ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1086 เจอมายังไงก็เอาคืนอย่างนั้น + ตอนที่ 1087 ไม่ใจอ่อนเด็ดขาด

ตอนที่ 1086 เจอมายังไงก็เอาคืนอย่างนั้น

หานป๋อหย่วนในเวลานี้ตัวแข็งเหมือนท่อนไม้ก็ไม่ปาน เหลือเพียงลูกตาที่หมุนกลอกไปมาไม่หยุดดูท่าทางน่าขันสิ้นดี เหมยเหมยเห็นไอ้คนจอมปลอมนี่ก็โมโห เจ้าคนสารเลวนี่เชิญเธอมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดด้วยเจตนาที่ไม่ดีอยู่แล้วสินะ!

“ไอ้สารเลว!”

เหมยเหมยยันเท้าถีบใส่ทำให้หานป๋อหย่วนล้มแน่นิ่งบนพื้นก่อนที่เหมยเหมยจะกระทืบระบายอารมณ์โกรธอีกหลาย ๆ ที

“ทำไมต้องหลอกเพื่อนฉัน? ใครเป็นคนต้นคิด?” เหมยเหมยถามอีก

ในเมื่อเริ่มแล้วย่อมไม่ยอมหยุดเพียงเท่านี้ เหล่าคุณชายอ้าปากพูดเป็นเสียงเดียว ทีแบบนี้ล่ะสามัคคีกันเหลือเกิน

“ผู้หญิงของหานป๋อหย่วนเป็นคนบอก คุณชายโอหยางบอกว่าคนเดียวน้อยไปไม่สะใจ ผู้หญิงของหานป๋อหย่วนเลยบอกว่าเธอมีวิธีหลอกมาอีกคนหนึ่ง แถมยังสวยกว่าคนก่อนหน้า…”

เหมยเหมยปรายตามองหญิงสาวที่ยังคงนั่งเหม่ออยู่บนโซฟา นั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจียงซินเหมย แค่ดูสภาพเธอก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

“พวกเธอทำอะไรเพื่อนฉันหรือยัง?”

“เปล่า…ไม่ได้ทำจริง ๆ เพื่อนของเธอไม่ยอม ชิงกัดลิ้นตัวเองก่อน พอเห็นแบบนั้นเราก็หมดอารมณ์แล้ว…ถึงคุณจ้าวไม่มาเราก็ไม่แตะต้องเพื่อนของคุณจ้าวหรอก” คุณชายหนึ่งในนั้นพูดด้วยเสียงที่มีเล่ห์เหลี่ยมโดยที่คนอื่นต่างพยักหน้าเห็นด้วย

สิ่งที่พวกเขาพูดกลับเป็นความจริง แม้คนกลุ่มนี้จะชั่วร้ายไม่น่าให้อภัย แต่เรื่องที่พวกเขาก็ขี้ขลาดตาขาวเป็นเรื่องจริง พวกเขาไม่มีทางทำในสิ่งที่อาจเสี่ยงเป็นอันตรายถึงชีวิตคน

อย่างลูกพี่ลูกน้องเจียงซินเหมยนั้น แค่ขู่นิดขู่หน่อยก็ยอมปลดเปลื้องเสื้อผ้าด้วยตัวเองอย่างเชื่อฟังต่างหากที่พวกเขารักที่สุด!

เหมยเหมยแค่นเสียงพลางแอบถอนหายใจโล่งอก นับว่าโชคดีที่เธอมาทันเวลาไม่อย่างนั้นต่อให้เจียงซินเหมยจะหนีพ้นเงื้อมมือโหดเหี้ยมของเหล่าคุณชายพวกนี้ สัตว์เดรัจฉานอย่างโอหยางสยงกับหานป๋อหย่วนก็ไม่มีวันปล่อยเธอไป

แล้วก็ยัยผู้หญิงใจเหี้ยมอย่างอู่เยวี่ย เจียงซินเหมยไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับเธอแท้ ๆ ผู้หญิงคนนี้ยังทำได้ลงคอ สมแล้วที่มีนิสัยชั่วโฉดมาแต่เกิด!

ไม่ต้องถามเหมยเหมยก็รู้เหตุผลที่อู่เยวี่ยทำร้ายคนอื่นคงไม่พ้นที่เจียงซินเหมยเป็นเพื่อนของเธอ ชาตินี้อู่เยวี่ยไม่ได้มีชีวิตที่ราบรื่นอย่างชาติที่แล้วนิสัยจึงร้ายกาจกว่าเดิม จิตใจชั่วช้ากว่าเดิม คนบริสุทธิ์ล้วนกลายเป็นเป้าหมายที่เธอใช้ระบายอารมณ์

ผู้หญิงแบบนี้ดีที่สุดคือต้องเอาคืนอย่างที่ทำไว้กับคนอื่น ให้เธอได้ลิ้มรสชาติผลผลิตอันโหดร้ายที่เธอเป็นคนปลูกมันด้วยมือตัวเอง

รวมถึงโอหยางซานซานที่แม้เธอไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิดในเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไร ต่อให้ไม่ใช่ตัวการจริง ๆ แต่ก็ปล่อยปละละเลย ปล่อยเธอไว้ไม่ได้เช่นกัน!

“ยาที่พวกนายให้เพื่อนฉันกินเอามาจากไหน?” เหมยเหมยถามเสียงเยือกเย็น

ทุกคนต่างหันสายตามองไปที่บุคคลเดียวกันกับบุคคลที่ร้องขอชีวิตเสียงดังที่สุดคนก่อนนั่นเอง เขาไม่รอให้เหมยเหมยถามก็ยอมรับเองอย่างเชื่อฟัง พลางล้วงยาทั้งหมดที่อยู่บนตัวเขาออกมา

เม็ดยาสีฟ้าอ่อนถูกใส่ไว้ในถุงพลาสติกเล็ก ๆ มีประมาณสิบกว่าเม็ด

“คุณหนูจ้าว อยู่ในนี้หมดแล้วครับ” ชายหนุ่มมองเหมยเหมยอย่างเอาใจ

เหมยเหมยแสยะยิ้ม ยิ้มจนเหล่าคุณชายขนลุกเกรียว ไม่รู้ว่าเหมยเหมยจะทำอะไรกับพวกเขา

“ฉันไม่ทำโทษพวกนายแต่จะตบรางวัลให้พวกนาย เห็นสาวสวยสองคนนั่นมั้ย? เป็นของชั้นดีเชียวนะ วันนี้ให้พวกนายได้เล่นอย่างเต็มที่ไปเลย!”

เหมยเหมยเทเม็ดยาออกมาพลางยัดใส่ปากของโอหยางซานซานกับอู่เยวี่ยคนละเม็ด พวกเธอสองคนส่ายศีรษะแรง ๆ หวังจะขย้อนยาเม็ดนั่นออกมา ไม่มีใครรู้ฤทธิ์ยานี้ดีไปกว่าพวกเธอแล้ว

เจียงซินเหมยกลืนยาเม็ดนี้ไปถึงได้เป็นฝ่ายเรียกร้องผู้ชายเหล่านั้นด้วยตัวเองเหมือนโสเภณี…

ไม่เอา…พวกเธอไม่อยากกลายเป็นโสเภณี!

โอหยางซานซานกระวนกระวายมากยิ่งกว่า ความบริสุทธิ์ที่เธอรักษาไว้สิบเก้าปีจะพังทลายลงในพริบตาไม่ได้!

เธอยังไม่แต่งงานเลยนะ!

…………………….

 ตอนที่ 1087 ไม่ใจอ่อนเด็ดขาด

“จ้าวเหมยเธอรีบหยุดเดี๋ยวนี้นะ แม่ของฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่!”

โอหยางซานซานร้องโวยวายเพียงแต่เธอก็โง่ไปเสียหน่อย ขอร้องก็ไม่รู้จักอ้อนวอนแต่ยังคงท่าทีคุณหนูใหญ่จอมเอาแต่ใจเหมือนเดิม

ใครจะสนใจเธอกัน!

“เพี้ยะ”

เหมยเหมยฟาดแส้ไปทีหนึ่งก่อนจะหยิบขวดเบียร์กรอกใส่ปากโอหยางซานซานไปครึ่งขวด เบียร์ผสมยาไหลลงท้องของเธอ ไม่นานยาก็เริ่มออกฤทธิ์

เธอทำเช่นเดียวกันนี้กับอู่เยวี่ย ทั้งคู่อดใจให้ครางเสียงออกมาอย่างห้ามไม่ได้ สายตาเริ่มพร่ามัวตัวเริ่มบิดงอไปมาไม่หยุด อีกทั้งยังเริ่มเปลื้องผ้าขับให้ดูน่ายั่วยวนใจกว่าเดิม

เหมยเหมยให้พี่เสือป้อนยาใส่ปากคุณชายเหล่านั้นตามด้วยเบียร์เช่นกันเพื่อให้ยาออกฤทธิ์เร็วกว่าเดิม คุณชายเหล่านี้กลับไม่รู้สึกสาสมใจสักนิดต่างมองโอหยางซานซานด้วยความหวาดระแวง

ให้นอนกับอู่เยวี่ยพวกเขาไม่มีอะไรต้องกลัวแต่โอหยางซานซานไม่เหมือนกันนี่นา ลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่งจ้องอยู่ข้าง ๆ แหนะ!

พวกเขาจะกล้าได้อย่างไร?

“พวกนายตามสบายเลย ไม่ต้องขอบคุณฉันมากก็ได้!” เหมยเหมยแค่นเสียงกล่าว

ถึงคุณชายมีฐานะเหล่านี้ไม่ได้มีโทษหนักถึงขั้นประหารชีวิตแต่กลับไม่รู้ว่าทำลายชีวิตหญิงสาวมามากแค่ไหน เพราะงั้นปล่อยให้พวกเขากัดกันเองแล้วกัน!

แม้ว่าโอหยางสยงจะไม่สนใจลูกพี่ลูกน้องตัวปลอมหลานสาวตัวจริงอย่างโอหยางซานซาน  แต่การที่เหมยเหมยทำแบบนี้มันไม่ไว้หน้าตระกูลโอหยาง เขาจะไม่โกรธได้อย่างไร!

“จ้าวเหมยเธอกล้าเหรอ!”

โอหยางสยงตวาดเสียงดุดันแต่กลับดูน่าเกรงขามน้อยกว่าเดิมเพราะอาการเจ็บที่ดวงตา

เหมยเหมยแค่นเสียงพลางเอาแส้จากมือพี่เสือมาฟาดใส่ตัวโอหยางสยงแรง ๆ “นายดูแล้วกันว่าฉันกล้าหรือไม่กล้า!”

“ตระกูลจ้าวใกล้ล้มแล้วจ้าวเหมยเธอจะหาที่พึ่งจากไหนอีก ฉันจะบอกให้ว่าเรื่องวันนี้ที่เธอทำ ฉันจะเอาคืนเธอร้อยเท่า ให้เธอโดนรุมโทรมนับพันคน…” โอหยางสยงใช้ดวงตาที่เหลือเพียงข้างเดียวจ้องเหมยเหมยอย่างดุดันเรียกให้คนมองขนลุกเกรียว

“ตอนนี้ตระกูลจ้าวยังไม่ล้มไม่ใช่หรือไง อีกอย่างนายต้องทำความเข้าใจให้ดี ตอนนี้ฉันคือมีด นายคือเนื้อ ความเป็นความตายของนายขึ้นอยู่กับฉัน นายจะเหิมเกริมอะไร!”

เหมยเหมยฟาดแส้ใส่อีกที เดิมทีคิดจะไว้ชีวิตโอหยางซานซานเสียหน่อยแต่ขณะนี้เธอเปลี่ยนใจแล้ว

คิดจะให้เธอโดนรุมโทรมด้วยคนนับพัน?

เหอะ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ให้พวกเธอตระกูลโอหยางทำผิดศีลธรรมแล้วกัน!

“จ้าวเหมยเธอคิดจะทำอะไร?”

โอหยางสยงรู้สึกถึงความผิดปกติเลยเริ่มลนลานขึ้นมา

“ไม่ทำอะไร นายอยากให้ฉันโดนรุมโทรมด้วยคนนับพันไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันให้นายข่มขืนหลานสาวแท้ ๆ ของนายก่อนแล้วกัน นายเป็นคนบีบบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ!”

เหมยเหมยอมยิ้มน้อย ๆ รอยยิ้มหวานใสแต่ในสายตาโอหยางสยงกลับสยองราวกับงูอสรพิษ เขาส่ายหน้าอย่างแรงไม่อยากกลืนเม็ดยา แต่พี่เสือบีบปลายคางเขาเบา ๆ เม็ดยาก็ไหลตามท่ออาหารลงกระเพาะอาหารอย่างเชื่อฟังเสียแล้ว

โอหยางสยงสอดนิ้วเข้าไปในลำคอคิดจะล้วงเม็ดยาออกมา แต่กลับสูญเปล่าทั้งที่ทำจนตาเหลือก

โอหยางซานซานที่อยู่ข้าง ๆ ยังพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้างก็ตกใจกลัวเลยพูดอ้อนวอนไม่หยุด “จ้าวเหมยเธอปล่อยฉันไป…ฉันไม่กล้าแล้ว…เธอรีบเอายาถอนพิษให้ฉัน…”

โอหยางสยงเป็นคุณอาแท้ ๆ ของเธอเชียวนะ!

หากทำเรื่องแบบนั้นไปเธอจะเอาหน้าที่ไหนมีชีวิตอยู่ต่อไปกัน?

เหมยเหมยเหยียดปากเป็นเส้นตรงไร้ซึ่งความใจอ่อน เธอไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองใจเหี้ยมเลยสักนิด หากวันนี้เจียงซินเหมยใจไม่แน่วแน่พอ เธอไม่ได้ฉิวฉิวคอยช่วยเหลือ เธอกับเจียงซินเหมยจะถูกกระทำอย่างไร?

กลัวก็แค่พวกโอหยางซานซานคิดจะใช้วิธีต่ำทรามยิ่งกว่านี้มาหยามเธอล่ะสิ!

ใจอ่อนต่อศัตรูก็คือใจเหี้ยมต่อตัวเอง!

ผ่านความเจ็บปวดเจียนตายเมื่อชาติที่แล้วมา ชาตินี้ไม่ว่าใครคิดจะทำร้ายเธอ เธอจะเอาคืนเป็นร้อยเท่า!

ไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!

……………………