ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1012 เละเทะวุ่นวาย + ตอนที่ 1013 ขยี้ตามองใหม่

ตอนที่ 1012 เละเทะวุ่นวาย

หานป๋อหย่วนมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย รอยยิ้มก็ชะงักไป เขาไม่คิดเลยว่าเหมยเหมยจะไม่ไว้หน้ากันสักนิด เลยอดแค้นใจไม่ได้ ยิ่งทำให้ความหวังที่อยากได้เหมยเหมยมาครอบครองรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ขอแค่เขาได้ครอบครองเหมยเหมย กดให้อยู่ใต้ร่างแล้วทำตามอำเภอใจ ดูสิว่าผู้หญิงคนนี้ยังจะหยิ่งได้อีกไหม?

กลัวก็แต่ถึงเวลานั้นจะร้องขอเขาแทนล่ะสิ?

หานป๋อหย่วนคิดในใจ ในหัวกำลังนึกถึงเรื่องลามกแต่กลับไม่แสดงออกมาทางสีหน้าแม้แต่น้อย ยังคงดูมีมารยาทเรียบร้อยเป็นสุภาพบุรุษดังเดิม

“เหมยเหมยชอบล้อเล่นจัง…เหอเหอ…”

หานป๋อหย่วนพยายามกู้สถานการณ์แต่เหมยเหมยกลับไม่รับความหวังดีของเขา เหลือบมองโอหยางซานซานกับอู่เยวี่ยแวบหนึ่ง แค่นเสียงหัวเราะทีหนึ่ง “ปกติฉันล้อเล่นแค่กับเพื่อนของฉัน เหมือนแบบนี้…”

เธอไม่ได้พูดต่อแต่ยกนิ้วก้อยขึ้นมาแล้วชี้ลงพื้น นี่เป็นสัญลักษณ์ที่เซียวเซ่อชอบทำมากที่สุดโดยเฉพาะเวลาทำให้สยงมู่มู่ดู เหมยเหมยเลยเลียนแบบมาเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน

ท่าทางที่แฝงความเหยียดหยามอย่างรุนแรงแบบนี้ต่อให้เป็นคนโง่ยังดูออก โอหยางซานซานกับอู่เยวี่ยหน้าเปลี่ยนสีพร้อมกัน อารมณ์โทสะกำลังเดือดพล่าน

“จ้าวเหมยเธอยังกล้ามาทำตัวเหิมเกริมกับฉันอีก? เธอมันก็แค่เด็กสวะที่ถูกเลี้ยงอยู่ข้างนอกไม่ใช่เหรอ? ย่าแท้ ๆ ของเธอยังไม่ชอบเธอเลย!” โอหยางซานซานทนไม่ไหวแล้ว ลืมคำสอนที่หวงอวี้เหลียนเคยบอกไว้ทั้งหมดแล้วอ้าปากด่ากราด

เหมยเหมยไม่ใส่ใจและยังพูดโต้เชิงเย้ยหยัน “โอหยางซานซาน ย่าของฉันไม่ใช่ผู้ชายสักหน่อยเธอจะตีสนิทไปก็ไม่มีประโยชน์ ย่าของฉันไม่ชอบไม่เห็นสำคัญตรงไหน แต่พ่อแม่ฉันชอบฉันไง ไม่รู้ว่ารักฉันมากแค่ไหนกันนะ!”

เธอเว้นช่วงก่อนจะพูดแทงใจดำต่อด้วยฝีปากกรรไกร

“ไม่เหมือนเธอเด็กนรกที่เกิดมาจากพ่อแม่ที่ผิดศีลธรรม สวรรค์และโลกยังไม่มีที่จะให้ยืน ฉันว่าชีวิตนี้เธอคงกลับเมืองหลวงไม่ได้แล้วล่ะ ก็อยู่ที่อื่นต่อไปแบบนี้เถอะ!”

หานป๋อหย่วนตาเป็นประกาย ข่าวลือเรื่องภูมิหลังครอบครัวของโอหยางซานซานไม่ได้ถูกแพร่เป็นวงกว้างในเมืองหลวง เขารู้แค่ว่าไม่ใช่เรื่องดีงามอะไรแต่ความจริงกลับอยู่เหนือความคาดหมายของเขาไปมาก

อีกอย่างเขาไม่คิดว่าครอบครัวโอหยางเซี่ยงหมิงจะถูกตัดออกจากตระกูลไปแล้ว นี่นับว่าเป็นข่าวสำคัญเลย หานป๋อหย่วนจึงตัดโอหยางซานซานออกจากรายชื่อคนที่จะมาเป็นภรรยาในอนาคตของเขาทิ้งเป็นคนแรก

ลูกที่ตระกูลไม่เอา ไม่มีส่วนช่วยต่อการงานของเขาเลยสักนิดเดียว แต่งแล้วจะมีประโยชน์อะไร?

หากแค่เล่นสนุก ๆ ก็พอไหว!

หานป๋อหย่วนเศร้าใจ ที่นี่มีเพียงจุดเดียวที่ไม่ดีก็คือตระกูลสูงส่งมีน้อยเกินไป โอหยางซานซานนับว่าเป็นคนที่เงื่อนไขดีที่สุดเท่าที่เขาจะหาได้แล้ว แต่กลับเป็นเพียงลูกที่ถูกทอดทิ้ง

ดูไปดูมาก็มีแต่จ้าวเหมยที่เหมาะสมที่สุด!

อีกแค่ปีเดียวก็จะเรียนจบแล้วเขาต้องรีบจัดการจับจ้าวเหมยให้อยู่หมัดให้เร็วที่สุด หากไม่ได้จริง ๆ เขาคงต้องใช้วิธีที่มากกว่านี้แล้ว!

โอหยางซานซานถูกเหมยเหมยด่าจนหมดแรงจะเถียงกลับ ได้แต่พูดซ้ำไปซ้ำมาแค่ว่าเหมยเหมยพูดเหลวไหลด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มท่าทางช่างน่าสงสาร

“ข่าวฉาวที่บ้านเธอคนในเมืองหลวงมีใครบ้างที่ไม่รู้? เธอปิดหูปิดตาไปแล้วมีประโยชน์อะไร? โอหยางซานซาน เธอกล้ายอมรับความจริงเถอะ เธอน่ะเป็นลูกชู้ที่แม่ของเธอกับพี่ใหญ่ของเธอ…

ไม่สิ…ความจริงน่าจะเป็นพ่อแท้ ๆ ของเธอที่แอบคบชู้กัน ส่วนพ่อของเธอความจริงเป็นคุณปู่ของเธอ คุณปู่ของเธอความจริงเป็นปู่ทวดของเธอ คุณย่าของเธอก็เป็นย่าทวดของเธอ หลานชายหลานสาวของเธอคือน้องชายน้องสาวของเธอ โอ๊ย…ความสัมพันธ์ยุ่งเหยิงนี้ ฉันยังจัดลำดับไม่ถูกเลย!

เหมยเหมยร่ายผังครอบครัวตระกูลโอหยางในทีเดียวโดยไม่หายใจ ในเวลานี้มีเด็กผู้หญิงอีกหลายคนเข้ามาซื้อเสื้อผ้าที่ร้าน พอได้ยินสิ่งที่เหมยเหมยพูด แต่ละคนต่างก็คิดตามกันจนหัวหมุนและมึนไปหมด

คุณปู่ไม่ใช่คุณปู่ คุณพ่อไม่ใช่คุณพ่อ พี่ชายไม่ใช่พี่ชาย…

คนบ้านนี้ซับซ้อนจริง ๆ !

เหมยเหมยสูดลมหายใจเข้าพลางอธิบายด้วยความใจดี “สรุปแล้วก็คือครอบครัวของผู้หญิงคนนี้แม่เลี้ยงแอบคบชู้กับลูกชาย แอบตีท้ายครัวคนอื่น ก็อย่างที่เขาว่ากันเรือล่มในหนองแล้วทองจะไปไหน!”

พวกเด็กผู้หญิงแต่ละคนเขินอายจนหน้าแดงหูแดงเพราะเข้าใจในที่สุด!

………………………..

 ตอนที่ 1013 ขยี้ตามองใหม่

โอหยางซานซานอับอายแทบตาย เธอนึกเสียใจที่ไม่ฟังคำของคุณแม่ว่าอย่าไปหาเรื่องนางแพศยาจ้าวเหมย!

เรื่องราวชีวิตของเธอในเมืองหลวงมีเพียงคนในแวดวงเดียวกันเท่านั้นที่รู้ คนทั่วไปยังรู้กันไม่มาก เมืองจินยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเลยเพราะแทบไม่มีใครรู้ แต่ตอนนี้…

นางแพศยาจ้าวเหมยเปิดโปงเรื่องพวกนี้ต่อหน้าหานป๋อหย่วน แล้วต่อไปนี้หานป๋อหย่วนจะมองเธอเป็นคนอย่างไร?

ถึงเธอจะไม่ได้ถูกใจหานป๋อหย่วนมากนักเพราะภูมิหลังของตระกูลหานนั้นอ่อนแอเกินไปสู้ตระกูลโอหยางไม่ได้ด้วยซ้ำ ต่อให้เขาดีแค่ไหนเธอก็ไม่มีวันลดฐานะไปแต่งงานด้วย

แต่ไม่แต่งก็ส่วนไม่แต่ง แค่ได้สนุกกับหานป๋อหย่วนก็มีความสุขดีมันช่วยเติมเต็มใจที่หวังสูงตามประสาหญิงสาวของโอหยางซานซานได้เป็นอย่างดี

ตอนนี้เหมยเหมยเปิดโปงเรื่องฉาวของเธอออกมาทั้งหมด แล้วจะให้เธอเอาหน้าไหนไปคบหากับหานป๋อหย่วนอีก?

รวมถึงอู่เยวี่ย…

ต่อหน้าอู่เยวี่ยโอหยางซานซานถือตัวอยู่เหนือกว่าเสมอ วางมาดเต็มที่

ส่วนอู่เยวี่ยเองก็รู้ตำแหน่งตัวเองดี รู้ว่าตัวเองเกิดมาต่ำต้อยกว่าเลยรู้ขอบเขต แต่นี่เป็นเพียงแค่ภาพภายนอก คนอย่างอู่เยวี่ย  โอหยางซานซานรู้ดีเสียยิ่งกว่าอะไร

ณ เวลานี้ในใจอู่เยวี่ยคงกำลังเยาะเย้ยเธอล่ะสิ!

“จ้าวเหมย เธอพูดบ้าอะไร พูดเหลวไหลอะไร ฉันจะเอาเธอให้ตาย…”

โอหยางซานซานพุ่งเข้าหาอย่างอดไม่ได้ คว้าเก้าอี้บาร์ข้าง ๆ ขึ้นเหนือศีรษะแล้วโยนใส่เหมยเหมย น้าผิงที่กำลังดูเรื่องสนุก ๆ อยู่หน้าซีดรีบผลักเสี่ยวโจวที่ยืนนิ่งแรง ๆ

“รีบไปช่วยสิ!”

“ไม่จำเป็น!” เสี่ยวโจวว่าด้วยท่าทางเท่ ๆ ไม่ขยับตัว

เหมยเหมยกอดอกใบหน้าเรียบนิ่งไม่แม้แต่กะพริบตา หานป๋อหย่วนแสร้งตะโกนเสียงดัง “อั้ยหยา ซานซานหยุดนะ…อย่านะ…”

เสียงก็ดังอยู่หรอกแต่ผ่านไปพักใหญ่แล้วขายังก้าวออกมาเพียงเมตรเดียว หากรอให้เขาไปช่วยชีวิตใครเกรงว่าคนนั้นจะขาดใจตายไปเสียก่อน!

รอโอหยางซานซานมาใกล้ในระยะไม่ถึงครึ่งเมตรดีเหมยเหมยถึงยกขา รวบรวมพลังให้เพียงพอแล้วส่งเสียงดังพร้อมขาที่ถูกเตะออกไปในเวลาเดียวกัน

“ปัง!”

โอหยางซานซานถูกเหมยเหมยเตะเข้าที่ท้องน้อยเต็ม ๆ จนล้มก้นจ้ำเบ้า ครั้งนี้เหมยเหมยใส่แรงสุดตัวเลยมีแรงมากเป็นพิเศษ โอหยางซานซานกุมหน้าท้องไว้ด้วยความเจ็บปวดพลางส่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอ

เหมยเหมยเก็บขาเรียวยาวกลับมา ท่านี้เธอฝึกมาตั้งสามปีแหนะ!

เธอขยิบตาให้น้าผิงแวบหนึ่งอย่างได้ใจถึงที่สุด ชอบความรู้สึกที่ทำให้คนต้องขยี้ตามองเธอใหม่แบบนี้ที่สุดเลย!

ขณะเดียวกันคนที่ยืนอึ้งยังมีหานป๋อหย่วนแล้วก็อู่เยวี่ย หานป๋อหย่วนได้สติเป็นคนแรกถลาเข้าไปช่วยพยุงโอหยางซานซานแล้วตวัดมองมาอย่างไม่พอใจ “เหมยเหมย เธอทำร้ายคนอื่นได้ยังไง? ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว!”

“ถ้าไม่ให้ฉันลงมือ จะให้ฉันรอให้เก้าอี้ทุ่มใส่ตัวก่อนเหรอ? หานป๋อหย่วนสมองนายไม่ได้น้ำเข้าจนโง่หรอกนะ?” เหมยเหมยโต้กลับทันควัน

หานป๋อหย่วนยิ้มเจื่อน ๆ ไม่กล้าพูดต่อ กลัวเหมยเหมยจะพ่นคำที่ร้ายกาจมากกว่านี้ออกมา ตอนนี้อยู่ข้างนอกแถมยังอยู่ต่อหน้าโอหยางซานซานกับอู่เยวี่ย เขาไม่อยากขายหน้ามากเกินไป!

“ซานซานเธอเป็นยังไงบ้าง? ไปโรงพยาบาลมั้ย?” อู่เยวี่ยนั่งยอง ๆ ลงไปแสร้งถามด้วยความเป็นห่วงแต่สายตากลับแฝงด้วยความเหยียดหยาม

แค่เด็กชู้ที่เกิดมาจากพ่อแม่ที่ผิดศีลธรรม มีสิทธิ์อะไรมาทำตัวเหิมเกริมต่อหน้าเธอ?

ไหนจะแสร้งถือตัวสูงส่งบริสุทธิ์ ไม่ควรถูกใครล่วงเกินอีก ถุย!

แล้วก็หวงอวี้เหลียน คุณนายคนนี้เสแสร้งเก่งเสียจริง ภายนอกดูเป็นคนสง่าใจกว้างรู้จักการวางตัว แต่ความจริงกลับเป็นนางแพศยาที่แอบคบชู้ลับหลังสามี…

เหอะ คุณนายผู้ดีที่ว่า ความจริงก็แค่นั้นแหละ!

ความคิดของอู่เยวี่ยในตอนนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แวดวงสังคมที่เธอรู้สึกว่าไกลเกินเอื้อมนั่นอยู่ ๆ ก็อยู่ใกล้เธอเพียงเอื้อมมือ แค่ยื่นก็แตะถึง!

ขอแค่เธอทุ่มสุดตัวได้!

ก็ไม่มีอะไรที่จะไม่ได้มาอยู่ในมือ!

………………………….