ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1494 ไม่มีแรงดึงดูดจริงหรือ? + ตอนที่ 1495 อยากล้มทับ

ตอนที่ 1494 ไม่มีแรงดึงดูดจริงหรือ?

ไม่ว่าเหมยเหมยจะทำตัวน่ารักออดอ้อนมากขนาดไหน อย่างมากเหยียนหมิงซุ่นก็แค่เลื่อนอายุมีลูกมาหลังแต่งงาน ซึ่งไม่ปริปากตอบตกลงเรื่องแต่งงานปีหน้าสักทีด้วยท่าทีหนักแน่น

เหมยเหมยมองเขาแวบหนึ่งอย่างสงสัย ความรักที่เหยียนหมิงซุ่นมีต่อเธอ เธอไม่เคยสงสัยเลยแม้แต่น้อย

แต่ทำไมถึงไม่ยอมแต่งงานกับเธอตอนนี้ล่ะ?

ความจริงไม่แต่งงานก็ไม่เป็นไร ขอแค่ยอมกินเธอก็พอ…

แม้เธอจะไม่เชื่อคำพูดของฉิวฉิว แต่สุดท้ายก็มีรากฝังลึกอยู่ก้นบึ้งหัวใจเธอที่ทำให้ฉุกคิดถึงเป็นครั้งคราว มักทำให้รู้สึกอยู่บ่อยครั้งว่าเรือนร่างของเธอไร้ความน่าดึงดูดเกินไปจริงหรือเปล่า?

เพราะเหยียนหมิงซุ่นมีเรื่องในใจเลยไม่ทันสังเกตถึงความต้องการน้อย ๆของเหมยเหมย ยังหลงคิดว่าเธอแค่เกิดอารมณ์ชั่ววูบ แต่กลับไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าภรรยาตัวน้อยของตนกำลังคิดว่าควรจะขึ้นคร่อมเขาอย่างไรดี!

เมื่อกลางวันนายใหญ่เรียกพ่อบุญธรรมไปดื่มน้ำชาด้วย แม้ว่าจะเป็นการคุยสัพเพเหระทั่วไปแต่การที่นายใหญ่จามทียังมีนัยยะแอบแฝง คำที่พูดออกมาก็ย่อมไม่มีทางพูดลอย ๆแน่นอน

นายใหญ่พูดติดล้อเล่นว่าอยากผูกญาติกับเฮ่อเหลียนชิง นายใหญ่ไม่มีลูกสาว ดังนั้นคนที่จะแต่งงานด้วยคือใครใช้ส้นเท้าคิดยังคิดออก

ตอนที่เฮ่อเหลียนชิงกลับมาเล่าให้ฟังทำเอาเหยียนหมิงซุ่นตกใจเหงื่อผุดเต็มตัว โชคดีที่เฮ่อเหลียนชิงได้ไปชมงานเลี้ยงต้อนรับเลยหมดซึ่งความรู้สึกดีต่อโฮ่วเซิ่งหนาน ถึงเป็นเหตุให้พูดปฏิเสธข้อเสนอของนายใหญ่ด้วยคำพูดล้อเล่นเช่นกันโดยบอกว่าเขาหาคู่หมั้นไว้แล้ว

แต่เหยียนหมิงซุ่นก็อารมณ์ไม่ดีเหมือนเดิม ในเมื่อนายใหญ่มีความคิดนี้แล้วยังพูดขึ้นมาอีก นั่นก็เท่ากับว่าเขาจะไม่มีวันยอมถอดใจง่าย ๆ

ดูเหมือนว่าเขาต้องให้นายใหญ่ได้ทำความรู้จักกับหลานสาว ‘คนเก่ง’ ของเขาคนนี้ดี ๆเสียแล้ว!

แน่นอนว่าเหยียนหมิงซุ่นไม่คิดจะบอกเรื่องที่เหมยเหมยเอาวิธีการจัดการหวงอวี้เหลียนในอดีตมาใช้กับโฮ่วเซิ่งหนาน ถ้าอย่างนั้นต้องมีความผิดต่อนายใหญ่แน่นอน ฉะนั้นเขาจะนัดเจอนายใหญ่สักครั้งมาพูดคุยกันดี ๆสักหน่อย

เพียงแต่ชีวิตของนายใหญ่อยู่แต่กับงานที่แม้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีก็มีค่ามหาศาล เกรงว่าการนัดเจอกันต้องเลื่อนไปอีกหลายวันทีเดียว

เหยียนหมิงซุ่นจัดระเบียบข้อมูลที่ห้องหนังสือเพียงลำพังไว้เตรียมให้นายใหญ่อ่านในวันพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่าถ้านายใหญ่ดูรูปสุดฉาวพวกนี้แล้วจะมีสีหน้าอย่างไร?

โฮ่วเซิ่งหนานรู้จากคุณลุงมาว่าตนถูกเฮ่อเหลียนชิงปฏิเสธ แม้จะเป็นไปตามที่คาดเอาไว้แต่เธอก็โกรธอยู่ดี ความแค้นที่มีต่อเหมยเหมยก็ยิ่งฝังลึก

นึกถึงไฟซาลผู้โลภมากแล้วโฮ่วเซิ่งหนานก็อดกัดฟันไม่ได้ เจ้าชายตกอับผู้นี้ไม่เข้าตาเธอเลยจริง ๆ หน้าตายิ่งไม่ต้องพูดถึงแถมบนตัวยังมีกลิ่นแปลก ๆ เธอไม่อยากมีอะไรกับผู้ชายแบบนี้เลย

แต่ไฟซาลกลับพูดคำขาดว่าให้เธอนอนกับเขาหนึ่งคืน นอกจากเงื่อนไขข้อนี้เขาไม่ขออะไรอีก แม้แต่เงินก็ไม่รับ

โฮ่วเซิ่งหนานเกลียดเหลือเกินแต่ก็แอบได้ใจอยู่หน่อย ๆ ไม่มีใครต้านเสน่ห์เธอไหวเลยสักคน เหยียนหมิงซุ่นตาบอดแล้วยังโง่อีก

สิ่งที่เธอไม่รู้คือเหตุผลที่ไฟซาลอยากมีอะไรกับเธอล้วนเป็นเพราะเธอเป็นคู่นอนของเคน เนื่องจากไฟซาลมีความแค้นส่วนตัวกับเคน เขาอยากครอบครองผู้หญิงของเคน อยากสวมเขาให้เคนสักหน่อย!

ไม่เกี่ยวกับว่าโฮ่วเซิ่งหนานมีเสน่ห์หรือไม่แต่อย่างใด อยู่ที่นี่เขาอยากนอนสาวสวยแบบไหนก็ได้แล้วจะสนใจผู้หญิงสำส่อนนานาชาติอย่างเธอทำไมกัน?

วันนี้ช่วงบ่ายมีคาบวิชาภาษาอังกฤษพอดีแต่แผลบนหัวเข่าของโฮ่วเซิ่งหนานยังไม่หายดีเลยสวมมาเพียงรองเท้าผ้าใบคู่เดียว ทำให้เธอร่างบึกบึนไม่น้อยไม่ได้ดูสูงเพรียวเฉกเช่นวันปกติ

ตอนเลิกเรียนเหมยเหมยได้เจอกับเธออีกครั้ง หรือน่าจะบอกว่าโฮ่วเซิ่งหนานมาดักรอเธอมากกว่า

เหมยเหมยมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ รอผู้หญิงคนนี้พูดโม้อยู่

“ถ้าเธอเจียมตัวสักนิดก็ไปจากเหยียนหมิงซุ่นเถอะ แบบนี้ยังรักษาหน้าไว้ได้ ถ้าถึงเวลานั้นโดนปฏิเสธแต่งงานขึ้นมาเธอก็ไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรเลยนะ” โฮ่วเซิ่งหนานมองเหมยเหมยด้วยท่าทีเย่อหยิ่งและน่ารังเกียจเหมือนอย่างเคย

……………………….

 ตอนที่ 1495 อยากล้มทับ

เหมยเหมยไม่อยากโมโหอีกแล้ว เธอเพียงนึกขำว่าผู้หญิงคนนี้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกจินตนาการของตัวเองไปวัน ๆ ดวงตาก็โดนขี้ตาเบียดจนมองอะไรแทบไม่เห็นแล้ว

“โฮ่วเซิ่งหนานเธอแน่จริงก็ให้เหยียนหมิงซุ่นยกเลิกหมั้นฉันสิ เธอมาพูดกับฉันแล้วมีประโยชน์อะไร” เหมยเหมยแสยะยิ้ม

“จ้าวเหมยเธออย่าได้ใจไป เธอคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นรักเธอจริง ๆเหรอ? เหอะ…ฉันว่าก็ไม่หรอกมั้ง ไม่อย่างนั้นเธอจะเป็นสาวพรหมจรรย์มาจนถึงตอนนี้ได้ไง ฉันรู้นะว่าพวกเธอสองคนนอนบนเตียงเดียวกันมานานแล้ว”

โฮ่วเซิ่งหนานมองเหมยเหมยอย่างเย้ยหยัน เมื่อก่อนเธอเคยใช้ชีวิตกับชาวยิปซีมาก่อน อย่างอื่นไม่ได้เรียนรู้มาหรอกแต่การดูว่าผู้หญิงคนหนึ่งยังเป็นสาวพรหมจรรย์หรือไม่นั้นกลับดูออกตั้งแต่แวบแรก

จ้าวเหมยยังเป็นสาวพรหมจรรย์อย่างชัดเจน!

แต่เธอก็ตามสืบได้ว่าจ้าวเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นอาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกันมานานแล้ว ลำพังชายหญิงอยู่กันในห้องสองต่อสองและเหยียนหมิงซุ่นไม่มีปัญหาด้านสุขภาพ จ้าวเหมยยังรักษาความบริสุทธิ์ไว้ได้ก็บ่งบอกได้ว่าเหยียหมิงซุ่นไม่สนใจผู้หญิงคนนี้มากเท่าไรนี่นา!

ไม่อย่างนั้นจะปล่อยให้รอดมาจนถึงตอนนี้ได้หรือ?

และนี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่โฮ่วเซิ่งหนานมีความมั่นใจอย่างมาก เธอคิดว่าต้องเป็นเพราะจ้าวเหมยหุ่นไม่ดีพอเลยไม่มีแรงดึงดูดต่อเหยียนหมิงซุ่นมากพอ

เหมยเหมยสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ฉิวฉิวพูดแบบนี้ โฮ่วเซิ่งหนานก็พูดแบบนี้ สติสัมปชัญญะกำลังบอกเธอว่าโฮ่วเซิ่งหนานกำลังพูดพล่อย ๆ แต่ความจริงนั้นเธอกลับรู้สึกปวดใจและรู้สึกแย่มาก

เธอตั้งสติแล้วโต้กลับไป “เธอคิดว่าใครใครก็เหมือนเธอที่ในหัวมีแต่เรื่องบนเตียงเหรอ? อีกอย่างประเทศจีนเป็นประเทศที่เคร่งเรื่องขนบธรรมเนียม ไม่ควรชิงสุกก่อนหาบ ไม่เหมือนใครบางคนที่ไร้ยางอายผู้ชายคนไหนก็นอนด้วยได้หมด!”

โฮ่วเซิ่งหนานมีสีหน้าถมึงทึง นางแพศยา อีกไม่กี่วันจะขายแกให้ซ่องตะวันออกกลาง ดูสิว่าแกจะรักษาความบริสุทธิ์ได้อย่างไรอีก?

“จ้าวเหมยเธออย่าปากแข็งไปเลย เธอไม่ยอมรับก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอไม่มีแรงดึงดูดต่อเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้…”

โฮ่วเซิ่งหนานกวาดตามองประเมินเหมยเหมยอย่างมีเลศนัยแล้วพูดเย้ยว่า “ก็ใช่เนอะ ลำพังแค่หุ่นที่ไม่ได้ดีไปกว่าถั่วแขกสักเท่าไหร่ ผู้ชายสนใจสิแปลก!”

ว่าแล้วเธอยังจงใจยืดอกตูมแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างได้ใจ

เหมยเหมยกัดฟันแน่น นมใหญ่แล้วยิ่งใหญ่มากหรือไง?

พรุ่งนี้ก็ยานหมดแล้ว!

พอก้มมองหน้าอกที่ไม่ได้ครึ่งเดียวของโฮ่วเซิ่งหนานความเศร้าก็ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง…

หรือว่เธอไม่มีแรงดึงดูดจริงหรือ?

หลังทานมื้อเย็นเสร็จเหยียนหมิงซุ่นก็ไปทำงานที่ห้องทำงาน ซึ่งเหมยเหมยก็ไปห้องวาดรูปแต่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวทำให้วาดรูปทั้งคืนก็ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลยสักนิด เวลาทั้งคืนกลับวาดได้แค่ภาพพื้นหลัง

เธอโยนกระดานวาดภาพทิ้งด้วยความโมโหก่อนตัดสินใจไปอาบน้ำ

แต่คำพูดของโฮ่วเซิ่งหนานกลับดังขึ้นข้างหูเธอไม่หยุด โดยเฉพาะหลังเห็นหน้าอกอันน้อยนิดในกระจก เหมยเหมยอยากให้มันเหมือนซาลาเปาที่พอใส่ผงฟูมากสักนิดก็จะกลายเป็นซาลาเปาลูกใหญ่ในทีเดียว

เช็ดร่างกายให้แห้งด้วยความท้อใจ เธอเปิดตู้เสื้อผ้าเตรียมใส่ชุดนอนแต่คำของฉิวฉิวก็ดังขึ้นอีก

‘ตัวผู้ไม่รุกเอง ตัวเมียรุกผลักล้มทับก่อนได้นี่นา…’

ผลักล้มทับเหรอ!

เหมยเหมยหน้าร้อนผ่าว ดวงตาวาววับจนน่าตกใจ

ใช่แล้ว ภูเขาไม่มาหาเธอ งั้นเธอก็ไปหาภูเขาสิ!

เหมยเหมยโยนชุดนอนมิดชิดในมือทิ้งแล้วควานหาบางอย่างอยู่พักใหญ่ จนในที่สุดก็ค้นเจอชุดนอนเส้นไหมบางราวกับผ้าชีฟองบางทำจากใยไหมในมุมอับของตู้ นี่เธอซื้อมาเพราะอารมณ์ชั่ววูบ พอซื้อกลับมาก็ไม่เคยได้ใส่

เขินเกินกว่าจะใส่ได้!

แต่คืนนี้เธอตัดสินใจจะสวมมัน

เพราะเธอจะยั่วเหยียนหมิงซุ่น!

ด้วยชุดนอนกระโปรงตัวนี้!

เหยียนหมิงซุ่นที่กำลังนั่งอ่านเอกสารในห้องหนังสืออย่างใจจดใจจ่อตัวสะท้านเฮือกกะทันหัน รู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ ไม่ใช่ความอาฆาตจากศัตรูแต่เป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออก…

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

…………………….