ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1046 ทุกอย่างกลับตาลปัตรเมื่อดำเนินถึงจุดหนึ่ง + ตอนที่ 1047 ความท้าทายจากอู่เยวี่ย

ตอนที่ 1046 ทุกอย่างกลับตาลปัตรเมื่อดำเนินถึงจุดหนึ่ง

ตอนเที่ยงไปทานข้าวที่โรงอาหารพวกเขายังคงไปกันสามคน อู่เชาพูดด้วยความตื่นเต้น “เมื่อวานฉันถามพ่อครัวมาล่ะว่าวันนี้ทำเมนูเคาหยก ซู้ด…ฉันไม่ได้กินเคาหยกมานานแล้ว วันนี้อย่างน้อยต้องได้กินห้าชิ้น ไม่ หกชิ้น”

เจียงซินเหมยแค่นเสียงใส่ “กินอีกก็อ้วนเป็นหมูแล้ว”

“เหอะ ผู้หญิงที่ไม่เป็นผู้ใหญ่พอกับผู้ชายนิสัยเสียอยู่ด้วยกันยาก ฉันไม่ถือสาผู้หญิงอย่างพวกเธอแล้วกัน…” เจ้าอ้วนน้อยเห็นเหมยเหมยทำหน้าบึ้งตึงก็ใจเต้นตุบตับ รีบยิ้มพูดเอาอกเอาใจ “แน่นอนว่ายกเว้นเหมยเหมย…”

เพียงแต่ไม่นานเขาก็พบว่าเหมยเหมยไม่ได้ฟังเขากับเจียงซินเหมยพูดอยู่แต่กลับมองไปอีกทาง

เจียงซินเหมยกระทุ้งศอกใส่เขาพลางพูดด้วยความขุ่นเคือง “โอหยางซานซานอวดอีกแล้ว”

ที่ไม่ไกลจากตรงนี้มีคนกลุ่มหนึ่งซึ่งตรงกลางคือโอหยางซานซานกำลังยิ้มหน้าบาน

“รุ่นพี่โอหยาง เซ็นให้ฉันหน่อยสิ!”

“ให้ฉัน…ฉันมาก่อน!”

……

โอหยางซานซานพูดเสียงหว่านล้อมอ่อนโยน “ได้กันทุกคน อย่าเบียดกันนะ…ระวังได้รับบาดเจ็บ…”

“โอ้…รุ่นพี่โอหยางอ่อนโยนจัง…สวยจัง…มีความสามารถจัง…ฉันชอบเธอจัง…”

“ฉันก็เหมือนกัน…ขนาดฝันฉันยังอยากเป็นเทพธิดาอย่างรุ่นพี่โอหยางเลย…”

……

เด็กนักเรียนชั้นมอสี่ที่หน้าตาอ่อนเยาว์ทำหน้าซาบซึ้งมองเทพธิดาของพวกเธอด้วยความหลงใหล

แน่นอนว่าส่วนมากก็เป็นผู้ชายที่กระตือรือร้นกว่านี้ สายตาเร่าร้อนแทบมองจนทะลุตัวอีกฝ่าย มีผู้ชายบางคนตะโกนพูดด้วยคำพูดฮึกเหิมอย่าง ‘ฉันชอบเธอ’ ทำเอาโอหยางซานซานหน้าแดงปลั่ง แต่นัยน์ตาที่หลุบมองลงต่ำมีเพียงความได้ใจ

ที่แท้โอหยางซานซานคนนี้เริ่มทำท่าเหมือนดาราที่ให้ลายเซ็นแก่เหล่านักเรียนที่ชื่นชอบเธอในโรงอาหาร ในมือนักเรียนกลุ่มนี้ต่างมีหนังสือกันคนละเล่มอันเป็นผลงานเล่มแรกของโอหยางซานซาน หรืออาจเป็นผลงานสุดท้าย!

“ให้ตายเถอะ ดูท่าทางได้ใจของเธอสิ คิดว่าตัวเองเป็นดาราหรือไงกัน…โอ๊ย…โกรธจนอิ่มแล้ว ฉันไม่กินข้าวแล้ว กินน้ำซุปหน่อยก็พอ”

เจียงซินเหมยพร่ำบ่นด้วยความโกรธ เธอกับโอหยางซานซานมีเรื่องบาดหมางใจกันมานาน มิน่าเธอถึงได้โกรธขนาดนี้

ความจริงโรงเรียนได้มีการจัดงานแสดงทุกปีซึ่งจะรวบรวมนักเรียนที่มีทักษะการเต้นเพื่อแสดงด้วยกัน เจียงซินหย่ามักถูกเลือกให้เป็นคนนำเต้นเพราะเต้นดีกว่าคนอื่น

แต่โอหยางซานซานที่อิจฉาตาร้อนไม่รู้ว่าหวงอวี้เหลียนใช้วิธีอะไร นับตั้งแต่นั้นมาตำแหน่งคนนำเต้นก็ไม่ใช่ที่ของเจียงซินเหมยอีกต่อไปกลายเป็นของโอหยางซานซานมาโดยตลอด

หากจะว่าโอหยางซานซานเต้นดีก็ว่าไปอย่างเพราะเจียงซินเหมยเองก็ไม่ใช่คนใจแคบนักหนา ทว่าปัญหาคือเจ้าหมีสีน้ำตาลตัวนี้ไม่มีพรสวรรค์ด้านการเต้น ท่าทีอันทุลักทุเลนั้นทำเอาเจียงซินเหมยที่อยู่ด้านหลังเห็นยัยนี่มือไม้ไปไม่พร้อมกัน บิดตัวราวกับเต้นเพลงลูกทุ่ง เจียงซินเหมยถึงได้เกิดความไม่พอใจ

เลยเป็นสาเหตุที่เจียงซินเหมยเกิดความขัดแย้งกับโอหยางซานซานนับแต่นั้นมา แม้ไม่ใช่คู่อริที่ต้องตายกันไปข้างแต่ก็เหมือนน้ำกับไฟ

เหมยเหมยเห็นแล้วนึกขำเลยพูดเกลี้ยกล่อมพลางๆ “เรื่องมักกลับตาลปัตรถ้าไปถึงจุดหนึ่ง เธอรอดูต่อไปเถอะ!”

เจียงซินหย่าตาวาวเป็นประกายแล้วรีบมากระซิบถามข้างหูเหมยเหมยอย่างลึกลับ “เธอหมายความว่าโอหยางซานซานใกล้ตกอับแล้ว?”

“แผนการใหญ่จะหลุดออกไปไม่ได้ รีบกินข้าวเถอะ!”

เหมยเหมยหัวเราะรับข้าวที่อู่เชาตักให้มาทาน เจียงซินเหมยไม่ใช่เซียวเซ่อ บางเรื่องเธอทำได้แค่ใบ้ให้เพียงเท่านั้น

ดีที่เจียงซินเหมยรู้ขอบเขตเลยไม่ถามไถ่อีกกลับเลือกก้มหน้าทานข้าวไป สามคนทานข้าวไม่พูดคุยกันมีเพียงเสียงเคี้ยวอาหารเลยทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบสงัด

แต่ดันมีคนไม่รู้จักเจียมตัว

……………………….

 ตอนที่ 1047 ความท้าทายจากอู่เยวี่ย

ไม่รู้ว่าอู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋ามานั่งโต๊ะข้างพวกเขาตั้งแต่เมื่อไร

เหยียนหมิงต๋ากำลังคีบเนื้อในถ้วยตัวเองใส่ถ้วยอู่เยวี่ยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างอิ่มเอมใจ ดูโง่เขลาสิ้นดี

เขาดูแลเยวี่ยเยวี่ยได้อีกแล้ว ช่างน่าดีใจจังเลย!

เหมยเหมยขมวดคิ้วรีบเคี้ยวอาหารในปากให้เร็วกว่าเดิม เห็นอู่เยวี่ยก็รู้สึกสะอิดสะเอียนใจ รีบทานให้เสร็จแล้วกลับห้องเรียนดีกว่า

อู่เยวี่ยชำเลืองมองมาทางเหมยเหมยแล้วทำตาประกายวาววับ อีกฝั่งงานแจกลายเซ็นของโอหยางซานซานจบลงแล้ว อู่เยวี่ยเลยโบกมือให้เธอ “ซานซานทางนี้…”

โอหยางซานซานทนกล้ำกลืนความรังเกียจเอาไว้แล้วเค้นรอยยิ้มดูดีออกมา ก้าวเดินอย่างสง่ามาแล้วนั่งลง

“ขอบคุณที่พวกเธอช่วยตักข้าวให้ฉัน” โอหยางซานซานพูดขอบคุณเสียงเบา

“เยวี่ยเยวี่ยให้ฉันเป็นคนตักให้”เหยียนหมิงต๋ารีบอธิบายและสายตาไม่ได้มองโอหยางซานซานอีก ได้แต่ก้มหน้าทานเนื้อต่อไป

สำหรับเขาแล้วมีเพียงอู่เยวี่ยที่เรียกความสนใจจากเขาได้ ผู้หญิงคนอื่นต่อให้เป็นเทพธิดากลับชาติมาเกิดเขาก็ไม่สนใจ

อู่เยวี่ยลอบถอนหายใจที แม้เธอไม่ชอบเหยียนหมิงต๋าและไม่คิดจะแต่งงานกับเขาแต่เธอกลับไม่อยากให้เหยียนหมิงต๋าไปชอบผู้หญิงคนอื่น

ตอนนี้เห็นท่าทีที่เหยียนหมิงต๋ามีต่อโอหยางซานซานเธอก็สบายใจแล้วล่ะ

โอหยางซานซานเป็นถึงผู้หญิงในฝันของชายกว่าครึ่งในโรงเรียนเชียว เหยียนหมิงต๋ายังทำท่าไม่สนใจใยดีแบบนี้บ่งบอกว่าเขายัง…

อู่เยวี่ยอดได้ใจไม่ได้ โอหยางซานซานพื้นหลังครอบครัวดีแค่ไหน มีความสามารถมากแค่ไหนแล้วอย่างไร?

แต่ภายในใจของผู้ชายบางคนกลับมีเพียงเธออู่เยวี่ยเป็นการดีที่สุด ไม่มีใครแทนที่เธอได้ทั้งนั้น!

โอหยางซานซานแค่เห็นเมนูเคาหยกสีดำเป็นปื้นในถ้วยก็หมดความอยากอาหาร เธอเป็นคนทางเหนือเลยไม่ชินกับอาหารทางใต้ โดยเฉพาะเมนูเคาหยกอันขึ้นชื้อนี้ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ทำใจชอบไม่ลง

อู่เยวี่ยเห็นท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของโอหยางซานซานก็สะใจขึ้นมาบ้าง

เธอจงใจตักเคาหยกให้เธอทั้งที่ความจริงในโรงอาหารยังมีเมนูหมูสามชั้นตุ๋นแต่เธอไม่ให้เหยียนหมิงต๋าตัก ไม่รู้ทำไม แต่เธอไม่ชอบให้คนอื่นมีความสุข

ตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้นอู่เยวี่ยก็รู้สึกว่าคนทั้งโลกนี้ล้วนมีความผิดต่อเธอ ไม่มีใครจะมีความสุขไปมากกว่าเธอได้ ทางที่ดีเธอต้องได้เป็นคนที่ได้ทานเนื้อเพียงคนเดียวส่วนคนอื่นกล้ำกลืนทานผักดองเค็มไปสิถึงจะสะใจพอ!

อู่เยวี่ยเหลือบมองมาทางเหมยเหมยอีกแวบหนึ่งก็เกิดความคิดเลวร้ายหนึ่งผุดขึ้นมา

“ซานซานเธอเก่งจริงๆ หน้าตาสวยแล้วยังมีความสามารถ ไม่เหมือนใครบางคนที่มีแต่หน้าตา นอกจากรูปลักษณ์ภายนอกก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว”

อู่เยวี่ยจงใจพูดเสียงดังแถมสายตาที่แสร้งมองไปทางเหมยเหมยเป็นพักๆ แม้ไม่ได้เจาะจงชื่อแต่ทุกคนที่เห็นก็รู้ว่าอู่เยวี่ยหมายถึงใคร

เหยียนหมิงต๋าทำหน้าอึดอัด เขาพอจะเดาความสัมพันธ์ของพี่ใหญ่กับจ้าวเหมยได้ หากไม่ผิดจากที่เขาคาดจ้าวเหมยน่าจะได้เป็นว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคตของเขา

หากเขาแต่งงานกับเยวี่ยเยวี่ยล่ะก็อู่เยวี่ยกับจ้าวเหมยก็คือพี่สะใภ้น้องสะใภ้กัน คงไม่ดีหากตั้งตัวเป็นศัตรูกันแบบนี้

“เยวี่ยเยวี่ยไม่ต้องพูดแล้ว” เหยียนหมิงต๋าเกลี้ยกล่อมเสียงเบาพร้อมสายตาที่ฉายแววว่าไม่เห็นด้วย

อู่เยวี่ยใจหล่นวูบ ไฟโทสะที่บอกไม่ถูกพุ่งพรวดขึ้นมากลางอกแต่กลับตีหน้าเศร้า สองตาน้ำตาคลอเบ้าพลางมองเหยียนหมิงต๋าอยู่อย่างนั้น

เหยียนหมิงต๋าไม่รู้จะทำอย่างไรต่อเลยได้แต่ถอนหายใจอย่างระอา ก้มหน้าทานข้าวต่อเพราะคร้านจะสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องระหว่างผู้หญิงอีก

อย่างไรเสียต่อหน้าสาธารณชนก็คงไม่เกิดเรื่องอะไร ถ้าเกิดเรื่องอะไรจริงๆ เขาค่อยออกหน้าก็ไม่สาย!

อู่เยวี่ยยิ้มอย่างได้ใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าเหยียนหมิงต๋าไม่มีทางช่วยจ้าวเหมยเธอถึงได้ปรับเสียงให้ดังขึ้นกว่าเดิม“ คนบางคนคิดว่าตัวเองหน้าตาดีเลยคิดว่าทุกคนต้องชอบเธอ เหอะ เท่าที่ฉันมอง จะดีแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ภายนอกดูสวยแต่ภายในมีแต่ของเสีย”

……………………….