ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1088 เจรจาข้อแลกเปลี่ยน + ตอนที่ 1089 แผนชั่วร้ายที่กรุงปักกิ่ง

ตอนที่ 1088 เจรจาข้อแลกเปลี่ยน

ยาออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว พวกโอหยางซานซานใกล้ทนไม่ไหวแล้ว

ผู้ชายกลุ่มนั้นได้เข้าไปนัวเนียกับอู่เยวี่ยแล้ว เพราะอู่เยวี่ยเคยลิ้มรสการมีความสัมพันธ์ทางกายมาก่อน แม้สติจะรู้ดีว่าไม่ควรเคลิ้มไปกับมันแต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่ง เขยิบเข้าใกล้ผู้ชายอย่างควบคุมไม่อยู่…พัวพันกันไปมา…

โอหยางซานซานกลับยังพยายามหักห้ามความต้องการของร่างกายไว้อย่างสุดความสามารถ เธอกระชากเสื้อผ้าบนตัวอย่างอดไม่ได้แล้วเอาหน้าแนบพื้นเย็นเฉียบเพื่อจะให้ตัวเองได้สติสักเล็กน้อย ทว่ากลับเปล่าประโยชน์เพราะร่างกายทวีความร้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ

“น้ำ…จ้าวเหมยขอน้ำให้ฉันที…ฉันจะเอาน้ำ…”

โอหยางซานซานยอมก้มหัวที่แสนเย่อหยิ่งของเธอลง คลานมาตรงหน้าเหมยเหมยพลางกอดขาอ้อนวอนเธอ

เหมยเหมยเตะเธอให้พ้นจากตัวพลางแค่นหัวเราะกล่าว “น้ำ? โอหยางซานซานเธอจะขัดขืนไปทำไม? ไม่ว่ายังไงดื่มด่ำไปกับมันก็ดีกว่าขัดขืนนะ…เชิญดื่มด่ำตามสบายเลย!”

“ไม่นะ…จ้าวเหมยไม่เอา…ปล่อยฉันไปเถอะ…ขอร้องเธอล่ะ…จ้าวเหมยเธอปล่อยฉันไปเถอะ…”

โอหยางซานซานร้องไห้อ้อนวอน เธอยังมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง รู้ว่าหากวันนี้หลวมตัวเคลิ้มไปเธอก็จบสิ้นแน่ ๆ !

เธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ เธอยังต้องแต่งงานกับคนตำแหน่งใหญ่โต ยังอยากจะเป็นเจ้าคนนายคนอยู่นะ!

“โอหยางซานซาน ถ้าฉันลองเปลี่ยนเป็นเธอ เธอจะปล่อยฉันไปมั้ย?” เหมยเหมยโน้มตัวลงซักถามเสียงเย็นชา

ความจริงไม่ต้องรอคำตอบของเธอก็รู้คำตอบอยู่แก่ใจดี หากวันนี้เป็นเธอที่เสียเปรียบโอหยางซานซานคงดีใจใหญ่เลยสินะ?

ส่วนโอหยางสยงคงมีแต่จะใช้วิธีต่ำช้ายิ่งกว่านี้จัดการเธอ ฉะนั้นแค่เธอนึกถึงความเป็นไปได้นี้มีแต่จะใจแข็งดั่งแท่งโลหะ

“ฉันจะทำ…จ้าวเหมย ฉันจะขอให้ไว้ชีวิตแทนเธอ…ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ…จริงนะ…”

โอหยางซานซานร้องไห้ไปพูดไป น้ำตาพรั่งพรูออกมาพร้อมกับความสิ้นหวัง ดวงตาเธอเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยเพราะใกล้จะพังทลายเต็มทีแล้ว

มิหนำซ้ำเธอไม่ได้ใจเด็ดที่จะยอมทำร้ายตัวเองอย่างเจียงซินเหมย พอไม่กล้าลงมือทำร้ายตัวเองฤทธิ์ยาก็ยิ่งกระจายไปทั่วร่างเร็วกว่าเดิม

อู่เยวี่ยกับคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบข้างถึงพริกถึงขิงไปนานแล้ว และยิ่งกระตุ้นสองอาหลานโอหยางแต่พวกเขายังฝืนอยู่ที่เดิม ลุงหลานมีความสัมพันธ์ทางกายกันมันเป็นสิ่งที่ผิดศีลธรรมไม่น่าให้อภัย

หากพวกเขาหลวมตัวไปจริง ๆ ชีวิตนี้ที่เหลือคงก้าวข้ามตราบาปนี้ไม่ได้

พี่เสือคิดจะย้ายพวกอู่เยวี่ยไปอีกห้องเพื่อที่จะไม่ให้แปดเปื้อนสายตาของเหมยเหมย

“ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น ก็แค่เนื้อกองเดียวเอง”

เหมยเหมยยื่นแขนห้ามเขาไว้ แม้เธอจะรู้สึกสะอิดสะเอียนใจแต่ก็พอจะรับไหว

การต่อสู้เมื่อสักครู่ต้องเรียกความสนใจจากคนด้านนอกไม่น้อย หากออกไปตอนนี้กลัวก็แต่จะมีปัญหาตามมาทีหลัง

เธอไม่เชื่อคำโกหกของโอหยางซานซานแม้แต่น้อย นางแพศยานี่น่ะหรือจะขอให้ไว้ชีวิตแทนเธอ?

เหอะ ไปหลอกเด็กสามขวบยังพอว่า!

“…อา…ฉันทรมานจัง…”

โอหยางซานซานกระชากเสื้อผ้าบนตัวเธอจนฉีกขาด ยาออกฤทธิ์โดยสมบูรณ์แล้ว สติของเธอถูกความต้องการครอบงำ ยามนี้เธอแค่ต้องการผู้ชายคนหนึ่ง…

โอหยางสยงหนีให้พ้นจากโอหยางซานซานที่กำลังคลานมาหาเขาอย่างยากลำบาก ดวงตาที่เหลือเพียงข้างเดียวแดงก่ำ ใบหน้าบิดเบี้ยว เขาใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว แต่เขาต้องทนให้ไหว

“จ้าวเหมย เรามาเจรจากันหน่อยเป็นไง?”

โอหยางสยงพูดด้วยความเจ็บปวด เขาในเวลานี้นึกโชคดีที่บาดเจ็บตรงดวงตา ความเจ็บตรงส่วนแผลทำให้เขาคงสติไว้ได้ชั่วคราว

“นายบอกมาก่อนว่าข้อแลกเปลี่ยนคืออะไร ฉันจะดูว่าคุ้มหรือเปล่า” เหมยเหมยเริ่มสนใจ

“เกี่ยวกับจ้าวอิงสยง สองสามีภรรยาพวกเขาตอนนี้เป็นสุนัขจนตรอก…” โอหยางสยงพูดไปเพียงครึ่งเดียว

เหมยเหมยมองไปยังหานป๋อหย่วนกลับพบว่าเขากำลังกลอกตารัว ๆ ท่าทางร้อนรนเต็มเปี่ยมก็อดหัวเราะไม่ได้

………………….

 ตอนที่ 1089 แผนชั่วร้ายที่กรุงปักกิ่ง

ดูเหมือนโอหยางสยงจะพูดความจริง อีกอย่างข่าวนี้ยังเป็นหานป๋อหย่วนที่บอกเขาเอง เธอค่อนข้างสนใจเรื่องที่สองสามีภรรยาจ้าวอิงสยงกำลังจะทำจริง ๆ ด้วยสิ

“ได้สิ!”

เหมยเหมยยิ้มรับ โอหยางสยงพรูลมหายใจเฮือกใหญ่ ยอมตกลงก็พอ

อย่างไรเสียที่ตระกูลจ้าวต้องล้มลงเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว เรื่องที่หานป๋อหย่วนพูดก็มีแค่เขาที่สนใจเท่านั้น ตอนนี้คุณชายเฮ่อมีคนที่ถูกตาต้องใจอยู่แล้วไม่ได้มีกิเลศตัณหาตั้งนานแล้ว จะยังสนใจจ้าวเหมยได้อย่างไร?

โอหยางซานซานคลานเข้าหาอีกโดยทั้งตัวเธอเหลือเพียงกางเกงชั้นในและยิ้มยั่วยวนให้โอหยางสยง

โอหยางสยงกลืนน้ำลาย หากไม่ใช่เพราะกังวลเรื่องศีลธรรมเขาคงหมดความอดทนไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ต่อให้ทรมานสักแค่ไหนก็ทำได้แค่อดทนไว้

ทางอู่เยวี่ยกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เสียงครางระงมดังเข้าหูไม่ขาดสาย

ลูกน้องของพี่เสือต่างเป็นเด็กวัยรุ่นเลือดร้อน ยังไม่ได้แต่งงานเลย หนังสดตรงหน้าทำให้พวกเขาเลือดในตัวสูบฉีดปลุกปั่นอารมณ์จนต้องก้มหน้าลงโดยไม่รู้ตัว

“เงยหน้าขึ้นเจ้าพวกไร้ประโยชน์ สู้คุณจ้าวไม่ได้เลย!”

พี่เสือตำหนิเสียงดุพลางถลึงตามองพวกเขาอย่างไม่พอใจ แต่ละคนหันไปมองจ้าวเหมยที่หน้าเรียบนิ่งแวบหนึ่งก็อดรู้สึกละอายใจไม่ได้ สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ถึงเงยหน้ามองตรงไปข้างหน้าด้วยสีหน้าแน่นิ่ง

พวกเขาเป็นถึงทหารหน่วยรบพิเศษที่ผ่านการฝึกพิเศษมาก่อน สิ่งยั่วยวนใจแค่นี้จะทนไม่ได้ได้อย่างไรกัน?

ต่อให้เป็นหยางกุ้ยเฟยที่ถอดเสื้อผ้ามายืนตรงหน้าพวกเขา ในสายตาพวกเขาก็เป็นเพียงเนื้อติดมันกองหนึ่งเท่านั้น

ใช่ แบบนั้นแหละ!

แต่ละคนต่างสะกดจิตคำว่าเนื้อไขมัน…เนื้อไขมัน…เนื้อไขมัน…

ดูท่าจะได้ผลไม่น้อย ภาพเย้ายวนใจกลับกลายเป็นเพียงฝนในวันเมฆครึ้มในพริบตา มองไปทางนั้นอีกคราด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง สภาพจิตใจและโฉมหน้าเปลี่ยนไปจากเดิมมากทีเดียว

“พี่เสือ มียาถอนพิษมั้ย?” เหมยเหมยถาม

พี่เสือหน้าแดงอย่างไม่ทราบสาเหตุ เม็ดยาในมือของคุณชายเศรษฐีเหล่านั้นมีฤทธิ์ร้ายแรง ยาถอนพิษที่ดีที่สุดก็คือการร่วมรักระหว่างชายหญิง ไม่อย่างนั้นต้องไปโรงพยาบาล ไม่มียาถอนพิษอะไรทั้งนั้น

เหมยเหมยแค่ดูก็เข้าใจทันที ในเมื่อไม่มียาถอนพิษ…

อย่าหาว่าเธอใจร้ายเลย เธอฟาดแส้ใส่ตัวโอหยางซานซานอย่างแรงทีหนึ่ง แส้กระทบผิวเนียนโดยตรงจนเลือดซึมชั่วขณะเพราะไม่มีเสื้อผ้าขวางกั้น

โอหยางซานซานร้องเสียงโหยหวนแต่กลับมีสติขึ้นมาเล็กน้อย เหมยเหมยฟาดแส้ไปอีกทีจนอีกฝ่ายเป็นลมหมดสติไป

“โอเค ตอนนี้นายพูดได้แล้ว ขอแค่นายพูดให้ฉันพอใจ  ฉันจะพาโอหยางซานซานกลับไป”

เหมยเหมยตบมือ ยิ้มให้โอหยางสยงเป็นสื่อว่าให้เขาเริ่มพูดได้แล้ว แน่นอนว่าไม่ต้องให้เธอเร่งเร้าโอหยางสยงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

“หานซู่ฉินคิดจะเอาเธอถวายให้คุณชายเช่อเพื่อรักษาตำแหน่งของจ้าวอิงสยงไว้ แต่จ้าวหวายซานไม่เห็นด้วย หานซู่ฉินเลยร่วมมือกับคุณย่าของเธอคิดจะหลอกเธอกลับปักกิ่ง”

“เตรียมจะหลอกฉันยังไง?” เหมยเหมยถาม

“ไม่รู้รายละเอียด คุณจ้าวคงต้องถามหานป๋อหย่วนแล้วล่ะ” โอหยางสยงบ่ายเบี่ยง

ไอ้สารเลวหานป๋อหย่วน ถ้าบอกเขาแต่แรกว่าจ้าวเหมยโหดเหี้ยมขนาดนี้ มีหรือที่เขาจะมาหาเรื่องใส่ตัวเองแบบนี้?

เขาในเวลานี้ลืมไปหมดสิ้นแล้วว่าในตอนที่หานป๋อหย่วนเสนอความคิดนี้เขาได้ใจขนาดไหน การได้ขึ้นคร่อมหลานสาวตระกูลจ้าวให้อยู่ใต้ร่างได้ นี่เป็นถึงความใฝ่ฝันของผู้ชายกรุงปักกิ่งจำนวนไม่น้อยเชียว!

เหมยเหมยมองไปยังหานป๋อหย่วนที่ยังกลอกตาไม่หยุดพลางแค่นหัวเราะทีหนึ่ง มีเจ้าหมอนี่รวมหัวอยู่จริง ๆ ด้วย!

“ถึงข่าวนี้จะไม่ค่อยคุ้มราคาแต่ฉันไม่ใช่คนผิดคำพูด ก็ได้ ฉันจะพาโอหยางซานซานกลับไป ไม่รบกวนเวลาทำธุระส่วนตัวของคุณชายโอหยางแล้วกัน!”

ไม่รอให้เธอสั่งพี่เสือก็ให้ลูกน้องพาโอหยางซานซานออกไปจากห้อง โอหยางสยงถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก แล้วจะทนไหวได้อย่างไรอีก ร้องเสียงคำรามกระโจนเข้าใส่อู่เยวี่ยแล้วเกลือกกลั้วเป็นเนื้อก้อนเดียวกัน

……………………….