ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1444 ดอกถานฮวาชั่วข้ามคืน + ตอนที่ 1445 สาวงามสี่ประเภท

ตอนที่ 1444 ดอกถานฮวาชั่วข้ามคืน

ที่แท้ครูภาษาอังกฤษที่เดินเข้ามากลับเป็นโฮ่วเซิ่งหนาน ผู้หญิงที่ถูกใจเหยียนหมิงซุ่น

วันนี้โฮ่วเซิ่งหนานไม่ได้แต่งตัวจัดจ้านอย่างตอนที่อยู่ในภัตตาคารเฟิ่งเมื่อหลายวันก่อน แต่กลับแต่งตัวฉบับหญิงวัยทำงานถูกต้องตามระเบียบ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับเสื้อสูทสีดำตัวนอกและด้านล่างเป็นกระโปรงทรงเอ ขาคู่เรียวแข็งแร็งถูกเก็บเข้าในถุงน่องสีเนื้อและสวมรองเท้าส้นสูงสีดำ

ดูเรียบง่ายทว่าไม่สิ้นความเย้ายวน!

ชุดการแต่งกายนี้เหมยเหมยให้คะแนนเธอเก้าสิบคะแนน สิบคะแนนที่หักไปเพราะเธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้!

เหล่านักศึกษาที่กำลังนั่งอยู่ต่างเบิกตากว้าง ไม่ว่าอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าครูภาษาอังกฤษจะเป็นผู้หญิงสุดเซ็กซี่และแต่งตัวทันสมัยได้ขนาดนี้ ดูแล้วให้ความรู้สึกเป็นผู้หญิงมากจริง ๆ!

ดูดีกว่าดาราหนังเสียอีก!

“ครูภาษาอังกฤษสวยจัง…เสื้อผ้าของเธอก็สวยด้วย…”

“แล้วก็ต่างหูของเธอ ฉันจะซื้อแบบเดียวกันกับเธอ!”

……

พวกผู้หญิงต่างมองโฮ่วเซิ่งหนานด้วยสายตาชื่นชมและผันตัวเป็นแฟนคลับอย่างหน้ามืดตามัวในชั่วพริบตา สำหรับผู้หญิงประเภทนี้พวกเธอไม่เคยนึกริษยาสักนิด มีแต่จะชื่นชม!

พวกผู้ชายยิ่งไม่ต้องพูดถึง แค่เห็นดวงตาของพวกเขาก็แทบถลนออกมาแล้ว และรู้ได้ทันทีว่าขณะนี้พวกเขากำลังคิดเรื่องอะไรอยู่!

เกรงว่านางเอกในฝันลามกของเหล่าเพื่อนผู้ชายพวกนี้คงต้องเพิ่มคุณหนูใหญ่โฮ่วท่านนี้ไปอีกคนสินะ!

โฮ่วเซิ่งหนานพึงพอใจต่อพฤติกรรมของเหล่านักศึกษาเป็นอย่างมาก ไม่เสียแรงที่เมื่อวานเธอวอนช่างออกแบบช่วยออกแบบเสื้อผ้าชุดนี้ให้เธอโดยเฉพาะ!

คนอย่างโฮ่วเซิ่งหนานไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็เป็นได้เพียงมุกที่เปล่งประกายที่สุด!

ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้!

เพียงแต่ว่า–

ช่วงเวลาที่เหล่านักศึกษากลุ่มนี้ตาโตอ้าปากกว้างมองตาค้างเช่นนั้นสั้นเสียจนโฮ่วเซิ่งหนานเกือบพลาดท่า เพิ่งไม่ถึงครึ่งนาทีดีความกระตือรือร้นในแววตาของเหล่านักศึกษากลับมลายหายไป กลับมาสงบเหมือนเดิม

“ทำไมตอนนี้ฉันเห็นครูไม่สวยขนาดนั้นแล้วล่ะ? รู้สึกว่าหน้าตาธรรมดามากเลยล่ะ!” มีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งถามด้วยความแปลกใจ

แวบแรกที่เห็นครูวิชาภาษาอังกฤษคนใหม่ก็สร้างความตกตะลึงอย่างมาก แต่เพียงชั่วพริบตาเดียวก็เหมือนดั่งราวดอกถานฮวาชั่วข้ามคืน ไม่นานก็ทำให้คนรู้สึกว่าธรรมดามาก!

“ฉันเองก็รู้สึกเหมือนกัน พอดูอย่างละเอียดแล้วองค์ประกอบอวัยวะบนใบหน้าของครูไม่สวยเลย หน้าเหลี่ยมไปหน่อย ตาไม่โตแถมยังเป็นตาชั้นเดียว จมูกก็แบนไปนิด คิ้วดกเกินไป จุดบอดที่สุดก็คือปาก ทั้งใหญ่ทั้งหนา เหมือนไส้กรอกเลย…”

สมแล้วที่เรียนด้านศิลปะ ภายในเวลาสั้น ๆไม่กี่นาทีก็จับจุดเด่นบนใบหน้าของโฮ่วเซิ่งหนานและอธิบายได้อย่างแม่นยำไม่มีบิดเบือนเลยสักนิด

เพื่อนคนอื่น ๆพยักตามเช่นเดียวกัน รวมถึงเพื่อนนักเรียนชายมากมายก็ด้วย

ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนที่จะเข้าถึงความงามของโฮ่วเซิ่นหนานได้!

ในเมื่อส่วนมากผู้ชายตะวันออกชอบผู้หญิงประเภทดอกไม้ต้นน้อย ๆ ที่ขี้อายอ่อนโยนไม่แข็งกระด้าง!

ผู้หญิงประเภทโฮ่วเซิ่นหนานแค่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นม้าจอมพยศ ผู้ชายทั่วไปเอาไม่อยู่ ได้แต่จินตนาการในฝันสักหน่อยก็ไม่เลว

 “จะว่าไปองค์ประกอบบนใบหน้าทั้งห้าของดาวมหาลัยดูดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาแล้ว มากกว่านี้หรือน้อยกว่านี้สักนิดก็ไม่ได้ กำลังพอดี!” มีเพื่อนนักเรียนชายคนหนึ่งเหลือบมองจ้าวเหมยที่นั่งข้าง ๆแวบหนึ่งพลันเกิดอาการใจสั่นขึ้นมา

มุมข้างใบหน้าของหญิงงามก็งดงามราวกับภาพวาด!

ได้เรียนร่วมกับดาวมหาวิทยาลัยมันช่างชโลมจิตใจให้เบิกบานเสียจริง!

ทีนี้ทุกคนต่างเห็นด้วยอย่างพร้อมเพรียง“ใช่แล้ว ใบหน้าของจ้าวเหมยบอกได้เลยว่าเป็นผลงานชิ้นเอกของพระเจ้า โดยเฉพาะไฝสีแดงระหว่างคิ้วของเธอ มันพอดีสมบูรณ์แบบมาก มีออร่ามาก จะให้ฉันวาดอย่างไรก็คงวาดความสวยออกมาไม่ได้หรอก!”

“ฉันก็เหมือนกัน ตั้งแต่ได้เห็นจ้าวเหมยฉันก็แอบวาดไปหลายสิบรูปแล้วแต่กลับวาดความงามออกมาไม่ได้สักเศษเสี้ยวเลย…เฮ้อ…”

เพื่อนผู้ชายหลายคนเหลือบมองทางดาวมหาวิทยาลัยอย่างพร้อมเพรียงอีกครั้ง เหมือนมีกวางตัวน้อยวิ่งพุ่งชนเข้ามาที่หัวใจ กระโดดโลดเต้นคึกคะนองอย่างมีความสุข!

“ฉะนั้น ฉันจะสรุปให้นะว่าสาวงามแบ่งออกเป็นสี่ประเภท!” โจวซื่อซินผู้ช่ำชองเริ่มเอ่ยปากอีกครั้งโดยที่คนอื่น ๆต่างทำหูตั้ง แม้คุณชายคนนี้จะทำให้คนอื่นนึกเกลียดจนคันฟันยุบยิบแต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า

กับเรื่องผู้หญิงไอ้สารเลวนี่มีความเข้าใจเฉพาะตัวของมันจริง ๆ

………………………..

 ตอนที่ 1445 สาวงามสี่ประเภท

โจวซื่อซินมองเหล่านักศึกษาจำนวนมากที่เขยิบเข้ามาใกล้อย่างได้ใจแวบหนึ่ง ซึ่งรวมไปถึงหญิงสาวที่ปกติมักจะสำรวจท่าทีบางส่วนต่างก็ทำหูตั้งเหมือนเหล็กหมาด

เขาพูดพลางโยกศีรษะไปมา “สาวงามแบ่งออกเป็นฟ้า ดิน คน หลุมสี่ระดับ ระดับฟ้าก็คืออย่างจ้าวเหมย เปรียบเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ที่ร้อยปีจะมีมาสักคน คนธรรมดาอย่างเราก็อย่าได้หวังเลย”

เหล่าผู้ชายพยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง นั่นน่ะสิ!

กลุ่มผู้หญิงทั้งอิจฉาทั้งริษยาแต่ก็อยากรู้ว่าพวกเธอนั้นอยู่ในระดับไหน ระดับฟ้าย่อมไม่มีทางอยู่แล้ว ไม่มีเรื่องดีแบบนี้หรอก!

โจวซื่อซินพูดต่อ “ส่วนระดับดินก็นับว่าเป็นสาวงามที่นานทีจะมีสักคนเช่นกัน อย่างดาวคณะของเราสวีจื่อเซวียน เธอก็คือสาวงามประเภทดิน ขอแค่พวกเราพยายามกันหน่อยก็พอจะเอื้อมถึงอยู่”

พูดถึงตรงนี้โจวซื่อซินรวมถึงเหล่าคุณชายคนอื่น ๆก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย ทำสายตากรุ้มกริ่ม

“ระดับคนก็คือสาวงามทั่วไปล่ะ ประเภทนี้เจอได้บ่อยที่สุด มหาลัยเราก็มีไม่น้อย ส่วนทำไมถึงเรียกว่าระดับคนนั่นก็เพราะสาวงามพวกนี้ไม่สวยเพียงชั่ววูบ ดูครั้งแรกชอบใจ ดูครั้งที่สองรำคาญใจ ดูครั้งที่สามก็คือยอมแพ้ไม่อยากเห็นแล้ว!”

โจวซินซื่อยิ่งพูดยิ่งได้อารมณ์จนน้ำลายสาดกระเด็นไปทั่ว

เพื่อนคนอื่น ๆยิ่งฟังก็ยิ่งสนุกจนแทบลืมสิ่งรอบตัวไป

“ระดับหลุมล่ะเป็นสาวงามประเภทไหน?” มีคนซักไซ้ขยี้ให้ถึงที่สุด

โจวซินซื่อถลึงตาใส่เขาไปทีหนึ่งอย่างขุ่นเคือง “เพื่อนยาก ระดับหลุมแล้วยังจะเป็นสาวงามอะไรได้อีก? แค่ไม่ขี้เหร่ก็ควรขอบคุณฟ้าดินแล้ว!”

เหล่าเพื่อนผู้ชายเข้าใจอย่างถ่องแท้ เป็นหลุมที่ใหญ่จริง ๆด้วย!

เหล่าเพื่อนผู้หญิงต่างกลอกตากันถ้วนหน้าโดยเฉพาะคนที่หน้าตาออกจะธรรมดาไปสักหน่อย ทำเอาพลอยรังเกียจโจวซินซื่อเข้าไส้

กล้าวิพากษ์วิจารณ์ผู้หญิงต่อหน้าทุกคนแบบนี้ไม่มีมารยาทเลยสักนิดเดียว น่าแค้นใจนัก

มีผู้ชายคนหนึ่งเหลือบมองไปทางโฮ่วเซิ่งหนานที่เตรียมสอนอยู่บนเวทีแวบหนึ่งก่อนถามเสียงเบา “คุณชายโจว แล้วครูภาษาอังกฤษของเราอยู่ในระดับไหนเหรอ?”

โจวซินซื่อจ้องโฮ่วเซิ่งหนานอย่างละเอียดแวบหนึ่ง ไล่ตั้งแต่หัวถึงหน้าอกจนถึงบั้นท้ายแล้วไล่มาถึงขา…ถึงลูบคางเอ่ยตอบ “ระดับคนล่ะมั้ง!”

“ไม่ใช่หรอกมั้ง? ยังไงก็ต้องระดับดินหรือเปล่า?” มีผู้ชายหลายคนไม่เห็นด้วย เรียกร้องความไม่เป็นธรรมแทนโฮ่วเซิ่งหนาน

โจวซื่อซินมองพวกเขาอย่างหยามเหยียดทีหนึ่ง คนพวกนี้แค่ดูก็รู้แล้วว่าครั้งแรก แม้แต่ผู้หญิงยังดูไม่เป็น

เขาช่วยชี้แนะให้ผู้ชายที่เรียนรู้เป็นครั้งแรกพวกนี้อย่างใจดี “เพื่อน รู้ไหมว่าแบ่งสาวงามประเภทดินหรือคนอย่างไร?”

“ไม่รู้!” เหล่าผู้ชายที่ไร้ประสบการณ์ต่างส่ายศีรษะด้วยความงุนงง

“วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือถอดเสื้อทั้งหมดแล้วค่อยดู ตัดเครื่องประดับหรูหราและเสื้อผ้าทั้งหมดทิ้งให้เหลือแค่ร่างเปลือยเปล่าอย่างเดียวและไม่แต่งหน้า แบบนี้ถึงจะเห็นความงามที่แท้จริงได้”

โจวซื่อซินเหลือบมองโฮ่วเซิ่งหนานที่อยู่บนเวทีอีกแวบหนึ่งค่อยกดเสียงต่ำแล้วพูดต่อ “อย่างครูภาษาอังกฤษที่ดูตอนแรกแล้วสวยมีเสน่ห์แต่พอดูไปนาน ๆกลับไม่รู้สึกอะไรแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เพราะเครื่องสำอางกับเสื้อผ้า เจ้าตัวไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลย สวยสู้เจ้าหญิงแอฟริกาของห้องเราไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

เจ้าหญิงแอฟริกาที่นั่งอยู่ไม่ไกลอย่างสีอันน่าได้ยินเสียงซุบซิบของคนพวกนี้ แม้จะโกรธที่พวกเขาวิพากษ์วิจารณ์ตัวเองแต่ก็แอบได้ใจอยู่หน่อย และรู้สึกดีต่อคุณชายหลายใจอย่างโจวซื่อซินเพิ่มขึ้นอีกนิด

เจ้าตัวไม่ใช่คนดีอะไรแต่นับว่าสายตาหลักแหลมไม่เบา!

โฮ่วเซิ่งหนานนึกแปลกใจเหลือเกินที่นักศึกษาเหล่านี้หมดซึ่งความหลงใหลต่อตนได้รวดเร็วขนาดนี้ นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!

วันก่อนที่ภัตตาคารเฟิ่งหลาย วันนี้ก็ในห้องเรียน

เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นถึงสองครั้ง ความได้ใจและความมั่นใจที่โฮ่วเซิ่งหนานติดตัวกลับประเทศมา ขณะนี้ได้รับความสะเทือนใจอย่างรุนแรง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

แน่นอนว่าโฮ่วเซิ่งหนานเป็นคนฉลาด ไม่นานเธอก็หาสาเหตุเจอเพราะเหล่านักศึกษาชายด้านล่างส่งสายตามองหญิงสาวคนเดียวกันแทบทั้งห้อง นัยน์ตามีความตกตะลึงและหลงใหลในแบบที่เธอชอบแต่กลับไม่ได้มีไว้สำหรับเธอ

ผู้หญิงคนนั้นคือจ้าวเหมยที่เพิ่งเจอกันวันก่อนนั่นเอง!

ซึ่งเป็นขวากหนามที่โฮ่วเซิ่งหนานอยากกำจัดทิ้งมากที่สุด!

……………………….