ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1420 ทำได้แค่เพียงให้เธอเห็นความจริง + ตอนที่ 1421 ลงโทษทั้งหมด

ตอนที่ 1420 ทำได้แค่เพียงให้เธอเห็นความจริง

พวกโจวซื่อซินมองเหมยเหมยอย่างชื่นชม ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นคุณชายครอบครัวร่ำรวยแต่สายตาว่องไวเฉียบแหลม เมื่อครู่มองแค่แวบเดียวก็มองออกว่าจ้าวเหมยมีฝีมือในการต่อสู้ ดูวิธีจัดการกับถังม่านลี่อย่างสวยงามนั่นสิ!

สมแล้วที่เป็นผู้หญิงของคุณชายหมิง!

ช่างมีพลังเสียจริง!

“ฉันต้องเปลี่ยน ดอกเหมยที่มีเสน่ห์ต้องเป็นจ้าวเหมย” จู่ ๆโจวซื่อซินก็พูดเสียงเบา

เพื่อนนิสัยเจ้าเล่ห์คนอื่นได้ยินก็เข้าใจทันที ในใจพลันรู้สึกเศร้าขึ้นมา เมื่อก่อนยังนึกว่าจ้าวเหมยเป็นสาวแรงน้อยอย่างต้นหลิวที่โอเอนไปตามลม แต่ใครจะคิดว่าเขากลับเป็นผู้หญิงโหดเหี้ยม เหมาะกับรสนิยมของพวกเขาเลย!

แต่ว่า——

“เฮ้อ…ไม่อีกไม่ได้แล้ว…ระวังหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง!” มีคนพูดเตือนเสียงเบา

คนอื่น ๆต่างก็เงียบไม่พูดไม่จา ไม่ส่งเสียง

คำพูดของเหมยเหมยถือว่าทรงพลังพอจะสยบเจิ้งเสวี่ยซานและสีอันน่าลงได้ อย่างน้อยก็มีความรู้ทางกฎหมายอยู่บ้าง รู้ว่าเหมยเหมยไม่ได้เจตนาพูดข่มขวัญแต่อย่างใด อีกทั้งเส้นสายของเหมยเหมย ถ้าหากกระทำการลับๆ สามถึงห้าปีก็เป็นไปได้

แบบนั้นพวกเธอก็ไม่มีวันที่จะได้มีวันชูหน้าชูตาหลุดจากสภาพเลวร้ายได้แน่!

ถึงแม้ว่าถังม่านลี่จะถือเป็นนักเรียนที่มีพรสวรรค์สูง แต่เธอเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่จำกัด ถือได้ว่าไม่มีความรู้ด้านกฎหมายเลย คิดไปว่าเหมยเหมยจงใจทำให้เธอกลัว ไม่ได้จะใช้มันอย่างจริงจัง

แค่พูดจาซี้ซั้วไม่กี่คำก็ติดคุก งั้นย่าของเธอด่าสามวันหลังอาหารก็เห็นใช้ชีวิตปกติสุขดี ไม่เห็นเธอเข้าคุกเข้าตารางเลย!

อย่าคิดว่าเธอหลอกง่ายขนาดนั้นสิ!

“จ้าวเหมยเธอคิดว่าผู้ชายของเธอเป็นทั้งหัวหน้าตำรวจและอาจารย์ใหญ่หรือไง คิดจะจับใครก็ได้อย่างที่เธอต้องการ ไม่อยากให้เรียนจบก็จะไม่ให้เรียนจบ ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเธอไม่เหินขึ้นฟ้าไปเลยล่ะ?” ถังม่านลี่ยิ้มเยาะด้วยท่าทางใบหน้าเยาะเย้ย

เดิมทีเหมยเหมยไม่อยากจะโต้เถียงกับคนโง่นี่อีก เพิ่งจะหันหลังกลับไปก็ได้ยินคนโง่พูดจาพล่อย ๆอีกครั้ง จึงบิดตัวและถีบหน้าของถังม่านลี่อย่างสวยงาม

เสียงถังม่านลี่ล้มลงไปกองกับพื้น เสียงดังตึงสนั่นหวั่นไหว!

ทุกคนต่างตะลึงค้าง……

เหมยเหมยเหยียบไปที่ถังม่านลี่ที่คิดอยากจะลุกขึ้นมา มองลงไปที่เธอ

“ถังม่านลี่ แนะนำเธอครั้งแล้วครั้งเล่าทำไมเธอไม่รู้จักเปลี่ยนตัวเอง? ในเมื่อเธอยังไม่เชื่อ งั้นก็จะทำให้เธอเรียนรู้ว่าสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น!” เหมยเหมยมองเธอด้วยสายตาดูแคลนแวบหนึ่ง เก็บเท้ากลับมาแล้วก็หันตัวเดินไป

ถังม่านลี่เป็นฝ่ายเสียเปรียบไหนเลยจะยินยอม ร้องตะโกนหมายจะตบตีเหมยเหมย โจวซื่อซินและคนอื่น ๆต่างแอบส่ายหัว

”โง่…ผู้หญิงประเภทนี้พวกนายอยากจะเล่นด้วยหน่อยไหม? เหมาะมือมากเลยนะ” โจวซื่อซินถามเสียงเบา

คุณชายเสเพลคนอื่น ๆสายตาเป็นประกาย ต่างก็พยักหน้า

ผู้หญิงที่หน้าอกใหญ่แต่ไม่มีสมองพวกเขาชอบนักล่ะ หลอกง่ายขายออกสบาย ๆ

ในเวลานี้คำพูดของพวกสารเลวสองสามคนนี้เป็นการตัดสินชะตากรรมของถังม่านลี่แล้ว ไปจนถึงขั้นจะเรียงลำดับหนึ่งสองและสาม เพื่อนนักเรียนชายคนอื่นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง แต่พวกเขาก็รู้ว่าพวกนั้นต้องคิดเรื่องอะไรไม่ดีอยู่แน่ ทั้งอิจฉาและขยะแขยง

เหมยเหมยได้ยินการเคลื่อนไหวจากข้างหลัง รู้สึกเหนื่อยใจและเบื่อถังม่านลี่เอามาก ๆจึงเพิ่มแรงที่ขา ถีบเข้าไปอีกครั้ง ครั้งนี้ถังม่านลี่ไม่ได้ลุกขึ้นมา แต่ส่งเสียงโอดครวญแทน

ครูฝึกคนอื่นเห็นมานานแล้ว แต่พวกเขาทั้งหมดกลับเอามือไพล่หลังดูความสนุก ไม่มีใครมาห้ามปราม

แต่พอพวกเขาได้เห็นฝีมือที่คล่องแคล่วว่องไวแล้วกลับรู้สึกตกใจอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าฝีมือการต่อสู้ของเหมยเหมยสำหรับพวกเขาแล้วจะไม่ได้โดดเด่นอะไรมาก ดีกว่าท่ามวยฉาบฉวยหน่อย แต่ฝีมือดีขนาดนี้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

ดังนั้นพวกครูฝึกพวกนี้คร้านจะสนใจเรื่องไร้สาระพวกนี้ ถึงขนาดพูดคุยกันด้วยเสียงต่ำ ดูฉากทะเลาะกันอย่างสนุกสนานจริงๆ

“ครูฝึกมาแล้ว…..”

ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา พวกนักเรียนต่างก็เงียบลงมา เหมยเหมยก็กลับไปที่ขบวนนั่งลงยืดหลังตรง มีแต่เพียงถังม่านลี่ที่ยังนอนอยู่บนพื้นด้วยสภาพดูไม่ได้เลย

……………………………………………

 ตอนที่ 1421 ลงโทษทั้งหมด

“เกิดอะไรขึ้น?”

ครูฝึกหน้านิ่งถามถังม่านลี่ การซ้อมเดินมันซ้อมที่พื้นได้ด้วยเหรอ?

สมองโดนหมาขยำทิ้งไปแล้วหรือไง?

“ครูฝึกค่ะ จ้าวเหมยตบตีฉันค่ะ!” ถังม่านลี่รีบฟ้อง ในใจกระวนกระวายเป็นอย่างมาก ถึงอย่างไรท้ายที่สุดแล้วครูฝึกก็คือ ‘ชายชู้’ ของจ้าวเหมย ถ้าหากว่าเกิดขัดแข้งขัดขาเธอขึ้นมาจะทำอย่างไร?

แต่เธอก็คิดได้ว่าต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้  ครูฝึกคงไม่กล้าปกป้องจ้าวเหมยอย่างออกนอกหน้าต่อหน้าสาธารณชนหรอกใช่ไหม?

แต่ว่า——

นายทหารครูฝึกพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “ขาขาดไหม?”

“ไม่ค่ะ!” ถังม่านลี่งงงวย ทำไมถึงได้ถามถึงขาของเธอกันล่ะ?

“ไม่ขาดก็ลุกขึ้นมา ทำเหมือนที่นี่เป็นเตียงบ้านตัวเองไปได้ นอนสบายมากใช่ไหมล่ะ?” นายทหารครูฝึกไม่สนใจความหยิ่งในศักดิ์ศรีในตัวเองของถังม่านลี่เลยสักนิด ทำตัวเหมือนนายทหารยศใหญ่ที่ด่านายทหารใหม่ยังไงอย่างนั้น

แอบก่นด่าบุพการีอยู่ในใจ วัน ๆเอาแต่หาเรื่องว่าที่พี่สะใภ้ของเขา เพิ่มความยากในการทำงานของเขา สร้างงานให้จริง ๆ!

“ฮ่า ๆ!”

พวกนักเรียนทั้งหมดหัวเราะกันยกใหญ่

ถังม่านลี่รู้สึกอับอายและโกรธมาก ลุกขึ้นยืนไม่กล้าปัดฝุ่นบนเสื้อผ้าด้วยซ้ำ ดูแล้วท่าทางจะจนตรอกน่าดู

ครูฝึกเรียกชื่อหัวหน้าห้องทั้งสองห้องออกมา หัวหน้าห้องของสาขาออกแบบโฆษณาคือนักเรียนชายที่ดูสุขุมเป็นพิเศษ เขาพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนว่าเป็นมาอย่างไร ถือว่ายังมีความเป็นธรรม ไม่โกหกใคร เจิ้งเสวี่ยซานที่อยู่ท่ามกลางคนมากมายแน่นอนว่าไม่กล้าพูดปดแน่นอน จึงเล่าเรื่องทุกอย่างตามเขา

พอครูฝึกได้ยินว่าถังม่านลี่พูดว่าเขามีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้ในอนาคต จู่ ๆหน้าก็ดำเหมือนก้นหม้อ ดวงตาคมกริบหันไปจ้องถังม่านลี่

นี่ถ้าหากให้คุณชายหมิงรู้เข้า เขาจะยังสามารถมีชีวิตต่อได้อีกหรือ?

นักเรียนหญิงสมองหมูคนนี้มีเจตนาที่จะฆ่าเขา!

ช่างเป็นการหาเรื่องอันตรายให้เขาเสียจริง!

ทำไมพี่สะใภ้ในอนาคตไม่เตะให้หนักกว่านี้?

หากเปลี่ยนเป็นเขาคงจัดการบี้กระดูกซี่โครงของนังโง่นี้ให้เละเป็นโจ๊กแน่นอน แล้วก็ฉีกปากเหม็น ๆนั่นด้วย!

“เธอรู้หรือไม่ว่าการทำให้ชื่อเสียงของทหารเสื่อมเสียต้องขึ้นศาลทหาร” น้ำเสียงของนายทหารครูฝึกเย็นชายิ่งกว่าลมหนาวของวันเพ็ญเดือนสิบสองเสียอีก ถึงแม้ว่าถังม่านลี่จะยืนอยู่ใต้แสงแดดที่แผดจ้า แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

จ้าวเหมยพูดว่าศาลอะไรเธอไม่เชื่อทั้งนั้น แต่พอครูฝึกพูดเท่าเธอกลับไม่ข้องใจอะไรเลยสักนิด

เธอรู้จักศาลทหาร แค่ได้ยินก็รู้ว่าไม่ใช่สถานที่ที่ดีนัก ถังม่านลี่ตัวสั่นด้วยความตกใจ ปากซีด เหงื่อเย็นไหลลงบนหน้าผากซึมไหลลงไปในเท้าที่เปื้อนดินทราย

“ฉั…ฉัน…”

ถังม่านลี่อยากจะอธิบายว่าเธอพูดเรื่องไร้สาระ แต่ลิ้นไม่ให้ความร่วมมือ ‘ฉัน’ อยู่นานก็ยังพูดไม่จบประโยคเสียที  น้ำตาไหลพราก ดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก

เหมยเหมยกลับไม่เห็นใจเธอเลยสักนิด ครั้งสองครั้งยังพอทนแต่ผู้หญิงคนนี้กลับได้คืบจะเอาศอก ถ้าหากไม่ให้บทเรียนที่น่าจดจำแก่เธอ กลัวว่าจะไม่ได้ใช้ชีวิตแสนสงบสุขตลอดเวลาสี่ปีในมหาวิทยาลัย

ครูฝึกก็ไม่ได้จัดการกับถังม่านลี่เช่นกัน เขาเข้าไปหาผู้บริหารมหาวิทยาลัยแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ทั้งยังบอกอีกว่าถ้าผู้บริหารไม่จัดการ งั้นฝ่ายกองทัพของพวกเขาจะช่วยจัดการเอง

ผู้บริหารโรงเรียนไหนเลยจะกล้ารบกวนทางกองทัพ สัญญาว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง ครูฝึกจะต้องพอใจอย่างแน่นอน!

จนปัญญา ขยับปากกาเขียนง่ายกว่าขยับปากกระบอกปืน!

หลังจากครูฝึกกลับมาเขาก็ลงโทษกลุ่มคุณชายพวกนั้นโดยให้วิ่งยี่สิบรอบสนามกีฬา วิ่งเสร็จถึงจะกินข้าวได้ ใครให้พวกเขาปากพล่อยกันล่ะ!

หัวหน้าห้องก็ต้องวิ่งยี่สิบรอบ เป็นถึงหัวหน้าห้องแต่ไม่ยอมห้ามเพื่อน ต้องลงโทษ!

สีอันน่าสิบรอบ ข้อหาปากพล่อย ต้องโดนลงโทษเช่นกัน!

ส่วนเรื่องที่จ้าวเหมยตบตีนั้นครูฝึกไม่พูดถึงเลยสักนิด เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นต่างก็รู้แก่ใจดีแต่ไม่มีใครกล้าพูดถึง พวกเขาไม่ใช่ถังม่านลี่ผู้โง่เขลา ไม่ได้รีบรนหาที่ตายสักหน่อย!

การลงโทษของถังม่านลี่ยังไม่ได้ตัดสินลงมา เจียงจื้อหรู่ก็เข้ามาเอาตัวถังม่านลี่ไปพูดคุย วันนั้นถังม่านลี่กล่าวความผิดของตัวเองต่อหน้านักเรียนใหม่ พร้อมทั้งขอโทษครูฝึกและจ้าวเหมย

แต่การลงโทษนี้ยังไม่ถือว่าจบสิ้น การลงโทษจะดำเนินการหลังจากการฝึกทหารสิ้นสุดลง ในใจของถังม่านลี่อยู่ไม่สุข ไหนเลยยังจะมีจิตใจจัดการเหมยเหมย ได้แต่อกสั่นขวัญผวากลัวไปหมด

……………………………………………