูอาหารไม่ซ้ำ ทั้งเกี๊ยวเอย บัวลอยเอย ปอเปี๊ยะเอย ล้วนเป็นของโปรดของเธอทั้งนั้น ไม่อ้วนขึ้นสิแปลก!

“พี่ของเธอตาบอด พูดเหลวไหล!”

เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเด็ดขาดและไม่สนจ้าวเสวียหลินที่หน้าตึงอยู่ข้างๆ เหมยเหมยมองดวงตาจริงใจของเหยียนหมิงซุ่นก็สบายใจขึ้นมาก

เหยียนหมิงซุ่นไม่มีทางโกหกตัวเอง ว่าที่ผู้บังคับบัญชาการใหญ่ในอนาคตจะโกหกใครได้อย่างไร!

ต้องเป็นพี่ชายของเธอตาบอดไปแน่ๆ ไม่ผิด ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ!

“เหมยเหมยยังผอมไปอีกนิด ต้องทานอีกหน่อยนะ!”

ว่าที่ผู้บังคับบัญชาการใหญ่ในอนาคตพูดด้วยความจริงใจ เขารู้สึกว่ายายหนูต้องอ้วนกลมถึงจะดูดี ขาวๆ อ้วนๆ ดีจะตาย ตอนหยิกถึงจะสบายมือ!

…………………………

ตอนที่ 588 อำนาจช่างเป็นของดีเสียจริง

จ้าวอิงหัวเชื้อเชิญเหยียนหมิงซุ่นว่ารอพวกเขาจัดการทุกอย่างเสร็จก็ให้เหยียนหมิงซุ่นไปทานข้าวร่วมกัน เหยียนหมิงซุ่นตอบตกลงก่อนจะขอตัวลากลับไปก่อน

เขาเดินตัวลอยเพราะอารมณ์ดีมาก นอกจากอาการป่วยของคุณยายมีโอกาสที่จะถูกรักษาแล้วยังเป็นเพราะเขาได้เจอยายหนู ตลอดทั้งปิดเทอมฤดูหนาวนี้เขาไม่ค่อยมีความสุขมากนัก เพราะเป็นกังวลว่าเหมยเหมยอยู่ที่เมืองหลวงจะสบายดีไหม และยิ่งเป็นกังวลว่าตระกูลจ้าวอาจจะให้เหมยเหมยอยู่ร่ำเรียนที่เมืองหลวงไม่กลับเมืองจินอีกต่อไป

ในเมื่อเมืองหลวงเป็นจุดศูนย์รวมทุกอย่าง สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ผู้คนนับไม่ถ้วนใฝ่ฝัน ยิ่งไปกว่านั้นสังคมของตระกูลจ้าวล้วนอยู่เมืองหลวง เหมยเหมยเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยของตระกูลจ้าว อยู่เมืองหลวงถึงเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเธอ!

หากคิดอย่างมีเหตุมีผลก็ควรเป็นเช่นนี้ แต่หากตัดสินจากความรู้สึกเขากลับไม่หวังให้เป็นเช่นนี้สักนิด เขาไม่อยากแยกจากยายหนู!

เหยียนหมิงซุ่นในขณะนี้ยังไม่รู้ใจตัวเอง คิดเพียงว่าเขาอาลัยเพื่อนเท่านั้น!

บอกได้แค่ว่า ว่าที่ผู้บังคับบัญชาการใหญ่ในอนาคตคนนี้ยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มโง่เขลาผู้ไม่รู้ใจตัวเอง!

เหมยเหมยที่อยู่บนรถยู่ปากตลอดทางไม่ทำหน้าดีๆ ให้จ้าวเสวียหลิน เหยียนซินหย่าคอยมองแล้วรู้สึกขบขัน พลางหยิกปลายคางกลมกลึงมีเหนียงของลูกสาว ลูกชายพูดไม่มีผิด เดือนนี้ลูกสาวอ้วนขึ้นอย่างน้อยห้ากิโลกรัมเป็นอย่างต่ำ แต่เธอมีความคิดเดียวกับเหยียนหมิงซุ่นว่าลูกสาวไม่อ้วนเลยสักนิด ต้องอ้วนอีกหลายกิโลกรัมถึงจะดี!

“พี่ชายของลูกน่ะตาบอด เหมยเหมยอ้วนตรงไหนกัน? ยังค่อนไปทางผอมอยู่ดี หลังจากนี้ทานเนื้อเยอะๆ ทานอะไรจะได้บำรุงอันนั้นนะ!”

จ้าวอิงหัวหยิกแก้มอูมของเหมยเหมยไม่หยุด หยิกอย่างไรก็ไม่พอ หากอ้วนกว่านี้อีกหน่อยตอนหยิกถึงจะเด้งสู้มือมากกว่านี้!

หัวหน้าเลขาฯ ที่นั่งแถวหน้าปากกระตุก จู่ๆ ก็เริ่มมีความมั่นใจต่อการร่วมงานกับว่าที่รองนายกเทศมนตรีในอนาคตคนนี้

รองนายกเทศมนตรีนอกจากจะตกเป็นทาสภรรยาแล้วยังเป็นทาสลูกสาว หัวหน้าแบบนี้ต้องอยู่ร่วมกันได้ไม่ยาก!

ว่าแต่ลูกสาวของรองนายกเทศมนตรีสวยมากจริงๆ ถึงจะกลมไปหน่อยแต่ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดลงเลย หากเขามีลูกสาวหน้าตาสวยงามแบบนี้ก็ต้องคอยประคบประหงมลูกสาวอย่างดีอยู่แล้ว

ทางรัฐบาลจัดแบ่งบ้านสำหรับอยู่อาศัยให้จ้าวอิงหัวอยู่ในชุมชนเทศบาล ตามตำแหน่งของจ้าวอิงหัวแล้ว ที่พักอาศัยของเขาก็ย่อมไม่ธรรมดา เป็นบ้านเดี่ยวขนาดสองชั้นแถมยังมีลานหน้าบ้านกับสวนหลังบ้านที่แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่มากแต่เพียงพอที่จะปลูกเป็นสวนดอกไม้แสนงดงามได้

“สวนนี้ไม่เลว เหมยเหมย ไว้พ่อจะทำชิงช้าให้ลูกไว้ตรงนี้ ลูกว่าดีมั้ย?” จ้าวอิงหัวพึงพอใจกับบ้านหลังใหม่อย่างมาก

เหมยเหมยพยักหน้าอย่างดีใจ “ดีค่ะ แล้วเราปลูกองุ่นอีกหน่อย เอาชิงช้าไปผูกอยู่ด้านหลังต้นองุ่น”

วันอากาศร้อนนั่งชิงช้าเล่นอยู่ใต้ต้นองุ่นแสนสบาย ดื่มน้ำเย็นๆ ไปพลาง คงไม่ต้องพูดเลยว่าจะดื่มด่ำขนาดไหน!

“ได้ ตามใจเหมยเหมยเลย ฤดูใบไม้ผลิเราก็ไปซื้อต้นองุ่นแล้วตั้งคานสำหรับไว้ต้นองุ่นกัน” จ้าวอิงหัวจะไม่ตกลงได้อย่างไร ขอแค่เป็นสิ่งที่ลูกสาวอยากได้ เขาต้องหาทางเติมเต็มให้ได้

หัวหน้าเลขาฯ รีบหยิบสมุดบันทึกมาจดไว้ก่อนกล่าว “เรื่องเล็กแบบนี้ไม่ต้องให้คุณจ้าวลงมือเองหรอกครับ รอถึงฤดูใบไม้ผลิผมจะจัดการเรื่องนี้เอง ถ้าครอบครัวของคุณยังมีความต้องการอื่นบอกผมได้หมดเลย ผมจะทำให้”

“งั้นลำบากคุณหน่อยนะ”

จ้าวอิงหัวเองก็ไม่เกรงใจ เลขาฯ คนนี้เขาเคยทำความรู้จักมาก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องความสามารถไม่มีปัญหาอะไร เพียงแต่ก้ำกึ่งระหว่างไม่ได้ดีแต่ก็ไม่ลำบากเพราะขาดคนคอยหนุน

หากคนคนนี้ซื่อสัตย์พอ เขาก็ไม่คิดอะไรมากหากแต่ต้องช่วยสักหน่อย!

หัวหน้าเลขาฯ เป็นคนละเอียดอ่อนอย่างมาก ทำความสะอาดทุกซอกมุมและเฟอร์นิเจอร์บ้านเป็นของใหม่ทั้งหมด ทั้งอุปกรณ์ไฟฟ้ากับหนังสือตำราที่ขนมาจากทางใต้เองก็จัดวางไว้หมดแล้ว นอกจากตู้เสื้อผ้าที่ยังไม่ถูกเปลี่ยน

ขอแค่ปูผ้ารองกับผ้าปูบนเตียงพวกเขาก็สามารถเข้าพักได้ทันที ช่วยประหยัดพลังงานไปได้มากทีเดียว

ณ เวลานี้เหมยเหมยถึงเห็นได้ว่าอำนาจช่างเป็นของดีจริงๆ มิน่าถึงมีคนมากมายที่ต้องการมัน!

…………………