ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 602 หนูหาเงินได้เยอะเลย + ตอนที่ 603 ได้ใจถึงขีดสุด

ตอนที่ 602 หนูหาเงินได้เยอะเลย

เหมยเหมยรู้อยู่แล้วว่าพ่อกับแม่ของเธอต้องสงสัย เลยเล่าเรื่องราวแสนน้ำเน่าของตระกูลเหยียนให้ฟังอย่างละเอียด จ้าวอิงหัวกับเหยียนซินหย่าฟังแล้วอดเห็นใจไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าเหยียนหมิงซุ่น เด็กคนนี้จะมีชีวิตที่ยากลำบากขนาดนี้

“โชคดีที่หมิงซุ่นยังมีคุณปู่คุณย่าคอยดูแล ไม่อย่างนั้นจะยิ่งลำบากกว่านี้”

เหยียนซินหย่าถอนหายใจที ทั้งรู้สึกรักปนสงสารเหยียนหมิงซุ่น ขณะเดียวกันก็ยิ่งรักลูกสาวมากขึ้นไปอีก

ที่เด็กสองคนนี้สนิทสนมกันขนาดนี้ เหตุผลส่วนมากคงเพราะพวกเขามีเรื่องราวชีวิตที่คล้ายคลึงกันสินะ?

ล้วนเป็นลูกที่พ่อไม่สนใจแม่ไม่รัก คอยประคับประคองให้กำลังใจกันและกันในยามลำบาก เลยทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขายิ่งล้ำค่ามากกว่าเดิม!

เหมยเหมยพูดอย่างภูมิใจ “พี่หมิงซุ่นเก่งมากเลยนะ ชีวิตเขาเลยไม่ลำบากสักนิด”

ว่าแล้วเธอก็คลานไปอยู่ระหว่างจ้าวอิงหัวกับเหยียนซินหย่าด้วยท่าทางลึกลับ กระซิบข้างหูพวกเขา “หนูบอกพ่อกับแม่นะว่าพี่หมิงซุ่นช่วยหนูหาเงินได้เยอะมากเลย!”

สองสามีภรรยาจ้าวอิงหัวมองลูกรักตัวน้อยที่แทรกตัวอยู่ระหว่างพวกเขาด้วยรอยยิ้ม เหมยเหมยในเวลานี้ไม่มีความอึดอัดเหมือนตอนเพิ่งกลับมาอยู่ด้วยกัน ออดอ้อนต่อหน้าพวกเขาอย่างเป็นธรรมชาติซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกปลื้มใจอย่างมาก

แต่ที่ลูกสาวบอกว่าหาเงินได้เยอะมากมันหมายความว่าอย่างไร?

เพียงแต่จ้าวอิงหัวไม่ได้เก็บมาคิดมาก สำหรับเด็กน้อยสิบหยวนก็คือเงินจำนวนมากแล้ว!

เพียงแต่…

คำพูดต่อมาของลูกสาวทำเอาพวกเขาเกือบตกโซฟา เหมยเหมยพูดอย่างได้ใจ “หนูหาเงินได้เยอะมากแล้วไม่มีที่ให้ใช้ พี่หมิงซุ่นเลยช่วยหนูซื้อบ้านหลังหนึ่งอยู่แถบถนนฮวายไห่ อยู่ไม่ไกลจากบ้านของคุณตาเท่าไหร่ หนูจะไปเอาโฉนดบ้านมาให้พ่อแม่ดูนะ”

เธอวิ่งแจ้นขึ้นไปห้องชั้นบนก่อนให้ฉิวฉิวคายโฉนดบ้านออกมาแล้ววิ่งลงมาอย่างดีใจ ยื่นโฉนดบ้านให้จ้าวอิงหัวอย่างมีความสุข

จ้าวอิงหัวเปิดโฉนดบ้านดูพบว่าเจ้าของบ้านคืออู่เจียว สถานที่อยู่ถนนฮวายไห่ไม่ผิดจริงๆ อีกทั้งเป็นบ้านเดี่ยวสไตล์ยุโรป พื้นที่บ้านไม่น้อยแหนะ!

“เหมยเหมย อู่เจียวคนนี้คือใครเหรอ?” เหยียนซินหย่าถามอย่างสงสัย

“ชื่อสมมติของหนูเองค่ะ หนูอายุน้อยไม่ใช่เหรอ ถ้าใช้ชื่อจริงอู่เจิ้งซือกับเหอปี้อวิ๋นต้องรู้ พี่หมิงซุ่นเลยช่วยทำทะเบียนบ้านมาให้หนูเล่มหนึ่ง บอกว่ารอหนูบรรลุนิติภาวะค่อยเปลี่ยนชื่อเจ้าของบ้าน”

เหมยเหมยพูดเป็นตุเป็นตะ โดยเฉพาะยามเห็นสีหน้าที่อ้าปากค้างของพ่อแม่และพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองยิ่งทำให้เธอได้ใจมากกว่าเดิม เชิดปลายคางกลมกลึงสูง ท่าทางเย่อหยิ่งนั่นทำเอาคนมองอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิกสักหน่อย

จ้าวอิงหัวได้สติกลับมาก่อน เขากลืนน้ำลายอึกหนึ่งแล้วถาม “ลูกรัก บ้านหลังนี้ลูกใช้เงินไปเท่าไหร่?”

“หนึ่งพันแปดร้อย พี่หมิงซุ่นช่วยต่อราคาให้หนูด้วย บ้านหลังนั้นดีมากเลย ข้างในมีเฟอร์นิเจอร์ครบ ถ้ามีเวลาว่างหนูจะพาพ่อกับแม่ไปดูนะ!” เหมยเหมยพูดอย่างได้ใจ

จ้าวอิงหัวกลืนน้ำลายอีกหน หน็อยแน่ หนึ่งพันแปดร้อย?

เขาทำงานมาตั้งหลายปีสมุดบัญชีที่บ้านยังมีเงินไม่ถึงหนึ่งพันแปดร้อยเลย!

ลูกสาวของเขาสามารถล้วงเงินหนึ่งพันแปดร้อยเพื่อซื้อบ้านทีเดียวขณะอายุยังน้อยได้แล้วหรือ?

แถมยังปิดบังทุกคนได้มิดชิด ผ่านไปตั้งหลายวันถึงยอมบอก ลูกสาวของเขาไม่ธรรมดาเลย!

แล้วเจ้าเหยียนหมิงซุ่นนั่นก็ยิ่งไม่ธรรมดา เรื่องปลอมทะเบียนบ้านไม่ใช่เรื่องง่าย หากไม่มีความสามารถก็คงทำยาก เจ้าเด็กนี่อายุไม่มากแต่กลับเก่งกาจไม่น้อย!

“เหมยเหมย ลูกกับหมิงซุ่นทำงานหาเงินยังไงเหรอ?” เหยียนซินหย่าถามด้วยสงสัย เห็นลูกสาวเธอกับเหยียนหมิงซุ่นหาเงินได้ง่ายยิ่งกว่าดื่มน้ำ หรือว่ามีทองหล่นจากฟ้ากัน?

“ขายของเก่าค่ะ ซื้อมาในราคาถูกแต่ขายในราคาแพง หนูจะเอาของรักของหวงของหนูให้พ่อแม่ดูนะ!”

เหมยเหมยวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างร่าเริงอีกที เกิดเสียงดังอึกทึกช่วงหนึ่งคล้ายเป็นเสียงกลับตู้ ซึ่งความจริงกลับเป็นเสียงที่ให้ฉิวฉิวสำรอกของออกมา เธอหยิบภาพวาดของปาต้าซานเหริน กล่องเก็บเครื่องแป้ง รวมถึงเหรียญกษาปณ์ที่ทำจากทองแดงลงมา

…………………….

ตอนที่ 603 ได้ใจถึงขีดสุด

เหมยเหมยจงใจเลือกภาพวาดของปาต้าซานเหริน เพราะเมื่อสักครู่เหยียนหมิงซุ่นบอกเธอว่าครั้นเมื่อคุณตาของเธอยังมีชีวิตอยู่นั้น ท่านรักปาต้าซานเหรินมากที่สุด เหยียนซินหย่าผู้ได้รับอิทธิพลจากคุณพ่ออย่างมากเลยรักปาต้าซานเหรินเพียงหนึ่งเดียวเสมอมา

แต่ภาพวาดนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ สู้เอาให้เหยียนซินหย่าดีกว่า เธอจะได้ดีใจมากๆ!

เหยียนซินหย่าที่คอยมองภาพวาดในมือก็ทำหน้าเหลือเชื่อ ปกติภาพวาดของปาต้าซานเหรินหายากมาก วันนี้กลับตาลปัตรได้มาถึงสองรูปในคราเดียว อีกทั้งยังเป็นลายเส้นเจ้าตัวจริงๆ ด้วย!

รู้สึกเหมือนฝัน!

“แม่คะ รูปนี้หนูให้แม่นะ พี่หมิงซุ่นบอกว่าแม่ชอบภาพวาดของปาต้าซานเหริน รูปนี้แม่เก็บไว้ก่อน วันหลังหนูค่อยหามาให้แม่อีก!” เหมยเหมยพูดรับปากและเอามือตบอก ขอแค่มีฉิวฉิวอยู่การตามหาสมบัติก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

เหยียนซินหย่ามองลูกสาวด้วยความรู้สึกตื้นตันปนขบขัน อย่างไรก็ดีลูกสาวยังอายุน้อยไม่เข้าใจดีว่าภาพวาดของปาต้าซานเหรินหาเจอแค่รูปเดียวก็โชคดีนักหนาแล้ว มีสองรูปยิ่งเป็นเพราะพระเจ้าลำเอียง คล้ายคุณพ่อของเธอ เที่ยวตามหาไปทั่วสารทิศก็ได้มาแค่ทั้งหมดสองรูปกับตัวอักษรสองประโยค แค่นี้เขาก็พึงพอใจมากแล้ว

แต่ตอนนี้ในมือเธอมีภาพวาดของจริงถึงสองรูป นับดูแล้วบ้านเธอก็มีภาพวาดลายเส้นแท้ของปาต้าซานเหรินถึงหกรูป มีมากยิ่งกว่าพิพิธภัณฑ์เสียอีก!

“ลูกรัก ลูกช่างเป็นลูกรักของแม่จริงๆ แม่รักลูกมากเลย!”

แม้เหยียนซินหย่ารู้ว่าภาพวาดลายเส้นแท้ของปาต้าซานเหรินหายาก แต่เธอไม่ได้พูดบั่นทอนเหมยเหมย กลับกอดเหมยเหมยแล้วตระโบมจูบ ไม่ว่าจูบอย่างไรก็ไม่พอสักที!

เหมยเหมยเช็ดน้ำลายบนหน้าอย่างระอา น่าขนลุกชะมัดยาด ไม่ว่าคุณย่าหรือคุณแม่ชอบกอดชอบจุ๊บเธอ แล้วก็คุณอาจ้าวอิงหนาน ทำไมถึงเป็นเหมือนกันหมด!

“แล้วก็กล่องเก็บเครื่องแป้งอันนี้ให้แม่เหมือนกัน พี่หมิงซุ่นบอกว่ามันทำจากพะยูงหอม มีคนให้ราคาห้าร้อยแต่หนูทำใจขายไม่ได้ เลยเก็บไว้ให้แม่ใช้ดีกว่า” เหมยเหมยยิ้มหวาน

กล่องเก็บเครื่องแป้งขนาดเล็กงานประณีต มีทั้งหมดสามชั้นซึ่งเก็บของได้ไม่น้อย อีกทั้งข้างกล่องยังประดับด้วยเพชรพลอยหลายเม็ด แค่ดูก็รู้แล้วว่าเคยเป็นของใช้เก่าของคุณหนูตระกูลมหาเศรษฐีมาก่อน โดยเฉพาะวัสดุที่มาจากไม้พะยูงหอมยิ่งเป็นที่หายาก

“ทำไมเหมยเหมยไม่ขายล่ะ? ตั้งห้าร้อยแหนะ!” จ้าวเสวียหลินถาม

เหมยเหมยยักไหล่ “ก็ไม่อยากขาย หนูไม่ได้จะเอาเงินห้าร้อยนี้สักหน่อย กล่องเก็บเครื่องแป้งอันนี้สวยดี หนูเลยอยากเก็บไว้ ตอนนี้ก็ยกให้คุณแม่ใช้ดีกว่า”

จ้าวเสวียหลินกลืนน้ำลาย พระเจ้า! กล่องเล็กผุพังแค่นี้ตั้งห้าร้อยกว่าหยวน น้องสาวเขากลับไม่ให้ความสำคัญ!

โอ้โห! จู่ๆ เขาก็เพิ่งค้นพบว่าน้องสาวตนมีเงินจริงๆ นะเนี่ย!

เหยียนตานชิงตอนมีชีวิตอยู่ก็ชอบเก็บของเก่า เหยียนซินหย่าจึงศึกษาเรื่องนี้โดยเฉพาะ เปิดกล่องเก็บเครื่องแป้งมาประเมินดูก็รู้ทันทีว่าลูกสาวไม่ได้พูดผิด ทำจากไม้พะยูงหอมจริงๆ อีกทั้งอาจเป็นไปได้ว่าเป็นสมบัติจากวัง ราคาไม่ใช่แค่ห้าร้อย

เพียงเพชรพลอยข้างกล่องหลายเม็ดนี่ก็ราคาไม่น้อยแล้ว!

เหยียนซินหย่าทั้งอึ้งทั้งดีใจ พลางถาม “เหมยเหมย กล่องนี้ลูกซื้อมาเท่าไหร่?”

เหมยเหมยชูสองนิ้วขาวขึ้นมาอย่างได้ใจ “ยี่สิบหยวน ตอนหนูเพิ่งซื้อมาใหม่ๆ มันไม่ได้สวยแบบนี้นะคะ มันดำปี๋สกปรก หนูขัดล้างมันมาถึงได้กลับไปมีสภาพอย่างเดิมได้”

ความจริงเป็นเพราะฉิวฉิวทั้งสิ้น ไม่ว่าจะของผุพังขนาดไหนขอแค่เป็นของเก่าแท้ๆ ผ่านกระเป๋าฉิวฉิวทีรอสำรอกออกมาอีกทีก็จะเปลี่ยนเป็นสภาพใหม่ไฉไลทันควัน

สองพ่อลูกจ้าวอิงหัวกางนิ้วนับเลขแอบตกใจ ซื้อมายี่สิบหยวนแต่ขายไปห้าร้อยหยวน มิน่าเหมยเหมยถึงบอกว่าซื้อมาในราคาต่ำแต่ขายในราคาสูง!

กำไรที่ได้สูงกว่าดอกเบี้ยเงินกู้เสียอีก!

ไม่ธรรมดาเลย!

เหมยเหมยยื่นกล่องดินสอกลัวซอนเนอันหนึ่งให้จ้าวอิงหัว เหรียญกษาปณ์ทองแดงจากยุคจิ๋นซีฮ่องเต้ให้จ้าวเสวียหลิน แน่นอนว่าราคาย่อมสู้ของเหยียนซินหย่าไม่ได้ เธอจึงค่อนข้างรู้สึกผิดเล็กน้อย

“พ่อคะ พี่คะ พ่อกับพี่ก็เอาอันนี้ไปก่อนนะคะ รอมีเวลาว่างหนูค่อยไปหาของดีกว่านี้ที่ถนนหนานสุ่ยให้พ่อกับพี่นะ!”

………………….