ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1062 ถ่ายให้เหยียนหมิงต๋าดู + ตอนที่ 1063 โกหกซึ่งกันและกัน

ตอนที่ 1062 ถ่ายให้เหยียนหมิงต๋าดู

ก่อนหน้านี้อู่เยวี่ยยังคิดจะเล่นตัวเอาไว้ก่อน แต่พอเจอหานป๋อหย่วนคนที่เชี่ยวชาญในการยั่วยวน แค่ครู่เดียวก็โดนยั่วเย้าจนอารมณ์พลุ่งพล่าน บวกกับเธอก็ไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสาอีกต่อไป ถึงแม้ว่าครั้งแรกของเธอจะเสียตัวให้คนน่ารังเกียจอย่างซ่งเป่าเลี่ยงไป แต่พอเคยได้ลิ้มรสกามารมณ์แล้ว แถมยังโดนหานป๋อหย่วนยั่วเย้าเร้าอารมณ์แล้ว ไหนเลยยังจะเล่นตัวไหว!

ประสบการณ์ของหานป๋อหย่วนนั้นมากมาย แค่เห็นใบหน้าแดงก่ำเหมือนลูกพีช ขาสองข้างเหยียดเกร็ง ในดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ ก็รู้เลยว่าปลาติดเบ็ดแล้ว

เขาสามารถลงมืออย่างวางใจได้แล้ว!

ด้วยเหตุนี้……

ภายใต้การร้องแสดงออกมาว่า’ไม่เอา’ของอู่เยวี่ย หานป๋อหย่วนก็ถอดเสื้อผ้าเธอออกอย่างรู้ขั้นตอน รวมถึงของเขาด้วย กอดกันแน่น

……

“เหมยเหมยอย่ามอง!”

เหยียนหมิงซุ่นมองไปที่ร่างกายที่มีรูปร่างเหมือนไก่ซีดขาวของหานป๋อหย่วนอย่างเหยียดหยาม แม้กระทั่งกล้ามเนื้อสักนิดก็ยังไม่มี แถมเจ้าโลกที่เหมือนของเล่นนั่นทำให้คนอิ่มเอมใจไม่ได้หรอก

เหมยเหมยยื่นมือมาปิดตาของเหยียนหมิงซุ่นไว้ ส่งเสียงอย่างน่ารักว่า “พี่ก็ห้ามมองผู้หญิงคนนั้น”

ถึงอย่างไรเมื่อกี้เธอก็เห็นของหานป๋อหย่วนแล้ว โอ้โห้ ดีกว่าไส้กรอกไม่เท่าไรด้วยซ้ำ สภาพช่าง**จริงๆ

จุ๊ๆ ของที่มีมาแต่เกิดแบบนี้ อู่เยวี่ยจะสามารถอิ่มเอมได้ยังไง?

อย่ามองแค่เปลือกนอกของอู่เยวี่ยว่าสวยงามเพรียบพร้อม ในความเป็นจริงกลับเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการสูง ไม่อย่างนั้นทำไมชาติที่แล้วเธอถึงได้มีความสัมพันธ์กับผู้ชายถึงสองคน นอกจากเรื่องการคบชู้ที่พูดได้ไม่ชัดเจนหาเหตุผลไม่ได้นั้น กลัวว่าคงเป็นความต้องการทางด้านกายภาพก็เป็นเหตุผลสำคัญเช่นกันล่ะมั้ง!

หลังจากที่เจ้าโลกของหานป๋อหย่วนเสียบเข้าไป ใจของอู่เยวี่ยก็ผิดหวัง

แมร่ง…สู้ไม่ได้แม้กระทั่งซ่งเปาเหลี่ยง เข้าไปแล้วกับยังไม่เข้าไปต่างกันตรงไหน?

แต่เพื่อการแสดงความกระดากอายว่าเป็นครั้งแรกของเธอ อู่เยวี่ยก็ยังเสแสร้งทำเป็นเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ ร้องขอด้วยความเจ็บปวดว่า “พี่ป๋อหย่วน……เบาๆ หน่อย……ฉันเจ็บ……”

ถึงอย่างไรสิ่งที่เข้าตาเธอก็คือภูมิหลังครอบครัวของหานป๋อหย่วน เรื่องอื่นเธอไม่คิดพิจารณาอะไรทั้งนั้น แต่งเข้าตระกูลหานก่อนค่อยว่ากัน!

อู่เยวี่ยก็แอบดีใจอยู่ในใจที่พระเจ้าช่วยเธอ สองวันนี้ประจำเดือนของเธอใกล้จะมาแล้ว เมื่อครู่ตอนปีนเขาเธอก็รู้สึกว่าท้องน้อยรู้สึกไม่ค่อยสบาย ตามประสบการณ์เมื่อก่อนน่าจะเป็นประจำเดือนแล้ว

อีกทั้งวันแรกของเธอจะมาน้อยมาก แทบจะไม่มีเลย  นี่ก็คือพระเจ้าช่วยเธอไม่ใช่เหรอ?

หลังจากที่หานป๋อหย่วนสวมสอดเข้าไป สีหน้าก็เรียบเฉยอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าขนาดของเขาจะไม่ได้ดีไปกว่าไส้กรอกมากกว่ากันเท่าไรแต่ก็ยังมีความรู้สึกอยู่ เมื่อก่อนเคยนอนกับหญิงสาวพรหมจรรย์มามากมาย แต่ทุกครั้งก็มีความรู้สึกว่ามีเส้นบางกั้นอยู่อย่างชัดเจน แต่ว่าอู่เยวี่ยไม่มีอย่างเห็นได้ชัด

พอคิดว่าอู่เยวี่ยแค่ไปดูหนังกับเขาหนึ่งเรื่อง กินข้าวหนึ่งมื้อ ก็สามารถทำเรื่องแบบนี้กับเขาได้แล้ว เดิมทีเขายังภาคภูมิใจในตัวเอง คิดไปเองว่าเป็นเพราะเสน่ห์อันแพรวพราวของเขา แต่ตอนนี้ดูแล้วเขาน่าจะไม่ใช่สาวพรหมจรรย์นานแล้ว!

นอนกับผู้ชายคนสองคนสำหรับผู้หญิงอย่างอู่เยวี่ยแล้ว กลัวว่าคงจะง่ายกว่ากินข้าวเสียอีกล่ะมั้ง!

หานป๋อหย่วนมองไปที่อู่เยวี่ยที่ปิดตาสนิทอย่างเย้ยหยัน ปากยังคงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ร้องไห้ ขอร้องเขาอย่างน่าสงสาร……

แสดงละครได้แนบเนียนมาก!

เขาก็ไม่ได้ขัดคำพูดโกหกของอู่เยวี่ย ขยับตัวขึ้นลงอย่างไม่ปราณี แต่กลับทำให้อู่เยวี่ยรู้สึกมีความสุขขึ้นมาอยู่บ้าง ร้องเสียงยิ่งดังขึ้น

……

ตาสามารถปิดได้ แต่หูกลับอุดไว้ไม่ได้ เหมยเหมยอายจนหน้าแดงก่ำไปหมด บอกให้เหยียนหมิงซุ่นรีบถ่ายรูปเอาไว้ แล้วก็หลบออกมา

มองนานเข้ากลัวว่าจะเป็นตากุ้งยิงเอาน่ะสิ!

“พี่หมิงซุ่น พี่เอารูปภาพพวกนี้ไปให้เหยียนหมิงต๋าคนโง่นั่นดูสิ ให้ดูว่าอู่เยวี่ยเป็นคนยังไง แบบนี้วันหลังเขาจะได้เลิกตอแยเอาใจอู่เยวี่ยสักที!”

เหมยเหมยออกความเห็น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบเหยียนหมิงต๋า แต่เธอรู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นนั้นใส่ใจน้องชายคนเดียวคนนี้อยู่บ้าง ก็เลยคิดอยากจะช่วยให้คนโง่คนนี้ตาสว่างสักครั้ง

…………………………………………..

ตอนที่ 1063 โกหกซึ่งกันและกัน

เพราะเหตุนี้เหมยเหมยอยากช่วยชักจูงให้เหยียนหมิงต๋ากลับเนื้อกลับตัว ยังมีเหตุผลที่สำคัญอีกข้อก็คือหากอู่เยวี่ยแต่งงานกับเหยียนหมิงต๋าจริง ๆ เหมือนชาติที่แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ว่าต้องแต่งเป็นลูกสะใภ้ครอบครัวเดียวกันกับเธอเหรอ!

แค่เพียงคิดถึงความเป็นไปได้อันนี้ ตัวของเธอก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา ชิงลงมือตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเลยดีกว่า!

เหยียนหมิงซุ่นแววตาเป็นประกาย ลูบหัวชมเชยเหมยเหมย เจ้าหญิงน้อยของเขาแสดงความเห็นออกมาโง่ๆแบบนี้ แต่อันที่จริงนับว่าฉลาดมาก ๆ!

“ดี กลับไปก็จะเอาให้หมิงต๋าดู เหมยเหมยฉลาดจริงๆเลย!”

เหมยเหมยหัวเราะอย่างลำพองใจ “ฉันฉลาดมาตลอดแหละ เมื่อก่อนที่สอบได้ไม่ดีเหตุผลก็เป็นเพราะยังไม่ได้เปิดหูเปิดตา ความคิดยังไม่เปิดโล่งต่างหากล่ะ”

เหยียนหมิงซุ่นอดกระตุกยิ้มที่มุมปากไม่ได้ คะแนนในปีนั้นช่าง……แปดคะแนน สิบแปดคะแนน……จุ๊ๆ!

“ใช่ เจ้าหญิงน้อยของพี่ตอนนี้มีความคิดความอ่านมีสติปัญญาแล้ว ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราจะไปทางไหน?” เหยียนหมิงซุ่นพูดยิ้มๆ

“ซื่อบื้อ แน่นอนว่าต้องกลับไปทางเดิม ฉันยังต้องขึ้นภูเขาไปเก็บผลเบอร์รี่เดือนเก้าอยู่นะ!”

เหมยเหมยเชิดคางอย่างเย่อหยิ่ง กลั้นขำเอาไว้สุดแรง ลากเหยียนหมิงซุ่นกลับที่เดิม เมื่อครู่ตอนขึ้นเขาค้นพบว่าข้างทางมีต้นเบอร์รี่เดือนเก้าแดง ๆ อยู่หลายต้น แต่โดนนกกับหนอนจิกกินไปหมดแล้ว บนยอดภูเขาคนน้อย น่าจะมีเยอะหน่อย เบอร์รี่เดือนเก้าเวลานี้สุกงอมแล้ว เป็นเวลาที่หวานที่สุดพอดี อีกครู่เธอจะเก็บมาให้เยอะๆหน่อย เอากลับไปให้พ่อแม่กิน

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะ มือหยาบหนาใหญ่กุมมือเล็กนุ่มๆขาวๆเอาไว้ ดึงสาวน้อยขึ้นไปทางยอดเขา ไม่ไปสนใจคู่รักด้านหลังคู่นั้นอีก

หานป๋อหย่วนไม่พอใจต่อการโกหกหลอกลวงของอู่เยวี่ยมาก ไม่สงสารเลยแม้แต่น้อย ขยับตัวไปมาอบู่บนตัวเธอไม่หยุด ในดวงตาไม่มีความรักเลยแม้แต่นิดเดียว เหลือไว้แค่เพียงความดูถูกดูแคลนเอาไว้

ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง หานป๋อหย่วนก็เหนื่อยจนหายใจหอบ เจ้าโลกของเขาทำงานได้ไม่ค่อยดีเท่าไร เรี่ยวแรงก็ยิ่งไม่ดี ครึ่งชั่วโมงถือว่าถึงขีดจำกัดแล้ว ตัวเขาเองก็ถือว่าภูมิใจอยู่มาก

อู่เยวี่ยกลับไม่พอใจเลยแม้แต่นิดเดียว เพิ่งจะรู้สึกสบายขึ้นมาหน่อย เหอะ…กลับเสร็จซะงั้น ทำครึ่ง ๆ กลาง ๆ ทำเอาเธออารมณ์ค้างจนอยากด่าคน!

แต่เธอไม่สามารถด่าได้ ทำได้แค่เพียงออดอ้อนเอา!

อู่เยวี่ยเหลือบไปมองรอยสีแดงบนกางเกงในอย่างไม่ให้เป็นที่สังเกต มุมปากกระตุกยิ้มเบาๆ แอบทำแลบลิ้นปลิ้นตา สายตาพร่าเบลอ หันไปมองหานป๋อหย่วนที่นอนพักผ่อนอยู่บนหญ้า

“พี่ป๋อหย่วน ฉัน……ให้ครั้งแรกกับพี่ไปแล้ว พี่ต้องรับผิดชอบฉันนะ!”

อู่เยวี่ยพูดอย่างเขินอาย ใบหน้าแดงก่ำหลังการต่อสู้อันดุเดือด แต่กลับทำให้มีเสน่ห์มากกว่าปกติ หลังจากพูดเสร็จเธอก็รีบก้มหน้า แสดงความขวยเขินว่านี่คือครั้งแรกของเธอ

จนไม่ได้สังเกตเห็นสายตาดูถูกของหานป๋อหย่วน ในใจยังคิดไปว่าได้กุมหัวใจของหานป๋อหย่วนจนอยู่หมัดแล้ว

เธอมอบร่างกายให้หานป๋อหย่วนแล้ว อย่างนั้นเขาจำเป็นต้องแต่งกับเธอสิ!

ตำแหน่งลูกสะใภ้ตระกูลหานเธอจองไว้แล้ว!

มุมปากของอู่เยวี่ยเหยียดยกขึ้น ลำพองใจเป็นอย่างมาก

หานป๋อหย่วนถือว่ารู้สึกพอใจในร่างกายของอู่เยวี่ยอยู่มาก ยกเว้นเรื่องที่เธอไม่ใช่สาวพรหมจรรย์แค่นั้น แน่นอนว่าอันนี้ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรก็ไม่ได้จะแต่งเป็นภรรยา จะพรหมจรรย์อยู่หรือไม่ก็ช่างมัน

ได้เที่ยวผู้หญิงแบบไม่ต้องเสียเงิน เขาก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะปฏิเสธนะ!

ตอนนี้ก็ดึงรั้งไว้ก่อน รอวันหลังเบื่อแล้วค่อยทิ้งก็ยังไม่สาย!

“วางใจเถอะ……พี่จะต้องรับผิดชอบแน่นอน……เยวี่ยเยวี่ยเธอดีขนาดนี้……พี่จะตัดใจลงได้ยังไง……”

หานป๋อหย่วนพูดหยอกไปส่งๆ อู่เยวี่ยไม่เห็นดวงตาของเขา ยังคิดว่าเขาพูดออกมาด้วยความจริงใจ ดีใจจนเกือบจะเป็นลม เธอเก็บอาการไม่แสดงท่าทางดีใจเกินไปจนออกนอกหน้า จะต้องทำท่าสำรวมต่อไป ไม่สามารถให้หานป๋อหย่วนดูถูกเธอได้

“พี่ป๋อหย่วน ผ่านไปสักสองสามวันพี่ไปหาพ่อกับฉันได้ไหม?” อู่เยวี่ยถามอย่างระมัดระวัง เห็นหานป๋อหย่วนขมวดคิ้ว ก็รีบพูดเสริมไปอีกว่า “พ่อของฉันเขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของฮวาหยู่มีเดีย”

หานป๋อหย่วนแสดงสีหน้างุนงงไปชั่วครู่ ก่อนนึกขึ้นมาได้ว่าพ่อในตอนนี้คือพ่อเลี้ยง นึกไม่ถึงว่าภูมิหลังของพ่อแท้ๆก็ไม่เบาเลย!

ฮวาหยู่มีเดียนั้นเป็นบริษัทใหญ่ เป็นถึงผู้จัดการใหญ่เงินคงไม่น้อยเลย!

“ได้สิ อันที่จริงพี่ควรไปเยี่ยมเยียนคุณลุงเสียหน่อย” หานป๋อหย่วนเปลี่ยนความคิดภายในชั่วพริบตา

…………………………………….