ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1140 หมาจนตรอกจ้าวอิงสยง + ตอนที่ 1141 โง่เขลา

ตอนที่ 1140 หมาจนตรอกจ้าวอิงสยง

จ้าวอิงสยงโดนเฮ่อเหลียนเช่อปฏิเสธ ใจหายวาบและสิ้นหวังถึงที่สุด

เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อดี เขารู้แค่ว่าเขาจะเข้าคุกไม่ได้ เขาไม่สามารถทอดทิ้งตำแหน่งและอำนาจในตอนนี้ไปได้ แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?0

จ้าวอิงสยงตัดสินใจกลับไปหาคุณปู่จ้าวเหมือนเดิม เท่าที่ดูตอนนี้มีเพียงคุณปู่จ้าวที่จะช่วยเขาได้

เขาเชื่อว่าคุณปู่จ้าวไม่มีวันทนดูเขาตายไปต่อหน้าต่อตาแน่!

เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง เดิมจ้าวอิงสยงไม่อยากรับสายแต่เขาก็เลือกจะรับสายในที่สุด แต่กลับทำให้เขาฟื้นชีวิตในฉับพลันเหมือนมีชีวิตใหม่

“คุณชายเช่อ…” จ้าวอิงสยงเอ่ยเสียงนอบน้อม

เฮ่อเหลียนเช่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ฉันให้เวลาแกอีกหนึ่งวัน ถ้าทำไม่ดี แกก็รอไปใช้ชีวิตที่เหลือในคุกแล้วกัน!”

“คุณชายเช่อวางใจได้ ครั้งนี้ผมจะส่งยายเด็กนั่นไปถึงที่ด้วยตัวเอง”

จ้าวอิงสยงเผยใบหน้าโหดเหี้ยม เขาไม่มีอะไรให้คิดมากอีกแล้ว ตอนนี้เขาแค่อยากรักษาตำแหน่งตัวเองไว้ ไม่ว่าจะสายสัมพันธ์ครอบครัวหรือคุณธรรมสำหรับเขาก็แค่ของไร้ประโยชน์

ขอแค่รักษาอำนาจเงินทองไว้ได้ จะให้เขาทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!

เมื่อคนเราถูกไล่ต้อนถึงทางตันก็จะเริ่มไร้ความเป็นมนุษยธรรมและขอบเขต จ้าวอิงสยงในยามนี้เองก็เป็นเช่นนั้น

ตกดึกหานซู่ฉินไม่ได้กลับบ้าน จ้าวอิงสยงมีเรื่องหนักใจเลยไม่สนว่าภรรยาจะไปทำอะไร แค่ทำหน้าเรียบนิ่งฉบับคนที่มีเรื่องหนักอึ้งในใจ ปรายตามองไปทางเหมยเหมยเป็นพักๆ

วันนี้ยายบ้านี่ไปที่ไหนมา?

หานซู่ฉินไม่น่าพลาดได้นี่นา!

จ้าวอิงสยงในขณะนี้เองถึงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เขากำลังจะเอ่ยถามเหมยเหมยแต่คุณย่าดันเอ่ยเสียงถามด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “ทำไมซู่ฉินไม่กลับบ้านมากินข้าว? เจ้าสองโทรหาหล่อนสิ จะไม่กลับมากินข้าวก็ไม่รู้จักบอกไว้สักคำ”

“ผมก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหน แต่ตอนเช้าซู่ฉินบอกว่าจะพาเหมยเหมยไปกินข้าว เหมยเหมย ใช่อย่างนั้นมั้ย?” จ้าวอิงสยงจงใจหยั่งเชิง อยากรู้ว่าเหมยเหมยได้พบหานซู่ฉินจริงหรือไม่

เหมยเหมยกะพริบตาปริบด้วยความใสซื่อ “เปล่านี่ ป้าสะใภ้สองจะเลี้ยงข้าวหนูทำไม? ไม่ใช่เทศกาลอะไรสักหน่อยนี่นา!”

จ้าวอิงสยงหมดคำโต้ตอบเลยยิ้มเก้อ พลางตอบกลับ “ป้าสะใภ้เลี้ยงข้าวหลานสาวยังต้องมีเหตุผลอะไรอีก ยายคนนี้ไปไหนกันแน่?”

“กลับบ้านแม่หรือเปล่า เจ้าสองลองโทรหาบ้านตระกูลหานสิ” คุณย่าพอร่างกายดีขึ้นมาหน่อยก็เริ่มวางท่าแม่สามี หรืออาจเพราะอยากวางมาดต่อหน้าเหมยเหมยให้เหมยเหมยรับรู้ว่าตระกูลจ้าวเป็นถิ่นของเธอ ต้องทำตามกฎของเธอ

จ้าวอิงสยงเลยต้องโทรหาตระกูลหานแต่ทางนั้นกลับย้อนถามถึงข่าวคราวของหานป๋อหย่วน บอกว่าหานป๋อหย่วนอยู่ด้วยกันกับหานซู่ฉินยังไม่กลับบ้านจนถึงตอนนี้ หนำซ้ำยังโทรไม่ติด

จ้าวอิงสยงทำได้แค่พูดปัดไปไม่กี่ประโยคเพื่อหลอกคนตระกูลหาน แต่เขากลับรู้ว่าต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นแล้ว

ทว่าเขาเองก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องหานซู่ฉินนัก ตอนนี้การรักษาอำนาจเงินทองของตัวเองสำคัญกว่า จ้าวอิงสยงหาข้ออ้างพูดกลบเกลื่อน คุณย่าเลยไม่ได้ถามต่อแค่บ่นไปตามประสาไม่กี่ประโยค

จ้าวอิงสยงอดมองจ้าวเหมยอย่างประเมินไม่ได้ด้วยแววตาดุดันแปลกๆ

หลานสาวคนนี้กลางวันอยู่ข้างนอกตลอดเลยลงมือง่าย พรุ่งนี้เขาจะต้องมีจิตใจหนักแน่น อย่างมากอนาคตเขาจะช่วยหาคู่ครองที่ดีให้จ้าวเหมยอีก ขอแค่ตอนนี้เขารักษาตำแหน่งตัวเองไว้ได้ หลานสาวเขาย่อมมีชายหนุ่มมากมายมาสู่ขออยู่แล้ว

เหมยเหมยรู้สึกได้ถึงสายตาของจ้าวอิงสยงเลยเริ่มระแวงในใจ ดูเหมือนลุงสองคนดีของเธอคนนี้ยังไม่ยอมแพ้สินะ!

คนที่สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของจ้าวอิงสยงยังมีคุณปู่จ้าวอีกคน เขาไม่ได้หลอกง่ายเหมือนคุณย่า จู่ๆ หานซู่ฉินก็จะเลี้ยงข้าวหลานสาวต้องมีเจตนาบางอย่างแอบแฝงแน่ ไหนจะหายตัวไปอีก กลัวก็แต่–

คุณปู่จ้าวมองเหมยเหมยแวบหนึ่งแล้วมุ่นคิ้วเล็กน้อย พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายตามกำหนดที่เขาให้จ้าวอิงสยง ดูท่าทางเจ้าสองยังตัดสินใจได้ไม่เด็ดขาด!

เขาต้องกดดันเจ้าสองหน่อยแล้ว!

…………………………………………

 ตอนที่ 1141 โง่เขลา

 จนถึงวันต่อมาหานซู่ฉินก็ยังไม่กลับบ้าน จ้าวอิงสยงสยงต่อให้โง่เขลาแค่ไหน ก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติ เขารู้ว่าการหายไปของหานซู่ฉินจะต้องเกี่ยวข้องกับเหมยเหมยแน่นอน

แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจว่าหานซู่ฉินจะอยู่ที่ไหน เขาคิดแค่อยากจะส่งตัวหลานสาวให้ไปอยู่ในเงื้อมมือของเฮ่อเหลียนเช่อด้วยตัวเอง รักษาตำแหน่งระดับสูงและความภักดีของเขาเอาไว้

เหมยเหมยก็รู้สึกแปลกๆ หากว่ากันตามเหตุผลแล้วเมื่อวานเฮ่อเหลียนเช่อน่าจะค้นพบความผิดปกติแล้ว ทำไมถึงยังได้นิ่งขนาดนี้กันล่ะ?

ไม่ใช่ว่าควรจะลงโทษหลานชายของหานซู่ฉินเหี้ยมโหดหรืออย่างไร หลังจากนั้นก็เอาสองคนนี้ส่งไปยังตระกูลจ้าวเพื่อโอ้อวดแสนยานุภาพไม่ใช่หรอ?

ทำไมถึงยังไม่เคลื่อนไหวอะไรจนถึงตอนนี้ล่ะ?

รอจังหวะบุกโจมตีเหมือนจะไม่ใช่สไตล์ของไอโรคจิตเฮ่อเหลียนเช่อคนนี้เลย!

เหมยเหมยคิดไม่ออก เธอก็ขี้เกียจจะคิดอีกแล้ว ถึงอย่างไรก็ต้องมีหนทางแก้ปัญหาได้ เธอไม่มีทางเปลี่ยนใจ ดูสิว่าจ้าวอิงสยงต้องการทำอะไร!

คุณปู่จ้าวก็สังเกตเห็นถึงความไม่ชอบมาพากล  รู้สึกว่าหานซู่ฉินน่าจะเกิดเรื่องขึ้น ถ้าหากเขาอายุน้อยกว่านี้สักสามสิบปี บางทีเขายังสามารถคิดได้ลึกล้ำกว่านี้หน่อย แต่ตอนนี้เขาอายุเยอะแล้ว ปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรก็เริ่มเชื่องช้าแล้ว อีกทั้งเป็นคนในเหตุการณ์ สมองคิดอะไรไม่ได้ขนาดนั้นหรอก

โชคดีที่ทรรศนะการมองปัญหาความถูกต้องของคุณปู่ยังอยู่ เขารู้สึกว่าไม่ควรจะให้จ้าวอิงสยงทำผิดต่อไปอีก เขาควรจะดึงลูกชายของเขาขึ้นมาจากหลุม

ส่วนเรื่องอื่นๆ ในช่วงเวลาคับขันคุณปู่จัดการไม่ได้จริงๆ แล้วก็นึกไม่ออกด้วยว่าต้องทำอะไร!

ดังนั้นแม้ว่าเขาจะพบสิ่งผิดปกติเรื่องการหายตัวไปของหานซู่ฉิน แต่ความคิดนี้ก็แค่เข้ามาและผ่านไป ไม่ได้คิดอะไรมากนัก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พลาดโอกาสที่ดีที่สุดไป ต่อมาภายหลังก็ได้ทำให้ตระกูลจ้าวปล่อยไก่แล้ว

เหมยเหมยก็รู้สึกได้ถึงเจตนาที่ไม่ดีของจ้าวอิงสยงที่มีต่อเธอ เธอไม่มีวิธีดีๆอื่นๆในการรับมือ ก็เลยไม่ออกจากบ้านไปเลย ตั้งแต่มื้อเช้าจนถึงมื้อเที่ยง มุดอยู่ในบ้านตระกูลจ้าวตลอด นอนอยู่บนโซฟาถือหนังสือ มั่นคงปลอดภัยเป็นที่สุด

จ้าวอิงสยงรอมาตลอดทั้งเช้าก็ยังไม่ได้ยินข่าวเหมยเหมยออกจากบ้าน เขากระวนกระวายเหมือนมดบนกระทะร้อน วันนี้ไม่ใช่แค่กำหนดเส้นตายที่เฮ่อเหลียนเช่อมอบให้เขาเท่านั้น แต่ยังเป็นของคุณพ่ออีกด้วย

ถ้าหากยังไม่มีผลลัพธ์ที่ดีอีกล่ะก็ เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน!

จ้าวอิงสยงจนปัญญาไม่มีวิธีไหนให้ลองแล้ว จึงทำได้แค่เพียงโทรหาเหมยเหมย ให้เธอไปที่ภัตตาคารตงเฟิง หานซู่ฉินจะเลี้ยงข้าวเธอ

จ้าวอิงสยงก็ช่างโง่เขลาเสียจริงๆ หานซู่ฉินหายตัวไปได้หนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว เขายังใช้หานซู่ฉินมาเป็นฉากบังหน้าอีก นี่เพราะกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าเขาโกหกหรือไง?

แน่นอนไม่ว่าอย่างไรจ้าวอิงสยงก็คิดไม่ถึง ว่าการหายตัวไปของหานซู่ฉินถือเป็นผลงานของเหมยเหมย ถ้าหากเป็นคนอื่นบางทีอาจจะสามารถหลอกลวงได้ แต่หานซู่ฉินนั้นเหมยเหมยเป็นคนจัดยัดใส่ไว้ในกระสอบด้วยตัวเองกับมือ เธอจะถูกหลอกตกหลุมพลางได้อย่างไร?

รู้ว่าจ้าวอิงสยงมีเจตนาที่ไม่ดี แน่นอนว่าเหมยเหมยก็ไม่โง่กระโดดลงไปในหลุมพลางอยู่แล้ว

“คุณลุงรอง ทำไมป้าสะใภ้รองถึงไม่กลับบ้านล่ะ คุณย่าคิดถึงเธอแล้ว คุณลุงรองรีบให้ป้าสะใภ้รองกลับบ้านเถอะ อย่าเอาแต่เตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกตลอดเวลา”

เหมยเหมยส่งเสียงดังอย่างมีเจตนาที่ไม่ดี ที่แท้ คุณย่าก็หูกระดิกฟังอยู่ ใบหน้าเคร่งขรึมลง

“ลูกรอง รีบให้เมียของแกกลับบ้านซะ อายุเยอะแล้วไม่ใช่เด็กๆ ไม่รู้จักคิดเลย จริงๆเลย จะไปเป็นเมียใครได้”

คุณย่าเดินเข้ามา ตวาดใส่โทรศัพท์สองสามประโยค จ้าวอิงสยงได้ยินอย่างชัดเจน จึงได้แค่เพียงขานรับอย่างเดียวแล้ววางสายโทรศัพท์ไป

เหมยเหมยฟังเสียงตู๊ด ๆ ตามสายที่ดังออกมาอย่างลำพองใจ ยกคิ้วขึ้น เธอไม่ใช่คนโง่เสียหน่อย รู้ทั้งรู้ว่าภูเขามีเสือ ก็ยังจะไปทางทางที่มีเสืออีก!

วันนี้เธอไม่ไปไหนทั้งนั้น อยู่ที่บ้านตระกูลจ้าวนี่แหละ มีความสามารถก็มาทำร้ายเธอถึงในบ้านนี่สิ!

การไม่ให้ความร่วมมือของเหมยเหมย ทำเอาจ้าวอิงสยงโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ เขาตัดสินใจที่จะเสี่ยง กลับบ้านเพื่อปรึกษาหารือกับคุณแม่ ให้คุณแม่พูดเกลี้ยกล่อมให้ไอเด็กสมควรตายนี่ออกมา

แต่ไหนแต่ไรมาคุณแม่ก็รักใคร่เขาที่สุด จะต้องไม่นิ่งดูดายมองเขาตายแน่นอน!

……………………………………….