ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1320 ฉิวฉิวต้องเป็นเซียนสัตว์แน่ๆ + ตอนที่ 1321 หึง

ตอนที่ 1320 ฉิวฉิวต้องเป็นเซียนสัตว์แน่ๆ

เหยียนหมิงซุ่นกระชับกอดเหมยเหมยแน่นแล้วลูบหลังเธอแผ่วเบา เขารู้ดีว่านั่นไม่ใช่ความฝันของเหมยเหมย คงจะเป็นสิ่งที่เธอเผชิญมาด้วยตัวเอง หากแค่ฝันแล้วทำไมถึงได้เจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจแบบนี้เล่า?

ไม่แปลกเลยที่เหมยเหมยจะเกลียดอู่เยวี่ย เหอปี้อวิ๋นและอู่เจิ้งซือขนาดนั้น

ทั้งสองคนนั้นเอาแต่เข้าข้างอู่เยวี่ย และทำให้เหมยเหมยตายอย่างไร้ซึ่งความยุติธรรม เขาไม่แปลกใจเลยสักนิด เดิมทีพวกนั้นก็แค่คนชั้นต่ำที่เห็นแก่ตัวไร้ความรู้สึก อีกทั้งเหมยเหมยก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆของพวกเขา ซึ่งแน่นอนว่าไม่เคยให้ความจริงใจเลยสักนิด

แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่พอใจคือเหมยซูหาน เจ้าหมอนี่มีสิทธิ์อะไรมาหมั้นหมายกับเหมยเหมย?

นับว่าโชคดีที่เหมยเหมยไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดออกมา หากเหยียนหมิงซุ่นรู้ว่าชาติที่แล้วเหมยเหมยคือภรรยาของเหมยซูหานและยังมีลูกด้วยกัน เกรงว่าจะยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่!

แต่เหยียนหมิงซุ่นถือว่าโชคดี โชคดีที่มีญาณรับรู้บางอย่างล่วงหน้าได้จึงได้ขัดขวางความสัมพันธ์ระหว่างเหยียนหมิงต๋ากับอู่เยวี่ย ไม่เช่นนั้นหากต้องให้น้องหน้าโง่อย่างเหยียนหมิงต๋าแต่งงานกับอู่เยวี่ย มีหวังบนหัวของเหยียนหมิงต๋าคงมีเขาขึ้นแน่

มะรืนนี้เหยียนหมิงต๋าก็จะเข้ากองไปพร้อมกับพวกทหารใหม่แล้ว ทั้งยังถูกเขาส่งตัวไปอยู่ในเขตที่ราบสูงที่ลำบากที่สุด ต่อให้เจ็ดนางฟ้าลงมาจุติก็ยั่วยวนเขาไม่ได้

“ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว จะไม่มีใครมาทำร้ายเธออีก” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยปลอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

เหมยเหมยปาดเช็ดน้ำตาพร้อมพยักหน้ารับ เธอเองก็คิดว่าต่อไปนี้ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น เหอปี้อวิ๋นตายไปแล้ว เหลือเพียงอู่เยวี่ย…

เหยียนหมิงซุ่นเดาใจเธอออก จึงพูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “วางใจเถอะ พี่ไม่ปล่อยอู่เยวี่ยไว้แน่”

หากเขาเดาไม่ผิด สองวันนี้คนบ้าอย่างอู่เยวี่ยต้องย้อนกลับมาลงมือทำร้ายเหมยเหมยที่โรงพยาบาลซ้ำแน่นอน

สิ่งที่เหมยเหมยยึดติดคืออู่เยวี่ย เช่นเดียวกัน สิ่งที่อู่เยวี่ยยึดติดก็คือเหมยเหมย ไม่ตายก็ไม่มีเลิกรา!

เหมยเหมยร้องไห้ไปสักพักถึงรู้สึกสบายใจขึ้น เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “เหมยเหมยเคยฝันถึงพี่ไหม?”

เมื่อครู่เขาอยากจะถามแต่ก็กลัวเสียหน้า แต่ในใจก็คันยุบยิบจนทนไม่ไหวต้องถามออกไป ทั้งยังตีหน้าขรึมอีกด้วย

เหมยเหมยหัวเราะร่า พลางส่ายหน้าอย่างจงใจ เหยียนหมิงซุ่นแววตาขุ่นเคืองไม่พอใจ

ทำไมถึงไม่มีเขาล่ะ?

ขนาดไอ้บ้าเหมยซูหานนั่นยังมีเลย!

เหมยเหมยทนแกล้งเขาต่อไม่ไหว ถึงได้หัวเราะร่วนแล้วพูดว่า “ต้องฝันเห็นอยู่แล้ว คนเก่งอย่างพี่จะไม่ให้ฝันถึงได้อย่างไร แต่ตอนนั้นฉันแทบจะไม่พูดกับใครเลยจึงไม่เคยคุยกับพี่ เพียงแค่ได้ยินอู่เยวี่ยพูดถึงอยู่บ่อยครั้ง อย่างไรเสียพี่ก็เป็นพี่เขยเขานี่!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เหมยเหมยจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่พอใจ

เมื่อชาติก่อนอู่เยวี่ยได้หน้าได้ตาไปเต็ม ๆ ไม่ใช่เพราะมีพี่เขยแบบนี้หรอกหรือ!

เหยียนหมิงซุ่นยื่นมือดึงปากเล็กที่ยู่อยู่ของเหมยเหมยก่อนจะหลุดขำ “ใช้ใส่ซีอิ้วได้เป็นกิโลแล้วเนี่ย เรื่องในฝันพี่จะรู้ได้อย่างไรล่ะ ถึงอย่างไรในชาตินี้พี่ก็ไม่มีทางให้อู่เยวี่ยมาเป็นน้องสะใภ้ทัดเทียม…เธอหรอก?”

คำพูดสุดท้ายเขากดเสียงให้ทุ้มต่ำข้างหูเหมยเหมย ลมหายใจร้อนผ่าวแผ่ซ่านปะทะใบหน้าเล็ก ๆของเธอจนแทบไหม้ จึงทุบอกของเหยียนหมิงซุ่นไปไม่กี่ครั้งแล้วมองค้อนใส่ “ใครจะแต่งงานกับพี่ล่ะ…ฉันยังเด็กอยู่เลย…จะทำผิดกฎหมายนะ…”

น้ำเสียงของหญิงสาวนุ่มนวลลากยาว นุ่มหวานหยดย้อยยิ่งกว่าเส้นสายไหม หวานจนทำให้เหยียนหมิงซุ่นนั้นอยากจะดื่มด่ำกับจูบอันเร่าร้อนกับแฟนสาวตนสักครา

แต่ตอนนี้ตัวอันตรายอย่างอู่เยวี่ยยังไม่ถูกกำจัด เหยียนหมิงซุ่นจึงตัดสินรอให้กำจัดอู่เยวี่ยไปได้ก่อนค่อยกลับมารับจูบอันเร่าร้อนของเหมยเหมยเป็นรางวัล!

เหยียนหมิงซุ่นจึงถามถึงเรื่องมิติเพิ่ม ซึ่งเหมยเหมยเองก็ไม่ปิดบังเลยสักนิด เธออุ้มฉิวฉิวที่จ้าวอิงหัวพึ่งอุ้มขึ้นมาส่งขึ้นมาพร้อมชี้นิ้วแล้วบอกว่า “มิติเป็นของฉิวฉิว มันมาจากที่ที่แห่งหนึ่งที่พิเศษมาก ฉันสงสัยว่าฉิวฉิวต้องเป็นเซียนสัตว์บนฟ้าที่ลงมาจุติแน่ ๆ ”

เดิมทีฉิวฉิวที่นอนอย่างเกียจคร้านอยู่ พอได้ยินคำพูดของเหมยเหมยก็พลันมีชีวิตชีวาขึ้นมา ยืดลำตัวตั้งตรงนั่งด้วยท่าสุภาพ

คุณชายฉิวอย่างเขาจะไม่ทำให้สัตว์เซียนต้องขายหน้า!

……………………………………………….

ตอนที่ 1321 หึง

เหยียนหมิงซุ่นมองฉิวฉิวที่แสร้งทำหน้าจริงจังด้วยความสงสัยแวบหนึ่ง อ้วนไขมันกองเป็นก้อนจนแทบจำไม่ได้ เทียบกับครั้งที่เพิ่งมาอยู่กับเหมยเหมยแล้วอ้วนขึ้นอย่างน้อยสามเท่า

เจ้ากระรอกน้อยจอมตะกละ หื่น เย่อหยิ่งตัวนี้…จะเป็นสัตว์เทวะที่สูงส่งได้เช่นใด?

ดูอย่างไรก็ไม่เหมือน!

เหยียนหมิงซุ่นยื่นมือจับหางฟูของฉิวฉิวไว้ เจ้าตัวน้อยไม่ขัดขืนสักนิด แต่กรงเล็บทั้งสี่ข้างหดเป็นก้อน เชื่องเสียเหลือเกิน

ช่วยไม่ได้ บนโลกนี้คุณชายฉิวอย่างเขากลัวอยู่สองคน–

คนหนึ่งคือนายผู้ชาย ส่วนอีกคนคือเฮ่อเหลียนเช่อ

ต่อให้นายผู้ชายจะถอนขนของเขา เขาก็ไม่กล้าแม้แต่ปริปากร้องด้วยซ้ำ!

ฉิวฉิวถึงขั้นโค้งคำนับให้เหยียนหมิงซุ่นอย่างเอาใจ มารยาทดีไว้ก่อนไม่ผิดหรอกน่า!

เหยียนหมิงซุ่นลูบขนนุ่มเรียบของฉิวฉิวไปมาหลายทีอย่างไม่อ่อนโยนสักนิด จู่ ๆเขาก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นได้เลยกางขาทั้งสี่ข้างของฉิวฉิวออกเผยให้เห็นหน้าท้องกลมสีชมพูของมัน

ฉิวฉิวอายแทบตาย ทำไมนายผู้ชายก็ชอบดูน้องชายของเขากันนะ?

“เป็นตัวผู้เองเหรอ วันหลังอย่าซุกอกเจ้านายของแกให้มากนัก ถ้าฉันเห็นจะถอนขนของแกเสีย!” เหยียนหมิงซุ่นอารมณ์เสียทันที เขาไม่ชอบให้สิ่งมีชีวิตเพศผู้ทุกชนิดเข้าใกล้เหมยเหมย

พอนึกขึ้นได้ว่าฉิวฉิวจะซุกตัวในผ้าห่มของเหมยเหมยและนอนหลับไปพร้อมกับที่รักของเขา เหยียนหมิงซุ่นก็ยิ่งอารมณ์เสีย

จนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยได้นอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเหมยเหมยเลย!

ร่างอ้วนท้วมของฉิวฉิวสั่นระริกพยักหน้าด้วยสีหน้าขมขื่น กองผ้าห่มของนายผู้หญิงทั้งหอมทั้งนุ่ม สบายจะตาย!

เฮ้อ!

เหมยเหมยรวบตัวฉิวฉิวออกมาพลางถลึงตาใส่เหยียนหมิงซุ่นทีหนึ่งแล้วพูดค้อนใส่ “พี่ว่าอะไรนะ? ฉิวฉิวเป็นแค่กระรอกตัวหนึ่ง พี่มาหึงบ้าอะไรเนี่ย?”

ถึงเหมยเหมยจะพูดอย่างนั้นแต่ในใจกลับหวานหยดย้อย ไม่เพียงแค่ผู้ชายที่ชอบให้ผู้หญิงหึงตัวเอง ผู้หญิงก็ชอบให้ผู้ชายหึงตัวเองเหมือนกัน แบบนี้ถึงจะบ่งบอกว่าผู้ชายให้ความสนใจผู้หญิงคนนี้นี่นา!

เหยียนหมิงซุ่นลูบจมูกป้อย ๆ เขาก็คิดว่าตัวเองนิสัยเป็นเด็กไปจริง ๆ แต่เขาไม่ชอบใจเจ้าก้อนนี้เลย ใครใช้ให้มันซุกตัวในผ้าห่มล่ะ!

ฉิวฉิวรู้สึกได้ถึงเสียงคร่ำครวญในใจของเจ้านายผู้ชายก็ตัวสั่น แอบพูดกับเหมยเหมยว่า “เจ้านาย หรือว่าเจ้านายรีบจัดการเรื่องนั้นกับนายผู้ชายซะเถอะ ฉันว่านายผู้ชายอยากปลดปล่อยจะแย่แล้ว…”

ขอแค่นายผู้ชายได้ลิ้มรสชาติของเนื้อคงไม่มีเวลามาสนใจว่าเขาจะซุกตัวในผ้าห่มหรือเปล่าแล้วมั้ง?

เหมยเหมยใช้เวลาพักใหญ่ถึงจะเข้าใจประโยคนั้น ทันใดนั้นใบหน้าก็แดงก่ำเหมือนลูกมะเขือเทศ แล้วตบก้นฉิวฉิวแรง ๆหลายที “ถ้าพูดเหลวไหลอีกจะงดช็อกโกแลตของแกนะ”

ฉิวฉิวได้แต่สะบัดหางไปมาอย่างกระเง้ากระงอด ดีแต่จะเอาช็อกโกแลตมาขู่เขา!

นิสัยไม่ดีเลย!

ใจป้ำไม่เท่าเฮ่อเหลียนชิงด้วยซ้ำ!

เหมยเหมยให้ฉิวฉิวเปิดช่องมิติแล้วค่อยเอาฟันซี่ที่ฉิวฉิวถอดออกให้เหยียนหมิงซุ่นดู “อันนี้ฉิวฉิวให้ฉันมา ข้างในมีพื้นที่ประมาณหนึ่งฟาง ใส่ของได้ไม่น้อย โชคดีที่มีมันครั้งนี้เราถึงรอดมาได้”

เธออุ้มฉิวฉิวมาหอมฟอดใหญ่แรง ๆอยู่หลายที อดีตช่วยฉิวฉิวไว้เพียงเพราะความเห็นใจแต่ฉิวฉิวกลับช่วยเธอไว้นับครั้งไม่ถ้วน ถือว่าได้ตอบแทนบุญคุณอันน้อยนิดเมื่อห้าปีก่อนไปตั้งนานแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นเองก็ตบฉิวฉิวเบา ๆ กลับรู้สึกชอบใจมันขึ้นไม่น้อย รู้จักตอบแทนบุญคุณเหมือนกันนี่นา

ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าเมื่อก่อนที่เหมยเหมยสามารถซื้อของเก่าในตลาดหนานสุ่ยได้มากมาย เห็นทีเป็นคุณงามความดีของฉิวฉิวอีกสินะ!

เหยียนหมิงซุ่นถามเหมยเหมยถึงเรื่องชาติที่แล้วอีกหน่อย พอได้ยินว่ารออีกสิบกว่าปีที่ดินในเมืองจินจะพุ่งสูงถึงระดับที่น่าตะลึงก็นึกโชคดีอย่างอดไม่ได้

มิน่าตอนนั้นเหมยเหมยถึงให้เขาซื้อที่ดินซื้อบ้านอยู่ได้!

อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดที่เขามีอยู่ตอนนี้รอผ่านไปอีกสิบกว่าปี ต่อให้เขากับเหมยเหมยใช้เป็นกี่สิบชาติก็ใช้ไม่มีวันหมด

“ไม่ต้องคิดเรื่องในฝันแล้ว ฉันจะเฝ้าอยู่ตรงนี้แหละ เธอหลับให้สบายใจเถอะ ไม่ต้องกลัว!”

พยาบาลมาเปลี่ยนยา ไม่นานเหมยเหมยก็เริ่มง่วง เหยียนหมิงซุ่นคอยพูดกล่อมด้วยเสียงอ่อนโยนจนทำให้เธอผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว เหยียนหมิงซุ่นเองก็สวมเสื้อหลับอยู่ข้าง ๆ

…………………………………………………………..