ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1082 อู่เยวี่ยที่จิตใจบิดเบี้ยว + ตอนที่ 1083 เผยความน่าเกรงขามของผู้หญิง

ตอนที่ 1082 อู่เยวี่ยที่จิตใจบิดเบี้ยว

เห็นว่าคนพวกนั้นเข้ามาใกล้เหมยเหมยขึ้นเรื่อย ๆ เหมยเหมยที่วิ่งจนเหนื่อยหอบลอบคิดในใจว่าทำไมพวกพี่เสือยังไม่มาอีก?

ความจริงก็เพราะเธอที่ใจร้อนเกินไปถึงได้รู้สึกว่านาทีเดียวยาวนานเหมือนผ่านไปแล้วหนึ่งปี ทั้งที่ในความเป็นจริงนั้นตั้งแต่เธอเดินเข้าห้องไปจนถึงตอนนี้ก็เพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีเท่านั้น พวกพี่เสือย่อมไม่มีทางมาถึงเร็วขนาดนี้ได้

เห็นว่าบนทางเดินไม่มีเจียงซินเหมย เหมยเหมยก็แอบโล่งใจ ดูเหมือนเจียงซินเหมยจะหนีไปได้แล้ว

เหมยเหมยสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ กำลังคิดจะวิ่งเร็วกว่านี้อีกนิด จู่ ๆ ห้องข้าง ๆ ก็เปิดประตูออกแล้วสาดน้ำแก้วหนึ่งใส่พื้น บนทางเดินที่ปูด้วยอิฐหินอ่อนเคลือบทำให้ลื่นเป็นอย่างมาก พอโดนน้ำเข้าไปก็ลื่นกว่าเดิม

เหมยเหมยที่ไม่ทันตั้งตัวเผลอเหยียบน้ำเข้าเจ้าตัวเลยล้มลงกับพื้นเสียงดังโครมเหมือนตรงส่วนเอวหักเป็นสองท่อนก็ไม่ปาน เจ็บจนเธอแทบกลั้นใจตายให้ได้!

ไอ้สารเลวคนไหนไร้จิตสาธารณะสาดน้ำไปทั่วแบบนี้!

ประตูบานนั้นพอสาดน้ำเสร็จก็รีบปิดประตูลง เหมยเหมยไม่ทันเห็นได้ชัดว่าบุคคลที่สาดน้ำเป็นใครแต่เธอเหมือนจะเห็นมือขาวละเอียด ดูท่าทางไม่เหมือนผู้ชาย น่าจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

หนีออกไปให้ได้ก่อนเถอะ ไว้เดี๋ยวค่อยคิดบัญชีกับผู้หญิงที่สาดน้ำ!

แต่สิ่งที่เหมยเหมยไม่รู้คือ–

เจียงซินเหมยที่ถูกอู่เยวี่ยจับตัวได้อยู่ในห้องนั้น ซึ่งคนที่ถูกจับตัวพร้อมกับเธอยังมีหญิงสาวอีกคนที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย เพียงแต่หญิงสาวคนนี้หน้าตาว่างเปล่าเหมือนเพิ่งเจอเรื่องสะเทือนใจมาก

โอหยางซานซานนั่งอยู่บนโซฟาสีหน้าราบเรียบ

“ฉันจะบอกเธอให้ว่าไม่นานจ้าวเหมยก็จะโดนเหมือนลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ถูกผู้ชายสิบกว่าคนรุมโทรม…ฮ่าฮ่าฮ่า…แล้วยังโดนถ่ายรูปเปลือยไว้ให้คนทั้งเมืองได้ชื่นชมสภาพจ้าวเหมยหลังถูกรุมโทรม…”

อู่เยวี่ยกดเสียงให้ต่ำลงทำหน้าได้ใจถึงที่สุด แต่ในสายตาของเจียงซินเหมยนั้นกลับดูน่ากลัวยิ่งกว่างูอสรพิษ

เธอพยายามขัดขืนอยากให้หลุดพ้นจากพันธนาการของอู่เยวี่ย แต่ยาในตัวเธอแผลงฤทธิ์อีกแล้วไม่เหลือเรี่ยวแรงใด ๆ อีก แค่กระเสือกกระสนเพียงครู่เดียวเท่านั้นก็หมดแรง เจียงซินเหมยหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

เธอเองที่ทำให้เพื่อนต้องเดือดร้อน!

ความผิดของเธอทั้งหมด!

อู่เยวี่ยมั่นอกมั่นใจคิดแน่วแน่ว่าเหมยเหมยหนีไม่พ้นแล้ว เดิมทีเธอยังหึงอยู่นิดหน่อย รู้สึกว่าหานป๋อหย่วนทำแบบนี้ไม่ได้เห็นแฟนสาวตัวจริงอย่างเธออยู่ในสายตาเลย

ที่แท้ก่อนหน้านี้พวกหานป๋อหย่วนก็ได้สลับกันรุมโทรมลูกพี่ลูกน้องของเจียงซินเหมยมาก่อนแล้ว ตอนนั้นเธอยังรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้างถึงได้มาห้องของโอหยางซานซาน คิดว่าไม่เห็นน่าจะสบายใจกว่า

แต่ไม่นานเธอก็คิดได้ว่าเธอไม่มีทางปล่อยมือจากหานป๋อหย่วนแน่ ๆ ฉะนั้นเธอจำต้องทำตามหานป๋อหย่วน นอกจากจะหึงหวงไม่ได้ยังต้องคอยเอาอกเอาใจให้ดี

อย่างไรเสียสิ่งที่เธอต้องการก็แค่ตำแหน่งคุณนายหาน เรื่องอื่นเธอจะไปถือสาทำไมกัน!

ดังนั้นคนที่เสนอความคิดให้ลูกพี่ลูกน้องของเจียงซินเหมยโกหกเจียงซินเหมยก็คืออู่เยวี่ยเอง

เธอเกลียดจ้าวเหมยและเกลียดเพื่อนรอบตัวของจ้าวเหมย แตะต้องจ้าวเหมยไม่ได้ก็ต้องเริ่มลงมือจากเพื่อนของเธอ!

เพียงแต่เธอกลับคิดไม่ถึงว่าจะล่อปลาตัวใหญ่อย่างจ้าวเหมยมาได้ พระเจ้าช่างเป็นใจเสียจริง!

วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ปล่อยให้จ้าวเหมยหนีไปไม่ได้ เธอถูกซ่งเป่าเหลียงข่มขืน อย่างนั้นก็ให้จ้าวเหมยโดนคนสิบกว่าคนรุมโทรม!

ฮ่าฮ่าฮ่า…

อู่เยวี่ยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หลงคิดว่าจ้าวเหมยเป็นเนื้อที่รอสับบนเขียงที่ไม่ว่าอย่างไรก็หนีไม่รอดแล้ว!

“เธออย่าหัวเราะ ได้ยินแล้วรำคาญ!”

โอหยางซานซานเอ่ยประโยคหนึ่งอย่างไม่พอใจพลางมองเด็กสาวที่นั่งข้างเธออย่างนึกรังเกียจแวบหนึ่ง หากเธอรู้ว่าคืนนี้จะมีรายการสดแบบนี้ต่อให้พูดอะไรเธอก็ไม่มีทางมา

แน่นอนว่าเธอไม่ได้เห็นใจลูกพี่ลูกน้องของเจียงซินเหมยแค่รู้สึกสะอิดสะเอียนใจเท่านั้น

เธอเป็นถึงเจ้าหญิงโอหยางที่ตัวสะอาดบริสุทธิ์ จะเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องสกปรกแบบนี้ได้อย่างไร?

 ………………………..

ตอนที่ 1083 เผยความน่าเกรงขามของผู้หญิง

แน่นอนว่าโอหยางซานซานไม่มีทางออกหน้าช่วยเจียงซินเหมยกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ และยิ่งไม่มีทางช่วยจ้าวเหมย

หากจ้าวเหมยเป็นอะไรไปเธอมีแต่จะสมน้ำหน้า ส่วนเจียงซินเหมยกับลูกพี่ลูกน้องของเธอนั้นเป็นเพียงบุคคลที่ไม่มีความสำคัญอะไรเท่านั้นเอง

จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ!

ไม่จำเป็นต้องไปล่วงเกินลูกพี่ลูกน้องอย่างโอหยางสยงเพราะบุคคลไร้ความสำคัญแบบนี้ ไม่สิ ต้องเรียกว่าคุณลุงถึงจะถูก!

โอหยางสยงเป็นลูกชายพี่ชายคนโตของโอหยางเซี่ยงหมิงที่ได้รับความรักจากคนในครอบครัวอย่างล้นหลาม คืนนี้หากไม่ใช่หานป๋อหย่วนที่บอกว่าโอหยางสยงจะเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดด้วยเธอไม่มีทางลดตัวมาตามคำเชิญของหานป๋อหย่วนเด็ดขาด!

แต่ไม่คิดว่าคนพวกนี้จะทำเรื่องแบบนี้ได้ ถึงจะไม่ได้ทำต่อหน้าเธอแต่เธอก็ไม่ได้มีความสุขนัก ไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเลย!

อู่เยวี่ยยิ้มค้าง ไม่กล้าขัดขืนคำสั่งของโอหยางซานซานแต่ก็รู้สึกไม่พอใจเหลือเกินเลยหันไปตบหน้าเจียงซินเหมยฉาดใหญ่เป็นการระบายอารมณ์

ข้างนอกเหมยเหมยดิ้นรนจะลุกขึ้นยืน แต่เพิ่งลุกได้พวกโอหยางสยงก็ตามมาทันจนห่างจากเธอไม่ถึงหนึ่งเมตร และกำลังจะถูกจับตัวได้แล้ว

“จี๊ดจี๊ด…”

ฉิวฉิวบินออกไปอีกครั้ง เงาสีขาวผ่านแวบและตามด้วยเสียงร้องโหยหวนจากอีกหลายคน

“นี่มันอะไรกันเนี่ย? รุนแรงยิ่งกว่ากรงเล็บแมวอีก…โอ๊ย!”

……

“ฉิวฉิวทำดีมาก!”

เหมยเหมยร้องด้วยความดีใจและมีความกล้าเพิ่มขึ้นอีกมาก หากไม่ใช่เพราะเจ้าโรคจิตอย่างเฮ่อเหลียนเช่อฉิวฉิวของเธอจะเก่งยิ่งกว่าทหารหน่วยรบพิเศษด้วยซ้ำ!

แน่นอนว่ายังมีสุดที่รักฉาฉาด้วยที่เก่งเหมือนกัน!

ในเมื่อเจ้าพวกตัวเล็กเก่งขนาดนี้ แล้วเธอจะหนีไปทำไมอีก?

จัดการก่อนค่อยว่ากันทีหลัง!

เหมยเหมยลอบด่าตัวเองว่าโง่ขณะเดียวกันก็นวดก้นไปด้วย ความเจ็บแล่นลิ่วขึ้นมาทำเอาเธอต้องยู่หน้า ยิ่งแค้นเจ้าพวกโอหยางสยงเข้ากระดูก ต้องให้พวกเขาได้เจอดีสักที!

เธอไขว้มือไปดึงของบางอย่างจากกระเป๋าเป้ด้านหลัง เป็นแส้เส้นเล็กขนาดยาว เป็นของที่เหยียนหมิงซุ่นสั่งทำให้เธอโดยเฉพาะ วัสดุพอ ๆ กับเฮ่อเหลียนเช่อ เธอฝึกมาสามปีตอนนี้เลยใช้ได้คล่องมือเต็มที่แล้ว

“โอ๊ย…”

เสียงร้องโหยหวนดังต่อกัน เหมยเหมยไม่ถอยกลับ แต่เป็นฝ่ายจู่โจมแทนโดยมีฉิวฉิวคอยช่วย เธอไม่กลัวคนพวกนี้หรอกนะ!

แส้เส้นนี้ทั้งเล็กและยาว นอกจากนี้ตรงส่วนปลายยังมีหนามขึ้นถี่ ๆ พอฟาดลงบนตัวคนนั้นสร้างความเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดกรีด แต่ก็เพราะเหมยเหมยมีแรงไม่พอหากเปลี่ยนเป็นเฮ่อเหลียนเช่อหรือพวกเหยียนหมิงซุ่น ครั้งเดียวก็จบชีวิตพวกเขาได้

“พวกนายกล้ารังแกเพื่อนฉัน!”

“นายกล้าวางแผนใส่ฉัน!”

“พ่อแม่พวกนายคลอดสัตว์เดรัจฉานอย่างพวกนายออกมาแต่สอนพวกนายให้เป็นคนไม่ได้ วันนี้ฉันจะสั่งสอนพวกนายเอง!”

……

เหมยเหมยฟาดแส้หนึ่งทีก็ต้องด่าหนึ่งประโยค พวกผู้ชายกลุ่มนี้ล้วนมีดีแค่หน้าตา ทำไม่เป็นแม้กระทั่งท่าป้องกันตัว โอหยางสยงยังพอได้หลายท่าแต่เขาเสียตาไปข้างหนึ่ง เดิมก็เจ็บจนไม่เหลือสติเท่าไรแล้วบวกกับโดนฉิวฉิวข่วนเป็นระยะ ๆ ทำให้เขาไม่มีเวลาสนใจเหมยเหมย

เห็นว่าอาศัยกำลังตัวเองเพียงลำพังก็จัดการผู้ชายร่างโตสิบกว่าคนได้อย่างราบคาบเหมยเหมยก็อดเหลิงไม่ได้ แส้ในมือใช้คล่องกว่าเดิมหนำซ้ำเธอยังสะบัดเป็นลวดลายสวยงามได้อีกด้วย

ปลายหางฟาดใส่หน้าผู้ชายคนหนึ่งเกิดเสียงดังเพี้ยะ ผิวหน้าเนียนของชายหนุ่มถลอกจนเห็นเนื้อเพราะหนามส่วนปลายของแส้ เลือดสีสดเปรอะไปทั่วหน้า

“ไอ้พวกสวะอย่างพวกนายมีชีวิตไปก็เปลืองอากาศ…สู้ตายไปเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ยังดีกว่า!”

เหมยเหมยหัวเราะเสียงดังพลางฟาดแส้ในมือไม่ยั้งเป็นการสั่งสอนเจ้าพวกนี้อย่างรุนแรง

อู่เยวี่ยเห็นเหตุการณ์ข้างนอกจากช่องประตูเล็ก ๆ อย่างชัดเจนก็กัดฟันกรอด นี่จ้าวเหมยต่อสู้เป็นด้วย น่าโมโหจริง ๆ!

ไม่ได้ วันนี้จะปล่อยจ้าวเหมยหนีไปไม่ได้!

อู่เยวี่ยกัดฟันคว้าที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะมาเปิดประตูย่องไปด้านหลังเหมยเหมยแล้วชูมือขึ้นสูง ๆ หมายจะฟาดลงไป

 …………………….