ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1136 เดือดพล่าน + ตอนที่ 1137 การแก้แค้นของเฮ่อเหลียนเช่อ

ตอนที่ 1136 เดือดพล่าน

 เฮ่อเหลียนเช่อให้ลูกน้องพาตัวจ้าวเหมยเข้ามา เขาปรายตามองเหล่าผู้คนที่เริ่มอดใจไม่อยู่ สายตาก็ฉายแววเหยียดหยาม แค่ผู้หญิงคนเดียวก็ห้ามใจไม่อยู่แล้ว?

สมแล้วที่เป็นเพียงพวกสวะ หากไม่ใช่เพราะตอนนี้ยังมีประโยชน์อยู่เขาไม่แม้แต่จะอยากสนทนากับสวะพวกนี้เลยสักนิด รอจัดการเรื่องสำคัญเสร็จ สวะพวกนี้จะไสหัวไปไหนก็ไปให้พ้น!

มีเสียงร้องออกมาจากข้างนอกทำเอาเฮ่อเหลียนเช่อหน้าถอดสีเล็กน้อย วิ่งพุ่งตัวไปที่ลานบ้านตามสัญชาตญาณ กลับเห็นลูกน้องของเขากำลังมองท้ายรถเลยมองตามไปด้วยอย่างอดไม่ได้

“ทำไมถึงมีกระสอบผ้าป่านสองกระสอบ? บอกให้พวกแกมัดตัวจ้าวเหมยมาคนเดียวไม่ใช่หรือไง?” เฮ่อเหลียนเช่อตวาดเสียงถาม

ลูกน้องสะดุ้งตัวโยนจนพูดเสียงไม่ชัด พวกเขาเองก็อยากรู้เหลือเกินว่าทำไมถึงมีกระสอบป่านเพิ่มมาอีกอัน!

ลูกน้องที่ไหวพริบดีวิ่งไปแกะปากกระสอบผ้าป่าน  โดยเริ่มแกะกระสอบที่มีขนาดใหญ่กว่า ท่ามกลางการรอคอยของทุกคนร่างอวบอ้วนน่าเกลียดของหานซู่ฉินก็โผล่ขึ้นมา

เฮ่อเหลียนเช่อเบนหน้าหันไปยังกระสอบป่านอีกถุงด้วยสีหน้าดุดัน ลูกน้องแกะแล้ว ไม่เหนือเกินความคาดหมายของเฮ่อเหลียนเช่อเลย เขาคือหานป๋อหย่วนนั่นเอง

สองอาหลานยังไม่ฟื้นเลยหลับตาปี๋หัวหักหัวห้อย ร่างกว่าครึ่งท่อนยังอยู่ในถุงกระสอบป่าน คนพวกนี้พอเห็นว่าเป็นหญิงแก่คนหนึ่งกับผู้ชายอีกคนก็หมดความสนใจไปตามๆ กัน

พวกเขาไม่ใช่เฮ่อเหลียนเช่อที่ไม่เกี่ยงว่าเป็นชายหญิงแก่หรือเด็ก

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? จ้าวเหมยไปไหนแล้ว?” โอหยางสยงผิดหวังอย่างมาก สีหน้ายิ่งเรียบตึงกว่าเดิม

เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะลงโทษจ้าวเหมยให้สาสม เขาคิดท่าไว้ถึงหนึ่งร้อยแปดท่า ในหัวเริ่มวาดฝันถึงภาพที่จ้าวเหมยร้องขอชีวิตอยู่ใต้ร่างเขา มันจะสะใจขนาดไหน!

แต่ตอนนี้กลับผิดคาดทุกอย่าง โอหยางสยงรู้สึกยากจะทำใจรับได้ ไฟโทสะพุ่งพรวดขึ้นมา

เฮ่อเหลียนเช่อบันดาลโทสะยิ่งกว่าเพราะเขารู้สึกอับอายขายหน้า แถมยังอยู่ต่อหน้าคนของโอหยางสยง ลำพังยายเด็กหัวกะโปกคนเดียวยังพาตัวมาไม่ได้ ลูกน้องของเขากินขี้เป็นอาหารหรือไงกัน?

พวกโอหยางสยงจะแอบหัวเราะเยาะลับหลังเขาขนาดไหน!

“พวกสวะ!”

ไม่มีใครทันเห็นว่าเฮ่อเหลียนเช่อลงมืออย่างไร ท่ามกลางแสงไฟนั่นทำให้ลูกน้องสองคนกรีดร้องทีหนึ่งก่อนจะล้มนอนแน่นิ่งบนพื้น เกรงว่าคงหมดลมหายใจไปแล้ว

ผู้คนที่กำลังกระซิบกระซาบต่างปิดปากเงียบจะมีใครกล้าวิพากษ์วิจารณ์อีก  รวมถึงสายตาเหยียดหยามก่อนหน้านี้ด้วย

การตายอย่างอนาถของลูกน้องสองคนนี้ได้ย้ำเตือนพวกเขาว่าเฮ่อเหลียนเช่อเป็นคนป่าเถื่อนเลือดเย็นแค่ไหน พวกเขาไม่อยากตายสถานเดียวกับลูกน้องสองคนนี้ที่ตายโดยไม่รู้สาเหตุ

เฮ่อเหลียนเช่อไม่สบอารมณ์ ไม่สบอารมณ์อย่างมาก เขาต้องการหาที่ระบายอารมณ์โดยด่วน

พวกโอหยางสยงยังมีประโยชน์ย่อมแตะต้องไม่ได้ เฮ่อเหลียนเช่อมองไปทางสองอาหลานที่กำลังจะฟื้นเลยแสยะยิ้มที่มุมปากอย่างเลือดเย็น คนที่คุ้นเคยเขาหัวใจดิ่งวูบทันที

ทุกครั้งที่เฮ่อเหลียนเช่อเผยรอยยิ้มแบบนี้ บ่งบอกว่าจะมีคนโชคร้ายเกิดขึ้นแล้ว

หวังเพียงว่าคนโชคร้ายนั่นไม่ใช่พวกเขา!

ในเมื่อพวกเขาในตอนนี้ยังมีประโยชน์ต่อเฮ่อเหลียนเช่อ จะว่าอย่างไรก็เป็นพันธมิตร คงไม่ถึงขั้นต้องแทงข้างหลังกันหรอกนะ

ความคิดของคนโรคจิต คนปกติอย่างพวกเขาจะคาดคะเนได้หรือ?

“ผู้หญิงแก่ก็มีรสชาติของผู้หญิงแก่ ผู้ชายก็มีรสชาติของผู้ชาย ในเมื่อได้มาแล้วก็อย่าให้เสียเปล่า เต็มที่ไปเลย!”

เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยยิ้มตาหยีและกระตุกมือเล็กน้อยก่อนที่สองอาหลานหานซู่ฉินจะถูกเขานำตัวออกจากถุงกระสอบป่าน แล้วถูกจับโยนไว้ตรงหน้าพวกเขาทั้งคู่แกล้งสลบไม่ได้อีกต่อไป เจ็บจนต้องฟื้นขึ้นมาแล้วมองพวกเฮ่อเหลียนเช่ออย่างหวาดผวา

ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?

ทั้งที่วางแผนไว้ดิบดีแล้วนี่นา!

…………………………..

 ตอนที่ 1137 การแก้แค้นของเฮ่อเหลียนเช่อ

 เฮ่อเหลียนเช่อปรายตามองสองอาหลานที่ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าด้วยสายตาเย็นชาเล่นแส้ในมือไปพลางๆ รอยยิ้มสยองทำเอาหานซู่ฉินรู้สึกเหมือนจมสู่ใต้ผืนน้ำแข็งก็ไม่ปาน

“คะ…คุณชายเช่อ…ได้โปรดปล่อยฉันกลับไปเถอะ ขอร้องล่ะ…” หานซู่ฉินพูดขอร้องเสียงตะกุกตะกัก ส่วนหลานชายคนโตสุดที่รักเธอไม่มีกะจิตกะใจจะไปสนใจอะไรแล้ว

หานป๋อหย่วนหน้าซีดเซียวตัวสั่นเทิ้ม เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของเฮ่อเหลียนเช่อมาช้านาน เขาหน้าตาหล่อเหลาแบบนี้เฮ่อเหลียนเช่อจะยอมปล่อยเขาได้หรือ?

“คุณชายเช่อ…ผมไม่รู้อะไรเลย ผมถูกเธอหลอกมา ถ้าจะทำโทษก็ทำโทษแค่คุณอาผมคนเดียวเถอะ ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย…”

หานป๋อหย่วนร่ำไห้อย่างน่าสงสารพลางชี้นิ้วที่สั่นระริกไปที่หานซู่ฉิน หวังว่าเจ้าโรคจิตเฮ่อเหลียนเช่อจะเบี่ยงความสนใจไปที่ตัวหานซู่ฉินและยอมปล่อยคนบริสุทธิ์อย่างเขาคนนี้ไป

เขาไม่อยากโดนผู้ชายทะลวงบั้นท้ายนี่นา!

ณ เวลานี้ทั้งคู่คิดแค่ว่าจะบ่ายเบี่ยงให้ตัวเองหลุดพ้นจากข้อหานี้ได้อย่างไร ส่วนสายสัมพันธ์อาหลานอะไรนั่นไม่มีประโยชน์เลยยามอยู่ต่อหน้าความเป็นความตาย

หานซู่ฉินมองหลานชายสุดรักของเธออย่างไม่เชื่อสายตาพลันก่นด่าด้วยความโมโห “หานป๋อหย่วนไอ้คนไร้หัวใจ ฉันเป็นอาของแกนะ ถ้าบ้านของแกไม่ได้ฉันคอยช่วยไว้คิดว่าจะได้ดีเหมือนทุกวันนี้หรือไง? ใจดำอำมหิต เหมือนแม่ของแกไม่มีผิด…”

เดิมหานป๋อหย่วนยังรู้สึกผิดอยู่น้อยๆ แต่พอฟังหานซู่ฉินยิ่งด่ายิ่งไม่น่าฟัง ไหนจะด่าหยามแม่ของเขา แม้เขาไม่ใช่ลูกกตัญญูอะไรนักแต่ต่อหน้าคนภายนอกเขาเป็นลูกชายแสนกตัญญูมาโดยตลอด ตอนนี้อยู่ต่อหน้าเฮ่อเหลียนเช่อเขาก็จะเสียเกราะป้องกันนี้ไปไม่ได้

“อาใหญ่ แม่ผมคือพี่สะใภ้ใหญ่อาเชียวนะ พี่สะใภ้ใหญ่เปรียบดั่งแม่ ถ้าอายังด่าแม่ของผมอีกอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ…”

หานป๋อหย่วนแย้งด้วยคำพูดดูดีมีคุณธรรมให้เห็นว่ายังเป็นลูกชายที่ดีคอยปกป้องคุณแม่เสมอ ทำเอาหานซู่ฉินหน้าถมึงทึงยิ่งสบถด่าไม่ยั้ง หานป๋อหย่วนเองก็ไม่ยอมด้อยไปกว่านั้น สองอาหลานเริ่มปะทะกันทางวาจา น่าสนใจจริงๆ

เฮ่อเหลียนเช่อดูท่าทางอารมณ์ดีไม่หยอกยกยิ้มมุมปากกว้างขึ้นเรื่อยๆ พวกโอหยางสยงติดตามเขามานานแค่ดูก็รู้แล้วว่าเฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางปล่อยเจ้าโง่สองคนนี้ไปง่าย ๆ

พวกโอหยางสยงคอยดูสองอาหลานที่ยังลับฝีปากกันอย่างไม่ลดละด้วยความสนใจ ตั้งตาคอยว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะลงโทษพวกเขาอย่างไร แม้ไม่มีคนสวยอย่างจ้าวเหมยแต่เห็นภรรยาของจ้าวอิงสยงโดนรุมโทรมก็ไม่ถือว่าน่าเบื่อไปเสียทีเดียว

เพียงแต่ใครเล่าจะเดาความคิดของเฮ่อเหลียนเช่อได้ถูก!

เฮ่อเหลียนเช่อดูเรื่องสนุกๆ จนพอใจเลยหันมายิ้มให้พวกโอหยางสยงเพราะคร้านจะเสียเวลาอยู่ที่นี่ รอยยิ้มที่ทำเอาพวกเขาขนลุกซู่ ไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อคิดจะทำอะไร

“ถึงยายป้าคนนี้จะขี้เหร่ไปหน่อยแต่อย่างน้อยก็เป็นถึงภรรยาของจ้าวอิงสยงแหนะ พวกแกไม่อยากเอาคืนจ้าวอิงสยงกันหน่อยเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อยุยงอย่างมีเจตนา ไม่มีใครรู้ทันความคิดคนพวกนี้ได้ดีเท่าเขาแล้ว

คนเหล่านี้ต่างไม่ใช่คนที่มีคุณธรรมอะไรทั้งนั้น  อีกทั้งพวกเขาล้วนเป็นคู่อริของตระกูลจ้าว การได้ระบายความแค้นในใจได้สักนิดคนพวกนี้ไม่น่าจะปฏิเสธ!

เป็นเช่นนั้นจริง มีหลายคนเริ่มปรากฏแววตาสนอกสนใจ ปกติโดนจ้าวอิงสยงกดมาตลอด ตอนนี้มีโอกาสได้พลิกกลับมาใครเล่าจะไม่ยอมกัน?

จะว่าไปแล้วระหว่างที่ได้ตัวหลานสาวของจ้าวอิงสยงกับได้ตัวภรรยาของเขา ตัวเลือกอย่างหลังดูจะมีพลังทำลายล้างมากกว่า!

ผู้หญิงน่ะ ไม่ว่าจะแก่หรือเด็ก ความจริงแค่หลับตาก็ไม่ต่างกันหรอก!

หานซู่ฉินจะไม่เข้าใจคำพูดของเฮ่อเหลียนเช่อได้อย่างไร เธอตกใจรีบร้องขอชีวิตหวังว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะยอมปล่อยเธอไป แต่เฮ่อเหลียนเช่อกำลังโกรธอยู่ หากระบายออกแล้วจะหายโกรธได้อย่างไร?

อีกอย่างเขาไม่คิดจะปล่อยจ้าวอิงสยงไปอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้แค่หลอกเจ้าโง่จ้าวอิงสยงเท่านั้น ต่อให้จ้าวอิงสยงพาตัวจ้าวเหมยมาส่งให้ตามสัญญาเขาก็ไม่มีวันปล่อยตระกูลจ้าวไปเด็ดขาด

…………………………………………