ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1176 วีรบุรุษช่วยหญิงงาม + ตอนที่ 1177 หูใช้การได้ไม่ดี

ตอนที่ 1176 วีรบุรุษช่วยหญิงงาม

เหมยเหมยหันไปมองทางประตู พลางตะโกนเรียกอย่างดีใจ “พี่หมิงซุ่น!”

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็คือเหยียนหมิงซุ่น สวมใส่เสื้อผ้าพรางตาดูเหมือนเพิ่งจะเสร็จภารกิจมา ซึ่งในความเป็นจริงคือเหยียนหมิงซุ่นรีบกลับมาที่เมืองหลวง กระทั่งเฮ่อเหลียนชิงก็ยังไม่ได้เข้าไปหาด้วยซ้ำ

ในขณะที่ใกล้จะถึงเมืองหลวง ลูกน้องของเขารายงานว่าเหมยเหมยกำลังปะทะกับโอหยางสยง เกรงว่าจะต้องเสียเปรียบแน่ เหยียนหมิงซุ่นจึงตาลีตาเหลือกรีบตามมา เขาต้องการจะเป็นวีรบุรุษช่วยหญิงงามด้วยตัวเอง

เหยียนหมิงซุ่นยังพาลูกน้องมาด้วยอีกสองคน เขาสั่งให้ลูกน้องเฝ้าหน้าประตู ก่อนจะเดินเข้าไปทางเหมยเหมยโดยยืนอยู่ด้านหน้าเจ้าหญิงตัวน้อยของเขาพร้อมกับลูบหัวเธอไปมา เมื่อครู่เหมยเหมยเป็นดั่งวีรสตรีผู้แข็งแกร่ง แต่เพียงชั่วพริบตากลับมลายหายไปจนสิ้น

“พวกมันรังแกฉัน บอกว่าจะยกฉันให้กับไอ้พวกจรจัดนั่นด้วย…”

เมื่อนึกถึงเรื่องราวอัดอั้นตันใจในหลายวันมานี้ เหมยเหมยก็น้ำตาไหลพรากฟ้องพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลริน แม้แต่เรื่องเก่าก็ยังถูกดึงมาหมด

ก็ไม่ได้ความเป็นธรรมนี่นา!

“ไม่ต้องกลัว พี่จะแก้แค้นแทนเธอเอง!”

เหยียนหมิงซุ่นจึงลูบหัวแฟนสาวของตนอยู่หลายครั้ง หลายวันมานี้ท่าทีของเหมยเหมยนับว่าน่าทึ่งมาก แต่มากกว่านั้นคือเขารู้สึกเจ็บปวดใจไม่น้อย

โอหยางสยงจ้องเหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่สบอารมณ์ และพูดเหยียดหยามว่า “แกเป็นใคร? แล้วรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ถ้ารู้แล้วก็รีบไสหัวไปซะ!”

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชา ก่อนจะหันกลับมาถามเหมยเหมย “ลูกตาของไอ้บ้านี้ฉิวฉิวเป็นคนควักออกมาเหรอ?”

“อืม ฉิวฉิวเป็นเด็กดีมาก!” เหมยเหมยพยักหน้า

โอหยางสยงมีสีหน้าเปลี่ยนไป ดวงตาเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับเขา แม้ว่าภายนอกจะดูไม่ต่างไปจากแต่ก่อนนัก แต่การมีดวงตาแค่ข้างเดียวนั้นไม่สะดวกสบายเลยสักนิด อีกทั้งตาซ้ายยังเกิดอาการเจ็บปวดอยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งก็จะทำให้เขานึกถึงค่ำคืนที่เขาถูกทำร้าย

“อยากตายหรือไง…จับพวกมันไว้ ใครจับนางชั่วนี่ได้ก่อน ฉันจะยกให้คนนั้นไป!” โอหยางสยงตะโกนด้วยความโมโห

แววตาเหยียนหมิงซุ่นดุดันขึ้นราวกับจ้องคนตายก็มิปาน เขาจับจ้องโอหยางสยงอย่างเยือกเย็น เขาหันไปส่งซิกให้กับลูกน้องทั้งสองที่หน้าประตู ลูกน้องต่างน้อมรับคำสั่งพลันถลาตัวเข้ามาอยู่เบื้องหน้าของพวกนักเลงอันธพาลอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างไม่รู้ว่าพวกเขาเคลื่อนไหวด้วยท่าใดได้ยินเพียงเสียงอึกอักอึกอัก จากนั้นพวกนักเลงต่างก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นจนเกลี้ยง

หนำซ้ำลูกน้องทั้งสองก็ไร้สีหน้าเหนื่อยหอบแต่อย่างใด พวกเขาดูถูกพวกคนชั้นต่ำที่นอนราบอยู่กับพื้น รวมถึงการกระทำของพวกกากเดนเหล่านี้จึงทำให้มือพวกเขาต้องแปดเปื้อนไปด้วยเลย

โอหยางสยงมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างหวาดผวา บัดนี้เขารับรู้ถึงสิ่งผิดปกติแล้ว

“นายเป็นใครกัน? ฉันเป็นคนตระกูลโอหยาง ทำงานอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของคุณชายเช่อ”

โอหยางสยงเน้นย้ำตรงคำว่าคุณชายเช่อเพื่อตอกย้ำให้เหยียนหมิงซุ่นรู้ว่าเขาเป็นคนของเฮ่อเหลียนเช่อ ถ้าจะให้ดีก็ควรจะรู้ว่าต้องวางตัวอย่างไร

เหยียนหมิงซุ่นเบะปากพร้อมเอ่ยอย่างดูถูก “ฉันรู้ว่าแกเป็นสุนัขรับใช้ของไอ้ชั่วเฮ่อเหลียนเช่อ ฝากแกไปบอกมันด้วย ว่าฉันจะปกป้องจ้าวเหมย มันอยากทำอะไร ต้องถามฉันก่อนว่ายอมไหม!”

เมื่อเห็นชายคนรักทำตัวยกตนข่มท่าน แววตาของเหมยเหมยก็พลันเป็นประกายตาขึ้นมาทันที

สยงมู่มู่กระซิบเสียงเบา “เหยียนหมิงซุ่นนี่จะไหวเหรอ? หรือจะเป็นพวกที่ตบหน้าตัวเองให้บวมเปล่ง[1]?”

“นายสิที่ไม่ไหว พี่หมิงซุ่นเก่งที่สุดแล้ว!” เหมยเหมยแสดงท่าทีภูมิใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

แต่สิ่งที่เซียวเซ่อสนใจกลับเป็นเรือลำนี้ เธอเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “ที่แท้เธอก็ลงเรือลำเดียวกับเหยียนหมิงซุ่นมาโดยตลอดสินะ!”

และจากนั้นเธอก็ได้รับสายตามองแรงจากเหมยเหมยกลับมา

โอหยางสยงจึงถามขึ้นอีกครั้ง “สรุปว่านายเป็นใครกันแน่?”

“โง่ แม้แต่คุณชายหมิงก็ไม่รู้จัก” ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นคำรามเสียงดัง

โอหยางสยงตัวสั่นสะท้าน คุณชายหมิง?

หรือว่าจะเป็นคุณชายหมิงที่โผล่ออกมาอย่างลึกลับเมื่อสามปีก่อน?

ตามที่เขารู้มาคุณชายหมิงนั่นเป็นคนของเฮ่อเหลียนชิง เป็นดั่งเทพมังกรเห็นหัวมิเห็นหาง[2] แต่ตลอดสามปีมานี้กลับทำให้เฮ่อเหลียนเช่อเสียเปรียบอยู่ไม่น้อย และก็เป็นคนที่เฮ่อเหลียนเช่อหวาดกลัวที่สุดด้วย

………………………………………………………….

[1] ทำอะไรนอกเหนือจากความสามารถที่ตนนั้นมีอยู่

[2] เปรียบเปรยคนที่โผล่มาให้เห็นหน้าคร่าตาแค่แวบเดียว ชั่วพริบตาก็หายตัวไป

ตอนที่ 1177 หูใช้การได้ไม่ดี

โอหยางสยงมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างอาฆาต ไม่กล้าที่จะเชื่อต่อการคาดเดาของตัวเองสักนิด แต่ลึก ๆในใจของเขากลับมีเสียงบางอย่างตะโกนบอกเขาว่าเด็กหนุ่มเย็นชาตรงหน้าเขานั้น คือคุณชายหมิงที่เป็นคู่อริกับเฮ่อเหลียนเช่อมาตลอด

คุณชายหมิงโผล่ออกมากะทันหันเมื่อสามปีก่อน ไม่มีใครเคยพบใบหน้าของเขาและไม่มีใครรู้ประวัติความเป็นมาของเขาสักคน เพียงแต่ลูกน้องข้างกายของคุณชายหมิงต่างก็เป็นคนของเฮ่อเหลียนชิงทั้งนั้น เพราะงั้นพวกเขาจึงคาดเดาไว้ว่าเจ็ดถึงแปดสิบเปอร์เซ็นคือเหยียนหมิงซุ่นได้รับการชุบเลี้ยงมาจากเฮ่อเหลียนชิง

นี่จึงมองเห็นจุดประสงค์ได้อย่างชัดเจน

ในช่วงเวลาสามปีนี้คุณชายหมิงเป็นคู่อริกับเฮ่อเหลียนเช่อในทุก ๆด้าน โดยใช้หลักการตลบหลังโต้กลับและจงใจต่อต้านอย่างถึงที่สุดนั่นคือ

หากคุณชายเช่อชื่นชอบ เขาก็จะคอยคัดค้าน

หรือหากคุณชายเช่อคัดค้าน เขาก็จะคอยสนับสนุน

จากเรื่องเล็กสู่การแกร่งแย่งทางธุรกิจ แย่งชิงอาณาบริเวณ เรื่องใหญ่สู่การลอบสังหารอย่างน่ากลัวแต่ฝีมือเก่งไม่เบาเลย ซึ่งแน่นอนว่าคุณชายเช่อนั้นไม่ได้ใจบุญและมักเอาคืนเสมอ แต่คุณชายหมิงกลับลอบกัดอยู่เบื้องหลัง คุณชายเช่อนั้นลอบกัดซึ่ง ๆหน้า

โบราณว่าไว้ศัตรูที่สู้กันซึ่ง ๆหน้ายังไม่น่ากลัวเท่าศัตรูที่แอบแทงข้างหลัง  ทว่าคุณชายเช่อกลับต้องเสียเปรียบอยู่ร่ำไป แต่ก็ไม่อาจทำอะไรต่อคุณชายหมิงได้เลย

การรับรู้ว่าศัตรูคือใครแต่กลับคาดเดาถึงความคิดและการกระทำของอีกฝ่ายไม่ได้นั่นยิ่งทำให้ตลอดสามปีมานี้เฮ่อเหลียนเช่อยิ่งโมโหรุนแรง และนั่นทำให้ผู้ติดตามอย่างพวกเขาไม่อาจใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุขได้

ในทุก ๆครั้งเฮ่อเหลียนเช่ออยากจะจับตัวคุณชายหมิงนั่นมาให้ได้ แต่กลับไร้ซึ่งความสามารถที่จะเอาคืน แต่ในตอนนี้…

คุณชายหมิงกลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา หลังจากที่ความตกใจของโอหยางสยงหมดไป ความหวาดผวาถึงขีดสุดก็ได้ปะทุขึ้นมาพลันก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

วิธีจัดการของคุณชายหมิงนี่ก็ไม่ได้อ่อนโยนไปกว่าเฮ่อเหลียนเช่อเลย!

“นาย…นายก็คือคุณชายหมิง? คุณชายหมิงที่เป็นอริกับคุณชายเช่อ?” โอหยางสยงเปิดปากถามอย่างไม่ละความพยายาม

“แกคิดว่าไงล่ะ!”

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเยาะไปที ทั้ง ๆที่น้ำเสียงอ่อนนุ่มน่าฟัง แต่โอหยางสยงกลับรู้สึกถึงความหวาดผวาจนร่างกายสั่นเทิ้มลอบมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างหวาดกลัว

เสียงหัวเราะเช่นนี้เขาเคยได้ยินมาจากละครโทรทัศน์!

เมื่อปีก่อนช่วงที่คุณชายเช่อออกไปทำธุระ ภายในรถกลับถูกบรรจุด้วยระเบิด หากไม่ใช่เพราะคุณชายเช่อมีไหวพริบอันชาญฉลาด ไม่งั้นคงได้ไปเข้าเฝ้ายมบาลนานแล้ว แต่ในครั้งนั้นคุณชายเช่อก็บาดเจ็บไม่น้อยเลย นับว่าในปีนั้นเป็นอีกหนึ่งครั้งที่เขาเสียเปรียบมากที่สุด

หลังจากที่ระเบิดได้ไม่นาน คุณชายเช่อก็ได้รับสายจากคุณชายหมิง เขาได้ยินมันอย่างชัดเจน เสียงหัวเราะของคุณชายหมิงจากในสายเหมือนในตอนนี้ไม่มีผิด

จังหวะเหมือนกัน น่าฟังเหมือนกัน

และน่ากลัวเหมือนกัน…

เขาไม่ได้ต้องการคำตอบจากเหยียนหมิงซุ่นแล้ว โอหยางสยงรู้ดีว่าชายผู้นี้คือคุณชายหมิงตัวอันตราย วันนี้ก่อนออกบ้านเขาไม่ได้ดูปฏิทินโหราศาสตร์หรือไง ทำไมถึงได้โชคร้ายมาเจอกับปีศาจชั่วตนนี้ได้นะ!

“คุณชายหมิง นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับจ้าวเหมย คุณอย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่า”

แม้ว่าเขาจะรู้สึกกลัวแต่ยังคงรวบรวมความกล้าเอาไว้ อยากลองทดสอบถึงความสัมพันธ์ระหว่างจ้าวเหมยและเหยียนหมิงซุ่น แบบนั้นเขาถึงจะวิ่งออกมาได้อย่างไม่ค้างคา เขาบอกว่าจ้าวเหมยคือคนที่คุณชายหมิงจะปกป้อง เขากลับคิดว่าคุณชายหมิงต้องการจะหาเรื่องตนจึงได้พูดออกไปแบบนั้น

อีกอย่างหากว่าเฮ่อเหลียนเช่อรู้เข้าว่าเขาไม่สู้กับคุณชายหมิงเลย นั่นคงทำให้เฮ่อเหลียนเช่อขายขี้หน้าได้ เฮ่อเหลียนเช่อคงไม่ปล่อยเขาไว้เป็นแน่

ตอนนี้เขาลงเรือลำเดียวกับเฮ่อเหลียนเช่อแล้ว บนร่างกายสลักชื่อ ‘คุณชายเช่อ’ ไว้แสดงถึงว่าเขาอยู่ใต้อาณัติ ดังนั้นจึงทำได้เพียงเป็นปฏิปักษ์กับเหยียนหมิงซุ่นจนถึงที่สุด

แม้ว่าตัวเขาจะไม่เต็มใจนัก!

เหยียนหมิงซุ่นโอบจ้าวเหมยไว้ในอ้อมกอด พร้อมกับบอกลูกน้องเป็นนัย “ไอ้บ้านี่หูใช้การได้ไม่ค่อยดี เก็บไว้ก็ไร้ประโยชน์”

โอหยางสยงร่างกายสั่นเทิ้ม หมายความว่าไง?

ลูกน้องเอ่ยถามอย่างนอบน้อม “คุณชายหมิง เก็บไว้อีกข้างหนึ่งไหมครับ?”

เหยียนหมิงซุ่นก้มมองเหมยเหมย ส่งยิ้มให้และเอ่ยถาม “เหมยเหมยคิดว่าไง?”

“ตาข้างซ้ายก็ไม่มีแล้วนี่ ทำให้หูซ้ายหายไปด้วยเลยก็ดีนะคะ”

น้ำเสียงนุ่มนวลไพเราะช่วยทำให้เลือดไหลเวียนดี แต่กลับทำให้คนฟังขนหัวลุกจนไม่กล้าแม้แต่จะมองเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเลย

………………………………………..