ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1016 โจรหญิง + ตอนที่ 1017 ไม่มีทางเลือกอื่น

ตอนที่ 1016 โจรหญิง

ต่อให้ทางฮ่องกงไม่มาหาเธอ รอให้เธอว่างก็จะให้คุณป้าถูช่วยไปติดต่อสำนักพิมพ์ทางนั้นอยู่ดี แล้วก็ตลาดใหญ่อย่างประเทศทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เธอไม่ปล่อยไว้หรอก

ในเมื่อตัดสินใจจะเดินทางสายนี้ถ้าอย่างนั้นเธอจะต้องทำมันให้ดี ไม่ให้เสียเปล่ากับการที่เธอกลับชาติมาเกิดใหม่!

อีกอย่างเธออยากให้คนรู้ถึงโฉมหน้าอันน่ารังเกียจของคนตระกูลอู่ยิ่งกว่านี้!

“สวัสดีค่ะคุณหลิน” เหมยเหมยยิ้มทักทาย

“ให้พ่อแม่ของคุณจ้าวมาคุยด้วยกันมั้ยครับ?” คุณหลินเสนอความคิดเห็น

เหมยเหมยยิ้มตอบ “ไม่จำเป็นต้องวุ่นวายขนาดนั้นหรอกค่ะ เรื่องของฉันฉันตัดสินใจเองได้ ถ้าจำเป็นต้องเซ็นสัญญา ฉันจะให้ทนายของฉันคุยรายละเอียดกับคุณหลินเอง”

คุณป้าถูยิ้มกล่าว “ยัยเด็กคนนี้ตัวเล็กแต่ทำการใหญ่ แม่ของเธอยังฉลาดไม่เท่าเธอเลย คุณวางใจได้ ขอแค่ตกลงกันได้ ฉันจะให้แม่ของเธอมาเซ็นสัญญาแน่นอน”

คุณหลินยิ้มพยักหน้ารับและทำท่าชื่นชมต่อท่าทางปราดเปรื่องช่ำช่องของเหมยเหมยเป็นอย่างมาก เท่าที่เขาทราบมาคุณจ้าวคนนี้ยังไม่บรรลุนิติภาวะสินะ แต่ดูจากทักษะการพูดและการรับหน้าของเธอนั้นเก่งกว่าผู้ใหญ่หลายคนเสียอีก

หลายปีมานี้เขาติดต่อกับนักเขียนในประเทศมามากมาย มีทั้งชายทั้งหญิงและมีทั้งคนแก่ทั้งวัยรุ่น นักเขียนแต่ละคนต่างมีความสามารถล้นเหลือแต่แปดถึงเก้าส่วนในสิบส่วนนั้นไม่รู้เรื่องกฎหมายและไม่มีความรู้รอบตัวเลยสักนิด

นักเขียนจำนวนมากมีความคิดที่ใสซื่อหรืออาจเป็นเพราะเสียหน้าไม่ได้ น้อยคนที่จะอ่านหนังสือสัญญาอย่างละเอียด ต่างอ่านกันแบบลวก ๆ ก็เซ็นสัญญาทันที ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะให้ทนายมาช่วยคัดกรองเลย

แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่อยากจะเอาเปรียบนักเขียนพวกนี้ เลยจะอธิบายเนื้อหาในสัญญาให้ชัดเจนก่อนล่วงหน้า แต่ในเมื่อเขาเป็นคนของสำนักพิมพ์ก็ต้องไขว่คว้าหาผลประโยชน์ให้ทางสำนักพิมพ์ให้มากที่สุด

แต่ก็นับว่าเขามีความเป็นมนุษย์มากพอ เพราะมีสำนักพิมพ์ที่ไร้หัวใจมากมายที่จะหลอกใช้ความใสซื่อและความเชื่อใจของนักเขียนเหล่านี้ให้พวกเขาเซ็นสัญญาที่ไม่เท่าเทียมกัน เท่ากับว่ากำลังให้นักเขียนกลุ่มนี้ช่วยงานฟรี ๆ และไม่มีที่ให้ยื่นฟ้องร้อง

สถานการณ์พวกนี้เหมยเหมยรู้เป็นอย่างดี ชาติที่แล้วเธอเคยได้ยินมาว่าชาวจีนในประเทศนับไม่ถ้วนเสียเปรียบขาดทุนอย่างมากเพราะขาดความรู้ด้านกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มนักธุรกิจหรือสายงานอื่น หลังจากที่พบกับความสูญเสีย พวกเขาจะเติบโตอย่างช้า ๆ โดยไม่ได้รับผลประโยชน์จากคนทางนั้นเลย

คุณหลินเป็นคนมีการศึกษาที่มีมารยาทไม่เหมือนคนที่กำลังเจรจาธุรกิจ แต่เหมยเหมยไม่ได้ชะล่าใจเลยตั้งใจฟังเขาอธิบายเงื่อนไขการร่วมงานอย่างใจเย็น

“สามข้อ หนึ่งคือเวลาที่จำกัด ฉันจะขอเซ็นอย่างมากแค่สามปี สองคือส่วนแบ่ง สามต่อเจ็ดไม่มีทางแน่ ๆ อย่างมากห้าต่อห้า ห้าส่วนเป็นสัดส่วนที่ฉันสามารถให้ได้มากที่สุด ส่วนพวกคุณต้องรับผิดชอบในส่วนของการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับหนังสือของฉันทั้งหมดในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้…”

เหมยเหมยหยุดชะงักพลางยิ้มน้อย ๆ ให้คุณหลินที่ทำหน้าอึ้งทึ่งแล้วพูดต่อ “สาม…หนังสือของฉันฉันตัดสินใจเอง ใครก็ห้ามก้าวก่ายผลงานของฉัน ข้อนี้ต้องเพิ่มเติมในหนังสือสัญญา ผู้ฝ่าฝืนต้องชดใช้หนึ่งล้าน”

อย่าคิดว่าเธอไม่รู้ที่บางสำนักพิมพ์ เพื่อเป็นการเอาใจนักอ่านจะถือโอกาสในช่วงที่อยู่ในสัญญากดขี่นักเขียน ให้นักเขียนแต่งผลงานที่ขัดต่อความตั้งใจแรก

เหตุผลที่เธอเลือกสายงานนักเขียนการ์ตูนก็เพราะความอิสระเสรี หากไม่สามารถเขียนผลงานได้ตามใจตัวเอง ถ้าอย่างนั้นสู้ให้เธออยู่บ้านเป็นเจ้าแม่เก็บค่าเช่ายังจะมีความสุขดีเสียกว่า!

จะต้องทนลำบากไปทำไม!

คุณหลินกลืนน้ำลาย มองเหมยเหมยอย่างอึ้งทึ่ง

นี่มันนักเขียนผู้หญิงที่ไหนกัน?

เป็นโจรหญิงชัด ๆ !

“คุณจ้าว เงื่อนไขของคุณมันมากเกินไป เกรงว่าไม่มีทางที่สำนักพิมพ์ไหนจะยอมตกลงด้วย!” คุณหลินคัดค้านอย่างอ้อมค้อม

หากเจ้านายรู้ว่าเขาเซ็นสัญญาไม่เป็นธรรมแบบนี้ต้องไล่เขาออกจากงานแน่ ๆ !

เหมยเหมยยิ้มตาหยีมองเขา “ไม่ตกลงก็ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็ไม่รีบ แต่คุณหลินต้องพิจารณาให้ดีนะ สามข้อที่ฉันเสนอไปไม่ได้มากไปเลยสักนิด ยังไงพวกคุณก็ยังได้กำไรนี่นา!”

………………………….

 ตอนที่ 1017 ไม่มีทางเลือกอื่น

เหมยเหมยอมยิ้มมองคุณหลิน สำนักพิมพ์ซิงซิงแม้ไม่ใช่สำนักพิมพ์ขนาดใหญ่ของฮ่องกงแต่กลับเป็นสำนักพิมพ์ที่มีความเป็นธรรมที่สุดเพราะเจ้านายเป็นชาวจีนแผ่นดินใหญ่เลยจะช่วยดูแลนักเขียนชาวจีนแผ่นดินใหญ่เป็นพิเศษ

ไม่เหมือนสำนักพิมพ์อื่น ๆ ที่จะเซ็นสัญญากับนักเขียนชาวจีนแผ่นดินใหญ่ ก็ต้องหาแผนคดโกงหลอกลวงรังแกคนที่ด้อยกว่า

สำนักพิมพ์ซิงซิงจึงเป็นสำนักพิมพ์เดียวที่เหมยเหมยอยากร่วมงานด้วย แต่เธอก็ต้องไขว่คว้าผลประโยชน์ให้ตัวเองมากที่สุด

ทำไมผลงานที่เธอสร้างมาอย่างยากลำบากต้องแบ่งให้สำนักพิมพ์ตั้งเจ็ดส่วน?

ทั้งที่ฮ่องกงก็แบ่งสัดส่วนกับนักเขียนชาวฮ่องกงกันคนละครึ่ง แต่เพราะเธอเป็นชาวจีนแผ่นดินใหญ่เลยต้องได้น้อยกว่าสองส่วน จะให้เธอยอมได้อย่างไร?

อย่างมากเธอก็ให้เหยียนหมิงซุ่นส่งคนไปเปิดสำนักพิมพ์ที่ฮ่องกงเสีย เหอะ!

คุณหลินเริ่มคิดหนัก เพราะเหมยเหมยสร้างความลำบากใจให้อย่างกะทันหัน มันเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเขาจนตั้งรับไม่ถูก และไม่รู้ว่าควรจะรับมืออย่างไรไปชั่วขณะ

ได้ครุ่นคิดชั่วครู่เขาก็ยิ้มตอบ “คุณจ้าวพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก ถ้าทำตามเงื่อนไขของคุณทางสำนักพิมพ์ของเราก็ได้ผลประโยชน์น้อยมาก ๆ เท่ากับทำงานสูญ…”

เหมยเหมยแค่นหัวเราะ ก่อนจะเปิดโปงคำลวงของเขา “เท่าที่ฉันทราบทางสำนักพิมพ์ของคุณแบ่งสัดส่วนกับนักเขียนในพื้นที่ครึ่งครึ่งสินะ? หรือว่าหลายปีที่ผ่านมาสำนักพิมพ์ของพวกคุณทำงานสูญเปล่ามาตลอด? หรือบางทีตลอดหลายปีมานี้ที่สำนักพิมพ์พวกคุณดำรงอยู่ได้ไม่ใช่พราะขูดรีดนักเขียนจากจีนแผ่นใหญ่ทั้งนั้น?”

คุณหลินยิ้มค้างและไม่มีคำโต้ตอบ จนถึงตอนนี้ถึงได้รู้ตัวว่าสาวน้อยหน้าตาสะสวยตรงหน้าเตรียมการมาพร้อม!

“พูดแบบนี้ก็ไม่ได้นะครับ…คุณจ้าวพูดแรงเกินไป สำนักพิมพ์ของเราค่อนข้างดูแลนักเขียนจากทางนี้ดีพอสมควร คุณจ้าวน่าจะเคยได้ยินสถานการณ์ทางฮ่องกงมาบ้าง…”

คุณหลินเริ่มแย้งให้ตัวเองและออกจะดูน้อยเนื้อต่ำใจไปบ้าง

“ฉันรู้ ฉะนั้นฉันถึงยอมร่วมงานกับสำนักพิมพ์คุณ ถ้าเปลี่ยนเป็นสำนักพิมพ์อื่น อย่างเช่นอีเจียหรือโฉวฉิน ฉันจะไม่แม้แต่เจรจาด้วยซ้ำ” เหมยเหมยตอบ

เห็นคุณหลินทำหน้าหม่นหมองเหมยเหมยก็พูดอีก “เท่าที่ฉันรู้มาว่าอีเจียกับโฉวฉินผูกมิตรเป็นสำนักพิมพ์พี่น้อง อีกอย่างสองปีมานี้หนังสือที่สำนักพิมพ์คุณตีพิมพ์ยอดขายไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สถานการณ์ดูไม่ค่อยสู้ดีนักนะ!”

คุณหลินสีหน้าแอบเปลี่ยนเล็กน้อยเพราะสิ่งที่เหมยเหมยพูดไม่มีผิดเลยสักนิด ซิงซิงในเวลานี้ยากเย็นไปทุกย่างก้าว หากไม่ตีพิมพ์หนังสือที่ทำยอดขายได้ดีอีกเกรงว่าปีนี้คงผ่านไปได้ยาก

จึงเป็นเหตุผลที่เขามาหาจ้าวเหมย เพราะอยากอาศัย ‘บันทึกพลิกชีวิตเจ้าหญิงขี้เหร่’ ของเธอในการสู้เพื่อเปลี่ยนตัวเอง

อาศัยแววตาที่อยู่ในวงการนี้มาสิบกว่าปีของเขา เขาถูกใจหนังสือเล่มนี้มาก ต้องขายดีแน่!

แต่สามส่วนแหนะ…

คุณหลินยิ้มขมขื่นพลางตอบกลับ “ขออภัยด้วยคุณจ้าว เรื่องนี้ผมต้องแจ้งเจ้านายก่อน พรุ่งนี้ผมค่อยให้คำตอบคุณได้มั้ย?”

“ได้สิ ฉันไม่รีบ คุณหลินค่อย ๆ ก็ได้นะ!” เหมยเหมยคุยง่ายเป็นพิเศษ

คุณหลินถอนหายใจอย่างระอา เธอไม่รีบอยู่แล้วสิ เขาต่างหากที่รีบ!

คนของอีเจียกับโฉวฉินไม่เกินสามวันต้องมาหาจ้าวเหมยแน่นอน สองสำนักพิมพ์นี้เก่งเรื่องขโมยอยู่แล้วแถมยังมีอำนาจทางการเงิน เป็นไปได้ว่าจะยอมตกลงกับเงื่อนไขที่เกินมาตรฐานของจ้าวเหมยเพราะจงใจจะแย่งตลาด!

ไม่ได้ เขาต้องรีบทำเวลาเพื่อให้ได้เซ็นสัญญากับหนังสือของจ้าวเหมยก่อนสองสำนักพิมพ์นั้น

ส่งคุณหลินกลับไป คุณป้าถูก็ยกนิ้วโป้งให้เหมยเหมย “ยัยหนูทำได้ดี เธอเป็นนักเขียนคนแรกเลยนะที่กล้าแย้งกับทางนั้น!”

เหมยเหมยหัวเราะคักคิก “ก็ต้องมีคนใจกล้าสักคนสิ!”

“เธอว่าซิงซิงจะยอมตกลงมั้ย? ในเมื่อเงื่อนไขที่เธอขอมันก็ออกจะแบบนั้นไปหน่อยจริง ๆ !” คุณป้าถูเริ่มกังวล

“ต้องยอมตกลงแน่ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น”

เหมยเหมยทำท่ามั่นอกมั่นใจเสียเต็มประดา

………………………..