ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1280 ได้รับความสะเทือนใจอีกครั้ง + ตอนที่ 1281 มีคนใกล้เจอเรื่องโชคร้ายแล้ว

ตอนที่ 1280 ได้รับความสะเทือนใจอีกครั้ง

เหมยเหมยรู้สึกว่าวันนี้อู่เจิ้งหงมีท่าทีแปลกมาก อู่เจิ้งหงในชาติที่แล้วเป็นคนที่บีบคั้นจนเฮ่อเหวินจิ้งตาย เหิมเกริมเหี้ยมโหดแต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสารจับใจ ไม่ชินเอาเสียเลย

“เจิ้งหง…ลูกทำอะไร?”

เสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากด้านนอกประตูที่ฟังดูคล้ายจะเป็นเสียงของคุณย่าอู่ที่ดูลนลาน แล้วตามมาด้วยเสียงเบรกเสียดหูของรถยนต์…

เหมยเหมยที่รู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆเลยรีบเดินออกไปดู แต่เว่ยชิวเยวี่ยกับจี้เจี้ยนโปกลับวิ่งเร็วยิ่งกว่า

ถนนใหญ่หน้าภัตตาคารเต๋อเยวี่ยแออัดไปด้วยผู้คน คุณย่าอู่ร้องไห้โฮ “รีบเรียกรถพยาบาล…คุณหมอล่ะ…ใครก็ได้มาช่วยเจิ้งหงของฉันที…”

“เจิ้งหงทำไมลูกโง่ขนาดนี้…เพื่อคนไร้หัวใจคนนั้น…ลูกก็ทิ้งแม่กับพ่อของลูกไว้แบบนี้เหรอ? ไหนจะเหวินเฟิงกับเหวินฮุ่ย…ลูกตัดใจทิ้งลงได้อย่างไร…”

คุณย่าอู่ร้องไห้โฮ เหมยเหมยใจเต้นรัว ไม่ต้องไปดูก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เว่ยชิวเยวี่ยกับจี้เจี้ยนโปสีหน้าย่ำแย่ถึงที่สุด อู่เจิ้งหงกลับใช้วิธีรุนแรงแบบนี้เอาคืนพวกเขา ผู้หญิงคนนี้ใจเหี้ยมเหลือเกิน!

“ไม่เกี่ยวกับฉันนะ…ฉันขับรถอยู่ดี ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็วิ่งมาชนเอง…ทำไมฉันถึงซวยได้ขนาดนี้นะ…ฉันเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่ถึงครึ่งปี ถ้าให้ที่ทำงานรู้ว่าฉันเกิดอุบัติเหตุ ฉันต้องตกงานแน่ ๆ…”

ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบกว่าสีหน้าซีดเผือดพร่ำบ่นไม่หยุด พูดถึงตอนท้ายกลับเริ่มส่งเสียงร้องไห้ขึ้นมา

ข้างกายเขามีรถซีดานคันดำจอดอยู่ หน้ารถมีอู่เจิ้งหงที่นอนแน่นิ่งไร้สติ ใบหน้าขาวราวแผ่นกระดาษและเลือดสีเข้มที่อาบอยู่ใต้ร่าง

เหมยเหมยปวดหนึบที่หัวใจและไม่กล้ามองอีกต่อไป

เธอนึกถึงตัวเอง เธอในชาติที่แล้วก็นอนอยู่บนพื้นแบบนี้แต่เลือดท่วมหนักยิ่งกว่านี้

อู่เจิ้งซือที่ไหวตัวเร็วที่สุดรีบล้วงโทรศัพท์เคลื่อนที่ขนาดราวกับก้อนอิฐในกระเป๋าทำงานออกมาโทรเรียกรถพยาบาล ดีที่ทางนี้ไม่ห่างไกลจากโรงพยาบาลใจกลางเมืองมากนัก ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึงแต่ว่า–

คุณหมอพลิกดูใบหน้าและเปลือกตาของอู่เจิ้งหงพบว่าม่านตาเริ่มขยาย หัวใจก็เริ่มเต้นอ่อนลงเรื่อย ๆ

“เสียใจด้วยนะครับ…” คุณหมอเอ่ยตามหน้าที่ คุณย่าอู่กรีดร้องโฮแล้วล้มหงายหลังตึง แต่มีอู่เจิ้งเต้ามาช่วยพยุงเธอไว้

เหมยเหมยเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเลย คนหนึ่งคนที่สิบนาทีก่อนยังมีชีวิตอยู่ตรงหน้าแต่เพียงชั่วครู่ก็ตายจากไป และยังตายต่อหน้าเธออีก ต่อให้เธอไม่ชอบอู่เจิ้งหงมากแค่ไหนแต่อย่างไรเสียนั่นก็ชีวิตคนคนหนึ่งเชียว!

คุณย่าอู่พูดไม่ผิด อู่เจิ้งหงทำแบบนี้มันโง่มากจริง ๆ

เพื่อผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยรักเธอเลย แต่กลับเอาชีวิตของตนเองมาลงโทษอีกฝ่าย ช่างไร้ความคิดเสียจริง!

ไม่นานตำรวจก็มาถึง แต่ดีที่มีผู้คนเดินขวักไขว่บนถนนกันมากและมีคนจำนวนไม่น้อยเห็นภาพเหตุการณ์ที่อู่เจิ้งหงเดินพุ่งชนรถยนต์เองเลยเป็นพยานให้คนขับรถแสนซวยคนนั้นได้ เห็นทีผู้ชายน่าสงสารคนนั้นคงไม่ต้องรับผิดชอบแล้วล่ะ!

อาจเป็นเพราะเหตุการณ์ตายอนาถของอู่เจิ้งหงเมื่อช่วงกลางวันทำให้เหมยเหมยที่ได้รับความสะเทือนใจฝันถึงความตายในชาติที่แล้วอีกครั้ง ภาพเหตุการณ์หวนกลับคืนมา

เธอเห็นเหมยซูหานกับอู่เยวี่ยอยู่ตรงดาดฟ้ากอดกันแนบแน่นในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เธอที่ทั้งโกรธทั้งตกใจวิ่งไปซักถามพวกเขา ผลสุดท้ายกลับโดนอู่เยวี่ยผลักให้ตกลงมา…

วินาทีที่ร่วงตกลงไปเธอเห็นใบหน้าตื่นตระหนกของอู่เยวี่ยรวมถึงความได้ใจและความโหดเหี้ยมในแววตาของเธอ

มันชัดเจนถึงเพียงนี้!

ดวงตาคู่นี้ฉายชัดในความฝันเธอทั้งคืน เย็นชาราวกับงูอสรพิษ

ตื่นเช้ามาเหมยเหมยปวดศีรษะแทบแย่และมีรอยช้ำตรงใต้ตาเล็กน้อย เลยรีบต้มไข่ปอกเปลือกประคบไปมาเลยทำให้รอยจางลงเล็กน้อย

นางแพศยาอู่เยวี่ย ทางที่ดีอย่าเก็บไว้เลยรีบจัดการให้จบดีกว่า จะได้ไม่ต้องมากระโดดโลดเต้นต่อหน้าเธออีก

………………………………………..

 ตอนที่ 1281 มีคนใกล้เจอเรื่องโชคร้ายแล้ว

เมื่อตัดสินใจว่าจะกำจัดอู่เยวี่ย เหมยเหมยเลยเอารูปทั้งหมดของอู่เยวี่ยออกมา มีทั้งรูปพลอดรักกลางแจ้งของเธอกับหานป๋อหย่วนรวมถึงรูปที่อยู่ในร้านคาราโอเกะ

อู่เยวี่ยล่อเหยื่อลูกเขยเศรษฐีได้ไม่ใช่หรือ?

ถ้าหากรูปพวกนี้ถูกปล่อยออกไป คุณชายตระกูลเศรษฐีที่ทำเอาอู่เจิ้งซือชอบใจนักหนาคงไม่คิดแต่งงานกับอู่เยวี่ยแล้วสินะ?

ในเมื่อคนทั่วไปจะแต่งงานหาภรรยายังต้องดูสถานะความบริสุทธิ์ของอีกฝ่ายด้วย!

ตระกูลใหญ่โตพวกนั้นก็ยิ่งแล้วใหญ่!

ส่วนคุณชายตาบอดคนไหนที่ถูกตาต้องใจอู่เยวี่ยเข้าเหมยเหมยเองก็ไม่สนใจแล้ว ปล่อยรูปพวกนี้ออกไปก่อนค่อยว่ากัน เธอโทรหาพี่เสือให้เขาไปล้างรูปที่ถ่ายจากร้านคาราโอเกะนับพันใบก่อนไปปล่อยในสถานที่คนคับคั่งของเมืองจิน

“ที่ไหนคนเยอะก็ไปที่นั่น อืม…แจกหน้าประตูบริษัทของอู่เจิ้งซือเยอะๆ หน่อย”

“ครับ ล้างรูปต้องใช้เวลานิดหน่อย พรุ่งนี้ตอนเที่ยงผมจะให้เด็กๆ ไปแจกรูป” พี่เสือตอบ

“ไม่รีบ ระวังความปลอดภัยด้วยนะคะ”

เธอรอได้มาตั้งหลายปี แค่วันสองวันจะเป็นไรไป

แค่ไม่รู้ว่าหลังจากอู่เยวี่ยเห็นรูปพวกนั้นแล้วจะความรู้สึกอย่างไร?

รวมถึงอู่เจิ้งซือเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของบริษัท หากเห็นรูปโป๊เปลือยของลูกสาวตัวเองตรงหน้าประตูบริษัทคงอับอายขายขี้หน้าแย่เลยสินะ!

ฮ่าฮ่าฮ่า!

ไม่รู้หรือไงว่าเธอจ้าวเหมยเป็นคนใจแคบที่ต้องล้างแค้นคืนให้สาสม?

ในเมื่อมาโอ้อวดประกาศศักดาต่อหน้าเธอก็จะเอาให้อ่วมเลย!

“เหมยเหมยทำไมมีความสุขขนาดนี้? มีเรื่องน่ายินดีอะไรเหรอ เล่าให้พ่อฟังบ้างสิ!” จ้าวอิงหัวพูดหยอกพลางตักโจ๊กให้ลูกสาวถ้วยหนึ่งแถมยังปอกไข่ให้อีกหนึ่งฟอง แล้วยื่นไข่ขาวมาไว้ในจานของเหมยเหมยโดยที่ตัวเองเป็นฝ่ายกำจัดไข่แดงเอง

เหมยเหมยไม่ชอบทานไข่แดง อดีตตอนที่อยู่บ้านตระกูลอู่เธอต้องทนฝืนทานไม่กล้าให้อู่เจิ้งซือช่วยกินแทน ตอนเพิ่งกลับมาเธอเองก็ไม่กล้าให้จ้าวอิงหัวกินแทนแต่จ้าวอิงหัวต่างหากที่สังเกตว่าทุกครั้งที่เธอทานไข่แดงชอบทำท่าทางเหมือนได้กินยา จึงเป็นฝ่ายปอกไข่ให้เธอแล้วทานไข่แดงเข้าไป เหลือไข่ขาวไว้ให้ลูกสาว

ต่อให้เขาเองก็เกลียดการทานไข่แดงมากก็ตาม แต่พอทานมาหลายปีเขากลับชินเสียแล้ว

“เพราะมีคนใกล้เจอเรื่องโชคร้ายแล้ว” เหมยเหมยจัดการไข่ขาวในสองสามคำพลางยิ้มอย่างได้ใจ

จ้าวอิงหัวถามอย่างสนใจ “ใครมาล่วงเกินเจ้าหญิงตัวน้อยของพ่ออีกล่ะ?”

“ไม่บอก…หนูจะไปโรงเรียนแล้ว ไปก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่!”

เหมยเหมยทานโจ๊กเสร็จก็หยิบซาลาเปามังสวิรัติสองลูกไปด้วย ทำเอาจ้าวอิงหัวโมโหแทบแย่ ยายเด็กคนนี้ยิ่งโตก็ยิ่งเอาใจยาก

“ที่รัก ปอกไข่ให้สามีกินหน่อยสิ” พอน้อยใจจากลูกสาวเลยจำต้องไปอ้อนให้ภรรยาปลอบใจ

เหยียนซินหย่ามองค้อนใส่เขาแวบหนึ่ง คร้านจะสนใจเขา “ไม่มีมือเองหรือไง? อ้อ ฉันจะไปร่วมกิจกรรมไฉ่เฟิง[1] อีกสามวันถึงจะกลับมานะ”

จ้าวอิงหัวรู้สึกแย่ในทันที นานทีเขาจะมีเวลาว่างสักหน่อยแต่ภรรยากลับจะออกไปข้างนอกเสียอย่างนั้น ปวดใจจัง…

“ทำไมเมื่อคืนคุณไม่บอกผม?”

“บอกไปคุณต้องไม่ให้ฉันไปแน่ ฉันไม่โง่ขนาดนั้นหรอก” เหยียนซินหย่าทำหน้าได้ใจ ตอนนี้ต่อให้จ้าวอิงหัวคิดจะห้ามเธอก็ห้ามไม่ได้แล้ว

จ้าวอิงหัว ‘…ภรรยาเริ่มร้ายตามลูกสาวแล้ว’

เหยียนซินหย่าลากกระเป๋าเดินทางที่เตรียมเสร็จสรรพแต่เช้าก่อนจะให้จ้าวอิงหัวไปส่งเธอที่สนามบิน รอบนี้ทางเมืองจินได้ส่งตัวแทนไปจำนวนห้าถึงหกคนและนัดรวมตัวที่สนามบิน

เธอมาถึงเร็วไปหน่อยซึ่งคนอื่นๆ ยังมาไม่ถึง เหยียนซินหย่าจึงนั่งรอ

ในมุมหนึ่งมีสายตาอาฆาตคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเธอด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว กลับเป็นเหอปี้อวิ๋น ไม่รู้ว่าเธอออกมาตั้งแต่เมื่อไร

แล้วคิดจะทำอะไร!

……………………………….

[1] กิจกรรมไฉ่เฟิง เป็นการเข้าไปรวบรวมบทเพลงพื้นบ้านบทกลอนต่างๆ ของชาวบ้านในสมัยอดีต ปัจจุบันใช้อธิบายดาราหรือนักเขียนที่ไปใช้ชีวิตร่วมกับชาวบ้านเพราะต้องการประสบการณ์