ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1428 มีข่าวคราวแล้ว + ตอนที่ 1429 พวกเธอตามสบาย ฉันอยากไปกับผู้ชาย

ตอนที่ 1428 มีข่าวคราวแล้ว

วันรุ่งขึ้นหลังจากการสวนสนามสิ้นสุดลง พวกเหมยเหมยก็กลับไปยังมหาวิทยาลัย ถอดชุดทหารออกเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง ทิวทัศน์ในมหาวิทยาลัยสวยงามขึ้นมากทีเดียว

เวลานี้คือต้นเดือนตุลาคม อากาศในเมืองหลวงเย็นลงต้องใส่เสื้อคลุมบาง ๆแล้ว ทันทีที่เหมยเหมยกลับมาก็ได้รับโทรศัพท์จากลุงเหลา บอกว่ามีข่าวจากทางเหยียนหมิงซุ่นแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะกลับมาแล้ว

อีกไม่นานก็จะถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ อู่เชาและเจียงซินเหมยก็จะมาหาเธอเช่นกัน ท่าทางอารมณ์ดีของเหมยเหมยไม่สามารถซ่อนไว้ได้เลย ปรากฏรอยยิ้มเต็มทั้งใบหน้า สดใสเหมือนดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิ

“ฉีฉีเก๋อ ตอนเย็นไปกินข้าวบ้านฉันไหม? ฉันจะแนะนำเพื่อนใหม่คนหนึ่งให้รู้จัก” เหมยเหมยถามอย่างดีใจ

“เอาสิ!”

ฉีฉีเก๋อดวงตาเป็นประกายวิบวับ อาหารที่ค่ายฝึกทหารไม่อร่อยเลยสักนิด จะต้องไปให้ป้าฟางบำรุงหน่อยเสียแล้ว

อู่เชายังคงจ้ำม้ำเหมือนเคย มีเพียงความสูงที่เปลี่ยนไปสูงถึง172 เซนติเมตรแล้ว สูงกว่าชาติที่แล้วอย่างน้อยก็ห้าเซนติเมตร มองข้ามไขมันของเขาไป ในความเป็นจริงก็ถือว่าหน้าตาดีเลยทีเดียว

เจียงซินเหมยสูงกว่าเหมยเหมยนิดหน่อย พอใส่รองเท้าส้นสูงยังสูงกว่าอู่เชาอีก หุ่นดีมาก รูปลักษณ์เตะตาเป็นพิเศษ เป็นคนสวยที่สดใสมาก พ่อเจียงและแม่เจียงเดิมทีต้องการให้เธอไปเรียนที่คณะศิลปะของกองทัพซึ่งหาเส้นสายไว้แล้ว

แต่เจียงซินเหมยไม่เห็นด้วย เธออยากจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเมืองหลวง ไม่อยากจะแยกจากเพื่อน ๆ

พ่อเจียงแม่เจียงสู้ความดื้อรั้นของเธอไม่ไหวจึงทำได้แค่เพียงเห็นด้วย

เหมยเหมยช่วยออกความเห็นให้เธอลองสอบเข้าเรียนที่วิทยาลัยภาพยนตร์ แน่นอนว่าตัวเจียงซินเหมยเองก็รักที่จะเป็นนักแสดงมาก

อีกทั้งจากเงื่อนไขของเจียงซินเหมยแล้ว สามารถเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งได้เลย ออร่าเปล่งประกาย ไม่เหมือนชีวิตชาติที่แล้วที่ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกับนายทหาร แต่หลังจากนั้นก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่คลอดลูกและเลี้ยงลูกอยู่บ้าน

สำหรับเรื่องการจะเข้าวงการพวกนั้น เหมยเหมยยิ่งรู้สึกว่าไม่ต้องกังวลไปเลย ส่วนเรื่องงานขอเพียงเพื่อนของเธอยืนหยัดมุ่งมั่นในปณิธาน ก็ไม่จำเป็นต้องขายตัวเองเพื่อหางานหรอก

“ฉันขอแนะนำหน่อยนะ นี่คือฉีฉีเก๋อเพื่อที่อยู่หอเดียวกันกับฉัน นี่คืออู่เชาและเจียงซินเหมย เป็นเพื่อนสมัยประถมมัธยมต้นมัธยมปลายและเป็นเพื่อนสนิทอีกด้วย”มาก

ฉีฉีเก๋อและเจียงซินเหมยเป็นคนนิสัยเถรตรงและพวกเธอยังเป็นคนชอบพูดเรื่องสัพเพเหระ หลังจากนั้นไม่นานก็พูดคุยกันถูกคอ น้ำลายแตกฝอยเหมือนรู้จักกันมานานเสียอย่างนั้น

“วันหลังพวกเธอก็มาเที่ยวเล่นบ้านฉันนะ ฉันจะให้ลูกม้าพวกเธอคนละตัว” ฉีฉีเก๋อตบอกตัวเองอย่างกล้าได้กล้าเสีย

เหมยเหมยมุมปากกระตุก ปวดใจแทนพ่อแม่ของฉีฉีเก๋อจริง ๆที่เลี้ยงลูกสาวที่ล้างผลาญครอบครัวขนาดนี้มาตั้งคนหนึ่ง!

กองเงินกองทองที่มีคงถูกล้างผลาญเสียจนหมดแน่!

เจียงซินเหมยและอู่เชาต่างพากันปฏิเสธ เรื่องลูกม้าแน่นอนว่าประทับใจมาก แต่พวกเขาไหนเลยจะมีที่เก็บเล่า?

เอากลับมามีแต่จะสร้างความวุ่นวายมากกว่า!

ฉีฉีเก๋อปวดหัวไม่หยุด ทำได้แค่เปลี่ยนจากลูกม้าเป็นเนื้อแท่งตากแห้ง ทุกคนจึงพอใจกันอย่างถ้วนหน้า

“เหมยเหมย เธอลงชื่อสมัครชมรมไหนไป?” เจียงซินเหมยถามอย่างอยากรู้

“ชมรม? ฉันยังไม่ทันได้สมัครเข้าชมรมไหนเลย ฉันขอคิดดูก่อน” เหมยเหมยไม่ค่อยมีความสนใจในเรื่องนี้เท่าไร เธอต้องวาดรูปทุกวันและต้องมีเวลาพลอดรักกับพี่หมิงซุ่นอีก ไหนเลยจะมีเวลามากมายขนาดนั้น

ฉีฉีเก๋อพูดอย่างดีใจหน้าบานว่า “อันที่จริงฉันอยากเข้าชมรมขี่ม้ามากที่สุด แต่โรงเรียนของเราไม่มี ฉันเลยเตรียมตัวจะสมัครเข้าชมรมมวยปล้ำ ได้ยินมาว่าหัวหน้าชมรมเล่นมวยปล้ำเก่งมาก วันไหนสักวันฉันต้องลองไปแข่งกับเขาดูหน่อยแล้ว”

เหมยเหมยกระตุกยิ้มที่มุมปาก มวยปล้ำ?

ที่แท้สไตล์ของฉีฉีเก๋อก็คือสาวห้าวนี่เอง!

พวกเขาพูดคุยกันย่างสนุกสนานจนถึงตอนค่ำ นัดกันว่าวันพรุ่งนี้จะไปดูใบไม้เปลี่ยนสีที่ภูเขาเซียงซาน แต่ว่า——

เสียงโทรศัพท์ตอนเช้าแผดเสียงดังจนน่ารำคาญ เหมยเหมยสะลึมสะลือรับโทรศัพท์ แต่เพียงครู่เดียวก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

“ฉันจะรอพี่ที่บ้านนะ!”

…………………………………………..

 ตอนที่ 1429 พวกเธอตามสบาย ฉันอยากไปกับผู้ชาย

เหมยเหมยวางโทรศัพท์ พุ่งตัวเข้าห้องนอนราวกับสายลมเลือกชุดมาอยู่หลายตัว เปลี่ยนชุดไหนก็ยังไม่พอใจ แล้วก็อุ้มเสื้อผ้าหนึ่งกองไปห้องนอนของพวกเจียงซินเหมย เอาเท้าถีบทีละคนให้ตื่น

“รีบดูให้ฉันหน่อย ฉันใส่ตัวไหนแล้วดูดี?”

เหมยเหมยเอาเสื้อผ้ามาทาบตัวพลางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

เจียงซินเหมยและฉีฉีเก๋อลูบก้นปอย ๆอย่างน่าสงสาร กล้าโมโหแต่ไม่กล้าพูด

“ดูดีหมดแหละ…” ฉีฉีเก๋อพูดอย่างงงงวย พูดจากใจจริงเธอรู้สึกจริง ๆว่าเหมยเหมยใส่อะไรก็ดูดี ต่อให้ใส่ชุดเหมือนกระสอบทรายก็ยังดูดี

เหมยเหมยถลึงตาใส่เธอและไม่คาดหวังอะไรจากเธออีกต่อไป

หันไปจ้องมหน้าเจียงซินเหมย “ซินเหมยคิดว่าฉันใส่ชุดไหนแล้วดูดี?”

เจียงซินเหมยชี้ไปที่กระโปรงยาวสีเขียวอ่อนอย่างมั่ว ๆ หรี่ตาพูดไปเรื่อยว่า “ตัวนี้ดูดี”

“งั้นก็ตัวนี้”

อันที่จริงเสื้อผ้าที่เหมยเหมยเลือกก็ดูดีหมดแหละ เพียงแต่เธอเป็นคนช่างเลือก มีคนช่วยเธอเลือกก็พอแล้ว เธออุ้มเสื้อผ้าเดินกลับไปที่ห้องนอน เดินไปที่ประตูแล้วหันกลับมาพูดอย่างมีความสุขว่า “ฉันไม่ไปดูใบไม้เปลี่ยนสีกับพวกเธอแล้วนะ พวกเธอไปกันตามสบาย ฉันอยากไปกับพี่หมิงซุ่น”

สายเมื่อกี้เป็นเหยียนหมิงซุ่นโทรมา บอกว่าจะมาที่นี่ในอีกครึ่งชั่วโมง เหมยเหมยตื่นเต้นลิงโลดราวกับลิง ปรารถนาที่อยากจะแต่งตัวให้เหมือนนางฟ้าจนเหยียนหมิงซุ่นไม่สามารถละสายตาไปไหนได้เลย!

ส่วนเพื่อนบนเตียงสามคน…

อยากไปที่ไหนก็ไปเถอะ ไม่มีเวลาสนใจหรอก!

ฉีฉีเก๋อกระพริบตาปริบ ๆ “พี่หมิงซุ่นคือใคร?”

ฟังแล้วเหมือนจะเป็นคนสำคัญ!

เจียงซินเหมยกลับมาบนเตียง ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตอบไปว่า “ผู้ชายของเขาน่ะ!”

เมื่อวานเห็นชัด ๆว่าเหมยเหมยเป็นคนเสนอเองว่าจะไปปีนภูเขาเซียงซาน แล้วยังบอกอีกว่าจะไปปีนแก้เหงา อันที่จริงเธออยากจะนอนอยู่บ้านตื่นสายมากกว่า แต่ตอนนี้บทจะสลัดเขาทิ้งก็ทิ้งไปเสียอย่างนั้น

เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน!

ฉีฉีเก๋อกระพริบตาปริบ ๆอีกครั้ง พูดเสียงสูงปรี๊ด “เหมยเหมยแต่งงานแล้ว?”

“ยัง เป็นคู่หมั้นของเธอ คู่รักที่รักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆน่ะ”

เสียงของเจียงซินเหมยค่อย ๆเบาลงในไม่ช้าก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง ในเมื่อคนขี้เหงาก็มีคนรักอยู่เป็นเพื่อนแล้ว เธอควรจะหลับต่อดีกว่า

ไม่มีที่ไหนสบายไปกว่าเตียงนอนอีกแล้ว!

เหมยเหมยแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน กระโปรงยาวสีเขียวอ่อนหุ้มข้อเท้า จากนั้นก็ใส่เสื้อคลุมสีขาว ผมมัดรวบเป็นจุก สวมสร้อยคอและกำไล เหยียนหมิงซุ่นที่นั่งอยู่บนโซฟาเห็นแค่เพียงดอกชบาที่สวยงามลอยเข้ามาหาเขา จึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจับมัน

“คิดถึงพี่ไหม?”

เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงต่ำข้างหูเธอ อมยิ้มที่มุมปาก

เหมยเหมยพยักหน้าระรัว คิดถึงจนปวดใจไปหมดแล้ว เธอลูบคลำไปทั่วร่างกายของเหยียนหมิงซุ่น พอเห็นว่าไม่มีบาดแผลถึงวางใจลได้ อดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มที่มุมปากขึ้น “หนึ่งเดือนกว่า ๆที่ไม่ได้ข่าวคราวเลย ฉันเป็นห่วงจะตายอยู่แล้ว”

เหยียนหมิงซุ่นดึงเหมยเหมยนั่งลงบนตักของเขา กระชับกอดแน่น ดมกลิ่นหอมจากตัวของหญิงสาว

เขาคิดถึงจับใจเหลือเกิน!

“ของฉันไม่ใช่เหรอ ฉาฉาคืนให้เธอก่อน ส่วนฉิวฉิวพ่อบุญธรรมให้อยู่ก่อน อีกสองสามวันถึงจะกลับมา”

เหยียนหมิงซุ่นเอาฉาฉาที่น่ารักว่าง่ายสวมคืนบนมือของเหมยเหมย อดไม่ได้ที่จูบ ความรักของหนุ่มสาวที่กำลังร้อนแรง พอห่างกันช่วงสั้น ๆจะยิ่งรักกันมากกว่าตอนเพิ่งแต่งงานอีก ราวกับไฟโหมที่ต่อให้สาดน้ำแล้วก็ยังจุดติดได้

ทั้งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มสะเทือนฟ้าดิน

มือใหญ่ของเหยียนหมิงซุ่นซุกซนลูบไล้ไปตามตัวของเหมยเหมยไม่หยุด เพียงแต่เสียดายวันนี้เหมยเหมยใส่กระโปรงยาว ไม่มีทางให้เข้าไปได้เลย…

“อืม…”

เหมยเหมยส่งเสียงครางเบา ๆ เธอรู้สึกถึงความรีบร้อนของเหยียนหมิงซุ่น แม้ว่าจะลุ่มหลงจนพร่าเบลอแต่ก็แอบชอบใจไม่น้อย เธอเจตนาสวมชุดกระโปรงยาวมา ใครใช้ให้คนเลวคนนี้ไม่ส่งข่าวคราวมามากกว่าหนึ่งเดือนกันล่ะ!

เชอะ!

ให้เขาร้อนใจตายไปเลย!

…………………………………………..