ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1298 เสนอข้อตกลงอีกครั้ง + ตอนที่ 1299 คู่ปรับเจอหน้ากัน

ตอนที่ 1298 เสนอข้อตกลงอีกครั้ง

ฐานกองบัญชาการชั่วคราวของเหยียนหมิงซุ่นในเมืองจินตั้งอยู่บนอาคารสำนักงานแห่งหนึ่ง สภาพภายนอกดูเหมือนสำนักงานธรรมดา ทั้งยังว่าจ้างพนักงานมานั่งทำงานด้วย

กองบัญชาการอยู่ในสำนักงาน คนภายนอกไม่มีทางมองออก ลี่เมิ่งเฉินหาที่นี่เจอได้อย่างไร?

“อย่าสงสัยลูกน้องของคุณเลย พวกเขาต่างก็จงรักภักดีกับคุณ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ฉันไม่รู้แค่นับนิ้วก็รู้แล้ว”

ลี่เมิ่งเฉินเดินเข้ามาตัวปลิว บนใบหน้ามีรอยยิ้มบาง ๆที่ยากจะคาดเดาได้ ถ้าหากใส่เสื้อคลุมตัวยาวคงเหมือนผู้นำลัทธิเต๋าหรือพวกหลอกลวงต้มตุ๋นเสียมากกว่า

เหยียนหมิงซุ่นไม่รู้จักลี่เมิ่งเฉินแต่เขาเคยเห็นรูปของเจ้าหมอนี่มาก่อน รู้แค่ว่าเขาคือสมบัติล้ำค่าที่เฮ่อเหลียนเช่อพยายามดึงมาเป็นพวกแต่ไม่สำเร็จสักครั้ง เฮ่อเหลียนชิงก็เหมือนกัน บอกแค่ว่าต้องดึงลี่เมิ่งเฉินมาเป็นพวกให้ได้ อย่าให้เฮ่อเหลียนเช่อเอาไปได้เด็ดขาด

ถ้าไม่ได้จริง ๆก็ฆ่าเจ้าหมอนี่ให้ตายไปเสีย อย่าให้เฮ่อเหลียนเช่อทำสำเร็จได้

“คุณสามารถหาคู่หมั้นของผมพบได้จริง ๆเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงต่ำ

ลี่เมิ่งเฉินหัวเราะอย่างมั่นใจในตัวเอง “แน่นอนสิ หากไม่มีความมั่นใจ ผมจะกล้ามาได้อย่างไร?

ใบหน้าของเหยียนหมิงซุ่นเกิดความลังเล ลี่เมิ่งเฉินเอ่ยต่อ “ตอนนี้จ้าวเหมยตกอยู่ในอันตราย คุณลังเลแค่หนึ่งวิดวงใจของคุณก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากเท่านั้น!”

“ใครโม้ไม่เป็นบ้าง? พวกเราคนเยอะขนาดนี้ยังหาไม่เจอ คุณจะหาเจอได้อย่างไร?” มีลูกน้องคนหนึ่งที่เป็นแฟนคลับของเหยียนหมิงซุ่นพูดขึ้นมา รู้สึกขัดหูขัดตาต่อรูปลักษณ์หน้าตาทุกส่วนของลี่เมิ่งเฉิน

ลูกน้องคนอื่น ๆก็คิดเหมือนกัน ไม่เชื่อลี่เมิ่งเฉินสักนิด คิดว่าเขามาหลอกลวง

ไม่แน่บางทีศัตรูอาจจะส่งมาเป็นสายสืบเพื่อจงใจก่อกวนพวกเขา ไม่ให้พวกเขาหาคุณหนูจ้าวเจอก็ได้

ลี่เมิ่งเฉินแสยะยิ้มออกมาอีกครั้ง ยิ้มแบบไม่เห็นฟันยิ่งดูเจ้าเล่ห์ลึกลับกว่าเดิม

“ตามหาคนต้องใช้คนที่เก่งที่สุดไม่ใช่จำนวนคนมาก ๆ แต่เรื่องใช้กำลังต่อสู้แน่นอนว่าผมเทียบกับพวกคุณไม่ได้หรอก แต่งานที่ใช้มันสมองล่ะก็แค่ผมคนเดียวก็เปรียบได้กับกองทหารนับพันแล้ว คุณชายหมิงว่าผมพูดถูกไหม?”

คำพูดยียวนเช่นนี้เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่รู้สึกอะไร เพราะเขารู้ว่าลี่เมิ่งเฉินนั้นเก่งกาจไม่เบา ไอคิวสูงมากจนน่าตกใจ เขายังสู้ไม่ได้เลย

แต่พวกลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นกลับไม่พอใจ ในใจพวกเขาเหยียนหมิงซุ่นเปรียบเสมือนเทพเจ้า เป็นคนที่พวกเขาเลื่อมใสมากที่สุด เจ้าลี่เมิ่งเฉินนี่สมควรโดนฟันให้ยับ ไม่คิดเลยว่าจะถากถางเจ้านายว่าเป็นคนโง่ที่ดีแต่ใช้กำลังแต่ไม่ใช้สมองต่อหน้าพวกเขา สงสัยคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วสินะ!

อย่าคิดว่าพวกเขาไร้การศึกษาแล้วจะฟังคำพูดเปรียบเปรยแบบนี้ไม่ออก!

เหยียนหมิงซุ่นใช้สายตาปรามพวกลูกน้องที่กำลังตั้งท่าจะสู้ มองไปที่ลี่เมิ่งเฉินอีกครั้ง “ว่าเงื่อนไขของคุณมา!”

“คุณชายหมิง…” พวกลูกน้องร้องอุทานขึ้นมา คิดไม่ออกว่าทำไมเหยียนหมิงซุ่นถึงได้เชื่อร่างทรงคนนี้ได้

เหยียนหมิงซุ่นปัดป่ายมือ ลูกน้องก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกเอาแต่จ้องมองลี่เมิ่งเฉินอย่างโมโห แต่เจ้าหมอนี้กลับไม่สนใจ อัจฉริยะมักจะโดนอิจฉา เขาชินชากับสายตาแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว

เหล่าลูกน้อง ‘อยากจะฆ่าไอ้ร่างทรงนี่เสีย……อิจฉาบ้านแกสิ!’

ลี่เมิ่งเฉินเหลือบมองคนอื่นแวบหนึ่ง เหยียนหมิงซุ่นก็โบกมือไล่ให้พวกลูกน้องออกไปก่อน รอจนทั้งห้องเหลือเพียงพวกเขาสองคน เหยียนหมิงซุ่นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมไม่มีเวลาให้คุณมาเล่นด้วยหรอกนะ จะพูดก็รีบ ๆพูดมา ไม่พูดผมจะไปตามหาต่อแล้ว!”

“เงื่อนไขง่ายนิดเดียว ผมช่วยคุณหาจ้าวเหมย คุณก็ให้จ้าวเหมยแบ่งยาวิเศษให้ผมบ้างแค่นั้น” ลี่เมิ่งเฉินพูดไปก็สังเกตสีหน้าท่าทีของเหยียนหมิงซุ่นไปด้วย

น่าเสียดายที่เหยียนหมิงซุ่นได้รับการฝึกอบรมอย่างมืออาชีพ ได้ยินคำว่ายาวิเศษก็ไม่สะทกสะท้านอะไร ซึ่งไม่เหมือนจ้าวเหมย พอได้ยินเขาพูดถึงยาวิเศษ นัยน์ตาก็เต็มไปด้วยยาวิเศษ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่แน่ใจขนาดนี้

“คุณไปเถอะ ผมไม่มียาวิเศษอะไรนั่น” เหยียนหมิงซุ่นปฏิเสธโดยไม่คิดอะไรทั้งนั้น

………………………………………

ตอนที่ 1299 คู่ปรับเจอหน้ากัน

ยาวิเศษเป็นความลับของเหมยเหมย หากถูกรู้เข้าว่ามีของล้ำค่าอยู่จะถูกปองร้ายได้ง่าย ทั้งยังดึงดูดผู้ที่ใจเหี้ยมทะเยอทะยานได้ไม่น้อย เขาไม่กล้าใช้เหมยเหมยเพื่อทดสอบจิตใจคน

เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากจะเสียเวลากับลี่เมิ่งเฉินอีกจึงเตรียมขับรถออกไปค้นหาด้วยตัวเอง ในเมื่อไม่มีเบาะแสเขาก็จะขุดทางตะวันออกของเมืองทั้งหมดพลิกหาให้ทั่ว อย่างไรเสียก็ต้องเจอเหมยเหมยเข้าจนได้แหละ

เฮ่อเหลียนเช่อที่โดนเหมยซูหานอาละวาดใส่จนทนไม่ไหวจึงต้องออกมาตามหาเองอย่างเอือมระอา และเจอเหยียนหมิงซุ่นเข้าที่ทิศตะวันออกของเมือง

“แกอย่าเข้าใจผิด ฉันหวังอยากให้นังจ้าวเหมยตาย ๆไปเสีย ตอนนี้ก็แค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้นแหละ!”

ต่อให้เฮ่อเหลียนเช่อตายต่อหน้าศัตรูเขาก็ไม่มีทางยอมรับว่ามาช่วยจ้าวเหมย ไม่อย่างนั้นเขาจะเหลือศักดิ์ศรีอีกหรือ?

“จะบอกอะไรให้ เฮ่อเหลียนเช่อก็มาตามหาจ้าวเหมยนั้นแหละ และเขาก็อาจเป็นตัวการสำคัญอยู่เบื้องหลัง เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆเขาถึงเปลี่ยนใจ จิตใจของคนโรคจิตวิปริตช่างเดายากจริง ๆ!”

คนที่พูดก็คือลี่เมิ่งเฉิน ถึงแม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะไม่ตอบรับข้อเสนอแต่เขาก็ยังหน้าด้านหน้าทนตามมาด้วย

ขอแค่เขาช่วยเหยียนหมิงซุ่นตามหาจ้าวเหมยเจอก็จะกลายเป็นหนี้บุญคุณ และคงปฏิเสธไม่ให้ยาวิเศษแก่เขาไม่ได้แล้วล่ะ!

เหยียนหมิงซุ่นมองเข้าไปนัยน์ตาเฮ่อเหลียนเช่อ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ถ้าฉันสืบเจอว่าแกเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลังล่ะก็ เฮ่อเหลียนเช่อ……ฉันจะเอาแกให้ตาย!”

“เชอะ…เก่งนักก็มาฆ่าฉันตอนนี้เลยสิ…ปากดี ขี้โม้จนจะบินขึ้นฟ้าได้อยู่แล้วมั้ง!”

เฮ่อเหลียนเช่อไฟโทสะปะทุ ตอนนี้ไม่ว่าใครก็สามารถปีนเกลียวขึ้นขี้ใส่หัวเขาได้ทั้งนั้น หาเหอปี้อวิ๋นเจอเมื่อไหร่ เขาจะซัดให้น่วมแล้วโยนศพให้หมากินเลย!

เหยียนหมิงซุ่นไม่แยแสเฮ่อเหลียนเช่ออีก ไม่ว่าเจ้าหมอนี่จะมีจุดประสงค์อะไร ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ยังไม่มีเจตนาร้ายต่อกัน เขาหาตามหาต่อจะดีกว่า

“ไปทางนี้ ผมตรวจสอบแล้ว คนที่ลักพาตัวไปมีโอกาสมากที่สุดที่จะเลือกเส้นทางนี้”

ลี่เมิ่งเฉินพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจแล้วชี้ไปหนึ่งในสามทางแยกข้างหน้า

อันที่จริงสถิติความน่าจะเป็นของคณิตศาสตร์มีประโยชน์มากทีเดียว ขอแค่เขาคิดก็จะสามารถถูกลอตเตอรี่จากทั่วทุกมุมโลกได้ แต่การคำนวณลอตเตอรี่ง่ายเกินไปหน่อย

แต่ตอนนี้เขาอยู่เหนือวัตถุเหล่านั้นไปแล้วจึงไม่เห็นเงินอยู่ในสายตาสักเท่าไร

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาแวบหนึ่งแล้วตัดสินใจเชื่อเจ้าร่างทรงนี้ดูสักครั้ง ขับรถไปตามถนนที่ไม่สะดุดตานัก อีกสองเส้นทางที่เหลือ ทางหนึ่งคดเคี้ยวส่วนอีกทางเป็นถนนใหญ่แสงแดดส่อง

“ไปทางนี้ คนที่ลักพาตัวทำความผิดครั้งแรก เธอจะต้องเลือกสถานที่ที่คนสัญจรไปมาน้อยตามสัญชาตญาณ ดังนั้นเธอจะไม่เลือกเส้นทางนี้แน่นอน ด้านหน้ามีฟาร์มและถนนสายนี้เป็นย่านอุตสาหกรรมเก่า มีโรงงานร้างอยู่มาก”

ลี่เมิ่งเฉินชะงักไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “โรงงานร้างใช้ฆ่าคนและซ่อนศพ ไม่มีอะไรเหมาะสมไปกว่านี้แล้ว!”

สายตาของเหยียนหมิงซุ่นเย็นชาลงในชั่วพริบตา รังสีสังหารแผ่เป็นวงกว้าง ลี่เมิ่งเฉินสะดุ้งหนาวสั่นสะท้าน รีบปิดปากไม่กล้าพูดจาซี้ซั้วอีก

เนื่องจากเป็นเขตอุตสาหกรรมเก่า ยานพาหนะและคนสัญจรไปมาน้อยมาก ในไม่ช้าพวกเขาก็พบร่องรอยบนถนนสองสามจุด ลี่เมิ่งเฉินรีบให้เหยียนหมิงซุ่นหยุดรถ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาเทียบกับอีกแผ่นแล้วชี้ถนนอีกเส้น

“ไปทางนี้เลยเพราะผมเคยดูแผนที่มาก่อน ตรงไปอีกหนึ่งกิโลเมตรจะมีโรงงานกระป๋องร้างอยู่แห่งหนึ่ง จ้าวเหมยอยู่ในโรงงานนั้นแน่นอน”

ลี่เมิ่งเฉินแน่ใจมาก เหยียนหมิงซุ่นก็พลอยเชื่อตามไปด้วย

บางทีเหมยเหมยอาจจะอยู่ที่นั้นจริง ๆ!

เขาเหยียบคันเร่งมิดจนใกล้โรงงานกระป๋องที่ลี่เมิ่งเฉินบอกเข้าไปเรื่อย ๆ พอจะเห็นโรงงานนั้นแล้ว ทุกคนต่างก็ดีอกดีใจ แต่ทว่า ——

“ตู้ม……”

มีเสียงดังสนั่นดังลอยมา พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รถก็สั่นสะเทือนจนแทบพลิกคว่ำตามไปด้วย

ลี่เมิ่งเฉินสูดกลิ่นเข้าไปพลันใบหน้าก็ถอดสี “มีกลิ่นควันเขม่า ไม่ได้การล่ะ…เจ้านั่นจุดระเบิด!”

…………………………………………..