ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1106 ให้อู่เยวี่ยเป็นสะใภ้ดีหรือไม่ + ตอนที่ 1107 ความบกพร่องของเฮ่อเหลียนเช่อ

ตอนที่ 1106 ให้อู่เยวี่ยเป็นสะใภ้ดีหรือไม่

 เดิมทีอู่เยวี่ยตั้งใจจะส่งเสียงทักทาย เมื่อได้ยินเสียงของแม่เหมย จึงชะงักฝีก้าวในทันที เบี่ยงตัวหลบในมุมลับตาคน อยากได้ยินว่าเหมยซูหานจะตอบยังไง

“…ยังไม่มี…ตอนนี้ผมยังเรียนอยู่เลย จะเอาเวลาที่ไหนมาคิดถึงเรื่องพวกนี้เล่า” เหมยซูหานยิ้มเจื่อน เอ่ยพูดด้วยความอ่อนโยน

แม่เหมยดูสดใสไม่น้อยเลย ใบหน้ามีเลือดฝาด มีเพียงไม่กี่ครั้งที่จะได้ยินเสียงกระแอมไอ ดูแข็งแรงกว่าเมื่อห้าปีก่อนมาก เธอจ้องมองลูกชายด้วยแววตารักใคร่ สีหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

ลูกชายของเธอเป็นคนเก่งที่สุดในโลก และยังกตัญญูที่สุดอีกด้วย

แต่ก่อนร่างกายไม่แข็งแรง ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่วัน เพราะงั้นถึงไม่มีกระจิตกระใจมานึกถึงเรื่องราวใหญ่โตในชีวิตของลูกชายได้ ตอนนี้เธอร่างกายแข็งแรง ลูกชายก็มีอนาคตขึ้นมาแล้ว ว่างจนรู้สึกเบื่อหน่าย จึงทำให้แม่เหมยอยากจะอุ้มหลาน

ลูกชายยุ่งจนตัวเป็นเกลียว ทั้งยังไม่มีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนเธอ หากว่าหาเมียสักคน แล้วก็มีหลานตัวเล็กๆ ให้เธอได้เลี้ยง แบบนั้นเธอก็จะไม่ได้เบื่อหน่ายถึงเพียงนี้ แค่ได้นึกถึงหลานตัวอ้วนๆ ขาวๆ ดวงตาของแม่เหมยก็เป็นประกายขึ้นมา

“ไม่ใช่ว่าเรียนจบปีหน้าเหรอ? อีกอย่างลูกเองก็อายุยี่สิบสองแล้วด้วย ถึงเวลาที่ต้องคิดเรื่องนี้แล้ว เดี๋ยวแม่จะให้ป้าสวีของลูกหาผู้หญิงดี ๆ ไว้หน่อย เราลองไปเจอกันก่อน หากว่าเข้าตาก็ลองศึกษาดูใจกัน รอเรียนจบก็แต่งเลย แล้วก็มีหลานให้แม่สักคน ตอนนี้แม่ร่างกายแข็งแรงมาก ยังเลี้ยงไหว เพราะไม่งั้นถ้าผ่านไปอีกไม่กี่ปีแม่ก็เลี้ยงไม่ไหวแล้ว” แม่เหมยเอ่ยขึ้นด้วยเสียงพึมพำ

เหมยซูหานพลันเกิดอาการใจสั่น ความเจ็บปวดค่อยๆ ทะลักขึ้นมา

เกรงว่าทั้งชีวิตของเขา จะไม่อาจทำให้ความปรารถนานี้ของมารดาเป็นจริงได้

ทั้งภพทั้งชาตินี้เขาและเฮ่อเหลียนเช่อได้ผูกติดกันไปแล้ว ไม่มีทางแยกจากกันได้ แล้วหลานมาจากไหน?

“แม่ก็พูดไร้สาระอะไรเล่า? แม่ต้องอายุยืนสิ ต่อให้ผ่านไปอีกสักยี่สิบปีก็ไม่มีปัญหา เรื่องนี้อย่ารีบร้อนไปเลย อีกหน่อยค่อยว่ากัน”

เหมยซูหานจับจ้องไปที่แม่เหมยอย่างตำหนิ เกลียดที่สุดคือการที่แม่พูดจาบั่นทอนจิตใจ

ไม่มีใครเข้าใจลูกชายได้เท่าคนเป็นแม่แล้ว แม่เหมยเพียงได้เห็นแววตาของเหมยซูหาน ก็รับรู้ได้ทันทีว่าลูกชายมีเรื่องในใจอยู่

ลูกชายเขาโตแล้ว มีเรื่องอะไรก็จะไม่ยอมพูดกับเธอ แม่เหมยจึงลอบถอนหายใจ ยกยิ้มระคนเอ่ย “ซูหาน แม่สาวน้อยที่ชื่อเหมยเหมยล่ะ? ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?”

เหมยซูหานตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบเอ่ย “เหมยเหมยสบายดี ทำไมจู่ ๆ แม่ถึงได้ถามถึงเธอล่ะ?”

“แม่ก็แค่นึกขึ้นมาได้ เมื่อก่อนลูกพูดว่าจะขอแม่สาวน้อยนั่นแต่งงานไม่ใช่เหรอ? ตอนนั้นลูกยังเรียนมัธยมปลายอยู่เลย!” แม่เหมยเอ่ยขึ้นพลางลอบสังเกตสีหน้าท่าทางของลูกชายที่เปลี่ยนไป

แต่กลับเห็นความเจ็บปวดและเศร้าเสียใจแล่นผ่านขึ้นมา แม่เหมยจึงนึกว่ารู้ความจริงเข้าแล้ว

ลูกชายของเธอจะต้องอกหักมาแน่!

แม่สาวน้อยที่ชื่อเหมยเหมยนั่นจะว่าดีก็ดีอยู่ แต่ฐานะทางบ้านดูสูงเกินไป สามัญชนอย่างพวกเธอจะปีนป่ายได้สูงถึงเพียงนั้นเลยเหรอ?

ลูกชายตนยอมปล่อยมือก่อนถูกแล้ว แต่พอเห็นเหมยซูหานเจ็บปวด แม่เหมยเองก็เสียใจ เธอถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอ่ยปลอบโยน “ลูกจ๋า เราก็หาแค่ผู้หญิงธรรมดาที่เหมาะสมกันก็พอแล้ว ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายสบายใจ ดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าอะไร อย่าไปคิดถึงเรื่องที่ไกลเกินตัวเราเลย”

เหมยเหมยนิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนที่จะคิดได้และเข้าใจว่าแม่ของตนเข้าใจผิดเรื่องอะไร จึงรีบอธิบาย “แม่พูดอะไรกันครับ นั่นเป็นเพราะผมยังเด็กเลยแค่พูดเล่นๆ ไปแบบนั้น ทำไมแม่คิดเป็นจริงเป็นจังได้ล่ะ?”

อู่เยวี่ยที่ยืนอยู่หน้าประตูเปลี่ยนท่าทีดูเย็นชา กัดฟันแน่นอย่างเคียดแค้น จ้าวเหมยนางชั่วช้านั่น เท้านี่เหยียบเรือหลายแคมเสียจริง แม่แต่พี่ซูหานเองก็มองมันเป็นดั่งของรัก

เหมยซูหานที่เห็นแววตาเศร้าสลดของแม่จึงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

หากว่ามารดารู้ว่าเขาคบหาอยู่กับเฮ่อเหลียนเช่อ เกรงว่าจะโมโหเอาการอยู่!

ไม่ได้ เรื่องนี้จะให้แม่รู้ไม่ได้เด็ดขาด เขาจะต้องคิดหาวิธีเพื่อปกปิดเรื่องนี้ต่อไปให้นาน

เหมยซูหานพลางขบคิดขึ้นมาได้ จึงรีบเอ่ยว่า “แม่ครับ แม่คิดว่าเยวี่ยเยวี่ยเป็นยังไง? หากเธอมาเป็นลูกสะใภ้แม่ว่าเป็นไงครับ?”

……………………………………………..

ตอนที่ 1107 ความบกพร่องของเฮ่อเหลียนเช่อ

 เหมยซูหานเองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ ควรจะบอกว่าแม่เหมยต่างหากที่บอกใบ้เขา

สามปีมานี้แม้ว่าเขากับเฮ่อเหลียนเช่อจะมีชีวิตที่ดีมาก แต่ก็ยังคงมีเรื่องน่าเสียดาย

หนิงเฉินเซวียน ลุงของเฮ่อเหลียนเช่อคอยขัดขวางไม่ให้พวกเขาคบกัน กระทั่งส่งคนมาฆ่าเขาอยู่หลายครั้งหลายหน หากไม่เป็นเพราะว่าเฮ่อเหลียนเช่อจัดส่งคนมาคอยปกป้องเขา คาดว่าเขาน่าจะตายไปนานแล้ว

ต่อแต่นั้นมาเป็นเฮ่อเหลียนเช่อเองที่รับปากเขา ว่าจะต้องทำให้ตระกูลหนิงสามารถสืบทอดต่อไปได้ นั่นจึงทำให้หนิงเฉินเซวียนยอมไว้ชีวิตเขา

แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เขาและเฮ่อเหลียนเช่อต่างก็เป็นผู้ชาย จะให้กำเนิดบุตรได้ยังไง?

ซึ่งแน่นอนว่าปัญหานี้จัดการได้ง่าย หาผู้หญิงสักคนมารับอุ้มบุญ ปัญหาเรื่องลูกก็จะหมดไปได้ เพียงแต่…

สเปิร์มของเฮ่อเหลียนเช่อกลับมีปัญหา เขาไม่อาจให้กำเนิดบุตรได้

ความบกพร่องโดยกำเนิดนี้ทางการแพทย์ไม่มีทางรักษาได้ เหมยซูหานคิดว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับประวัติชีวิตของเฮ่อเหลียนเช่อ เขาเองก็ได้รับรู้ถึงประวัติอันแปลกประหลาดของเฮ่อเหลียนเช่อ หากพูดไม่น่าฟังนักมันคือการร่วมรักระหว่างสายเลือดพี่น้อง

อีกทั้งยังเป็นการร่วมรักระหว่างพี่น้องแท้ ๆ

บิดาผู้ให้กำเนิดของเฮ่อเหลียนเช่อคือหนิงเฉินเซวียน มารดาคือน้องสาวแท้ๆ ของหนิงเฉินเซวียน ตอนที่เขารับรู้เรื่องนี้ ยังไม่กล้าแม้แต่จะเชื่อ ยิ่งไปกว่านั้นเขายิ่งรู้สึกเห็นใจและสงสารเฮ่อเหลียนเช่อ

และยิ่งเข้าใจว่าเหตุใดเฮ่อเหลียนเช่อถึงได้มีนิสัยใจคอแปลกประหลาด แถมยังเลือดร้อนเจ้าอารมณ์ นั่นเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวของเขาที่ไม่สมบูรณ์ สาเหตุโดยกำเนิด และมีสาเหตุจากสภาพแวดล้อมตามมา

แต่ที่เหมยซูหานคาดไม่ถึงคือ ร่างกายของเฮ่อเหลียนเช่อเองก็มีปัญหา

ทั้งชีวิตของเฮ่อเหลียนเช่อนั้นไม่อาจมีลูกได้

ซึ่งแน่นอนเฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้แยแสเรื่องนี้พวกนี้ เขาไม่สนใจเลยสักนิดว่าจะมีหรือไม่มีลูก เพียงแต่เขาไม่อาจจะอธิบายต่อหนิงเฉินเซวียนได้

อีกอย่างคือไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อคิดอะไรอยู่ เขาจัดการปิดข่าวเรื่องปัญหาสุขภาพของเขาไว้ไม่ให้ใครรู้ มีเพียงเขาและหมอเจ้าของไข้ของเฮ่อเหลียนเช่อที่รับรู้

แต่หนิงเฉินเซวียนสามวันดีสี่วันไข้เอาแต่เร่งเรื่องนี้ เหมยซูหานกังวลใจมาก เขากังวลว่าความอดทนของหนิงเฉินเซวียนจะหมดลง และทำเรื่องไม่ดีต่อเขาอีก

เหมยซูหานไม่ได้กลัวตาย แต่เขาแค่เป็นกังวล หากว่าเขาตายไปจริงๆ เฮ่อเหลียนเช่อจะยิ่งกลายเป็นคนโหดร้ายยิ่งกว่าเดิม กระทั่งอาจทำลายล้างโลกใบนี้ได้

เป็นเพราะก่อนหน้านั้นเฮ่อเหลียนเช่อเคยพูดเช่นนี้ และเหมยซูหานเองก็เชื่อมั่นว่าเขาจะต้องทำเช่นนั้นแน่

เพราะงั้น เขาจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป!

เพราะงั้น เขาถึงได้คิดถึงวิธีการยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว ซึ่งทำให้หนิงเฉินเซวียนพอใจ และยังทำให้มารดาของตนพึงพอใจไปด้วย

เหมยซูหานจึงนึกถึงอู่เยวี่ยเป็นคนแรก เขาอยากให้เฮ่อเหลียนเช่อแกล้งแต่งงานกับอู่เยวี่ย

และแน่นอนว่าพวกเขาไม่มีทางให้อู่เยวี่ยอุ้มท้องให้ เรื่องลูกเฮ่อเหลียนเช่อมีวิธีจัดการตั้งนานแล้ว ในตอนนี้พวกเขาจึงต้องการเพียงแค่ฉากบังหน้า

อู่เยวี่ยจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

เหมยซูหานเองก็ไม่ได้อยากกักขังอู่เยวี่ยไปตลอดชีวิต เขาอยากให้อู่เยวี่ยแต่งงานปลอมๆ ในระยะเวลาห้าปี ห้าปีหลังจากนั้นเขาจะปล่อยให้อู่เยวี่ยเป็นอิสระ

ในช่วงเวลานั้นอู่เยวี่ยยังอายุน้อย อีกอย่างตัวเขาก็ยังช่วยเหลือให้อู่เยวี่ยไปเรียนเมืองนอกได้ ให้เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่

แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับอู่เยวี่ย หากว่าสามีในอนาคตของเธอรู้เข้า เกรงว่าจะปฏิบัติต่อเธอได้ไม่ดี สู้แกล้งแต่งงานกับเฮ่อเหลียนเช่อไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ

มีเขาอยู่ เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางทำร้ายอู่เยวี่ยแน่

อู่เยวี่ยเองพอได้ยินคำพูดของเหมยซูหาน ดวงตาพลันเป็นประกาย พี่ซูหานต้องการจะขอเธอแต่งงานอย่างงั้นหรือ?

แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับเหมยซูหาน!

แม้ว่าจะไม่ได้อยากแต่งงานด้วย แต่อู่เยวี่ยก็รู้สึกดีใจมาก จึงต้องพยายามกลั้นหายใจต่อไป อยากได้ยินว่าแม่เหมยจะว่าเช่นไร

อู่เยวี่ยคิดว่าแม่เหมยจะต้องพึงพอใจต่อตัวเธอมากแน่ เธอมั่นใจเป็นอย่างมาก เพียงแต่…

แม่เหมยเกิดลังเลอยู่สักพัก กลับจะส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ได้ อู่เยวี่ยไม่ได้ แม่ไม่เห็นด้วย”

………………………………………………..