ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1510 แผนซ้อนแผน + ตอนที่ 1511 ทำลาย

ตอนที่ 1510 แผนซ้อนแผน + ตอนที่ 1511 ทำลาย
Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1510 แผนซ้อนแผน

“ขอแค่เธอหาทางให้จ้าวเหมยมาร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดถังม่านลี่ได้ ทางคุณปู่เธอฉันจะจัดการเอง” โฮ่วเซิ่งหนานพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างมั่นใจ

ยายโง่ถังม่านลี่ไม่รู้จักเจียมตัว ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะหาคนที่เจียมตัวช่วยทำหน้าที่แทน

เจิ้งเสวี่ยซานกำลังต่อสู้กับความคิดตัวเองพักใหญ่ถึงกัดฟันพยักหน้า “ได้!”

แค่พาไปร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดเท่านั้นเอง เธอจะต้องทำให้ได้!

ข้อเสนอที่โฮ่วเซิ่งหนานหยิบยื่นให้น่าเย้ายวนเหลือเกิน เธอต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ไม่อย่างนั้นต้องรอไปถึงไหนกว่าคุณปู่จะยอมเปิดเผยสถานะของเธอ เธอไม่อยากรออีกแล้ว

หลังทานข้าวเสร็จพวกเหมยเหมยกลับไปพักผ่อนที่หอพักซึ่งคนอื่น ๆก็อยู่กันพร้อมหน้า ตอนนี้เจ็ดคนในหอพักเริ่มแตกคอกันแบ่งเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยอย่างชัดเจน

ถังม่านลี่กับเจิ้งเสวี่ยซานรวมถึงสวีจื่อเซวียนค่อนข้างสนิทกัน ส่วนสีอันน่าไปไหนมาไหนเพียงคนเดียวไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษ แม้แต่กับเพื่อนผู้หญิงร่วมห้องเรียนก็ไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรนัก เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับฉีฉีเก๋อกลับสนิทกันมากขึ้นเพราะเหมยเหมย

“พรุ่งนี้พวกเธอต้องไปร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดฉันที่สโมสรจินตี้นะ อย่าไปผิดที่ล่ะ” ถังม่านลี่เห็นพวกเหมยเหมยแล้วจึงจงใจพูดเสียงดังอย่างได้ใจ

“แหม…รอบนี้แฟนเธอทุ่มทุนจังนะ ไปจัดงานปาร์ตี้วันเกิดที่สโมสรจินตี้ ที่นั่นราคาอย่างต่ำตั้งสี่ร้อยแปดสิบแปดเชียว” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้แหล่งบันเทิงในเมืองหลวงดีเลยยิ้มตาหยีแซว

นับตั้งแต่สโมสรอันดับหนึ่งประสบความสำเร็จก็มีสโมสรผุดขึ้นกลางเมืองหลวงราวกับดอกเห็ด ซึ่งมีทั้งราคาสูงต่ำคละกันไป สโมสรอันดับหนึ่งนับว่าอยู่ขั้นกลางไปทางสูง แวดวงสังคมของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไปสนุกกันที่นั่นเป็นประจำ

ถังม่านลี่ยิ่งได้ใจกว่าเดิม “ครอบครัวพอลรวยอยู่แล้ว เขารักฉันขนาดนี้เงินแค่นี้เล็กน้อย”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเหลือบมองข้อมือเธอแวบหนึ่งเห็นว่าว่างเปล่าเลยแค่นเสียงที พูดแดกดันใส่ “นั่นสิ…คนยิ่งรวยยิ่งขี้เหนียว ถังม่านลี่กว่าเธอจะจับคนรวยที่ยอมเสียเงินเพื่อเธอได้ไม่ง่ายเลยนะ จับให้แน่น ๆล่ะ!”

ถังม่านลี่กลับคิดว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกำลังอิจฉาเธอเลยยิ่งดีใจจึงชวนเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับฉีฉีเก๋อไปร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดเธอด้วย พวกเธอสองคนต่างปฏิเสธพร้อมกัน ล้อเล่นหรือไง พวกเธอไม่อยากรนหาที่ตาย!

เจิ้งเสวี่ยซานตาประกายวาวแล้วพูดอ้อมค้อม “ถังม่านลี่เธอลืมจ้าวเหมยไปแล้วเหรอ เราอยู่หอเดียวกันแล้วยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เธอต้องยุติธรรมสิ!”

ถังม่านลี่พูดแค่นเสียงใส่ “เจ้าตัวอาจจะไม่อยากไปก็ได้!”

“ใครว่าฉันไม่อยากไปกัน ฉันก็อยากไปเปิดหูเปิดตาที่สโมสรจินตี้เหมือนกันนี่นา คืนพรุ่งนี้กี่โมง? ห้องไหน?” คำพูดของเหมยเหมยสร้างความตกใจแก่คนทั้งหอพักโดยเฉพาะเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่พยายามขยิบตาให้เธอ

ให้ตาย ดาวมหาวิทยาลัยสมองส่วนไหนผิดปกติ?

เจิ้งเสวี่ยซานก็ตกใจเหมือนกัน เดิมทีเธอเตรียมคำพูดไว้เกลี้ยกล่อมจ้าวเหมย แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจ้าวเหมยจะตอบตกลงง่ายดายขนาดนี้ ทำเอาเธอนึกแปลกใจ

เหมยเหมยกลับคิดว่าถังม่านลี่ได้รับคำสั่งจากพอลมาถึงจงใจจัดงานปาร์ตี้วันเกิด โฮ่วเซิ่งหนานถึงบอกว่าให้หลอกล่อเธอออกมาอยู่ตามลำพัง ทางถังม่านลี่ถึงขนาดไปจัดงานปาร์ตี้วันเกิดที่สโมสรจินตี้แต่คนขี้เหนียวที่แม้แต่นาฬิกาข้อมือราคาร้อยกว่าหยวนยังไม่ยอมซื้อให้อย่างพอลจะควักเงินมากมายมาจัดงานปาร์ตี้วันเกิดให้ถังม่านลี่ ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันผิดปกติ

เป็นไปได้ที่พอลกับโฮ่วเซิ่งหนานจะร่วมมือกันมาจัดการเธอ

เธอจะไปดูสักหน่อยว่านางแพศยาโฮ่วเซิ่งหนานจะทำอย่างไรกับเธอ ทางที่ดีจับจุดอ่อนนางแพศยานี้ให้ได้แล้วให้นายใหญ่ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของหลานสาวของเขาให้ชัดเต็มสองตาดีกว่า

แต่เธอก็ไม่คิดจะไปเพียงคนเดียวแต่พาฉิวฉิวกับฉาฉาไปด้วย ส่วนทางเหยียนหมิงซุ่นเธอเลือกจะไม่บอกแล้วกัน หลายวันนี้เขางานยุ่งมากกลับบ้านดึกทุกวัน ขอแค่กลับไปถึงบ้านก่อนเหยียนหมิงซุ่นจะถึงบ้าน เหยียนหมิงซุ่นก็ไม่มีทางรู้ละ!

ขณะเดียวกัน ณ ที่ **ไห่

เฮ่อเหลียนชิงมองตาแก่ที่สีหน้าผิดปกติอย่างนึกสมน้ำหน้าและอารมณ์ดีเป็นพิเศษ แถมยังให้เลขาช่วยเติมชาต้าหงเผา[1]ให้อีกด้วย

…………………………

ตอนที่ 1511 ทำลาย

“อ่านเข้าใจไหมว่าหมายถึงอะไร? ต้องให้อธิบายไหม?”

เฮ่อเหลียนชิงเอ่ยเหน็บแนมประโยคหนึ่ง เขากำลังดื่มด่ำลิ้มรสชา จะว่าไปชาต้าหงเผาจะต้องมาดื่มถึงที่บ้านของนายใหญ่เพราะเป็นต้นตำรับที่สุดในโลกแล้ว ในหนึ่งปีได้ผลผลิตไม่ถึงหนึ่งจิน เขาแบ่งไว้ได้เพียงแค่หยิบมือ และใช้มันไปจนหมดแต่แรกแล้ว

นายใหญ่มองตาขวางใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ โยนแผ่นรายงานในมือทิ้งไปด้านข้าง รู้สึกอับอายขายหน้าไปเสียหมด โดยเฉพาะการอยู่ต่อหน้าคนอย่างเฮ่อเหลียนชิงนี่ด้วย หากตอนนี้โฮ่วเซิ่งหนานอยู่ต่อหน้านายใหญ่ล่ะก็ เขาคงจะยิงหลานสาวจอมเฮงซวยคนนี้ทิ้งเสียแล้ว

“ต่างประเทศมันอันตรายจริง ๆ ตอนนั้นผมไม่ควรส่งโฮ่วเซิ่งหนานออกนอกประเทศ จะต้องเป็นเพราะเพื่อนร่วมห้องหรือไม่ก็เพื่อนของเธอที่มีโรคนี้อยู่แพร่เชื้อโดยไม่ทันระวัง” นายใหญ่ถอนใจ เพื่อรักษาหน้าโฮ่วเซิ่งหนานและตัวเขาเอง

แต่เฮ่อเหลียนชิงจะยอมเห็นด้วยง่าย ๆงั้นเหรอ?

หากเขาพูดง่ายขนาดนั้น ก็ไม่เรียกว่าเฮ่อเหลียนชิงแล้วล่ะ

เขายิ้มเยาะ พลางหันไปส่งสายตาให้เหยียนหมิงซุ่นที่ยืนเงียบอยู่ด้านหลัง เอ่ยเสียงหลง “เอาของพวกนั้นออกมาให้นายใหญ่ดู เลี่ยงไม่ให้ใครบางคนตาบอด”

เหยียนหมิงซุ่นแววตาเป็นประกาย หยิบเอกสารกองใหญ่ในกระเป๋าออกมาอย่างเชื่อฟัง แล้ววางลงบนโต๊ะอย่างนอบน้อม สายตาจับจ้องนายใหญ่ไม่วางตา

เขารอวันนี้มานานแล้ว!

จู่ ๆในใจนายใหญ่ก็เกิดสังหรณ์ใจแปลก ๆ สองพ่อลูกคู่นี้ต่างก็มีความชั่วร้ายสูสีกัน สิ่งที่หยิบออกมานั้นจะต้องไม่ใช่ของดีแน่ แต่ต่อให้เขาคิดไปเองขนาดไหนก็คิดไม่ถึงว่านั่นจะเป็นภาพโป๊เปลือยของหลานสาวสุดที่รักของตน

ระดับความมันเร่าร้อน ภาพโป๊เปลือยของถังป๋อหู่[2]เทียบไม่ได้เลยสักนิด แม้แต่ตัวเขาที่ยอมรับว่าเป็นผู้มีประสบการณ์เคยเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนยังเลือดลมสูบฉีดเดือดพล่าน …โมโหชะมัด!

สมแล้วที่นายใหญ่เป็นผู้ที่โชกโชนเรื่องปลิ้นปล้อนมามาก แม้จะปะทุไฟโทสะขึ้นมาแค่ไหนแต่ใบหน้ากลับเรียบนิ่ง ไม่แม้กระทั่งเลิกคิ้ว แต่กลับดูเอกสารกองนั้นจนหมด

“ของพวกนี้เป็นหมิงซุ่นที่สืบหามาเหรอ?” นายใหญ่เอ่ยเสียงต่ำ ดูไม่ออกว่าชอบใจหรือโมโหกันแน่

เฮ่อเหลียนชิงแย่งพูดขึ้น “ผมให้หมิงซุ่นไปสืบหาเอง ในเมื่อวันข้างหน้าจะเข้ามาอยู่ใต้ชายคาเดียวกับผม รายละเอียดเบื้องลึกเบื้องหลังแน่นอนว่าต้องสืบหาให้ชัดเจนตามธรรมเนียมนั่นแหละ แต่ตอนนี้…” เขากลับเปลี่ยนเป็นท่าทีอยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา พูดขึ้นมาอย่างน่าสงสาร “ไม่ง่ายเลยกว่าที่ผมจะมีลูกชายสักคน คุณเองก็ไม่ควรจะดับไฟธูปของผม จนไม่มีคนมาร่วมไว้ทุกข์ให้ในยามตาย…”

แม้นนายใหญ่จะรู้ว่าเฮ่อเหลียนชิงกำลังเล่นละครตบตาอยู่ แต่เขาจะพูดอะไรได้?

ใครใช้ให้เขามีหลานสาวที่น่าอับอายคนนั้นกันเล่า!

“ตอนนั้นผมแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้หมายหมั้นอย่างเป็นทางการ คุณจะกังวลอะไร?” นายใหญ่ฝืนยิ้มแล้วเอ่ยกลับไปไม่กี่ประโยค

เฮ่อเหลียนชิงกลับไม่ยอมรามือง่าย ๆ ดำเป็นนายที่พูด ขาวก็เป็นนายที่พูด เห็นว่าเขายอมคนง่ายขนาดนั้นเชียว?

“แต่ลูกสะใภ้ของผมไม่มีแล้ว…คุณดูสิ ดูสิ…ส่วนตาเฒ่าจ้าวนั่นไม่รู้ว่าไปฟังความคิดของไอ้บ้าคนไหนมา นึกไม่ถึงว่าจะทำเรื่องโง่เง่าแบบนี้ได้ ลูกสะใภ้ดี ๆก็ลอยหายไปในพริบตา…ช่างน่าโมโหนัก…”

เฮ่อเหลียนชิงโยนหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นลงบนโต๊ะ มุมปากของนายใหญ่กระตุกยิ้มที่มุมปาก จะจุกอกตายอยู่แล้ว

ขึ้นไม่ได้ แล้วก็ลงไม่ได้ด้วย!

เพราะว่าไอ้บ้าคนนั้นก็คือเขา!

จ้าวหวายซานจัดการได้มีประสิทธิภาพค่อนข้างสูงแต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกถูกเหน็บแนม เป็นครั้งแรกที่เขายกก้อนหินขึ้นมาทุบเท้าตัวเอง อีกนิดเดียวกระดูกก็แทบแหลกละเอียดแล้ว

ให้ตายเถอะ!

“คุณจ้าวก็เลอะเลือนเสียจริง หลานเขยดี ๆอย่างหมิงซุ่นกลับไม่ชอบ อายุมากก็ยิ่งเลอะเลือน ไว้วันหลังฉันต้องบอกเขาเสียหน่อย!” นายใหญ่เอ่ยยิ้ม ๆ เพียงไม่กี่วินาทีก็กลับมาเป็นปกติ ดูไม่ออกแม้แต่น้อยว่าเวลานี้เขาโกรธมากเพียงใด

เฮ่อเหลียนชิงจึงยอมคล้อยตาม ถึงอย่างไรเขาก็เป็นนายใหญ่ ต้องไว้หน้าเขาเสียหน่อย!

“แล้วเรื่องโฮ่วเซิ่งหนานจะเอาอย่างไรต่อ? นายท่านอย่าหาว่าผมพูดจาไม่น่าฟังล่ะ ตอนนี้การใช้ชีวิตของเชิ่งหนานค่อนข้างยุ่งเหยิงมากจริง ๆ รวมทั้งโรคในตัวของเธอ ผมกลัวว่าเมื่อถึงเวลานั้นทางมหาวิทยาลัยจะกลายเป็นหมู่บ้านเอดส์เอานะ!” เฮ่อเหลียนชิงแสดงท่าทีจริงจังมาก

…………………………………………………..

[1] ชาต้าหงเผา (大红袍) เป็นชาที่มาจากเขาอู่อี๋ซาน มณฑลฮกเกี้ยน ชาต้าหงเผา จัดอยู่ในประเภทชาอู่หลง (หรือชากึ่งหมัก) ชาต้าหงเผามีความหอมอันเป็นเอกลักษณ์คือ หอมแบบมีกลิ่นปิ้งไฟผสมกับกลิ่นดอกไม้

[2] เขาได้ชื่อว่าเป็นผู้มีสติปัญญา สามารถสอบได้เป็นที่หนึ่งแห่งเจียงหนาน และยังมากความสามารถเป็นที่ยอมรับในฝีมือ อาทิ การวาดภาพ แต่งกลอน และเขียนพู่กันจีน