ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1416 หยอกล้อ + ตอนที่ 1417 พวกเธอทำไมไม่รังแกจ้าวเหมย

ตอนที่ 1416 หยอกล้อ

ฝึกมาเกือบยี่สิบวันแล้ว เหล่าคุณชายไม่ได้กินไม่ได้เล่นไม่ได้ก่อความวุ่นวายเลย รู้สึกอัดอั้นมาตั้งนานแล้ว ได้แต่หวังว่าจะมีคนก่อกวนพวกเขา!

ถังม่านลี่พูดหาเรื่องก่อน อีกทั้งเธอเป็นเพื่อนนักเรียนหญิงที่สวย พวกเขาไม่ตื่นเต้นสิแปลก!

อิงจวี้กังรู้จักพวกคุณชายเสเพลพวกนี้อยู่สองสามคน เขามองถังม่านลี่อย่างกังวล พูดตักเตือนด้วยความหวังดีว่า “ทางที่ดีเธออย่าไปยุ่งคนพวกนั้นจะดีกว่า เธออาจจะซวยได้นะ”

เขาและคุณชายเสเพลสองคนนั้นพักอยู่หอพักเดียวกัน วัน ๆได้ยินแต่สองคนนี้คุยโม้กัน คุยโวกันว่าใครนอนกับผู้หญิงมากที่สุดจนถึงขั้นพูดเรื่องบนเตียงอีกต่างหาก ฟังพวกเขาพูดจนหน้าแดงฟุ้งซ่านไปหมด

ในนั้นมีคุณชายเสเพลคนหนึ่งพูดถึงการหลับนอนร่วมเตียงกับถังมานลี่เป็นคนแรก เขายังพูดอีกว่าผู้หญิงอย่างถังม่านลี่นอนด้วยคงสนุกไม่หยอก แต่ถึงอย่างไรก็พูดอย่างสถุนหยาบคายมาก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สนิทกับคนพวกนี้แต่ก็รู้ว่าพวกเขามีเจตนาที่ไม่ดีต่อถังม่านลี่

แต่ว่าถังม่านลี่กำลังหัวร้อน ไหนเลยจะฟังคำตักเตือนของเขา!

“นายสนใจแต่เรื่องของตัวเองไปเถอะ ขนาดเดินยังเดินไม่เป็นเลย หมูมันยังฉลาดกว่านายอีก!”

น้ำเสียงถังม่านลี่เต็มไปด้วยความโกรธ ในดวงตาเต็มไปด้วยความดูถูก

นิสัยของเธอและเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่ต่างกันมาก ดีกว่าก็แค่ขยันมุมานะกว่า แย่กว่าก็แค่ไม่ใช่คนมีหน้ามีตาอะไร เพียงแต่ว่าฐานะของตัวเธอเองต่ำเตี้ยเรี่ยดินกว่าคนอื่น คนที่เธอสามารถเหยียบย่ำได้มีไม่มากจริง ๆ

ตอนนี้ไม่ง่ายเลยกว่าจะคว้าอิงจวี้กังไว้ได้คนหนึ่ง แน่นอนว่าต้องแดกดันให้สุดหน่อย

แน่นอนว่าอิงจวี้กังก็รับไม่ได้ ถึงแม้ว่าในสายตาของถังม่านลี่เขาจะไม่ถือสา แต่คนที่สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยเมืองหลวงได้ ใครล่ะจะไม่ใช่ที่รักของครูและเพื่อนร่วมชั้นในสมัยมัธยมปลาย?

ใครจะไม่หยิ่งในศักดิ์ศรีบ้าง?

ถังม่านลี่แสดงท่าทีเช่นนี้ ในใจของเขาแน่นอนว่าต้องไม่สบายใจอยู่แล้วจึงปิดปากเงียบ คร้านจะสนใจเรื่องไร้สาระอีกแล้ว!

ทางด้านพวกเหมยเหมยนั้นเดินไปแล้วสามรอบ นายทหารครูฝึกสั่งให้พักผ่อนที่เดิมได้ แต่ถังม่านลี่และอิงจวี้กังยังคงฝึกกันอยู่ ใครใช้ให้พวกเธอไม่ก้าวหน้าอะไรเลยกันล่ะ!

ครูฝึกไม่พอใจต่อท่าทีการแสดงออกของถังม่านลี่เป็นอย่างมาก เพราะตอนที่เขาชำเลืองมองไป ถังม่านลี่ก็เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเดิน ไม่สนใจอิงจวี้กังที่อยู่ข้าง ๆ ทำเป็นหูทวนลมกับคำพูดของเขา

แต่เขาก็ไม่ทำให้ถังม่านลี่ลำบากใจ วางแผนว่าอีกครู่ค่อยเปลี่ยนคน ส่วนที่ว่าจะเปลี่ยนเป็นใคร เขาควรต้องคิดให้ดี ๆ

ทางด้านถังม่านลี่เองยิ่งรู้สึกแย่ขึ้นกว่าเดิม คนอื่น ๆกำลังนั่งพักผ่อนกันหมด เธอเป็นคนเดียวที่ยังเดินกับอิงจวี้กัง รู้สึกเหมือนเป็นตัวตลกเสียมากกว่า

โดยเฉพาะการชี้ไม้ชี้มือของคนพวกนั้นและการพูดจาขบขันเป็นระยะ ๆ มันยิ่งทำให้ความโกรธของถังม่านลี่พุ่งทะลุฟ้า

เกลียดจ้าวเหมย เกลียดครูฝึก แล้วก็เกลียดอิงจวี้กังและคนพวกนั้นที่หัวเราะเยาะเธอ

“เฮ้ย เห็นแบบนี้แล้ว อิงจวี้กังและยัยหน้าด่างไม่ใช่ว่าดูเหมาะสมกันมากหรอกหรือ!”

“ใช่แล้ว……พลานุภาพของครูฝึกช่างร้ายกาจเสียจริง!”

“อิงจวี้กัง นายตั้งใจแกว่งแขนผิดใช่ไหม? เพื่อดึงดูดสาวสวยใช่ไหมล่ะ..”

“ฮ่าๆ…”

ก่อนที่พวกคุณชายเสเพลสามสี่คนนี้จะทำตัวตามอำเภอไปมากกว่านี้ แต่ก็ยังถือว่าเก็บอาการอยู่บ้างพอสมควร ไม่ได้พูดอะไรที่เลวร้ายเกินไป คนอื่นต่างพากันหัวเราะ ครูฝึกไม่สนใจพวกเขา ปกติระหว่างเวลาพักผ่อนเขาจะไม่เข้าไปยุ่ง อีกทั้งเขายังรู้สึกว่าคำพูดพวกนี้จะใหญ่โตอะไร

ในกองทัพมีคำพูดที่แย่ยิ่งกว่านี้อีก สิ่งเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นแค่กิมจิก่อนอาหารก็เท่านั้น

ดังนั้นครูฝึกไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างสิ้นเชิง ยังคงคิดถึงเรื่องอื่นอยู่ แต่เขาก็ถูกเรียกตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนออกไปเขาก็ให้หัวหน้าห้องทุกช่วยควบคุมความประพฤติของเพื่อนนักเรียนด้วย

ทางด้านถังม่านลี่กลับยิ่งฟังยิ่งโมโห สุดท้ายก็อดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ——

“เมื่อตอนเช้าพวกเธอกินขี้มาหรือไง? ทุกคนถึงได้มีกลิ่นปากที่เหม็นมากขนาดนี้!”

ถังม่านลี่ชะงักแล้วหันไปตวาดใส่พวกคุณชายนั่น เสียงดังอย่างกับห่านป่า คนในสนามต่างพากันมองมาอย่างพร้อมเพรียง

……………………………………………

 ตอนที่ 1417 พวกเธอทำไมไม่รังแกจ้าวเหมย

คนที่ได้สติขึ้นมาก่อนก็คือคนเจนโลกคนหนึ่ง นั่นก็คือคุณชายที่ตั้งฉายาให้ถังม่านลี่เป็นคนแรกนั้นเอง ชื่อโจวซื่อซิน หัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วพูดเสียงเบาว่า “โอ๊ย สะใจจริง ๆ ฉันจะพูดอะไรให้ฟังนะ ผู้หญิงแบบนี้ถ้าอยู่บนเตียงรับรองว่าร้อนแรงฟินสุด ๆ เชื่อพี่แล้วจะมีชีวิตเป็นนิจนิรันดร์!”

ตระกูลโจวถือว่ายังติดอันดับในเมืองหลวง แถมเขายังเป็นลูกชายคนเดียวอีก ถูกคุณย่าและแม่ของเขาตามใจจนเสียนิสัย โชคดีที่ไม่ได้ใจกล้าอะไรขนาดนั้น อย่างมากกล้าแค่หลอกลวงลูกสาวครอบครัวที่ดี ๆ แต่ขนาดฆ่าคนนั้นยังไม่กล้าพอ

พวกคุณชายเสเพลคนอื่น ๆต่างก็ดูทิศทางลมตามโจวซื่อซินไป หลังจากได้ยินคำพูดของเขาเช่นนั้นต่างก็คล้อยตามไปตาม ๆกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดเปิดเผยอย่างโจ่งแจ้ง แต่ทุกคนฟังออกอย่างชัดเจน

นักเรียนชายคนอื่นต่างเอือมและดูถูกพฤติกรรมของพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครอยากจะส่งเสียงห้าม ไม่มีใครอยากมีปัญหากับคนก่อกวนพวกนี้

เพื่อนนักเรียนหญิงยิ่งอับอาย ถึงอย่างไรก็คนที่ถูกลวนลามก็เป็นเพื่อนร่วมชาติ ฟังแล้วรู้สึกไม่ดีเท่าไร แต่ก็ยังไม่มีใครออกหน้า

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้จักพวกโจวซื่อซินไม่กี่คน รู้ว่าพวกคุณชายเสเพลพวกนี้ไม่ควรไปแหย่ แน่นอนว่าเธอคงไม่ออกหน้า

ส่วนพวกเจิ้งเสวี่ยซานและสีอันน่าต่างก็เป็นพวกเอาตัวรอดไว้ก่อน ยิ่งไม่มีทางที่จะออกหน้าแทนถังม่านลี่แน่นอน!

ถังม่านลี่ทั้งโมโหทั้งอับอาย ไม่ทันได้ใส่ใจอะไรมากมายเพราะด่ากับคนพวกนี้ ต่อให้ฝีปากเธอดีแค่ไหนแต่คงไม่มีความสามารถปะทะฝีปากทำสงครามน้ำลายเท่ากับกลุ่มขุนศึกของขงเบ้งได้หรอก แค่ไม่กี่ประโยคก็โดนพวกคุณชายเสเพลพวกนี้พูดจนน้ำตาไหลพราก

“โธ่ คนสวยร้องไห้แล้วเว้ย แต่น่าเสียดายที่เป็นลำต้นแก่ แข็งแรงทนทาน แถมยังหน้าด่างอีกต่างหาก…” มีคุณชายเสเพลคนหนึ่งพูดอย่างโหดร้าย

รสนิยมของเขาและโจวซื่อซินไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง สไตล์ที่เขาชอบคือสาวสวยอ่อนหวานอย่างจ้าวเหมย สวี่จื่อเซวียนประเภทนี้มากกว่า อย่างถังม่านลี่ผู้หญิงบ้านๆแบบนี้ ต่อให้รูปร่างจะดีแค่ไหนก็ไม่สามารถดึงดูดเขาได้แม้แต่นิดเดียว

คนอื่นก็พูดตาม ๆกันมาอยู่สองสามประโยค ไม่มีอะไรมากไปกว่าการด่าทอถังม่านลี่ว่าแข็งแรงบึกบึน แถมยังบ้านนอกสุด ๆ

ใบหน้าของถังม่านลี่เดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวด้วยความโกรธ เกลียดพวกคุณชายเสเพลพวกนี้มาก คนอื่นจะด่าว่าเธอจนหรืออะไรก็ได้ แต่เธอไม่อนุญาตให้ด่าว่าเธออัปลักษณ์!

เธอถือว่าเป็นสาวงามที่นับได้ว่างามที่สุดในแปดหมู่บ้านระยะสิบเมตร มัธยมต้นถึงมัธยมปลายเป็นดอกไม้ประจำโรงเรียนมาโดยตลอด คนเหล่านี้เป็นพวกไม่มีสติ!

“พวกนายอาศัยว่าเป็นคนเมืองหลวง ถึงได้จงใจรังแกคนต่างถิ่นอย่างฉัน พวกแกทำไมถึงไม่กล้าด่าจ้าวเหมยบ้างล่ะ…”

ถังม่านลี่ร้องไห้ขึ้นมาอย่างรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แต่คำพูดที่พูดออกมากลับทำให้คนหมดคำจะพูด เหมยเหมยหันไปกรอกตามองบนใส่ฟ้าอย่างนึกรำคาญในใจ

นี่คือใครแหย่ใครให้โมโหกันแน่?

อันที่จริงเมื่อครู่เธอยังลังเลว่าจะมาช่วยออกหน้าพูดให้ถังม่านลี่เสียหน่อย แต่พอเธอนึกถึงหน้าตาที่น่าเกลียดของถังม่านลี่ สุดท้ายจึงปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป

เธอเกลียดพวกคุณชายเสเพลพวกนี้ แต่ถังม่านลี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไร งั้นก็ให้พวกมันเป็นหมากัดกันเอง!

อีกอย่างหัวหน้าห้องของทั้งสองห้องก็ไม่ได้พูดอะไรสักแอะ เธอจะกังวลไปทำไม?

แต่สงครามนี้อยู่ดี ๆก็ลากเธอมาเอี่ยวด้วย คิดอยากจะนั่งอย่างสงบนึกถึงพี่หมิงซุ่นก็ไม่ได้!

พวกโจวซื่อซินนิ่งตะลึงไป ด่าถังม่านลี่อยู่ในใจ แค่เพียงการล้อเล่นไม่กี่ประโยคก็เท่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะกล้าลากจ้าวเหมยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแล้ว!

ไหนเลยพวกเขาจะกล้ารังแกจ้าวเหมย?

ไม่ใช่ว่าใช้ชีวิตจนเบื่อแล้วเสียหน่อย!

“พวกเรา…นังอัปลักษณ์นี่บอกว่าพวกเรารังแกเขา? พวกเรารังแกเขาแล้วเหรอ?” โจวซื่อซินทำหน้าทะเล้นเก็บอาการ ในดวงตามีความเย็นชาซ่อนอยู่

“เป็นไปได้ไง? พวกเราไม่ใช่ทหารที่เกณฑ์มาแล้วสามปีสักหน่อย ใช่ว่าเห็นหมูตัวหนึ่งก็เห็นเป็นสาวงามไปได้ ดูหน้าตาชนบทแบบนี้ แก้ผ้าหมดทั้งตัวฉันยังไม่มองให้เสียสายตาหรอก” คุณชายเสเพลอีกคนหนึ่งพูดอย่างฝืนใจ

อันที่จริงเขาค่อนข้างชอบความแปลกหายากของถังม่านลี่เลยทีเดียว!

……

ได้รับการยอมรับเป็นนัย ๆของโจวซื่อซิน พวกคุณชายเสเพลพรุ่งพรูคำพูดออกมาไม่หยุด

แสดงท่าทีหยาบคายกว่าเดิม!

……………………………………………