ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 616 ผู้ปกครองที่ไม่สนใจคะแนนสอบ + ตอนที่ 617 ยีนส์กรรมพันธุ์แสนประหลาด

ตอนที่  616 ผู้ปกครองที่ไม่สนใจคะแนนสอบ

คะแนนสอบวัดผลเทอมใหม่ของเหมยเหมยยังพอเข้าวัดเข้าวา คะแนนภาษาอยู่ที่แปดสิบห้าคะแนนขึ้นไป ภาษาอังกฤษกลับได้เก้าสิบกว่าคะแนน ถือว่าอยู่ในระดับปานกลางค่อนไปทางยอดเยี่ยมของห้องแล้ว ครูประจำชั้นอู่พึงพอใจเหมยเหมยในตอนนี้เป็นอย่างมาก

วันหยุดสุดสัปดาห์เอาผลคะแนนกลับบ้านเพื่อให้ผู้ปกครองเซ็นรับทราบ

“แม่คะ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแม่เซ็นใบผลสอบให้หนูหน่อยนะคะ!” ระหว่างทานข้าวเหมยเหมยพูดย้ำขึ้นมา

คืนนี้ทานหม้อไฟเนื้อวัว นับแต่เหมยเหมยบอกว่าหลังจากนี้จะทานแค่เนื้อวัวกับไก่กุ้งปลา เมนูอาหารของตระกูลจ้าวส่วนมากเลยเน้นไปที่อาหารพวกนี้เป็นหลัก

เหมยเหมยลุกยืนคีบวุ้นเส้นขึ้นมา แต่วุ้นเส้นยาวเกินไปคีบไม่ได้สักทีจนเธอยืดแขนขึ้นเหนือศีรษะแล้ว

จ้าวอิงหัวกลั้นหัวเราะลุกขึ้นยืนช่วยคีบวุ้นเส้นใส่ถ้วยลูกสาวพลางพูดหยอกเย้าว่า  “ซินหย่า คราวหลังคุณช่วยตัดวุ้นเส้นให้สั้นหน่อย เหมยเหมยของเราแขนสั้น เอื้อมไม่ถึง!”

โดนตวัดตาใส่ทันที เหมยเหมยมองแขนสั้นๆ ของตัวเองอย่างปวดใจ ทั้งที่จ้าวอิงหัวกับเหยียนซินหย่าตัวสูงไม่น้อย  แถมจ้าวเสวียหลินเองก็ตัวสูงเกินเพื่อนวัยเดียวกัน ทำไมพอตาเธอถึงกลายเป็นคนเตี้ยไปเสียได้ล่ะ?

สวรรค์ไม่ยุติธรรม!

หลังทานข้าวเสร็จเหยียนซินหย่าลืมเรื่องผลสอบไปเสียสนิท  นั่งขดตัวถักเสื้อไหมพรมบนโซฟา  ส่วนจ้าวอิงหัวกำลังดูข่าว เขาต้องดูข่าวทุกวันเหมือนทำการบ้านที่ขาดไม่ได้แม้แต่วันเดียว

เหมยเหมยเริ่มหนักใจ ตั้งแต่สอบวัดผลจนถึงตอนนี้  เธอเอ่ยถึงมันไม่ต่ำกว่าสามครั้ง แต่สองสามีภรรยาคู่นี้กลับไม่เคยถามถึงคะแนนสอบเธอเลยสักครั้ง ไม่เห็นการสอบวัดผลไว้ในสายตาเลยนี่นา!

ความจริงสองสามีภรรยาคู่นี้คิดว่าผลสอบของลูกสาวคงไม่ดีเท่าไหร่นัก พวกเขาต้องพยายามสร้างสภาพแวดล้อมที่ผ่อนคลายให้ลูกสาว ฉะนั้นจึงไม่ถามเรื่องการเรียนของลูกสาวที่บ้านเลยสักครั้ง!

อีกอย่างจิตใต้สำนึกพวกเขายังแอบหวังว่าลูกสาวจะสอบได้คะแนนแย่หน่อยถึงจะดี แบบนี้ก็ไม่ใช่อัจฉริยะที่แม้แต่พระเจ้ายังต้องอิจฉาอย่างไรล่ะ!

เหมยเหมยที่โดนเพิกเฉยอดถามไม่ได้ “พ่อแม่ไม่ถามคะแนนสอบหนูเลยเหรอ?”

เหยียนซินหย่าชะงักไปชั่วครู่ แล้วยิ้มอ่อนโยนตอบกลับไปว่า  “ลูกรัก คะแนนสอบไม่ใช่ทุกอย่าง มีคนดังตั้งมากมายที่ตอนเด็กเคยสอบได้ศูนย์คะแนน เราอย่าเอาเรื่องคะแนนมาใส่ใจมากเลยเนอะ”

“ใช่ ขอแค่ลูกพยายามที่สุดแล้วก็พอ ไม่ว่าจะสอบได้กี่คะแนนพ่อแม่ก็ภูมิใจในตัวลูกนะ!” จ้าวอิงหัวเองก็กล่าวอย่างนั้นเช่นกัน

น้ำเสียงของสามีภรรยาที่แสนจริงใจพร้อมสายตาที่มองเหมยเหมยอย่างใจดี ราวกับกำลังบอกว่า ‘ลูกเอ๋ย ต่อให้ลูกสอบได้ศูนย์คะแนนก็ไม่เป็นไร พ่อแม่ยังรักลูกเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน!’

เหมยเหมยมุมปากกระตุก พ่อแม่แท้ๆ ของเธอทำไมพึ่งไม่ได้เอาเสียเลย?

มีผู้ปกครองที่ไหนพูดกับเด็กว่าคะแนนสอบไม่สำคัญบ้าง?

เธอคร้านจะคุยกับพวกเขาต่อ วิ่งตึงตังไปเอาผลสอบสามใบจากชั้นบนลงมา ความจริงสำคัญกว่าสำนวนอันคมคาย คิดว่าเธอไม่รู้ทันความคิดสองสามีภรรยาคู่นี้หรือไง?

ก็เพราะคิดว่าคะแนนสอบเธอไม่ดีเลยจงใจพูดปลอบเธอนี่ไง!

เชอะ ดูถูกดูแคลนเกินไปแล้ว!

เหยียนซินหย่ารับผลสอบวิชาภาษาและวรรณคดีมาจู่ ๆ ก็เบิกตาโพลง กะพริบตาปริบมองซ้ำอีกทียังคงเป็น 88 คะแนน เลขมงคลอะไรเช่นนี้ เธอเปิดไปดูคะแนนสอบวิชาคณิตแล้วเบิกตาโพลงอีกครั้ง 87 คะแนน…

เปิดไปที่ผลสอบวิชาภาษาอังกฤษเหยียนซินหย่าเริ่มมือสั่น โอ้แม่เจ้า 92 คะแนน!

คะแนนพวกนี้ลูกสาวสุดที่รักของเธอเป็นคนสอบได้เองจริงๆ หรือ?

“อิงหัว คุณรีบดูเร็วเข้า !” เหยียนซินหย่ากระทุ้งศอกใส่สามีอย่างตื่นเต้นด้วยเสียงสั่นเครือ

จ้าวอิงหัวตะลึงมองคะแนนตรงหน้าตาค้างไปอีกคน คะแนนสูงลิ่วขนาดนี้จนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยสัมผัสโดนเลยสักครั้ง จ้าวอิงหนานเจ้าคนเชื่อถือไม่ได้ พูดจาซี้ซั้วอยู่เรียน ลูกสาวเขาคะแนนแย่ตรงไหนกันล่ะ !

………………….

ตอนที่  617 ยีนส์กรรมพันธุ์แสนประหลาด

สองสามีภรรยาจ้าวอิงหัวพลิกดูผลสอบกลับไปกลับมาหลายครั้ง สุดท้ายก็เลือกที่จะเชื่อความจริงตรงหน้า–

ลูกสาวสุดรักของพวกเขา ไม่ใช่เด็กเรียนแย่ แต่เป็นคนเรียนเก่งที่พอจะให้พ่อแม่ไปพูดโอ้อวดให้ทุกคนฟัง!

แน่นอนว่านี่เป็นความคิดของสองสามีภรรยา เพราะไม่ว่าจะเป็นจ้าวอิงหัวหรือเหยียนซินหย่าต่างเป็นคนประเภทที่การเรียนไม่ดีนัก จ้าวอิงหัวยังดีกว่าหน่อยที่พอจะสอบได้มากกว่าแปดสิบคะแนนอยู่เป็นบางครั้ง ส่วนเหยียนซินหย่าคงไม่ต้องพูดถึง

เหมือนอย่างเหมยเหมยในชาติที่แล้วไม่มีผิด ไม่สิ ต้องบอกว่าเหมยเหมยในอดีตเคยสอบได้คะแนนที่แสนน่าสลดนั่นเป็นเพราะสืบทอดทางกรรมพันธุ์ของเหยียนซินหย่ามาเต็มๆ

เหยียนซินหย่าใช้ชีวิตมาครึ่งชีวิตแล้วยังไม่เคยได้คะแนนสอบผ่านเกณฑ์เลยสักครั้ง ส่วนสาเหตุที่ได้คะแนนแย่คงต้องสืบสาวไปที่คุณยายของเหมยเหมยแล้ว ท่านเป็นนักเต้นที่ยอดเยี่ยม แต่ไม่เคยได้คะแนนสอบเกินหกสิบคะแนนเลยตั้งแต่เด็ก

ฉะนั้นเมื่อเหยียนซินหย่าได้ยินจ้าวอิงหนานบอกว่าคะแนนสอบของลูกสาวไม่ค่อยดีนั้นไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด ไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วข้องใจเลยสักนิด แต่เพราะยีนส์กรรมพันธุ์ครอบครัวเธอที่แสนประหลาด เหมยเหมยได้คะแนนสูงสิถึงน่าแปลกใจ!

แต่นีมันเรื่องอะไรกัน?

“เหมยเหมย คะแนนสอบนี่ของลูกจริงๆ เหรอ?”

เหยียนซินหย่าเลือกคำที่ใช้ถามอย่างระมัดระวังเพราะกลัวกระทบต่อจิตใจของลูกสาวสุดรัก

เหมยเหมยกระแอ้มเสียงอย่างโอ้อวดว่า “บนกระดาษผลสอบนั่นเขียนชื่อของหนูไว้แล้วไม่ใช่หรือคะ ครั้งนี้หนูไม่ได้ทำให้เต็มที่ ไม่งั้นหนูคงสอบได้ดีกว่านี้อีกหน่อย!”

จ้าวอิงหัวรีบชูนิ้วโป้งขึ้นกล่าวไปว่า  “ดีพอแล้วลูกรัก คะแนนสูงขนาดนี้แม้แต่แม่ของลูกเองให้เวลาสองชาติยังสอบไม่ได้เลย ลูกสาวของพ่อนี่เก่งจริงๆ!”

เหยียนซินหย่าทำหน้าไม่ถูก กระทุ้งศอกใส่ทันทีพร้อมพูดกระเง้ากระงอด “พูดเหมือนคุณจะสอบได้งั้นแหละ? จ้าวอิงหัว เมื่อก่อนคุณก็สอบแค่ผ่านเกณฑ์  ได้เจ็ดสิบแปดสิบคะแนนเป็นครั้งคราวไม่ใช่หรือไง? อย่าคิดว่าฉันไม่รู้!”

จ้าวอิงหัวหัวเราะแก้เก้อเขิน กระซิบข้างหูภรรยาเสียงเบา “ที่รักคุณอย่าเปิดโปงผมต่อหน้าลูกๆ สิ ผมต้องรักษาความน่านับถือของความเป็นพ่อของผมไว้!”

เหยียนซินหย่าพูดแค่นเสียงเบาออกมาว่า “แล้วคุณจะเปิดโปงฉันทำไม ฉันก็ต้องรักษาความน่านับถือของความเป็นแม่ของฉันด้วยนี่!”

เหมยเหมยฟังสองสามีภรรยากระซิบกระซาบ  ปากกระตุกจนเมื่อยไปหมด ยิ่งใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่แท้ๆ มานานมากเท่าไรก็ยิ่งพบว่าสองสามีภรรยาคู่นี้พึ่งพาไม่ได้เลยจริงๆ!

หลายครั้งที่พูดๆ อยู่ก็เบี่ยงประเด็น โชว์หวานต่อหน้าลูกๆ เสียอย่างนั้น!

“พ่อคะแม่คะ ตกลงใครจะเซ็นให้หนู ?”

เหมยเหมยอ้าปากพูดเสียงดังขัดสองสามีภรรยาที่ตอนแรกเถียงกันอยู่เป็นหยอกเย้ากันสนุกสนาน ในมือกำปากกาแท่งหนึ่งไว้ ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“พ่อเซ็นเอง ลูกรักของพ่อสอบได้คะแนนดีขนาดนี้ก็ต้องให้พ่อเป็นคนเซ็นสิ !”

จ้าวอิงหัวรับปากกามายิ้มตาหยีเตรียมเซ็นชื่อ แต่กลับถูกเหยียนซินหย่าแย่งปากกาไป “ฉันเซ็นเอง ตัวหนังสือของฉันสวยกว่าของคุณตั้งเยอะ ตัวหนังสือทุเรศๆ ของคุณจะทำให้ลูกขายหน้าเอาได้ !”

“พูดเหลวไหล ผมเซ็นเอกสารทุกวี่ทุกวัน ตัวหนังสือสวยไม่รู้จะสวยยังไงแล้ว มีแต่คนชมผมทั้งนั้นแหละ !” จ้าวอิงหัวไม่พอใจกับคำดูถูกของภรรยาที่มีต่อตัวหนังสือของเขาอย่างมาก

“คนพวกนั้นชมคุณจากใจจริงเหรอ? ไม่รู้จักเจียมตัวเลยจริงๆ พอแล้วพอแล้ว คุณหลีกไปๆ อย่ามารบกวนฉันเซ็นชื่อ!”

เหยียนซินหย่าพูดขวางสามีอีกครั้งอย่างไม่ปราณี กระแซะตัวเบียดจ้าวอิงหัวไปชิดอีกด้าน  ก่อนจะเตรียมตัวเซ็นชื่อ เหมยเหมยปากกระตุกอีกครั้ง แค่เซ็นชื่อยังทะเลาะกันได้

พ่อแม่ของเธอพึ่งไม่ได้เลยจริงๆ!

เธอวิ่งตึงตังกลับไปหยิบปากกาบนชั้นสองอีกครั้ง แล้วเอามายัดใส่มือของจ้าวอิงหัว ผลสอบวิชาภาษาอังกฤษให้แม่ของเธอและผลสอบวิชาภาษาและวรรณคดีให้พ่อของเธอ ผลสอบวิชาคณิตที่เหลืออยู่วางไว้ตรงกลาง

“เซ็นคนละใบ ที่เหลือพ่อแม่เป่ายิ้งฉุบตัดสินเอาละกัน ไม่ต้องแย่งกันแล้ว !”

……………………