ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 585 ลองใจ + ตอนที่ 586 ห้องไม่เลว

ตอนที่ 585 ลองใจ

เมื่อบรรยากาศเริ่มตึงเครียด เหมยเหมยมองพวกเขาทั้งสองอย่างตื่นตระหนก หนึ่งคนคือพ่อของเธอ อีกคนคือพี่หมิงซุ่น เธอหวังว่าพวกเขาจะอยู่ร่วมกันได้เป็นอย่างดีนะ!

เมื่อกี้ยังคุยกันอยู่ดิบดีไม่ใช่หรือ?

ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนสีหน้าล่ะ?

“ไม่เป็นไร พ่อของลูกล้อเล่นเฉยๆ”

เหยียนซินหย่าลูบหลังลูกสาวเบาๆ พลางปลอบเธอเสียงแผ่ว น่าสงสารจริงๆ ดูสิว่าตกใจขนาดไหน

ความจริงจ้าวอิวหัวไม่ได้ล้อเล่นทั้งหมด คำพูดของเขาจริงครึ่งไม่จริงครึ่งและแฝงด้วยความต้องการที่จะลองใจเหยียนหมิงซุ่น จุดเดียวของเด็กนี่ที่น่ารำคาญนอกจากตามตื๊อลูกสาวเขาแล้วคืออย่างอื่นไม่มีที่ติจริงๆ แต่เขาต้องลองอีกหลายๆ รอบ

ทองแท้ไม่กลัวไฟลน เป็นแค่เศษเหล็กหรือโลหะก็ต้องลองหลายๆ ครั้งถึงจะรู้ธาตุแท้ เขาต้องช่วยจับตาดูแทนลูกสาวอย่างเข้มงวด ไล่พวกเศษเดนทั้งหมดไว้ข้างนอกประตู!

ต่อให้เหยียนหมิงซุ่นรู้ว่าการที่ตนทำเช่นนี้อาจทำให้จ้าวอิงหัวโกรธแต่เขาก็ต้องพูด เขารู้ว่าสถานะของตัวเองในตอนนี้อยู่ห่างจากเหมยเหมยไกลลิบลับ ไม่ได้อยู่ในแวดวงเดียวกัน และเพราะเหตุนี้เขาถึงยิ่งต้องแยกให้ชัดเจน

ถือว่าทำเพื่อศักดิ์ศรีอันน้อยนิดที่น่าสงสารของเขาเถอะ!

เขาไม่อยากให้คนอื่นหลงคิดว่าเขาหวังตำแหน่งและสมบัติของตระกูลจ้าวถึงเป็นเพื่อนกับเหมยเหมย!

“ลุงจ้าว ผมรู้ว่าตัวเองยังไม่มีสิทธิ์พอและขอบคุณที่ลุงจ้าวให้โสมกับผม ผมยิ่งรู้ดีว่าตัวเองพูดแบบนี้ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง แต่ผมก็อยากพูด โสมคือโสม เหมยเหมยคือเหมยเหมย เป็นคนละเรื่องกัน ถ้าลุงจ้าวต้องบอกว่าเป็นเรื่องเดียวกันให้ได้ อย่างนั้นผมยอมไม่เอาโสมดีกว่า”

เหยียนหมิงซุ่นทำหน้ารู้สึกผิดแต่ถ้อยคำที่กล่าวออกมานั้นเด็ดขาดไม่เว้นช่วงให้ปฏิเสธ เขาวางโสมไว้บนโต๊ะแล้วเลื่อนไปทางจ้าวอิงหัว กลับตัดสินใจไม่เอาโสมนี้จริงๆ เสียอย่างนั้น

จ้าวอิงหัวเลิกคิ้ว เริ่มชื่นชมเหยียนหมิงซุ่นเล็กน้อย ชายหนุ่มอายุน้อยแต่กลับโอหังนัก ท่าทางคล้ายๆ เขาในอดีตอยู่บางส่วน!

“เธอคืนโสมให้ฉันแล้วอาการป่วยของคุณยายเธอล่ะจะทำยังไง? เธอไม่คิดว่าเธอวู่วามเกินไปหรือที่ทำแบบนี้?” จ้าวอิงหัวถาม

เหยียนหมิงซุ่นตอบสีหน้าจริงจัง “ไม่ครับ ผมคิดว่าผมหาโสมร้อยปีได้ แค่จะเร็วหรือช้าเท่านั้น”

เหยียนซินหย่ารีบลุกขึ้นหน้ายิ้มๆ เธอเลื่อนโสมมาทางเหยียนหมิงซุ่นแล้วมองค้อนจ้าวอิงหัว โตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังทะเลาะกับเด็ก ไม่ทำตัวให้สมกับเป็นผู้อาวุโสเลย!

“หมิงซุ่นรีบเก็บโสมเร็ว ลุงจ้าวเขาล้อเล่นกับเธอเท่านั้นแหละ ในเมื่อโสมนี้ให้เธอไปแล้วก็เป็นของเธอ ไม่มีเหตุผลอะไรต้องเอาคืนมาอีก ส่วนโสมกับเหมยเหมยต้องไม่ใช่เรื่องเดียวกันอยู่แล้ว เหมยเหมยของเราเป็นสมบัติล้ำค่า อย่าว่าแต่โสมร้อยปีเลย ต่อให้เป็นโสมพันปีหมื่นปีก็ไม่มีสิทธิ์มาเทียบกับลูกสาวน้า”

คำพูดของเหยียนซินหย่าช่วยทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง จ้าวอิงหัวลูบจมูกยิ้มเล็กๆ “นั่นน่ะสิ ลูกสาวของฉัน ต่อให้ใช้ทองเท่าไหร่ก็แลกไม่ได้ เหมยเหมยมาทานเนื้อซี่โครงนี่สิ ลูกต้องทานเนื้อเยอะๆ นะ ดูสิแขนก็เล็กขาก็เล็ก ผอมขนาดนี้รีบทานเยอะๆ เลย!”

จ้าวอิงหัวคีบกับข้าวให้เหมยเหมยอย่างขยันขันแข็งไม่ปริปากเอ่ยถึงเรื่องเมื่อครู่อีก ราวกับใบหน้าเรียบตึงเมื่อครู่เป็นเพียงภาพลวงตาของทุกคนเท่านั้น!

เหยียนหมิงซุ่นเองก็รู้ขอบเขต เก็บโสมก่อนจะกล่าวขอบคุณอีกหน

เหมยเหมยก้มหน้าหยิกเอวหนาของตัวเองแล้วมองเนื้อที่กองเป็นภูเขาในถ้วยอย่างปวดใจ หากทานแบบนี้ต่อไปเธอต้องกลายเป็นยายหมูอ้วนแน่ๆ

“พ่อคะ หลังจากนี้หนูจะทานเนื้อน้อยๆ ทานผักเยอะๆ เนื้อในถ้วยนี้พ่อทานเองเถอะ!”

เนื้อในถ้วยเหมยเหมยถูกคีบมาไว้ในถ้วยของจ้าวอิงหัวทั้งหมด บอกว่าไม่ทานก็คือไม่ทาน เธอไม่อยากกลายเป็นยายหมูอ้วน!

จ้าวอิงหัวเกลี้ยกล่อมหลายรอบเหมยเหมยก็ไม่ยอมทานอย่างแน่วแน่จนผิดปกติ เหยียนหมิงซุ่นเห็นแล้วรู้สึกขบขันพลางคีบเนื้อวัวผัดซอสชิ้นหนึ่งให้เหมยเหมย กล่าว “เหมยเหมยทานเนื้อวัวสิ เนื้อวัวไม่มีไขมัน เป็นเนื้อล้วนๆ ไม่มีไขมัน ทานแล้วไม่อ้วนแล้วมีสารอาหารด้วย!”

เหมยเหมยตาเป็นประกาย เนื้อวัวไม่อ้วนหรือ?

อย่างนั้นเธอจะต้องทาน!

…………………

ตอนที่ 586 ห้องไม่เลว

เหมยเหมยเริ่มทานเนื้อวัวอย่างดีอกดีใจจนทานไปหลายชิ้นในทีเดียว เหยียนหมิงซุ่นคีบกุ้งตัวใหญ่มาไว้ในถ้วยเหมยเหมยอีก “เนื้อกุ้งกับเนื้อปลามีสารอาหารที่มีประโยชน์ ทานแล้วไม่อ้วนเหมือนกัน”

อันนี้เหมยเหมยรู้ดีเพราะเนื้อปลาและเนื้อกุ้งคอเรสเตอรอลต่ำ เวลาลดความอ้วนสามารถทานได้ในปริมาณพอเหมาะ เหยียนหมิงซุ่นเห็นเธอรีบทานเกินไปจนไม่มีเวลาแกะกุ้งเลยแกะกุ้งอย่างรวดเร็วและสะอาดให้เหลือเพียงหางกุ้ง เธอเพียงจิ้มซอสก็ทานได้ทันที

“ขอบคุณค่ะพี่หมิงซุ่น ฉันแกะเองได้”

เหมยเหมยค่อนข้างลำบากใจ ใช่ว่าเธอจะเป็นเด็กน้อยจริงๆ ที่ไม่แม้แต่จะแกะกุ้งเป็น

จ้าวเสวียหลินรีบแกะกุ้งตามอย่างไว แต่หน้าตาเมื่อเทียบกับของเหยียนหมิงซุ่นนั้นห่างชั้นกันมาก ใส่ถ้วยเหมยเหมยอย่างกระตือรือร้น ไม่ทำหน้าดีๆ ใส่เหยียนหมิงซุ่นพลางพูดแค่นเสียง “ฉันแกะให้เหมยเหมยได้ ฉันเป็นพี่ชายของเธอ”

หมายความว่าคนนอกอย่างนายอยู่เฉยๆ!

เหมยเหมยเหลือบมองกุ้งฝีมือการแกะของพี่ชายตนอย่างรังเกียจ ดูสิไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลย แค่เห็นก็ไม่อยากทาน แต่เธอก็ซาบซึ้งใจ คีบเนื้อชิ้นโตใส่ในถ้วยจ้าวเสวียหลิน

“ไม่ว่าใครก็ไม่ต้องแกะให้หนูหรอก หนูแกะทานเองอร่อยกว่า!”

เหมยเหมยพูดจริงจังเป็นการปฏิเสธจ้าวเสวียหลินที่กำลังจะลงมือแกะกุ้งตัวต่อไป เธอทานเนื้อวัวไปเดี๋ยวตามด้วยกุ้งกับปลา ทานอย่างเอร็ดอร่อยแถมยังอ้อนจ้าวอิงหัว

“พ่อคะ หลังจากนี้หนูทานแค่เนื้อวัว ปลาแล้วก็กุ้ง เนื้ออย่างอื่นหนูไม่ทานแล้วนะคะ”

จ้าวอิงหัวไม่มีความคิดเห็นใดๆ ขอแค่ลูกสาวยอมทานเนื้อไม่ว่าเนื้ออะไรก็ได้ เขาชำเลืองมองเหยียนหมิงซุ่นแอบพึมพำว่าลูกชายพูดไว้ไม่มีผิด เจ้าหมอนี่อ้าปากก็พูดแต่เรื่องเหลวไหล ทำไมเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าทานเนื้อวัวแต่ไม่อ้วน?

เขาไม่ได้หลอกง่ายเหมือนลูกสาวหรอกนะ ดูชาวตะวันตกพวกนั้นสิชอบทานเนื้อวัวแล้วดูหุ่นพวกเขา ที่แข็งแกร่งบึกบึนกันขนาดนี้ก็เพราะทานเนื้อวัวไม่ใช่หรือไง!

แน่นอนว่าเขาไม่มีทางเปิดโปงความจริงนี้ของเหยียนหมิงซุ่นเด็ดขาด!

ขอแค่ลูกสาวยอมทานเนื้อก็พอ คุณประโยชน์ของเนื้อวัวดีกว่าเนื้อหมูเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เจ้าหมอนี่นอกเสียจากพูดเหลวไหลว่าไม่อ้วน แต่อย่างอื่นก็ไม่ได้พูดผิดอะไร!

ระหว่างมื้ออาหารนอกจากสายตาพิฆาตที่จ้าวเสวียหลินส่งมาเป็นระยะๆ แต่สถานการณ์โดยรวมก็ยังราบรื่นดี หลังมื้ออาหารจ้าวอิงหัวคุยกับเหยียนหมิงซุ่นอีกไม่กี่ประโยค เขาถามอย่างตรงไปตรงมา “ฉันได้ยินเหมยเหมยบอกว่าความฝันของเธอคือเป็นทหารหรือ?”

เหยียนหมิงซุ่นมองไปทางเหมยเหมยอย่างตะลึง เขาจำได้ว่าตัวเขาไม่เคยบอกยายหนูนี่นา เหมยเหมยรู้ได้อย่างไร?

เหมยเหมยใจหล่นวูบเช่นกัน รู้ว่าถูกจับได้เสียแล้วเลยรีบยิ้มเอาใจเหยียนหมิงซุ่น คิดว่าเดี๋ยวเหยียนหมิงซุ่นถามเข้าเธอก็อ้างว่าเดาเอาเอง

“ครับ ผมกะว่าหลังจบมัธยมปลายก็จะไปเกณฑ์ทหาร” เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ปิดบัง ต่อหน้าคนตระกูลจ้าวไม่มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้ว

จ้าวอิงหัวพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ไม่เลว ลูกผู้ชายที่ดีก็ต้องไปเป็นทหาร พ่อแม่เธอสนับสนุนเธอมั้ย?”

เหยียนหมิงซุ่นมุ่นคิ้วส่ายศีรษะกล่าว “ครอบครัวผมไม่รู้เรื่องนี้ พวกเขาหวังให้ผมเรียนมหาวิทยาลัยแล้วหางานที่มั่นคงทำ แต่ผมไม่อยาก ฉะนั้นเรื่องนี้อยากขอให้ลุงจ้าวกับน้าเหยียนช่วยเก็บเป็นความลับให้ผมด้วย”

จ้าวอิงหัวทำหน้าตกใจ เด็กนี่มีความคิดที่อาจหาญมาก เรื่องใหญ่ขนาดนี้แต่กลับตัดสินใจเอาเอง เขาเลยถามอีก “เธอไม่คิดจะปรึกษาคนที่บ้านจริงๆ เหรอ?”

“ไม่ต้องหรอกครับ ชีวิตของผม ผมต้องตัดสินใจเอง”

เหยียนหมิงซุ่นทำหน้าแน่วแน่ไร้ความลังเลใดๆ

เหมยเหมยส่งเหยียนหมิงซุ่นออกไป จ้าวอิงหัวคุยกับเหยียนซินหย่าว่า “เด็กนี่วันหน้าต้องประสบความสำเร็จแน่ๆ แข็งแกร่งกว่าตอนผมเป็นวัยรุ่นอีก!”

หน้าประตูใหญ่เหมยเหมยชี้ไปที่ห้องตัวเองตรงชั้นสองแล้วบอก “พี่หมิงซุ่น นั่นห้องของฉันนะ!”

เหยียนหมิงซุ่นเงยหน้ามองไป แวบแรกก็เห็นท่อน้ำแสนมหัศจรรย์นั่น กะพริบตาปริบพยักหน้ากล่าว “ตำแหน่งห้องไม่เลว”

ไม่เลวจริงๆ ท่อน้ำนี่มีตะปุ่มตะป่ำไม่น้อย ช่วยให้ปีนได้ง่ายขึ้นมาก!

…………………