ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1378 กำไลราคาเท่าไร + ตอนที่ 1379 ไม่มีเพชรของเธอ

ตอนที่ 1378 กำไลราคาเท่าไร + ตอนที่ 1379 ไม่มีเพชรของเธอ
โดย
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1378 กำไลราคาเท่าไร

ถังม่านลี่ทำหน้าฉงน “เธอจะขู่ใครเหรอ? เสื้อไหมพรมตัวสั้นขนาดนั้นตั้งสามร้อยหยวน? เธออย่าคิดว่าฉันไม่ใช่คนเมืองใหญ่เลยไม่รู้ราคาหรือไง”

ก่อนที่จะมาเข้ามหาวิทยาลัยในเมืองหลวงแห่งนี้ เธอตั้งใจไปเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอของพวกเธอมาก่อนรอบหนึ่ง เสื้อผ้าในนั้นนับว่าแพงมากแล้วอย่างมากก็หนึ่งถึงสองร้อยหยวนและล้วนเป็นกระโปรงตัวยาว อย่างเสื้อไหมพรมที่จ้าวเหมยกำลังสวมอยู่ทั้งสั้นทั้งบางไหนจะมีรูอีกตั้งเยอะ

แบบนี้ราคาสามร้อยหยวน?

เธอไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้นนะ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหลุดขำทีหนึ่งแล้วทำหน้าดูแคลน สมแล้วที่เป็นคนเชยจากบ้านนอก สงสัยไม่เคยเห็นด้วยซ้ำว่าเงินหนึ่งร้อยหยวนหน้าตาอย่างไร!

“ใครว่าเสื้อไหมพรมตัวนี้สามร้อยกัน? สี่ร้อยเก้าสิบเก้าไม่ขาดไม่เกิน ถ้าเธอไม่เชื่อเดินออกจากประตูมหาลัยไปนั่งรถเมล์สายห้าแล้วเปลี่ยนไปนั่งสายสิบสองลงรถหน้าห้างสรรพสินค้าในเมืองตรงไปชั้นสาม ตรงนั้นระบุราคาไว้ชัดเจน ดูสิว่าฉันหลอกเธอจริงหรือเปล่า”

เธอพูดยาวเหยียด พอเห็นท่าทางนิ่งงันของถังม่านลี่กับสวีจื่อเซวียนก็ยิ่งนึกดูถูกจากก้นบึ้งหัวใจ

“อุ๊บ ดูท่าทางที่ไม่เคยเจอโลกภายนอกอย่างเธอไปถึงห้างสรรพสินค้าอย่าขาอ่อนเชียว ที่นั่นไม่มีเสื้อผ้าที่ราคาต่ำกว่าหนึ่งร้อยหรอกนะ”

ชั้นสามของห้างสรรพสินค้าเมืองหลวงล้วนเป็นสินค้าจากแบรนด์ทั้งในและต่างประเทศ ต่อให้เป็นเสื้อกล้ามตัวเดียวอย่างน้อยราคาก็หนึ่งร้อยหยวนขึ้นไปแล้ว

ที่นั่นขายแต่สินค้าแบรนด์นี่นา!

คนจนคงไม่ไปซื้อที่นั่น!

ถังม่านลี่ถึงยอมเชื่อทั้งเบิกตากว้างอ้าปากค้าง จู่ ๆก็รู้สึกว่าเสื้อเชิ้ตสีแดงตุ่นที่เสียเงินซื้อจากห้างสรรพสินค้าประจำอำเภอในราคาสิบห้าหยวนช่างเสียดแทงตาเหลือเกิน!

เสื้อเชิ้ตตัวนี้เป็นเสื้อที่ดีที่สุดของเธอด้วยซ้ำเพราะวันนี้เป็นพิธีปฐมนิเทศน์เปิดการศึกษาใหม่เธอเลยตั้งใจสวมมาโดยเฉพาะ เธอรู้สึกว่าสีแดงตุ่นเข้ากับตัวเองมากเพราะจะขับให้เธอดูสวยเด่นมากขึ้น

เดิมทีเธอยังแอบนึกดีใจอยู่คนเดียว คิดว่าบรรดานักศึกษามากมายขนาดนี้มีเพียงเธอที่เตะตาที่สุด!

ให้ความรู้สึกคล้ายจุดแดงท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียว!

แต่ตอนนี้ถังม่านลี่กลับได้ใจกระหยิ่มยิ้มย่องไม่ออกแล้ว เสื้อผ้าที่แต่เดิมเธอคิดว่ามีราคาแพงและดีที่สุดกลับเป็นเพียงขยะในสายตาคนอื่นเท่านั้น แถมยังสู้แขนเสื้อข้างเดียวของเขาไม่ได้ด้วยซ้ำไป

ในขณะเดียวที่ถังม่านลี่นึกอับอายขายหน้า กลับยิ่งกระตุ้นความคิดอยู่เมืองหลวงต่อเพื่อหาผู้ชายฐานะดีขึ้นมา!

เธอจะต้องแต่งงานกับผู้ชายรวยให้ได้!

จะไม่กลับไปบ้านเกิดลำบากยากเข็ญอีกแล้ว!

ผู้หญิงคนนี้มีจุดเด่นที่สำคัญอย่างหนึ่งไม่ถือสาหาความ ต่อให้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเยาะเย้ยหล่อนมากแค่ไหนถังม่านลี่ก็ไม่ถือสากลับถ่อมตัวให้อีกฝ่ายสอนแทน

“งั้นจะว่าไปกางเกงรองเท้าบนตัวจ้าวเหมยก็แพงหมดเลยสินะ?” ถังม่านลี่คอยถามอย่างระมัดระวัง เธอคิดว่านี่ก็เป็นความรู้อีกอย่างหนึ่งรู้ไว้ก็ไม่เสียหลาย

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอารมณ์ดีไม่หยอกเลย จึงคอยสอนด้วยเจตนาดีไม่ได้มีท่าทีรำคาญแต่อย่างใด “วันนี้ฉันจะเปิดโลกให้เธอเอง เสื้อผ้ากางเกงรองเท้าของจ้าวเหมยช่างมันไปเถอะ บวกกันแล้วไม่เกินสองพันหยวน เธอรู้ไหมว่าอะไรที่แพงที่สุดบนตัวเธอ?”

ถังม่านลี่กลืนน้ำลายดังเอื๊อก พระเจ้า…สองพันหยวนยังไม่มากพอหรือ?

ครอบครัวเธอหาเงินทั้งปียังไม่ถึงสองพันหยวนเลยนะ!

เพื่อนผู้หญิงร่วมชั้นคนอื่น ๆขยับตัวเข้าใกล้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอีกนิดเพราะถูกดึงความสนใจไปด้วย ตั้งใจจดจ่อรับฟังกันอย่างดี ในเมื่อคนส่วนมากมีฐานะทางบ้านปานกลาง น้อยคนนักที่จะมีฐานะดีอย่างเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน

การได้ฟังเรื่องราวชีวิตประจำวันของคนรวยโดยเฉพาะการแต่งกายของเหล่าคุณหนูตระกูลเศรษฐี ยิ่งกระตุ้นความสนใจของเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนี้ไปกันใหญ่

“กำไลของจ้าวเหมยเหรอ? อันนั้นราคาเท่าไหร่?” มีเพื่อนผู้หญิงห้องอื่นถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น คนอื่นก็เบียดตัวเขยิบเข้ามาใกล้ขึ้นอีก

แม้สวีจื่อเซวียนจะคิดว่าของนอกกายที่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกล่าวมาทั้งหมดไม่มีประโยชน์อะไร แต่เธอก็อดฟังต่อไม่ได้ เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ากำไลบนข้อมือจ้าวเหมยราคาเท่าไรกันแน่!

……………………………

ตอนที่ 1379 ไม่มีเพชรของเธอ

เป็นครั้งแรกที่สวีจื่อเซวียนเคยเห็นกำไลลายหัวเสื้อดาวพลันรู้สึกถึงความสวยแบบดุร้ายแต่ก็ประณีตไม่เบา ทำเอามองจนเธอคันยุบยิบไปทั้งใจ สวยกว่ากำไลดั้งเดิมจากหอเงินที่บ้านเกิดเธอมากโข

เป็นครั้งแรกที่สวีจื่อเซวียนให้ความสนใจของนอกกายนอกเหนือจากตำราเรียน อยากได้มันมาไว้ครอบครองเหลือเกิน!

กำไลทองที่บ้านเกิดน่าจะหนากว่าของจ้าวเหมยและหนักกว่าแต่หนึ่งเส้นราคาไม่เกินสามสี่ร้อยหยวน ต่อให้มาถึงเมืองหลวงราคาขึ้นเป็นเท่าตัวก็ไม่มีทางเกินหนึ่งพันหยวนมั้ง?

ในราคาหนึ่งพันหยวนสวีจื่อเซวียนยังพอรับไหวเพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอแต่งบทความไปไม่น้อยและเงินค่าต้นฉบับคุณพ่อก็ช่วยเก็บไว้ให้เธอทั้งหมด มาเรียนมหาวิทยาลัยครั้งนี้คุณพ่อได้เอาสมุดบัญชีให้เธอ เธอดูแวบหนึ่งเห็นว่ามีเงินประมาณหนึ่งพันสองร้อยกว่าหยวน

เดิมทีเธอคิดจะเอาเงินพวกนี้เป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันเพื่อแบ่งเบาภาระของคุณพ่อบ้าง แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนใจแล้ว

เธออยากซื้อกำไลเส้นนั้นที่จ้าวเหมยกำลังสวมอยู่ อยากได้มาก ๆ!

ส่วนค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน อย่างมากเธอก็แค่เริ่มแต่งบทความใหม่ เช่นนั้นก็ได้ค่าต้นฉบับแล้ว

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโดนคนจำนวนมากมายห้อมล้อมเลยยืดหลังตรงกระแอมเสียงทีหนึ่งเพื่อเตรียมให้เกร็ดความรู้กับเด็กบ้านนอกพวกนี้

สีอันน่าโผล่มาจากไหนไม่รู้พูดเสียงเรียบมาประโยคหนึ่ง “กำไลที่จ้าวเหมยสวมอยู่คือกำไลคาเทียร์ เสือดาวเป็นสัญลักษณ์ของคาเทียร์ที่ให้ความหมายถึงความดุร้ายและสันโดษ ได้รับความนิยมจากผู้หญิงชาวยุโรปอย่างมาก”

คำพูดมาถึงคอหอยแล้วแท้ ๆกลับต้องกลืนลงคอเหมือนเดิม ความรู้สึกก้ำกึ่งอย่างนั้นอย่าให้ต้องอธิบายเลยว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจะทรมานแค่ไหน เธอถลึงตาทีหนึ่งอย่างขุ่นเคือง “กลับไปที่ห้องของเธอไป ระวังครูเห็นเข้าจะมาเอาเรื่องเธอ!”

สีอันน่าเองก็ไม่สนใจเธอพลางจงใจยื่นแขนออกมาเผยให้เห็นข้อมือที่ออกสีคล้ำนิด ๆของเธอ บนนั้นกลับมีกำไลอีกเส้นที่ละม้ายคล้ายคลึงกับของเหมยเหมยอย่างมากแต่พอดูดี ๆกลับมีส่วนที่แตกต่างกันอยู่

เธอชี้ไปที่กำไลแล้วกล่าว “เส้นนี้ของฉันก็ของคาเทียร์ ตอนซื้อมาเสียไปสองหมื่นกว่า คิดว่าของจ้าวเหมยก็น่าจะราคานี้แหละ”

เหล่าหญิงสาวสูดปากทีหนึ่ง สองหมื่นกว่า?

นี่มันเงินมากขนาดไหนกัน?

ทั้งชีวิตของพวกเธอยังไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อน!

สีอันน่าทำหน้าได้ใจอย่างมาก กำไลเส้นนี้เป็นรางวัลสำหรับเธอที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยเมืองหลวงได้ ปกติพ่อแม่ไม่มีทางซื้อเครื่องประดับราคาแพงเช่นนี้ให้เธอหรอก

พวกถังม่านลี่ต่างทำหน้าอิจฉาและจ้องกำไลบนข้อแขนสีอันน่าตาไม่กะพริบและลอบถอนหายใจอยู่หลายครั้ง รู้สึกว่าทั้งชีวิตนี้ของพวกเธอคงไม่มีปัญญาซื้อกำไลราคาแพงขนาดนี้ได้แล้วสินะ!

สวีจื่อเซวียนกลับยิ่งทำหน้าเรียบนิ่ง ไม่เคยรู้สึกท้อแท้สิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน

เงินสองหมื่นกว่าหยวน!

เธอต้องเขียนบทความเท่าไรถึงจะพอ?

จ้าวเหมยเธอเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ?

เงินเดือนทั้งปีของพ่อเธอไม่ถึงหนึ่งหมื่นด้วยซ้ำ กำไลเส้นเดียวของจ้าวเหมยต้องให้พ่อเธอกินผงช็อกถึงสามปีถึงจะซื้อได้ ไหนจะห้ามกินห้ามใช้ พระเจ้าไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!

คนรวยก็รวยเหลือเกิน คนจนก็จนเหลือเกิน!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่พอใจอย่างมาก เธอจ้องเขม็งไปที่กำไลของสีอันน่า ดูอยู่พักใหญ่เธอก็จับผิดจนได้ ก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะสองที

“สีอันน่าเธอไม่รู้อะไรมากก็อย่ามาพูดมั่วซั้วสิ กำไลของจ้าวเหมยไม่ใช่ของราคาถูกที่เธอใส่หรอกนะ ของเขามีระดับกว่าเธอเยอะ แค่กำไลก็เจ็ดหมื่นกว่าหยวนไหนจะบวกแหวนวงนั้นอีก อย่างน้อยต้องหนึ่งแสนหยวนแล้วล่ะ”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมั่นใจมาก เดิมทีเธอเองก็ไม่แน่ใจเท่าไรแต่ใครใช้ให้เธอตาดีกันล่ะ กำไลของสีอันน่าไม่เหมือนของจ้าวเหมยอย่างสิ้นเชิง!

ทุกคนสูดหายใจอีกทีหนึ่ง เงินสองหมื่นก็ทำเอาพวกเธอใจเต้นตึกตักแล้ว หนึ่งแสน?

นี่มันเงินจำนวนมหาศาลชัด ๆ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมองสีอันน่าอย่างได้ใจ “เธอยอมจำนนเสียเถอะ กำไลของจ้าวเหมยฝังเพชรแต่ของเธอไม่มี แค่ราคานี้ก็ห่างกันหลายชั้นแล้ว”

…………………………………………….