ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1476 เต้นให้แค่ฉันดูคนเดียวเท่านั้น + ตอนที่ 1477 เฮ่อเหลียนชิงปากร้าย

ตอนที่ 1476 เต้นให้แค่ฉันดูคนเดียวเท่านั้น

เหมยเหมยลบเครื่องสำอางอยู่หลังเวที แต่ไหนแต่ไรมาเธอคุ้นเคยกับการไม่แต่งหน้ามาโดยตลอด ต่อให้แต่งเบา ๆก็ไม่ชอบ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเต้นหน้าเวทีเลย รู้สึกเหมือนหน้าถูกฉาบไว้อีกชั้น น่าเบื่อชะมัด

ล้างใบหน้าจนสะอาดหมดจดก็ทาโลชั่นสักหน่อย จากนั้นถึงได้มัดผมแบบลวก ๆแล้วก็ไปหาเหยียนหมิงซุ่น

เหยียนหมิงซุ่นก็กำลังอยากจะเข้ามาหาเธอพอดี เห็นเหมยเหมยที่ผ่อนคลายสบายๆ ดวงตาของเขาก็เป็นประกายผิดปกติราวกับเพลิงไฟที่ลุกโชน

“ลาตินแดนซ์ที่เต้นเมื่อครู่ เต้นให้พี่ดูเหรอ…”

เหยียนหมิงซุ่นกระซิบข้างหูของเธอ…ถ้าเต้นให้เขาดูคนเดียว ทางที่ดีต้องใส่ชุดที่โฮ่วเซิ่งหนานใส่เมื่อครู่แบบนั้นด้วย…

ผ้าขาดวิ่นแบบนั้นใส่ให้คนอื่นมองก็จะเป็นการขัดต่อประเพณีและศีลธรรม แต่ใส่ให้เขามองคนเดียว มันคือรสนิยม…

เมื่อครู่ตอนที่เหมยเหมยเต้นลาตินแดนซ์ครึ่งเพลงบนเวที ทำให้เลือดในร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นเดือดพล่าน เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าสาวซื่อขี้อายของเขา จะมีด้านที่เร่าร้อนน่าหลงใหลแบบนี้ด้วย

เหมยเหมยรู้สึกถึงไอร้อนแรงในดวงตาของเขา และความกระหายที่โดนระงับไว้ ก็อดชอบใจไม่ได้แต่ก็ยังขวยเขิน ตอบกลับเสียงเบสด้วยหน้าแดงซ่าน ส่งเสียงเหมือนยุงก็ไม่ปาน

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างพอใจ บีบแก้มเธอ มุมปากอมยิ้มเล็กน้อย “เด็กดี!”

กลับไปเขาจะหากระโปรงมาสักตัว แล้วก็เอากรรไกรตัดให้ขาดวิ่นก็จะเป็นชุดเต้นที่สวยงามชุดหนึ่งแล้ว

คิด ๆแล้วถ้าเหมยเหมยใส่คงสวยถูกตาต้องใจแน่นอน!

“พ่อบุญธรรมก็มานะ ไปทักทายกันสักหน่อยเถอะ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงต่ำ

เหมยเหมยแปลกใจเป็นอย่างมาก แต่ก็เบะปากอย่างรวดเร็ว “เขาต้องพูดว่าฉันเต้นได้น่าเกลียดมากใช่ไหม?”

คนปากคอเราะรายอย่างตาแก่โรคจิตนั่นจะพ่นคำดี ๆอะไรออกมาได้อีก?

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเบา ๆจงใจไม่บอก “ก็ไม่แน่หรอก ไม่แน่นะครั้งนี้เขาอาจจะชมเธอก็ได้!”

เมื่อครู่ฉากที่เฮ่อเหลียนชิงอวดกับผู้อำนวยการเขาเห็นมันหมด ตอนนี้ คิด ๆแล้วยังอยากจะหัวเราะ อย่ามองว่าปกติเฮ่อเหลียนชิงชอบพูดกัดเหมยเหมยว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ แต่อันที่จริงในใจก็ค่อนข้างชอบเหมยเหมยอยู่มาก

ตาแก่คนนี้เป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ!

ทางด้านเฮ่อเหลียนชิงยังคงคุยโม้โอ้อวดกับผู้อำนวยการอยู่ หางตาเหลือบเห็นคู่กิ่งทองใบหยกคู่หนึ่งกำลังเดินมา ก็รีบหุบปากแล้วตีหน้าขรึม

ผู้อำนวยการที่ฟังอย่างออกรสก็สงสัย ทำไมถึงไม่พูดต่อแล้วล่ะ?

เขาค่อนข้างสนใจชีวิตประจำวันของจ้าวเหมยพอควรเลยนะ!

“พ่อบุญธรรม ผู้อำนวยการหลัว”

เหยียนหมิงซุ่นกล่าวทักทายยิ้ม ๆแล้วก็แนะนำเหมยเหมยกับผู้อำนวยการ “ผู้อำนวยการหลัว คนนี้คือคู่หมั้นของผม เป็นนักเรียนใหม่ปีหนึ่งของปีนี้ สาขาศิลปะจีน”

จ้าวเหมยโค้งคำนับด้วยท่าทีนอบน้อม ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเคารพเฮ่อเหลียนชิงสักเท่าไหร่ แต่อยู่ข้างนอกก็ต้องไว้หน้าเขาหน่อย ส่งเสียงเรียกโดยไม่เต็มใจว่า “คุณลุง”

หากว่าอยู่ที่ฟาร์ม เธอไม่แม้แต่จะสนใจตานี่ด้วยซ้ำ

เฮ่อเหลียนชิงรู้สึกไม่สบอารมณ์ ยัยเด็กน่ารังเกียจนี่ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ รู้สึกคันปากยิบ ๆแค่นเสียงฮึผ่านออกมาจากปาก

“กลับบ้านดีกว่า ตอนแรกนึกว่าจะได้เห็นอะไรที่เยี่ยมยอดเสียอีก หึ การเต้นนี่…จุ๊ ๆ…ฝีมือแค่นี้ยังกล้าขึ้นเวทีให้อับอายขายหน้าอีก….กลับบ้านไปฝึกอีกแปดปีสิบปีเถอะ!”

คำพูดเหน็บแนมถูกพ่นออกมาเป็นพรวน เหยียนหมิงซุ่นและเสี่ยวเมิ่งต่างก็ถอนหายใจอย่างจนปัญญา

เห็นอยู่ชัด ๆว่าเมื่อครู่ไม่ได้พูดแบบนี้!

ผู้อำนวยการยิ่งงงเป็นไก่ตาแตก สีหน้างุนงงไปหมด

นี่ท่านกำลังเล่นอะไรอยู่?

เขาจะพูดต่ออย่างไรเล่า?

เหมยเหมยถลึงตามองเหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่พอใจ ยังคิดจะโกหกเธออีกเหรอ?

เธอรู้อยู่แล้วว่าตาแก่โรคจิตนี่ปากหมาหยั่งกับอะไรดี!

เหยียนหมิงซุ่น: ……

เขาแค้นเสียยิ่งกว่าอีก เมื่อครู่น่าจะอัดเสียงเอาไว้จริง ๆ

พอโฮ่วเซิ่งหนานปรับอารมณ์ได้แล้วก็เดินเข้ามา เดิมทีเธอเอาแต่จ้องเหยียนหมิงซุ่นมาตลอดจึงทำให้เธอสังเกตเห็นเฮ่อเหลียนชิงพลันดีอกดีใจขึ้นมา

“คุณอาเฮ่อเหลียน ไม่เจอกันนานนะคะ” เสียงของโฮ่วเซิ่งหนานดังขึ้น

…………………………………………….

 ตอนที่ 1477 เฮ่อเหลียนชิงปากร้าย

ผู้อำนวยการใจเต้นตุบตับ แอบนึกแปลกใจ คุณโฮ่วรู้จักกับตานี่ด้วยเหรอ?

ที่แท้อาจารย์กับนักเรียนพวกนี้แต่ละคนมีภูมิหลังไม่ธรรมดาเลย!

ผู้อำนวยการมองไปที่ผู้ช่วยข้าง ๆเขาอย่างไม่พอใจ ข่าวคราวก็ไม่รวดเร็ว ช่างปฏิบัติหน้าที่ได้บกพร่องจริง ๆ!

ตอนนี้โฮ่วเซิ่งหนานแต่งกายปกติแล้ว ทุกสิ่งที่ควรจะปกปิดก็ถูกปกปิดอย่างมิดชิด เครื่องสำอางบนใบหน้ายังคงหนาเช่นเดิม โดยเฉพาะอายแชโดว์ที่ปลายหางตา ดูบนเวทีดูมีเสน่ห์มากแต่พอได้มองใกล้ ๆกลับเหมือนกับผีเสียอย่างนั้น

เฮ่อเหลียนชิงขมวดคิ้ว เมื่อก่อนเขามักจะรู้สึกว่าเหมยเหมยดูยั่วยวนเกินไปราวกับจิ้งจอก นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ไม่ชอบ แต่ตอนนี้พอได้ยืนอยู่กับโฮ่วเซิ่งหนานก็เห็นความต่างทันที

คนหนึ่งสะอาดสะอ้านเหมือนกับดอกบัวโผล่เหนือน้ำ เห็นแล้วลืมสิ่งเลวร้ายไป

คนหนึ่งกลับดูจัดจ้านเหมือนโสเภณี เห็นแล้วน่าขยะแขยง

เทียบกันแบบนี้ เฮ่อเหลียนชิงรู้สึกว่าสายตาของเหยียนหมิงซุ่นไม่เลวเลยทีเดียว

“อืม…ไม่เจอกันนาน” ใบหน้าของเฮ่อเหลียนชิงไม่มีความสุขในการพบกันอีกครั้ง เขาเหลือบมองต่างหูใหญ่สีเงินบนหูของโฮ่วเซิ่งหนานอีกครั้ง ประกายวิบวับภายใต้แสงไฟแยงตาจนเข้ายากจะทนไหว

“โฮ่วเซิ่งหนานไม่เจ็บหูเหรอ?” เฮ่อเหลียนชิงอดพูดออกมาไม่ได้จริง ๆ พูดถึงเขาเองก็เห็นโฮ่วเซิ่งหนานมาตั้งแต่เด็กจนโต

ถึงแม้ว่าตอนเด็ก ๆจะชอบชิงดีชิงเด่นอยู่บ้างแต่ก็ยังดูเรียบร้อยอยู่ ทำไมพอไปต่างประเทศถึงได้เปลี่ยนไปจนน่ารังเกียจขนาดนี้ได้?

บอกแล้วว่าประเทศระบบทุนนิยมมันไม่ดี!

คนเราไปอยู่ในสภาวะแวดล้อมแบบไหนก็มักจะเป็นแบบนั้น  คนดี ๆไปอยู่ในที่สำมะเลเทเมาหลงระเริงกับแสงสีเสียง จะไม่ถูกหล่อหลอมให้กลายเป็นแบบนี้ได้ไงกัน

โฮ่วเซิ่งหนานนิ่งตะลึง ฟังไม่เข้าใจความหมายของเฮ่อเหลียนชิง ส่ายหัว “ไม่เจ็บนี่ค่ะ”

“จะไม่เจ็บได้ไง? ต่างหูห่วงใหญ่ของเธอน่าจะหนักเป็นโลได้มั้ง? ดูสิติ่งหูของเธอสิแทบยานเป็นหูหมูแล้ว!” เสียงของเฮ่อเหลียนชิงนั้นแหลมสูง ยิ่งตอนรำคาญใจก็ยิ่งแหลมสูง

เหมยเหมยที่หลบอยู่หลังของเหยียนหมิงซุ่น อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ รู้สึกดีกับเฮ่อเหลียนชิงขึ้นเยอะ

เห็นแก่ที่ตาแก่นี่สั่งสอนโฮ่วเซิ่งหนาน วันหลังเธอจะด่าเขาให้น้อยลงหน่อย!

รอยยิ้มบนใบหน้าของโฮ่วเซิ่งหนานชะงักค้าง ไม่รู้ว่าจะรับมือกับการโจมตีอย่างกะทันหันของเฮ่อเหลียนชิงอย่างไร และที่ยิ่งกว่านั้นคือความโกรธ

ต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าจ้าวเหมย คาดไม่ถึงว่าจะทำให้เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก?

ตาแก่หนังเหนียว!

สมน้ำหน้าที่โดนสวมเขา กลายเป็นชายแก่ที่ภรรยามีชู้ เลี้ยงลูกให้คนอื่น!

โฮ่งเซิ่งหนานฝืนยิ้ม ตั้งใจพูดกระเง้ากระงอด “คุณลุงเฮ่อเหลียน คุณลุงพูดกับหนูแบบนี้ได้อย่างไรกันคะ ตุ้มหูแบบนี้เป็นแฟชั่น ตอนนี้ที่ต่างประเทศนิยมมากเลยนะคะ”

เฮ่อเหลียนชิงตัวสั่น ไม่ชินกับคำพูดกระเง้ากระงอดของโฮ่วเซิ่งหนานที่จู่ ๆก็พูดขึ้นไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย กดเสียงแบบนี้เหมือนผู้ชายเลย บวกกับรูปร่างสูงใหญ่หยั่งกับวัวม้าด้วย อยู่ดี ๆก็ทำท่าทางกระเง้ากระงอดเหมือนเด็กน้อย มันช่าง…

”พวกต่างประเทศนิยมกันก็ถือว่าเป็นสิ่งดีงั้นเหรอ? โฮ่วเซิ่งหนานตอนเด็ก ๆเธอยังหนักแน่นกว่านี้อีก ทำไมตอนนี้เริ่มคลั่งไคล้ต่างชาติไปได้ล่ะ? แบบนี้ไม่ดีเลย เธอต้องคิดให้ดี ๆนะ…”

เฮ่อเหลียนชิงส่งเสียงดังฟังชัดสั่งสอนไปอีกยก รอยยิ้มบนใบหน้าของโฮ่วเซิ่งหนานจะแข็งค้างอยู่แล้ว เธอเห็นรอยยิ้มลำพองใจของเหมยเหมยที่หลบอยู่หลังของเหยียนหมิงซุ่นก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ แต่ก็ยังต้องอดกลั้นไว้

จ้าวเหมยร้ายกาจไม่เบาเลย คาดไม่ถึงว่าจะเป่าหูจนเฮ่อเหลียนชิงเชื่อฟังขนาดนี้!

งั้นแบบนี้เรื่องที่เธออยากแต่งงานกับเหยียนหมิงซุ่นก็ยากแล้วสิ!

แต่แล้วจะทำไมล่ะ?

ผู้ชายที่เธอโฮ่วเซิ่งหนานต้องตา จะต้อง——เป็นของเธอเท่านั้น!

“คุณลุงเฮ่อเหลียนก็ปรักปรำหนูเกินไปแล้ว หนูแค่รู้สึกว่าสวยดีก็เลยใส่ คลั่งไคล้ต่างชาติที่ไหนกันคะ? ในเมื่อคุณลุงเฮ่อเหลียนรู้สึกว่ามันน่าเกียจ งั้นวันหลังฉันไม่ใส่ก็ได้ค่ะ…” โฮ่วเซิ่งหนานรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม ถึงแม้ว่าเธอจะโมโหมาก แต่ก็ไม่กล้าจะล่วงเกินเฮ่อเหลียนชิง

เฮ่อเหลียนชิงเป็นหนึ่งในสองคนที่ลุงของเธอกลัวที่สุด เธอทำได้แค่เพียงเอาใจเท่านั้น!

…………………………………………..