ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1314 รอจังหวะคิดบัญชีแค้น + ตอนที่ 1315 หวงอวี้เหลียนเต็มไปด้วยความผิด

ตอนที่ 1314 รอจังหวะคิดบัญชีแค้น

ซบอยู่ในอ้อมอกแสนอบอุ่นและแข็งแรงของชายหนุ่ม เหมยเหมยจึงสงบลงได้อย่างรวดเร็ว “ศพของเหอปี้อวิ๋นหาเจอแล้วเหรอ?”

เธอคิดว่าเหอปี้อวิ๋นต้องตายไปแล้วอย่างไม่มีสงสัย แต่เมื่อผ่านการวิเคราะห์ของลี่เมิ่งเฉิน ในจังหวะที่เกิดการระเบิดขึ้นนับว่าเหอปี้อวิ๋นโชคดีไม่น้อย แผ่นไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านบนโรงงานถล่มลงมาแต่กลับห้อยค้างกลางอากาศไม่ถล่มลงมาโดนเหอปี้อวิ๋น ซึ่งแบบนั้นถือเป็นการสร้างกำแพงขึ้นมาให้กับเหอปี้อวิ๋นเพื่อเป็นกำบังในการหลบ

เพียงแค่ในช่วงสุดท้ายเธอกลับหลบไม่พ้นรถขุดดิน อีกทั้งยังต้องตายอย่างอนาถ

พูดแค่ว่าเวรกรรมตามสนองคนชั่ว!

ไม่ควรค่าแก่ความเห็นใจ!

เหยียนหมิงซุ่นเล่าเรื่องการตายของเหอปี้อวิ๋นให้ฟัง บอกเพียงแค่ว่าถูกรถขุดดินขุดโดนจนตาย แต่กลับไม่ได้เอ่ยถึงลักษณะการตายของเธอ กลัวว่าจะทำให้ภรรยาตัวน้อยของเขานั้นจะต้องสะอิดสะเอียน เหมยเหมยตะเบ็งเสียง “ทำชั่วได้ชั่ว พระเจ้าคงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว”

เธอลอบพรูลมหายใจ ซึ่งไม่ได้รู้สึกดีใจมากแต่อย่างใด อีกทั้งเธอมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา

เธอได้กลับไปอยู่ในโลกที่เธอเคยมีชีวิตอยู่ในชาติก่อนจริงหรือ?

แล้วเหตุใดในชาตินี้เรื่องราวต่าง ๆถึงได้เปลี่ยนแปลงไปเสียหมด!

ตัวอย่างเช่นการตายของอู่เจิ้งหง เมื่อชาติก่อนอู่เจิ้งหงมีชีวิตที่สุขสบายมาตลอด หนำซ้ำยังไม่มีการหย่าร้างกับจี้เจี้ยนโปด้วย เว่ยชิวเยวี่ยและอู่เจิ้งเต้าก็ไม่มีการหย่าร้าง ครอบครัวเต็มไปด้วยความสุข

ส่วนเหอปี้อวิ๋น เมื่อชาติที่แล้วก่อนที่เธอจะตายเหอปี้อวิ๋นยังคงมีชีวิตที่สุขสบาย ดูทรงแล้วมีชีวิตอยู่ต่ออีกสามสิบปีก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย และเหมยซูหานเปลี่ยนแปลงไปมากที่สุด

ทุกอย่างล้วนต่างออกไปจากชาติที่แล้ว!

ถ้าอย่างนั้นเหยียนซินหย่าจะตายไหม?

ชาติที่แล้วเหยียนซินหย่ามีชีวิตเช่นไรเธอไม่รู้ ซึ่งแน่นอนว่าในตอนนี้ทุกอย่างมันไม่สำคัญแล้ว เพราะเธอค้นพบแล้วว่า ต่อให้ชาติก่อนเธออายุยืนยาวเป็นร้อยปี ในชาตินี้เธอก็มีโอกาสที่จะเสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็ก

“พี่หมิงซุ่น แม่ของฉันออกมาหรือยัง?” เหมยเหมยกังวลเป็นอย่างมาก

เมื่อครู่เหยียนหมิงซุ่นได้สั่งให้ลูกน้องเข้าไปสอดส่องมาแล้ว หมอที่ทำการผ่าตัดให้กับเหยียนซินหย่านั้นเป็นถึงศัลยแพทย์ชั้นนำของเมืองจิน แม้จะเป็นแค่ในปะเทศก็ยังนับว่าเป็นชั้นหนึ่ง เพราะงั้นชีวิตของเหยียนซินหย่าก็หายห่วงไปได้

เพียงแต่ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เป็นสิ่งที่ยังไม่อาจรู้ได้

“คุณชายหมิง การผ่าตัดของคุณผู้หญิงสำเร็จดี หมอบอกว่าต้องคอยเฝ้าดูอาการอีกสิบสองชั่วโมง ก็สามารถย้ายเข้าไปอยู่ในห้องพักผู้ป่วยทั่วไปได้แล้ว” ลูกน้องของเขากลับมารายงาน

เหมยเหมยถอดถอนหายใจลากยาว ดูเหมือนว่าชีวิตของเหยียนซินหย่าจะไม่มีอะไรที่ต้องน่ากังวลใจแล้ว

ส่วนการบำรุงในตอนหลังเชื่อว่าแค่มีน้ำยาของเธออยู่ เหยียนซินหย่าจะต้องกลับมาแข็งแรงได้ในเร็ววันแน่

จ้าวอิงหัวเบาใจลงไปกว่าครึ่งแต่ก็ยังติดเป็นกังวลอยู่บ้าง เหยียนหมิงซุ่นบอกให้เขากลับไปทำงาน ทางฝั่งโรงพยาบาลเขาจัดคนมาดูแลเอง

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องเข้ามายุ่งหรอก ผมจะลากตัวคนที่บงการอยู่เบื้องหลังออกมาเอง” เหยียนหมิงซุ่นกำชับ

หากว่าเป็นเฮ่อเหลียนเช่อบงการ จ้าวอิงหัวไม่ใช่ศัตรูของเขาเลย หากเข้ามายุ่งจะเป็นการเอาไข่ไปกระทบหิน

จ้าวอิงหัวตบศีรษะตัวเองอย่างหงุดหงิด ตัวเขาไร้ประโยชน์จริง ๆ แม้แต่ภรรยาและลูกก็ปกป้องไว้ไม่ได้ อำนาจของเขาที่ได้มานั้นช่างไร้ประโยชน์เสียสิ้นดี

แม้เขาไม่อาจลงมือคนที่คอยบงการอยู่เบื้องหลังได้ แต่คนอื่นที่สมรู้ร่วมคิดกับมันเขาไม่มีทางปล่อยไว้แน่ หวงอวี้เหลียน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลประสาท และผู้ดูแลเรือนจำ…

คนพวกนี้เขาปล่อยไว้ไม่ได้!

หวงอวี้เหลียนเอาแต่อยู่ที่บ้านเพื่อรอข่าวดี แต่สุดท้ายกลับได้แค่คำดุด่าจากเฮ่อเหลียนเช่อ เหอปี้อวิ๋นเปลี่ยนไปกลางคัน!

วันนี้ทั้งวันหวงอวี้เหลียนกลัดกลุ้มใจไม่หาย เธอส่งข้อความหาเหอปี้อวิ๋น  แต่เหอปี้อวิ๋นกลับไม่ตอบกลับมาเลย เธอก็ยิ่งกังวลใจเกรงกลัวว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะฆ่าเธอให้ตาย!

เธอรู้แก่ใจดีถึงความเหี้ยมโหดของเฮ่อเหลียนเช่อ

หวงอวี้เหลียนที่ตื่นตระหนกและหวาดกลัวต้องการติดต่อกับโอหยางปิน แต่โทรไปอยู่หลายครั้งก็ไม่มีคนรับสาย ส่วนโอหยางปินกำลังง่วนอยู่กับของเล่นชิ้นใหม่ มีหรือที่จะสนใจต่อคนรักเก่าอย่างเธอ

หวงอวี้เหลียนจึงไม่มีทางเลือกจำต้องเก็บสัมภาระง่าย ๆไปก่อน เตรียมหาที่หลบข้างนอก หากหาไม่ได้ก็ค่อยขอไปอยู่กับลูกสาวก่อน รอให้คลื่นพายุสงบลงก่อนค่อยกลับมา

ทว่าหวงอวี้เหลียนพึ่งมาถึงสนามบินก็เจอชายร่างกำยำมาดักขวางทางเอาไว้แล้ว

……………………………………………….

ตอนที่ 1315 หวงอวี้เหลียนเต็มไปด้วยความผิด

พอเหยียนหมิงซุ่นมั่นใจว่าเหมยเหมยสองแม่ลูกปลอดภัยดี เขาก็เตรียมไปจัดการกับหวงอวี้เหลียนและอู่เยวี่ย ส่วนทางเฮ่อเหลียนเช่อ เขาคงต้องตรวจสอบให้แน่ชัดอีกครั้งถึงจะลงมือได้

เพียงแต่…

“คุณชายหมิง หวงอวี้เหลียนถูกเฮ่อเหลียนเช่อเอาตัวไปแล้ว” ลูกน้องของเขากลับมารายงาน

พวกเขาช้าไปแค่ก้าวเดียว พอมาถึงสนามบินก็เห็นว่าหวงอวี้เหลียนถูกคนของเฮ่อเหลียนเช่อเอาตัวไปแล้ว ในเวลากลางวันแสก ๆพวกเขาไม่อาจทำอะไรโดยพลการได้ ทำได้แค่กลับมารับโทษ

เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วแน่น เอ่ยถาม “อู่เยวี่ยล่ะ?”

“หาตัวเธอไม่พบครับ ไม่ได้อยู่กับเจิ้งซือด้วย ราวกับเพิ่งจะหายตัวไปครับ” ลูกน้องเขารู้สึกละอายแก่ใจมาก

หลายเรื่องแล้วที่พวกเขาทำไม่สำเร็จ ช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี เสียแรงนักที่คุณชายหมิงไว้ใจ!

หวงอวี้เหลียนถูกพาตัวมาตรงหน้าเฮ่อเหลียนเช่อ เหมยซูหานเองก็อยู่ด้วย เขารู้ว่าเหมยเหมยและแม่ต่างก็พ้นขีดอันตรายแล้วจึงอาละวาดจะออกจะโรงพยาบาล เฮ่อเหลียนเช่อจึงจำยอมพาเขาออกจากโรงพยาบาล

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในบ้านทรงโมเดิร์นหลังหนึ่งที่เฮ่อเหลียนตกแต่งไว้นานแล้ว ซึ่งแต่ก่อนเป็นบ้านพักของนายทุนใหญ่ หลังจากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ทุกคนในบ้านต่างก็กระจัดกระจายกันไป ที่ตายก็ตาย ที่หนีไปได้ก็หนีไป หากโชคดีมีชีวิตรอดก็เกรงว่าคงไม่คิดจะย้อนกลับมาอีก

บ้านหลังนี้จึงตกเป็นของเฮ่อเหลียนเช่อทั้งหมดโดยไม่เสียเงินแม้แต่แดงดียว

“ซูหาน หญิงชั่วนี่ฉันจับตัวมาให้แล้ว นายจะจัดการอย่างไรก็แล้วแต่เลย!” เฮ่อเหลียนเช่อลอบมองเหมยซูหานอย่างเอาใจ เหลือบมองเหยียดหยามหวงอวี้เลียนที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยร่างที่สั่นเทิ้ม

เพื่อให้เหมยซูหานระบายความโกรธ คงต้องลากตัวนางผู้หญิงคนนี้มาเป็นที่รับมีดแล้วล่ะ

ใครใช้ให้เหอปี้อวิ๋นชีวิตสั้นนักเล่า!

“คุณชายเฮ่อ…ฉัน…ฉันเชื่อฟัง…คุณ” หวงอวี้เหลียนกลัวจนแทบฉี่ราด เอาแต่ร้องขอชีวิตไม่หยุด

เฮ่อเหลียนเช่อมีท่าทีเย็นชา ในแววตาเผยถึงความเหี้ยมโหด กล้าที่จะเอ่ยถึงคำสั่งของเขาต่อหน้าเหมยซูหานงั้นหรือ?

ยังเห็นว่าเหมยซูหานโกรธเขาไม่พอใช่ไหม?

สมควรตายนักนะ!

เฮ่อเหลียนเช่อประเคนถีบเข้าให้ โดนบริเวณขั้วหัวใจของหวงอวี้เหลียนพอดี ตั้งแต่เด็กก็มีพละกำลังที่มากกว่าคนอยู่มาก ถีบเข้าไปแค่ครั้งเดียวหวงอวี้เหลียนถึงกลับกระอักเลือดออกมา ใบหน้าซีดเซียวขึ้นมาในทันที

“อยู่ต่อหน้าคุณชายเช่อ ยังกล้าที่จะพูดจาสามหาว นางผู้หญิงแพศยา แกกล้าที่จะใส่ร้ายคุณชายเช่อหรือ? สมควรตาย!”

ลูกน้องคนฉลาดนายหนึ่งเดินเข้ามาถีบซ้ำอีกหลายครั้ง คำพูดคำจาที่กล่าวออกมาลบล้างมลทินให้เฮ่อเหลียนเช่อจนหมด เฮ่อเหลียนเช่อยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ลอบมองลูกน้องได้สักพักก็รู้สึกถูกชะตาอย่างไม่รู้สาเหตุ

หลักแหลมไม่เบา ต่อไปคงต้องมอบหมายงานให้จัดการมากขึ้น!

หวงอวี้เหลียนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ช่างเป็นเวรกรรมของเธอจริง ๆ !

เธอไม่เคยบาดหมางหรือเป็นศัตรูกับเหยียนซินหย่ามาก่อน แล้วเหตุใดเธอต้องสั่งให้เหอปี้อวิ๋นไปฆ่าเหยียนซินหย่าเล่า หากไม่ใช่เพราะเฮ่อเหลียนเช่อสั่งให้ทำ เพียงแต่ตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่อกลับตีหน้าซื่อไม่ยอมรับ เกรงว่าตัวเธอจะไม่มีหนทางรอดเสียแล้ว

“ไม่ใช่ฉันจริงๆ นะ…เป็นเหอปี้อวิ๋น…ทั้งหมดเขาเป็นคนทำคนเดียว” หวงอวี้เหลียนรีบคลานไปตรงหน้าเหมยซูหานที่ยังอยู่ในสภาพป่วย เธอร้องขอชีวิตไม่หยุด เธอมองออกว่าคนวิปริตอย่างเฮ่อเหลียนเช่อปฏิบัติต่อหนุ่มหน้ามนผู้นี้ต่างออกไป คิดดูแล้วคำพูดของชายหนุ่มผู้นี้คงมีผลต่อใจของเฮ่อเหลียนเช่อไม่น้อย

เพียงแต่เหมยซูหานเกลียดคนที่คิดปองร้ายเหมยเหมยที่สุด แล้วเขาจะยอมร้องขอไว้ชีวิตเธอได้อย่างไรเล่า?

ไม่แทงด้วยมีดก็นับว่าดีเท่าไรแล้ว!

เหมยซูหานมองหวงอวี้เหลียนอย่างเย็นชาแค่แวบเดียว ก่อนจะหันกลับไปมองเฮ่อเหลียนเช่อแล้วเอ่ย “ผู้หญิง จิตใจชั่วช้าแบบนี้ เก็บไว้บนโลกนี้ก็รังแต่จะเป็นภัยต่อผู้อื่น อาเช่อ นายกำจัดคนชั่วช้าเพื่อบ้านเมืองเถอะ!”

เขารู้ดีว่าคำพูดของหวงอวี้เหลียนเป็นจริง คนต้นเรื่องคือเฮ่อเหลียนเช่อ แต่เขาจะทำอะไรได้?

หรือจะให้เขาฆ่าเฮ่อเหลียนเช่อหรือ?

เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!

เพราะงั้นหวงอวี้เหลียนต้องเป็นคนรับผิดชอบต่อไฟโทสะของเขา เพราะถึงอย่างไรนางผู้หญิงคนนี้ก็เต็มไปด้วยความผิดอยู่แล้ว!

…………………………………………