ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1090 ให้นายไม่มีลูกหลานได้อีก + ตอนที่ 1091 คิดบัญชีหลังจบเหตุการณ์

ตอนที่ 1090 ให้นายไม่มีลูกหลานได้อีก

หานป๋อหย่วนยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้แต่สติอยู่ครบ เห็นเหมยเหมยเดินเข้ามาหาเลยรู้ทันทีว่าแย่แล้ว ดวงตาหมุนกลอกไม่หยุด น่าแค้นใจที่เขาส่งเสียงไม่ออกเลยไม่อาจร้องขอชีวิตได้

แต่ต่อให้เขาร้องขอชีวิตเหมยเหมยก็ไม่มีทางไว้ชีวิตเขา

“หานป๋อหย่วน นายวางแผนมาดิบดีเชียวนะ ต่อหน้าอย่างหนึ่งลับหลังอีกอย่างหนึ่ง…”

เหมยเหมยฟาดแส้ใส่ด้วยความแค้นใจ หานป๋อหย่วนเหงื่อผุดเต็มหน้าผากลูกตากลอกหมุนไม่หยุด นึกแค้นในใจ นางแพศยาจ้าวเหมยรอดูเถอะ หากอนาคตเขาได้ติดตามคุณชายเช่อจะต้องให้นางแพศยาคนนี้มาคุกเข่าอ้อนวอน

เพียงแต่–

เหมยเหมยมองหานป๋อหย่วนด้วยสายตาเย็นชาพร้อมทั้งแสยะยิ้มกะทันหันเรียกให้หานป๋อหย่วนใจหล่นวูบ รู้สึกเพียงแค่เสียวสันหลังวาบและจ้องเหมยเหมยไม่กระพริบตา อยากรู้ว่าเธอจะทำอะไร…

“นายกล้าวางแผนใส่ฉัน…ฉันจะให้นายไม่มีลูกมีหลานได้อีก!”

เหมยเหมยก่นด่าด้วยความเคียดแค้น พวกพี่เสือสะดุ้งเฮือก พอเห็นเหมยเหมยกระทืบเท้าใส่จุดกึ่งกลางลำตัวของหานป๋อหย่วนด้วยใบหน้าเย็นชาแล้วสูดปากกันอย่างพร้อมเพรียง มองหานป๋อหย่วนด้วยความเห็นใจ

สมแล้วที่เป็นผู้หญิงของลูกพี่เหยียน โหดมาก ๆ !

หานป๋อหย่วนที่น่าสงสารเจ็บจนตาเหลือกและล้มตึงลงพื้นแต่ยังตัวแข็งราวกับท่อนไม้

เหมยเหมยยังไม่สะใจพอพลางหยิบแส้ฟาดใส่ตัวเขาอีกหลายทีให้เนื้อปริแตก เสียงไซเรนรถตำรวจดังแว่วมาแต่ไกลทำให้พี่เสือสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนกล่าว “ตำรวจมาแล้ว ต้องรีบไป”

หลังจากกระทืบตัวหานป๋อหย่วนเป็นครั้งสุดท้ายเหมยเหมยถึงยอมเก็บแส้เตรียมถอยไปพร้อมพวกพี่เสือ

“ช่วยพาฉันไปด้วยเถอะ…ขอร้องล่ะ!”

ลูกพี่ลูกน้องเจียงซินเหมยโถมเข้ามากอดขาพี่เสือเว้าวอน เหมยเหมยขมวดคิ้ว เธอไม่ได้สนิทกับหลิวฟางมากนัก แค่เคยพยักหน้าทักทายกันผ่าน ๆ เท่านั้น

รู้เพียงว่าหญิงสาวผู้นี้ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีพ่อแม่ไม่ใช่คนที่พึ่งพาอะไรได้ แต่ตัวเธอที่ค่อนข้างสู้เลยสอบได้คะแนนอันดับต้น ๆ ประจำห้องเสมอมา เป็นคนเก็บตัว เป็นคนประเภทนักเรียนดีเด่นผู้เป็นที่รักของเหล่าอาจารย์

แต่ก็เป็นเพราะนักเรียนดีเด่นคนนี้ทั้งที่รู้ว่ามีเสือเฝ้ารออยู่ในถ้ำกลับยังโกหกหลอกเจียงซินเหมยมา หากไม่ใช่เพราะเจียงซินเหมยที่ไหวพริบดี ผลสรุปของเธอในวันนี้ใช้ส้นเท้าคิดยังได้เลย

สิ่งสำคัญที่สุดคือปกติเจียงซินเหมยดูแลลูกพี่ลูกน้องคนนี้อย่างดีรวมถึงพ่อแม่ของเธอก็เช่นกัน มักสมทบทุนช่วยเหลือครอบครัวนี้บ่อยครั้ง ไม่อย่างนั้นแม้แต่ค่าเล่าเรียนหลิวฟางยังไม่มีปัญญาจ่ายด้วยซ้ำ

เหมยเหมยดูถูกคนประเภทที่ตอบแทนคุณด้วยความแค้นอยู่แล้ว เธอมองเหยียดหลิวฟางแวบหนึ่ง คิด ๆ ก็ตัดสินใจพากลับไปด้วย เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจียงซินเหมยก็ปล่อยให้เจียงซินเหมยเป็นคนจัดการเองแล้วกัน

ทางเดินข้างนอกมีคนมุงกันอยู่ไม่น้อยต่างล้อมประตูรอดูเรื่องสนุก ๆ เห็นพวกเหมยเหมยออกมาก็สะดุ้งถอยกรูไปด้านหลัง ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมแยกย้ายคอยยืนมองอยู่ห่าง ๆ ยื่นคอยื่นหัวอยากรู้เหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้อง

หลิวฟางหลบอยู่หลังพี่เสือด้วยความอับอายเพราะเสื้อผ้าของเธอฉีก ๆ ขาด ๆ เผยให้เห็นลำตัวส่วนเปล่าเปลือย พอเห็นรอยแดงในพื้นที่นอกเหนือร่มผ้าคนมีตาแค่ดูก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พลันสายตาก็เปลี่ยนไปฉายแววเจ้าเล่ห์แถมยังมีคนผิวปาก หลิวฟางอายแทบตายไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น

รถแท็กซี่นั้นทำตามหน้าที่ดีพอสมควร ผ่านไปตั้งนานแต่ยังรออยู่ทำเอาเหมยเหมยรู้สึกผิดเลยล้วงเงินห้าสิบหยวนให้เขาถือว่าเป็นค่าเสียเวลา คนขับรถดีใจในชั่วขณะ ตลอดทั้งวันเขายังหาเงินไม่ได้มากเท่านี้เลย!

พี่เสือเพิ่งสตาร์ทรถยนต์รถตำรวจก็ขับเคลื่อนมาเรียกให้เหมยเหมยกระตุกยิ้มมุมปาก

ชาติก่อนไม่รู้เคยอ่านประโยคนี้มาจากไหนว่ารถตำรวจมักปรากฏตัวหลังทุกอย่างปิดฉากลงแล้ว

เหอเหอ พูดไม่ผิดเลยจริง ๆ !

……………………

 ตอนที่ 1091 คิดบัญชีหลังจบเหตุการณ์

เหมยเหมยให้พี่เสือพาเธอไปส่งโรงพยาบาลที่เจียงซินเหมยถูกส่งไปก่อนหน้านี้แล้ว เธอจะไปดูเสียหน่อยว่าอาการเป็นอย่างไรบ้างอีกอย่างต้องแจ้งพ่อแม่เจียงซินเหมย เรื่องนี้ไม่อาจปิดบังได้

เจียงซินเหมยยังไม่ฟื้นแต่ดีที่ยาหมดฤทธิ์ไปแล้ว ตรงกันข้ามที่อาการสาหัสกลับเป็นลิ้นของเธอที่ถูกเย็บไปหลายเข็มเพราะกัดจนมันแทบขาด

หลิวฟางเองก็ถูกส่งไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลซึ่งอาการของเธอไม่ค่อยดีเท่าไร ก่อนหน้าน่าจะฝืนตัวอยู่พอถึงโรงพยาบาลเลยเป็นลมหมดสติ แม้จะไม่ชอบใจผู้หญิงคนนี้แต่จะให้เพิกเฉยไม่ยอมช่วยชีวิตคงไม่ได้

“ซินซินเป็นยังไงบ้าง? เหมยเหมย เกิดอะไรขึ้นกับซินซิน?”

สองสามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งพุ่งเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยอย่างรีบร้อนสีหน้าตื่นตระหนก นั่นเป็นพ่อแม่ของเจียงซินเหมยนั่นเอง พวกเขารออยู่ที่บ้านตั้งนานไม่เห็นลูกสาวกลับบ้านก็ร้อนใจจนเกือบแจ้งความอยู่รอมร่อกระทั่งได้รับสายจากพี่เสือถึงได้โบกรถมาที่นี่

“เหมยเหมย ซินซินโดนรถชนเหรอ หา?”

คุณแม่เจียงเป็นผู้หญิงที่มีจินตนาการสูง แค่เห็นว่าเจียงซินเหมยนอนสลบอยู่บนเตียงทั้งมีรอยแผลตรงแก้มก็อดนึกถึงอุบัติเหตุรถชนไม่ได้ น้ำตาพร้อมจะหลั่งลงได้ทุกเมื่อ

“คุณน้าใจเย็นค่ะ ไม่ใช่อุบัติเหตุรถ ซินเหมยเธอแค่…”

เหมยเหมยลำบากใจที่จะเอ่ยปากอยู่เสียหน่อยเพราะทั้งสองคนนี้ต่างเป็นคนที่อ่อนไหว เห็นเธอทำท่าอึกอักยากจะเอื้อนเอ่ยในหัวก็เริ่มคิดไปไกลอีกแล้ว รอบนี้ดันคิดมาตรงประเด็นเสียด้วย

สองสามีภรรยาหน้าขาวซีดตัวสั่นสะท้าน ปลายนิ้วเริ่มสั่นเทา พวกเขานึกถึงความเป็นไปได้ที่เลวร้ายที่สุด ความเป็นไปได้ที่อาจทำให้พวกเขาตายทั้งเป็น

“ซินซินของฉันโดน…ใช่มั้ย…โดนคนชั่ว…ฮึก คุณคะ เราต้องแจ้งตำรวจ…ซินซินที่น่าสงสารของฉัน…” คุณแม่เจียงโผเข้าซบอกสามีปล่อยน้ำตาพรั่งพรูออกมา

คุณพ่อเจียงเองก็ทำหน้าเศร้าปนโกรธแต่ยังทนไหว เพียงแต่กัดฟันเสียดสีเกิดเสียงดัง ดวงตาแดงก่ำคล้ายปีศาจกินคน

เหมยเหมยถอนหายใจยาว นี่เธอยังไม่ได้พูดอะไรเลย!

คิดในแง่ดีหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร?

สองสามีภรรยาคู่นี้เป็นคนประเภทมองโลกในแง่ร้ายครบตามเกณฑ์ ทำไมถึงได้มีลูกที่มองโลกในแง่ดีอย่างเจียงซินเหมยได้ล่ะ?

“คุณลุงคุณน้า ฟังหนูพูดให้จบสิ ซินเหมยเธอสบายดี ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรทั้งนั้น ยังเป็นเหมือนเดิม เข้าใจมั้ยคะ?”

เหมยเหมยมองสองสามีภรรยาคู่นี้ เหลือแค่เธอไม่ได้บอกไปว่าลูกสาวของทั้งคู่ยังมีเยื่อพรหมจรรย์เหลืออยู่ แค่นี้น่าจะเข้าใจได้สินะ?

สองสามีภรรยาตระกูลเจียงกะพริบตาปริบก่อนจะถอนหายใจโล่งอกพร้อมกัน จากนั้นทั้งคู่ก็ยกมือเกาปลายจมูกเป็นจังหวะเดียวกัน น้ำตาหยุดไหลเหมือนสั่งได้พลางเผยยิ้มน้อย ๆ

“โอ๊ย ไม่เป็นก็ดีแล้ว ทำฉันตกใจหมด ฉันนึกว่า…คุณไม่ต้องเป็นห่วงแล้วนะ ซินซินไม่เป็นไร เหมยเหมยนี่ก็นะ พูดอะไรไม่พูดให้จบ ฉันกับคุณลุงเจียงจะหัวใจวายก็เพราะเธอเลย”

คุณแม่เจียงมองค้อนเหมยเหมยทีหนึ่งเช่นกันกับสายตาของคุณพ่อเจียง

เหมยเหมยกลอกตาที เหนื่อยใจเหลือเกิน!

นี่ความผิดของเธออย่างนั้นหรือ?

แค่หวังว่าสองสามีภรรยาคู่นี้พอรู้ความจริงเข้าจะไม่ทำอะไรเกินไปก็พอ!

“เธอพูดจริงเหรอ? หลิวฟางเป็นคนหลอกซินซิน ทำให้ซินซินเกือบ…” เสียงคำรามของคุณแม่เจียงดังขึ้นภายในห้องพักผู้ป่วย หมดซึ่งภาพบุคลิกอันเรียบร้อย เหลือเพียงความโกรธเคืองในฐานะคนเป็นแม่

“ใช่ค่ะ คนพวกนั้นป้อนยาให้ซินเหมย ลิ้นของซินเหมยถูกกัดจนเกือบขาดก็เพราะเธอต้องการประคองสติไว้ อ้อใช่แล้วคุณน้า หลิวฟางก็อยู่ในโรงพยาบาลนี้ เธอถูกคน…”

เหมยเหมยยังไม่ทันพูดจบประโยคดีสองสามีภรรยาที่สำรวจแผลของลูกสาวเสร็จก็พุ่งตัวออกจากห้องพักผู้ป่วยด้วยท่าทีขึงขัง เธอรีบตามไปแต่กลับเห็นว่าคุณแม่เจียงที่ปกติเป็นคนอ่อนโยนใจเย็นกระชากผมของหลิวฟางที่กำลังทำแผลอยู่ในห้องฉุกเฉิน ฝ่ามือถูกตวัดตบลงไปอย่างแรง

“หลิวฟางไอ้คนใจดำอำมหิต กล้าทำร้ายซินซินของฉัน ฉันจะตีเธอให้ตาย…”

…………………….