ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1150 ฉีกหน้ากาก + ตอนที่ 1151 เชื้อไม่ทิ้งแถว

ตอนที่ 1150 ฉีกหน้ากาก

เหมยเหมยรับรู้ได้ถึงแรงปองร้ายอย่างสุดซึ้งของจ้าวอิงสยง จึงตื่นตัวแล้วรีบเบี่ยงตัวหลบไปมุมกำแพง ดึงแส้ออกจากกระเป๋าเป้

เธอคาดไม่ถึงว่าเปลือกนอกที่ใช้มาเพื่อปิดบังความอัปยศของตัวเองชั้นสุดท้ายก็ไม่ต้องการแล้ว คิดทุบเธอให้สลบแล้วก็ลากตัวไป เลวยิ่งกว่าสัตว์อีก!

“จ้าวอิงสยง ลุงไม่สนใจว่าภรรยาของลุงไปไหนเหรอ?” เหมยเหมยตั้งใจพูดกระตุ้น คิดอยากจะถ่วงเวลา

จ้าวอิงสยงชะงักลง ถามโดนไม่รู้ตัวว่า “เขาไปไหน?”

แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้ว่าการหายตัวไปของหานซู่ฉินจะต้องเกี่ยวข้องกับจ้าวเหมยแน่นอน ใบหน้าของเขาบูดเบี้ยวมากขึ้น เค้นถามความจริงว่า “แกทำอะไรเขา?”

เหมยเหมยยิ้มอย่างลำพองใจอย่างไม่ปิดบังเขาอีก พูดสวนไปว่า “อันที่จริงลุงมาจับหนูก็ไม่มีประโยชน์ ผู้คนในเมืองหลวงต่างก็รู้ดีว่าเฮ่อเหลียนเช่อชอบสาวแก่ โดยเฉพาะกลุ่มอายุอย่างลุงรอง ยังมีเสน่ห์แพรวพราวมีอยู่ ผู้หญิงวัยกลางคน คุณชายเช่อชอบมากนักแหละ เมื่อวานนี้หนูแค่พูดเหตุผลกับป้าสะใภ้รองปรับความเข้าใจกัน ภรรยาลุงรองเลยตัดสินใจอุทิศชีวิตด้วยความเต็มใจ ช่วยลุงรองให้พ้นจากความยากลำบากนี้!”

จ้าวอิงสยงเชื่อคำพูดบ้านี้สิถึงจะแปลก แน่นอนว่าหานซู่ฉินพลาดแล้วโดนนังเด็กสมควรตายนี่จัดการแน่

มองไม่ออกเลยจริงๆ ว่าหลานสาวของเขาจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้!

ถึงแม้ว่าจะโกรธเฮ่อเหลียนเช่อที่จงใจกักตัวหานซู่ฉินไว้ แต่เวลานี้ตำแหน่งสำคัญที่สุด จ้าวอิงสยงไม่สามารถทนดูหนังหน้าแก่ๆเหี่ยวๆของหานซู่ฉินได้อีก ตราบใดที่เขามีอำนาจอยู่ในมือ สาวสวยมีมากได้เท่าที่ต้องการ

“อย่ามาเล่นลิ้นต่อหน้าฉัน ตามฉันไปอย่างว่าง่าย ไม่อย่างงั้นอย่าโทษว่าลุงรองอย่างฉันแล้งน้ำใจแล้วกัน” จ้าวอิงสยงก้าวเข้าไปทีละก้าว

เหมยเหมยพูดเหน็บแนมว่า “เมื่อไรกันที่ลุงเคยมีน้ำใจ? คุณย่า คุณย่าจะดูลูกชายขายหลานสาวโดยไม่ทำอะไรแบบนี้เหรอ?”

คุณย่ายังคงโกรธอยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าวิธีของจ้าวอิงสยงไม่ค่อยดีนัก เหมือนกับแม่เล้าที่บังคับเด็กหญิงให้ค้าประเวณีก็ไม่ปาน แต่ใครให้นังเด็กสมควรตายคนนี้ไม่เชื่อฟังกันล่ะ ให้ลูกรองของเธอสั่งสอนเธอน่ะถูกแล้ว!

“แกนังเด็กสมควรตายพูดอะไร ลุงรองของเแกหาคู่ครองดี ๆ ให้ ถือว่าทำดีกับแกแค่ไหนแล้ว รีบตามลุงรองไปเลยนะ อย่าทำตัววุ่นวาย” คุณย่าทำหน้าทะมึนตำหนิ

ตั้งแต่นี้ไปเหมยเหมยเลิกคิดให้ใจคุณย่าแล้ว ดูท่าแล้วหากวันนี้สองแม่ลูกคู่นี้ทำไม่สำเร็จก็จะไม่เลิกราสินะ!

เธอสะบัดมือทีหนึ่งแส้ก็ฟาดลงบนตัวของจ้าวอิงสยง  เจ้าหมอนี่อยู่ในตำแหน่งสูงมานาน ไม่ได้ฝึกร่างกายในระดับเบื้องต้นมานานแล้ว จึงหลบไม่พ้นรับแส้เข้าไปเต็ม ๆ หนึ่งที ความเจ็บปวดทิ่มเข้าไปถึงกลางใจ

“การแต่งงานของฉันเป็นเรื่องที่พ่อแม่ฉันจะจัดการเอง เกี่ยวอะไรกับพวกแกด้วย จ้าวอิงสยงแกยักยอกเงินเดือนและเสบียงทหารเอง ยังคิดจะขายฉันเพื่อรักษาชีวิต ถุย แกกำลังฝันกลางวันอยู่งั้นเหรอ!”

เหมยเหมยฟาดแส้ไปอีกครั้ง คิดจะถอยออกไปนอกห้อง แต่จ้าวอิงสยงกลับเร็วกว่าเธอ บังประตูทางออกไว้ สายตายิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่

“ในเมื่อพูดด้วยดี ๆ ด้วยแล้วไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ ในเมื่อแกรู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ทำตัวดีๆกับฉันหน่อย ฉันซวยครอบครัวพวกแกทั้งบ้านก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีได้เลย” จ้าวอิงสยงพุ่งเข้ามาคิดอยากจะจับตัวเหมยเหมยไว้ แต่เธอกลับเบี่ยงตัวหลบได้

เหมยเหมยไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วก็ไม่ได้ปล่อยฉิวฉิวออกมา ฉิวฉิวและฉาฉาเป็นไพ่ใบสุดท้ายของเธอ ต้องรอให้เป็นช่วงร้ายแรงที่สุดแล้วถึงจะปล่อยออกมา

อีกอย่างด้านนอกยังมีเซียวเซ่อ เหมยเหมยก็ไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่นัก เซียวเซ่อเป็นคนเฉลียวฉลาดจะต้องคิดหาวิธีได้แน่นอน

เซียวเซ่อกำลังคิดหาทางอยู่จริงๆ เธอหยิบเงินให้คนชนประตู แต่กลับโดนคนหยุดเอาไว้ แม้ว่าจะจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร แต่เซียวเซ่อก็รู้สึกถึงรังสีเข่นฆ่าจากคนเหล่านี้ ใจรู้แล้วว่าต้องเป็นคนของเฮ่อเหลียนเช่อแน่นอน แอบร้องในใจว่าแย่แล้ว

สยงมู่มู่ที่ชั้นล่างยังคงชักชวนลูกค้าอยู่ ทางเข้าของภัตตาคารแออัดมากจนแมลงวันก็ยังบินเข้ามาไม่ได้ คุณปู่จ้าวลงจากรถ จากระยะไกลก็สามารถเห็นหลานชายเหมือนผู้ชายโปรยเงินก็ไม่ปานทำตัวบ้า ๆ อยู่ตรงหน้าประตู

………………………………………….

ตอนที่ 1151 เชื้อไม่ทิ้งแถว

เซียวเซ่อไม่กล้าเผชิญหน้ากับคนของเฮ่อเหลียนเช่อแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน จึงทำได้เพียงโปรยเงินต่อไป ให้คนมาอัดกันประตูเอาไว้ไม่ให้ใครเข้ามาได้แม้แต่คนเดียว หล่อนไม่เชื่อว่า คนของเฮ่อเหลียนเช่อจะกล้าเข้ามาทำอะไรตอนกลางวันแสกๆ

สยงมู่มู่พยายามพาคุณปู่จ้าวเบียดแทรกขึ้นมา แต่คนเยอะมากเกินไป ทำอย่างไรก็ไม่ถึงชั้นสองเสียที เขาพยายามใช้ความคิด จากนั้นก็นำเงินที่เหลืออยู่ในมือโปรยลงไปด้านล่าง เพียงครู่เดียวคนตรงบันไดก็รีบวิ่งไปที่โถงกลางและพลันว่างเปล่าในชั่วพริบตา

“คุณตา พวกเราต้องรีบแล้ว ขืนเราชักช้าเหมยเหมยอาจจะถูกคุณยายขายไปแล้วก็ได้”

สยงมู่มู่ดึงคุณปู่จ้าววิ่งขึ้นบันได คุณปู่จ้าวได้ยินเรื่องพวกนี้ก็ขมวดคิ้ว หรือว่าเรื่องที่คนลึกลับพูดทางโทรศัพท์นั้นจะเป็นเรื่องจริง

คุณยายแก่ร่วมมือกับจ้าวอิงสยงเพื่อขายหลานสาว

แต่ว่าเขาก็ไม่อยากจะเชื่ออยู่ดี

“พูดอะไรไร้สาระ ยายแกจะเป็นคนอย่างนั้นได้อย่างไร” คุณปู่จ้าวบ่นอย่างไม่พอใจ

สยงมู่มู่ไม่พอใจยิ่งกว่า เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแล้วพูดว่า ”เป็นคนแบบไหน คุณตาไปดูก็จะรู้เอง ผมว่าคุณตานั่นแหละที่เป็นคนไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา”

มิน่าล่ะเหมยเหมยถึงจะต้องใช้วิธีเสี่ยงอันตรายแบบนี้เพื่อเปิดโปงคุณยายกับจ้าวอิงสยง ใครให้คุณปู่จ้าวเลอะเลือนได้ถึงเพียงนี้นะ

เซียวเซ่อและคนของเฮ่อเหลียนเช่อยังคงนิ่งอยู่ บริเวณทางเดินยังมีคนหนาแน่น คนของเฮ่อเหลียนเช่อไม่กล้าลงมือ ยังคงทำได้เพียงแค่เฝ้าประตูไว้

ภายในห้องจ้าวอิงสยงกับเหมยเหมยกำลังสู้กันอยู่ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลานสาวของเขาจะว่องไวได้ถึงเพียงนี้ เขาเสียแรงไปมากแต่ก็ยังไม่สามารถจับหล่อนได้ เขาเองกลับรู้สึกเหนื่อยแล้วด้วยซ้ำ

“แม่ครับ รีบ ๆมาช่วยเร็ว คุณชายเช่อให้เวลาผมไม่มาก ถ้ายังไม่ส่งตัวไป พรุ่งนี้แม่ก็อาจจะไม่เจอผมแล้วนะ”

จ้าวอิงสยงรู้สึกไม่พอใจคุณย่าที่นั่งนิ่งไม่ขยับอยู่ข้าง ๆ เห็นแล้วแต่ไม่คิดช่วยอะไรเลย โง่เสียจริง

คุณย่าลังเลอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นดูท่าน่าจะมาร่วมมือกับลูกชายแล้ว

“ถุย นี่ก็ไม่ต่างอะไรจากสัตว์เดรัจฉาน สมแล้วที่เป็นแม่ลูกกัน เชื้อไม่ทิ้งแถวจริง ๆ ใจดำ ไร้คุณธรรมเหมือนกัน”

เหมยเหมยโมโหจนเอาแส้ฟาดไปหนึ่งที่ แส้เรียวยาว เดิมทีหล่อนจะฟาดจ้าวอิงสยงแต่หมอนั่นหลบได้เร็ว แส้เลยฟาดถูกตัวของคุณยายที่อยู่ด้านหลัง

“โอ้ย”

คุณยายเจ็บจนต้องร้องออกมา เหงื่อผุดเต็มหน้าผาก ร่างกายโงนเงนไปมา ขนาดยืนยังยืนได้ไม่มั่นคงเลย

“คนอกตัญญู แม้แต่ย่าแกก็กล้าตี” คุณย่าตวาดเสียงดัง

“หนูฟาดลูกชายของย่า ถ้าลูกชายของย่าไม่หลบย่าก็คงจะไม่โดนหรอก พูดไปพูดมาน่าจะเป็นเพราะย่าเลี้ยงลูกชายให้เนรคุณแบบนี้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูด้วย”

เหมยเหมยพูดยอกย้อนกลับแล้วก็เอาแส้ฟาดไปอีกหนึ่งที แต่ก็ยังฟาดไม่โดนจ้าวอิงสยง อีกทั้งยังถูกเขาดึงแส้ไว้ แรงของหล่อนจะสู้แรงของผู้ชายได้อย่างไร ครู่เดียวเธอก็ถูกจ้าวอิงสยงดึงตัวไป

จ้าวอิงสยงยิ้มเยาะ มองไปที่เหมยเหมยที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆอย่างได้ใจ แค่ครู่เดียวเขาก็จะไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลอะไรแล้ว แล้วก็สามารถไปสถานบำเรอได้เหมือนเคย

“ฉิวฉิว จับคนชั่วนี่ไว้”

เหมยเหมยกระซิบบอก ฉิวฉิวที่ทนไม่ได้มานานแล้วกระโจนเข้าใส่ตัวจ้าวอิงสยง ไม่นานนักจ้าวอิงสยงก็ต้องปล่อยแส้ จับคอแล้วร้องเสียงหลง เลือดแดงสดไหลซึมผ่านออกมาทางนิ้วมือ

“เจ้ารอง…”

คุณย่าตกใจสีหน้าซีดเผือด ความไม่พอใจที่จ้าวอิงสยงทำให้หล่อนโดนแส้ฟาดเมื่อครู่มลายหายไปในทันที เหลือเพียงแต่ความเป็นห่วงลูกชายเท่านั้น

เหมยเหมยรับฉิวฉิวกลับมา คิดว่าจะใช้แส้ฟาดจ้าวอิงสยงอีกหนึ่งทีแต่ประตูถูกผลักเข้ามาจากด้านนอกเสียก่อน คุณปู่จ้าวทำหน้านิ่งยืนอยู่ที่ประตู เหมยเหมยถอนหายใจยาว คุณปู่จ้าวมาถึงแล้วค่อยยังชั่ว หล่อนปลอดภัยแล้ว

…………………………………………………