ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1300 จัดทำสถิติ + ตอนที่ 1301 ตกอยู่ในอันตราย

ตอนที่ 1300 จัดทำสถิติ

เหยียนหมิงซุ่นใจหล่นไปถึงตาตุ่ม เป็นครั้งแรกที่เขาใจฝ่อ ต่อให้ตอนเขาเผชิญหน้ากับความตายก็ยังไม่เคยใจฝ่อขนาดนี้เลย แต่ตอนนี้ ——

เขากลัวเข้าให้แล้ว!

“อย่ากังวลไปเลย……ผมเคยคำนวณมาก่อน ความน่าจะเป็นของผู้ที่รอดชีวิตจากการระเบิดคือ 8.8% (ไม่ได้มีการค้นคว้า นี่เป็นข้อมูลที่สร้างมันขึ้นมาเอง) กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือจ้าวเหมยมีโอกาสรอด 8.8% ถือว่าค่อนข้างมากอยู่…” ลี่เมิ่งเฉินพูดไปตามหลักการ ใบหน้าไร้อารมณ์ ราวกับพูดถึงลูกแมวหรือลูกหมาเสียอย่างนั้น

“หุบปาก!”

เหยียนหมิงซุ่นจ้องเขม็ง ถ้าเจ้าหมอนี่ยังพูดจ้อไม่หยุดอีก เขาคงอดไม่ได้ที่จะซัดเขาให้ตาย

มวลอากาศเต็มไปด้วยควันเขม่าดินปืนที่เหยียนหมิงซุ่นคุ้นเคยดี เขาได้กลิ่นบ่อยจนคุ้นชินมากกว่ากลิ่นอาหารเสียอีก

แต่ตอนนี้เขากลับไม่หวังว่าจะได้กลิ่นมัน นี่มันทำให้เขาหวาดกลัว!

เหยียนหมิงซุ่นขับรถไปที่ประตูใหญ่ของโรงงาน รีบกระโจนลงรถราวกับบินได้ ในเวลารีบร้อนเช่นนี้เหยียนหมิงซุ่นยังทันสังเกตเห็นรถตู้คันสีขาวจากในระยะไกลขับออกไปอีกทาง

ด้วยระยะที่ห่างจากโรงงานค่อนข้างไกลจึงดูไม่ค่อยน่าสงสัยนัก แต่เหยียนหมิงซุ่นก็ยังตั้งใจมองแวบหนึ่งเพื่อจดจำเลขทะเบียนรถเอาไว้

ถ้าหากเป็นคนอื่นด้วยระยะทางไกลขนาดนี้คงมองทะเบียนรถไม่ชัดแน่น แต่ร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นได้รับยาวิเศษมาก่อนจึงเห็นได้อย่างชัดเจน

ในโรงงานมีกลิ่นดินปืนลอยคละคลุ้งควันโขมงเต็มไปหมด ทำเอาคนสำลักอย่างหนัก ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมตัวเข้าไปก็มีเสียงระเบิดดังลอยมาอีกสองสามครั้งจึงไร้หนทางจะเข้าไปได้

“คนที่ทำวัตถุระเบิดนี้ไม่มีความเชี่ยวชาญน่าจะเป็นมือใหม่ ระเบิดครั้งเดียวยังระเบิดไม่หมดเลย แถมยังระเบิดติดต่อกันหลายครั้งกว่าจะหมด คุณควรขอบคุณความโชคดี แบบนี้จ้าวเหมยยังมีโอกาสรอดชีวิตเพิ่มขึ้นอีกได้มากกว่า 20%”

ลี่เมิ่งเฉินตีหน้านิ่งไร้อารมณ์ หน้านิ่งจนเหยียนหมิงซุ่นอยากจะหวดใส่สักตั้ง

ถึงแม้ว่าคำพูดของร่างทรงจะทำให้เขาโล่งอกได้บ้าง แต่เขาก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี

คนข้างในที่ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรคือเจ้าหญิงน้อยของเขา เจ้าหมอนี่มีสิทธิ์อะไรมาคาดเดาความเป็นความตายของเหมยเหมย?

“หุบปาก ถ้าพูดอีกฉันเอานายตายแน่!” เหยียนหมิงซุ่นแผ่รังสีสังหารออกมา ลี่เมิ่งเฉินหุบปากแต่โดยดี

ทันใดนั้นเขาก็ค้นพบว่าเมื่อเผชิญหน้ากับทหารที่มีพละกำลัง ความฉลาดก็พึ่งพาอะไรไม่ได้อยู่ดี หลังจากกลับไปคราวนี้ต้องฝึกศิลปะการต่อสู้ไว้บ้างแล้ว!

หลังจากรอระเบิดสงบลง เหยียนหมิงซุ่นก็พุ่งเข้าไปในกลุ่มควันเป็นคนแรก แต่มีควันมากเกินไปจนบดบังทัศนวิสัยเบื้องหน้า

แถมข้างกายยังมีอีกคนที่แสนยียวนกวนประสาทส่งเสียงร้องอย่างกับเป็ดไม่หยุด!

“ไม่ได้การล่ะ…เมื่อครู่ผมคำนวณพลาดไป ภายใต้การระเบิดรุนแรงเช่นนี้ โรงงานร้างแห่งนี้คงทนรับไม่ไหว แล้ว…”

“แล้วอะไรล่ะ?” เหยียนหมิงซุ่นใจตกลงไป

“จะพังถล่มลงมา แบบนี้อัตราการรอดชีวิตของจ้าวเหมยจะลดลงต่ำกว่า 7%” ลี่เมิ่งเฉินนับนิ้วของเขาครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ไสหัวไป”

เหยียนหมิงซุ่นอดทนไม่ไหวซัดเข้าไปหนึ่งหมัด เหมยเหมยของเขาจะต้องไม่เป็นอะไร ไอ้ร่างทรงคนนี้พูดมั่วซั่ว

ลี่เมิ่งเฉินมึนงง ไม่ใช่ว่าสุภาพบุรุษที่ดีจะใช้ปากแต่ไม่ลงมือไม่ใช่เหรอ?

กลับไปจะต้องฝึกหมัดมวยเสียแล้ว อาศัยความฉลาดของเขาอย่างไรก็เอาชนะเหยียนหมิงซุ่นได้แน่นอน

และแน่นอน ผ่านไปครู่เดียวลี่เมิ่งเฉินก็ค้นพบความจริงที่น่าเศร้าอีกอย่าง ——

สู้ได้หรือไม่นั้นเกี่ยวอะไรกับไอคิวความฉลาดล่ะ!

มีอิฐหักหนึ่งก้อนหล่นใส่เหยียนหมิงซุ่น เขาเบี่ยงตัวหลบทันอิฐจึงตกลงพื้น หลังจากกลิ้งไปสองสามครั้งมันก็หยุดลง หลังจากนั้นอิฐก็ร่วงตกลงมากระจัดกระจายข้างตัวพวกเขา

ต่อให้ตอนนี้มองไม่ชัด เหยียนหมิงซุ่นก็เข้าใจในทันที เป็นอย่างที่เจ้าหมอนั่นพูดไว้ไม่มีผิด

โรงงานแห่งนี้ใกล้ถล่มลงมาแล้วจริง ๆ!

………………………………………

 ตอนที่ 1301 ตกอยู่ในอันตราย

หลังจากควันค่อย ๆจางลง เหยียนหมิงซุ่นก็พุ่งตัวเข้าไปเป็นคนแรก เมื่อเห็นโรงงานยังคงตั้งตรง เหยียนหมิงซุ่นก็แอบดีใจ เจ้าร่างทรงชอบพูดให้ตื่นตระหนก เขาจะเชื่อก็ต่อเมื่อเห็นกับตาตัวเองเท่านั้นแหละ

ร่างทรงวิ่งปิดจมูกเข้ามา มีรอยแดงเล็กน้อยระหว่างนิ้ว

“การถล่มนี้มีผลตามเวลา อย่าเห็นว่าโรงงานแห่งนี้ยังตั้งตรงอยู่แต่ฐานโครงสร้างพังแล้วคงอยู่ได้อีกหนึ่งนาทีมั้ง ไม่สิ……ฉันคำนวณก่อน อย่างมากก็ห้าสิบวินาที โรงงานก็จะถล่มแล้ว!”

ลี่เมิ่งเฉินนับนิ้วของเขาอีกครั้งเพื่อคำนวณ ประกาศข้อสรุปของเขาอย่างเคร่งขรึม เหยียนหมิงซุ่นหว่างคิ้วกระตุกและไม่สนใจเขาอีกต่อไป เขางุดหน้าแล้วพุ่งตัวเข้าไปเร็วราวกับสายฟ้าแลบ

“คุณอย่าเข้าไป…จะถล่มแล้วจริง ๆนะ…รีบกลับมา!”

ลี่เมิ่งเฉินทำสีหน้าตกใจซึ่งถือว่าก็ยังทำสีหน้าอื่นเป็นอยู่บ้าง แน่นอนว่าเขาไม่ได้เป็นห่วงหรือกังวลว่าเหยียนหมิงซุ่นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เขากระวนกระวายเรื่องยาวิเศษต่างหาก กลัวว่าจ้าวเหมยจะกลายเป็นเถ้ากระดูกไปเสียแล้ว ถ้าเหยียนหมิงซุ่นมาตายไปอีกคน

ใครจะไปถามหายาวิเศษกับใครล่ะ?

ถ้าไม่มียาวิเศษเขาก็ช่วยคุณปู่ไม่ได้ หากคุณปู่ไม่อยู่เขาก็ไม่สามารถสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวแห่งตระกูลลี่ได้ ไม่ได้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าครอบครัว เขาก็ไร้หนทางจะบงการคนในครอบครัวได้……

การมีอำนาจที่แท้จริงถึงจะเป็นเงื่อนไขข้อแรกของอิสรภาพ!

ถ้าเขาต้องการใช้ชีวิตอยู่อย่างอิสระจะต้องได้ยาวิเศษกลับไป

เขายังวางแผนเอายาวิเศษกลับไปศึกษาและค้นคว้า ขอเพียงแค่สามารถวิเคราะห์โครงสร้างโมเลกุลของยาวิเศษได้สำเร็จ เขาก็จะสามารถเลียนแบบยาวิเศษได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

เรื่องนี้ไม่ได้ยากเกินความสามารถของเขา!

เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้สนใจเขาสักนิดแล้วรีบวิ่งเข้าไปในโรงงาน ลี่เมิ่งเฉินรีบขัดขวางคนอื่นที่จะตามเข้าไป เตือนอย่างหวังดีว่า “มันกำลังจะถล่มแล้ว เข้าไปก็เหมือนเข้าไปตายนะ…”

“ไสหัวไป”

พี่เสือชกเข้าให้หนึ่งหมัดเพราะเห็นเจ้าหมอนี่ขัดตามานานแล้ว อ่อนแอปวกเปียกเหมือนไก่นึ่ง ขนาดปลายนิ้วก้อยของคุณชายหมิงยังแตะต้องไม่ได้เลย แล้วมีสิทธิ์อะไรมาชี้นิ้วสั่งการต่อหน้าคุณชายหมิง?

ลี่เมิ่งเฉินกุมจมูกตัวเองอีกครั้ง เลือดไหลรินรสชาติเค็มหวานปะแล่ม เลือดกบปากเยอะขนาดนี้รสชาติไม่ดีเลยสักนิด

กลับไปจะต้องฝึกหมัดมวยให้ได้เลย!

ต่อกรกับพวกป่าเถื่อนคงใช้ไอคิวสู้ไม่ได้!

พี่เสืออยากจะพาพรรคพวกพุ่งตามเข้าไป แต่พวกเขาเพิ่งเดินไปถึงประตูโรงงานก็พังถล่มลงมาทันที เศษอิฐปูนไหลทะลักลงมาราวกับน้ำท่วมโดยไม่มีท่าทีลดลงแม้แต่น้อย

“สี่สิบวินาที……ผมประมาณคลาดเคลื่อนไปสิบวินาที”

ลี่เมิ่งเฉินมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ไม่มีท่าทีดีใจเลยสักนิด

คาดไม่ถึงว่าจะคลาดเคลื่อนไปสิบวินาที คงเพราะอยู่กับคนธรรมดานานเกินไป สมองก็เลยได้ใช้งานไม่มากพอ

พี่เสือและคนอื่น ๆทำได้แค่ถอยกลับมาอีกครั้ง มองกองเศษซากกำแพงก้อนอิฐที่พังถล่มทลายเหมือนภูเขาเบื้องหน้า คุณชายหมิงยังอยู่ข้างในอยู่เลย!

“รีบไปหาของมาขุดออก… เร็วเข้า!”

พี่เสือตะเบ็งเสียง ตัวเองรีบพุ่งตัวเข้าไปใช้มือเป็นพลั่วย้ายอิฐไปเรื่อย ๆไม่หยุด

หากคุณชายหมิงเป็นอะไรไป เขาก็ไม่มีหน้าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก!

คนอื่นก็ได้สติกลับคืนมา เรียนรู้วิธีการย้ายอิฐเหมือนพี่เสือ ลี่เมิ่งเฉินมองพลางส่ายหัว โง่จนไร้หนทางเยียวยาได้แล้ว ชาติก่อนเกิดเป็นหมูหรือไง?

เขาเช็ดเลือดแห้งกรังที่ติดบนจมูก เดินเข้าไปแล้วพูดว่า “ถ้าขุดอยู่แบบนี้ รอพวกคุณขุดเสร็จศพของเจ้านายคุณก็แห้งไปแล้วมั้ง”

เขาไม่แยแสสายตาเกรี้ยวกราดของพี่เสือสักนิดพูดต่อไปว่า “ถ้าคิดอยากจะช่วยเจ้านายของพวกคุณ งั้นก็ฟังคำแนะนำของผม”

ถ้าไม่ใช่เพื่อยาวิเศษแล้วล่ะก็เขาคงไม่สนใจความเป็นความตายของเหยียนหมิงซุ่นกับจ้าวเหมย แถมยังถูกพวกเขาเสยจมูกครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่ใช่คนร้ายเสียหน่อย!

พี่เสือมองเขาอย่างลังเล เขาก็ไม่ใช่คนโง่พอดูออกว่าร่างทรงตรงหน้ามีความสามารถอยู่พอควร แต่เขาสามารถเชื่อร่างทรงคนนี้ได้จริงหรือ?

“วางใจเถอะ ผมมีสิ่งที่อยากได้จากเหยียนหมิงซุ่น ผมไม่ยอมให้เขาตายตอนนี้แน่นอน และถ้าเมื่อครู่เหยียนหมิงซุ่นฟังคำแนะนำของผมเขาก็คงไม่ตกอยู่ในอันตราย” ลี่เมิ่งเฉินลูบจมูก สูดลมหายใจเข้าลึก

เจ้าบ้าเหยียนหมิงซุ่นแรงเยอะชะมัด จะต้องมีน้ำหนักเกินหนึ่งพันกิโลกรัมแน่ ทำดีให้แต่ไม่รู้ตอบแทน สมน้ำหน้าที่โดนอิฐถล่มใส่!

………………………………………………