ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1154 ชิงลงมือก่อน + ตอนที่ 1155 หานซู่ฉินกลับบ้าน

ตอนที่ 1154 ชิงลงมือก่อน

จ้าวอิงสยงมองไปที่เหมยเหมยด้วยสายตาดุดันราวกับว่าจะกลืนกินเธอ แล้วพูดอย่างบ้าคลั่งว่า  “เป็นไปไม่ได้ เฮ่อเหลียนเช่อรับปากฉันแล้ว เพียงแค่ฉันส่งตัวแกไป เขาก็จะทำลายหลักฐานทั้งหมดนั่น ยัยเด็กแล้งน้ำใจแกทำให้ฉันต้องลำบาก”

เหมยเหมยก้าวถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีของจ้าวอิงสยง พอเห็นว่าเขายังไม่ยอมแพ้ จึงจำเป็นต้องฟาดแส้ลงไป เพื่อให้เขาถอยกลับไป

ขณะนี้คอของจ้าวอิงสยงเต็มไปด้วยเลือด เสื้อเชิ้ตครึ่งหนึ่งกลายเป็นสีแดงดูแล้วน่ากลัวเป็นอย่างมาก สยงมู่มู่ก็พลันตกใจจนเผลอถอยหลังไป

“พอได้แล้ว”

คุณปู่จ้าวตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เดินมาตบจ้าวอิงสยงไปหนึ่งที แล้วมองไปที่เขาด้วยสายตาโมโห

เขาไม่เคยคิดที่จะฝากความหวังอะไรเอาไว้ที่ลูกชายคนรองเลย เขาเป็นคนโง่เขลา เบาปัญญา จึงทำให้แค่รักษาหน้าตาไว้ให้ได้ก็เท่านั้น แต่คิดไม่ถึงว่าจ้าวอิงสยงแค่รักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลยังทำไม่ได้ แล้วยังก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมา

ลูกชายคนรองมีความสามารถในการก่อเรื่องแต่กลับไม่กล้าที่จะรับผิดชอบ ทำได้เพียงขายหลานสาวขอร้องแม่ตนเอง นี่มันเจ้าโง่ชัด ๆ แม้แต่เด็กยังมองเรื่องราวได้ทะลุปรุโปร่งกว่าเขาอีก

คนสารเลวอย่างเฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้หาหลักฐานมาเล่นงานบ้านตระกูลจ้าวได้ง่าย ๆ เขาจะยอมปล่อยมันไปง่าย ๆได้อย่างไรกัน

ที่ให้จ้าวอิงสยงส่งตัวเหมยเหมยไป ก็เพื่อตั้งใจทำให้บ้านตระกูลจ้าวต้องขายหน้ามากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น

คุณปู่จ้าวถอนหายใจยาว ร่องรอยแห่งความแก่ชราปรากฎขึ้นอย่างเด่นชัด เหมยเหมยดูแล้วก็แอบทนไม่ได้ แต่หล่อนก็ต้องทำใจแข็งไว้ อันนี้โทษเธอไม่ได้ โทษได้เพียงคุณปู่จ้าวที่ไม่สามารถดูแลภรรยากับลูกชายได้ดี ทำให้ต้องมาเจออะไรแบบนี้

อีกทั้งยังทำให้เธอพลอยเดือดร้อนไปด้วย

เธอต่างหากที่เป็นผู้เสียหายมากที่สุด

คุณปู่จ้าวเหวี่ยงแขนสุดกำลังฟาดลงไปอย่างแรง จ้าวอิงสยงโดนฟาดจนเวียนหัวไม่สามารถยืนให้ตรงได้อีก

“ลูกโง่ เหมยเหมยยังฉลาดกว่าแกอีก”

คุณปู่จ้าวด่าด้วยความโมโห เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงอาการหมดเรี่ยวแรง ถ้ากับศัตรูแค่ใช้ดาบฟันลงไปทีเดียวก็จบ แต่กับลูกชาย เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรจริง ๆ

สยงมู่มูพูดเตือนขึ้นว่า “คุณตา พวกเราต้องชิงนำหน้าเฮ่อเหลียนเช่อไปก่อน ถ้าเฮ่อเหลียนเช่อชิงลงมือก่อน เราก็จะเป็นฝ่ายถูกกระทำได้”

คุณปู่จ้าวทำสีหน้าเคร่งเครียด ก่นด่าความเลอะเลือนของตัวเองในใจ เขาให้จ้าวอิงสยงอยู่ที่บ้าน แล้วให้คนมาเฝ้าเอาไว้แล้วก็รีบออกไป ดูท่าแล้วน่าจะออกไปหานายใหญ่

เดิมทีเขาวางแผนไว้ว่ารอจ้าวอิงสยงมอบตัวแล้วก็ไปอธิบายกับนายใหญ่ ลูกของเขาต้องมีทางรอดแน่ แต่ว่าตอนนี้ทำผิดมหันต์ขนาดนี้ เรื่องลงโทษหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่นอน คุณปู่จ้าวแบกหน้าตัวเองเพื่อไปขอแลกชีวิตของลูกชาย และอนาคตของลูกชายอีกสองคนกลับมา

ตระกูลจ้าวจะลงจากเวทีก็ได้ แต่เขายังอยากเหลือพื้นที่เล็กน้อยไว้ให้กับตระกูลจ้าว เผื่อจะกลับมาเป็นใหญ่ในวันข้างหน้า

ทุกอย่างถูกวางแผนไว้หมดแล้ว คุณปู่จ้าวมั่นใจถึง 80 เปอร์เซ็นต์ว่าจะทำได้สำเร็จ แต่จ้าวอิงสยงไม่ให้ความร่วมมือ เกือบทำให้ตระกูลจ้าวพังไม่เป็นท่า ดังนั้นเขาจะต้องรีบชิงลงมือก่อนเฮ่อเหลียนเช่อ

เฮ่อเหลียนเช่อพอรู้ว่าไม่สามารถนำตัวเหมยเหมยกลับมาได้ก็โมโหเขวี้ยงข้าวของภายในห้องของตัวเอง ลูกน้องตกใจจนไม่กล้าทำอะไร ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร

โอหยางสยงติดตามข่าวของเหมยเหมยอยู่ตลอด เขาผิดหวังยิ่งกว่าเฮ่อเหลียนเช่อเสียอีก ยัยบ้านั่นรอดตัวไปได้อีกแล้ว

“คุณชายเช่อ ในเมื่อจ้าวอิงสยงจัดการอะไรไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ลงมือเลยเถอะ” โอหยางสยงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

อาการโมโหของเฮ่อเหลียนเช่อเบาลง เขาลูบคางพลางยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูดว่า “ ไม่รีบ อย่างไรเสียจ้าวอิงสยงก็ต้องติดคุก พวกเราหาเรื่องสนุก ๆให้ตระกูลจ้าวหน่อยดีกว่า”

โอหยางสยงไม่เข้าใจความหมายของเขา เฮ่อเหลียนเช่อให้ลูกน้องไปพาตัวหานซู่ฉินสองน้าหลานมา หานซู่ฉินยังปกติดีอยู่ แต่หานป๋อหย่วนกลับสภาพดูไม่ได้ราวกับร่างไร้วิญญาณ

…………………………………

 ตอนที่ 1155 หานซู่ฉินกลับบ้าน

เมื่อวานหานซู่ฉินถูกผู้ชายสิบกว่าคนรุมโทรม ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเหมือนได้เติมเต็ม แต่ร่างกายก็ทรมานมามากพอแล้วเช่นกัน ราวกับร่างกายของเธอถูกโจมตีมาอย่างหนัก กระดูกจะพังหมดแล้ว หล่อนถูกจับให้อยู่กับหานป๋อหย่วน เห็นอาการสาหัสของหานป๋อหย่วนแล้ว หล่อนยังรู้สึกว่าหล่อนโชคดีกว่ามาก

หานป๋อหย่วนถูกเจ้าดำกับสายฟ้ามอบความรักให้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นนักรัก ผ่านผู้หญิงมาแล้วหลายสิบคน แต่บั้นท้ายของเขายังไม่เคยถูกเปิดซิงมาก่อนจึงมีความบอบบางมาก จะทนต่อความรักของสุนัขพันธุ์ทิเบตันกับบูลล์ด็อกได้อย่างไรกัน

โดยเฉพาะส่วนนั้นของน้องหมาค่อนข้างแหลมคม ขนาดใหญ่กว่าของเขาอีก หานป๋อหย่วนไม่รู้ว่าเมื่อคืนตัวเองทนมาได้อย่างไรกัน อวัยวะส่วนล่างเหมือนจะถูกฉีกขาดเต็มไปด้วยเลือด

หานซู่ฉินเห็นว่าภายในห้องมีเพียงเฮ่อเหลียนเช่อกับโอหยางสยงเท่านั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจ อย่างน้อยสองคนก็ยังดีกว่า10 คน

หานป๋อหย่วนสีหน้าซีดเซียวประคองตัวยืนแทบไม่ไหวราวกับร่างกายไร้กระดูก นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น เฮ่อเหลียนเช่อส่งสายตารังเกียจ แล้วใช้มือลากให้เขาไปไกล ๆ ดูแล้วอัปมงคลชะมัด

อีกอย่างวันนี้ตัวหลักคือหานซู่ฉิน หานป๋อหย่วนไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย

เฮ่อเหลียนเช่อทำปากส่งสัญญาณให้ลูกน้อง ไม่นานนักลูกน้องก็จูงเจ้าดำกับสายฟ้าตัวเมื่อวานมา หานป๋อหย่วนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า หน้าซีดจนเหมือนไร้เลือดฝาด

หานซู่ฉินก็ตกใจเช่นกัน หล่อนรู้แล้วว่าทำไมหลานของหล่อนถึงมีสภาพแบบนี้ หล่อนยอมโดนผู้ชายรุมโทรม 10 กว่าคนยังดีกว่าสัตว์เดรัจฉานสองตัวนี้…..

ตอนที่คุณปู่จ้าวกลับมาก็ค่ำมากแล้ว ในช่วงเวลานั้นจ้าวอิงสยงอยากจะหนีออกไปหลายครั้ง แต่ก็ถูกคนของท่านใหญ่จับตัวกลับมา จ้าวอิงสยงสีหน้าไม่สู้ดีนักราวกับว่าวันสิ้นโลกกำลังจะมาถึง

หลังจากที่คุณปู่จ้าวออกจากที่พักของนายใหญ่ได้ไม่นาน เฮ่อเหลียนเช่อก็ให้ลูกน้องเอาหลักฐานการติดสินบนของจ้าวอิงสยงมาส่งให้ เวลาห่างกันไม่ถึง 10 นาที

จ้าวอิงสยงยังไม่ทันกินข้าวเย็นเลยด้วยซ้ำก็ถูกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาควบคุมตัวไป คุณย่าร้องห่มร้องไห้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

เฮ่อเหลียนเช่อไม่รู้ว่าคุณปู่จ้าวได้คุยกับนายใหญ่ไว้เรียบร้อยแล้ว เขายังคงเบิกบานใจอยู่ ความรู้สึกเหมือนเขาสามารถปั่นหัวทุกคนเล่นได้มันช่างดีเสียจริง

เฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังชอบใจอารมณ์ดีอยู่นั้นก็ปล่อยตัวหานซู่ฉินสองน้าหลานไป แล้วก็ยังเชิญหมอมารักษาแผลให้กับหานป๋อหย่วน หากว่าดูแลดี ๆบั้นท้ายของเขาก็ยังสามารถกลับมาเป็นปกติได้

หานซู่ฉินสองน้าหลานต่างก็ดีใจที่รอดพ้นจากความตาย แล้วคิดว่าจ้าวอิงสยงกับเฮ่อเหลียนเช่อได้ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยการส่งตัวจ้าวเหมยไปให้เฮ่อเหลียนเช่อ ไม่เช่นนั้นเฮ่อเหลียนเช่อจะปล่อยพวกเขาไปได้อย่างไรกัน

หานป๋อหย่วนรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ลิ้มลองรสชาติสาวงามเสียก่อน หานซู่ฉินดีใจที่จ้าวอิงสยงสามารถรักษาตำแหน่งไว้ได้ หล่อนยังคงเป็นคุณหญิงที่ใครก็ต่างพากันอิจฉา

แต่ว่า…

หานซู่ฉินที่เพิ่งจะกลับบ้านแค่ย่างกรายเข้าบ้าน ก็ถูกคุณย่าที่กำลังเสียใจเอาไม้ปัดขนไก่มาไล่ตีอย่างรุนแรง ตีหล่อนแบบไร้สาเหตุ

“แม่คะ แม่เป็นบ้าอะไรคะเนี่ย” หานซู่ฉินทั้งเจ็บทั้งโมโห

“หลายวันมานี้แกไปตายที่ไหนมา เจ้ารองถูกคนควบคุมตัวไปแล้ว แกรู้ไหม เจ้ารองของฉันอีกหน่อยก็ไม่สามารถกลับมาได้แล้ว”

คุณยายตีหานซู่ฉินเพื่อระบายความโกรธ เธอไม่กล้าไปหาเรื่องเหมยเหมย ยิ่งคุณปู่จ้าวยิ่งอย่าไปพูดถึงเลย หานซู่ฉินกลับมาก็ดีแล้ว ผู้ชายของหล่อนเกิดเรื่องแต่เธอกลับไม่ได้กลับบ้านมาสองคืน สะใภ้ที่ไม่รักษาคุณสมบัติขอสตรีเธอก็ต้องสั่งสอนเสียหน่อย

หานซู่ฉินไม่กล้าเชื่อหูตัวเองจึงถามดูอีกรอบ จนแน่ใจว่าจ้าวอิงสยงถูกพาตัวไปแล้วจริง ๆ ตำแหน่งคุณหญิงผู้สูงส่งของเขาเองก็จบลงเช่นกัน

“ทำไมเป็นแบบนี้  ไม่ใช่ว่าจบเรื่องแล้วเหรอ”

หานซู่ฉินพึมพำกับตัวเอง บังเอิญหันไปเห็นเหมยเหมยกำลังหลับอยู่ที่โซฟา สีหน้าแดงระเรื่อ ดูร่าเริงแจ่มใสดี ช่างแตกต่างกับเธออย่างสิ้นเชิง

พอย้อนนึกถึงเรื่องราวที่ต้องเจอสองวันมานี้ หานซู่ฉินจึงโมโหเดินเข้าไปหาเหมยเหมย ด่ากราดด้วยความโมโห “เป็นเพราะแก แกไอ้เด็กใจดำแล้งน้ำใจ…”

……………………………………………