ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1534 บริจาคทั้งหมด + ตอนที่ 1535 ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร

ตอนที่ 1534 บริจาคทั้งหมด

เหยียนซินหย่ายิ้มให้อาจารย์เซียวเชิงขอบคุณเล็กน้อยแล้วกล่าว “คุณลุงเซียวมาพอดี ช่วยเป็นพยานให้ฉันทีนะคะ”

อาจารย์เซียวสงสัยหน่อย ๆ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่บอกให้เหยียนซินหย่าป่าวประกาศออกมา ส่วนเขาใช้ไม้เท้านั่งตระหง่านอยู่บนเก้าอี้พลางถลึงตาจ้องไปยังผู้คนด้านล่างนิ่ง ทำท่าเหมือนจะช่วยตัดสินใจแทนสองแม่ลูกเหยียนซินหย่าเอง

เหยียนซินหย่ามองพวกเจิ้งซื่อหลินอย่างดูถูกดูแคลนแวบหนึ่งแล้วสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่เพื่อป่าวประกาศสิ่งที่เธอตัดสินใจมานานแล้ว และได้รับการสนับสนุนจากสามีและลูก ๆเต็มที่

“พวกนี้คือผลงานและของสะสมของคุณพ่อฉันในวันที่ยังมีชีวิตอยู่ จะมากก็ไม่มาก จะน้อยก็ไม่น้อย พวกมันล้วนเป็นน้ำพักน้ำแรงของคุณพ่อฉันกว่าครึ่งชีวิต ตอนนั้นที่พ่อฉันถูกจับกุมตัวไปสิ่งที่ไม่เคยลืมก็คือของสะสมพวกนี้ ท่านเองก็ไม่ได้กลับมาอีกแต่ฉันรักษาสิ่งที่เป็นน้ำพักน้ำแรงท่านเอาไว้ได้…”

เหยียนซินหย่าพูดด้วยความเศร้าใจ น้ำตาไหลลงอีกครั้ง

เหมยเหมยเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้เธอ เหยียนซินหย่ายิ้มแล้วพูดต่อ “ตอนที่คุณพ่อฉันยังอยู่เคยพูดไว้หลายครั้งว่าหลังจากท่านอายุเลยร้อยปีจะบริจาคของสะสมพวกนี้ให้ประเทศ ตอนนี้คุณพ่อไม่อยู่แล้ว แต่ฉันยังอยากจะช่วยให้ท่านสมหวัง ฉะนั้น…”

ทุกคนใจหล่นวูบกันถ้วนหน้า

พวกเขาพอจะเดาสิ่งที่เหยียนซินหย่าจะพูดต่อไปได้แต่กลับไม่กล้าที่จะเชื่อ

ผลงานสะสมปาต้าซานเหรินรวมถึงผลงานของนักวาดคนอื่น ๆที่เหยียนตานชิงสะสมไว้ไม่ว่าชิ้นใดหากขายไปก็ได้เงินพอจะให้ครอบครัวธรรมดาครอบครัวหนึ่งอิ่มท้องไปทั้งชีวิต

นิทรรศการนี้ไม่ได้กำลังเปิดให้ชมผลงานศิลปะแต่เป็นภูเขาเงินภูเขาทองทั้งนั้น!

เหยียนซินหย่ายอมได้อย่างนั้นหรือ?

“ฉะนั้นของสะสมของคุณพ่อฉันจึงตัดสินใจจะบริจาคให้พิพิธภัณฑ์ซึ่งได้เซ็นสัญญากับเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องไปแล้ว รอจบงานนิทรรศการในอีกสิบวันถัดจากนี้ไปนิทรรศการนี้ก็จะเปิดให้ชมแค่ผลงานของคุณพ่อฉัน ส่วนของสะสมอื่น ๆจะเก็บเข้าพิพิธภัณฑ์ทั้งหมด”

เหยียนซินหย่าพรูลมหายใจยาวเผยยิ้มปลาบปลื้มใจหน่อย ๆ ราวกับเห็นคุณพ่อกำลังยิ้มให้เธอและชมเธอว่าทำได้ดีแล้ว

“เธอมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจเอง? ของสะสมของอาจารย์ก็มีส่วนของเราด้วย เธอมีสิทธิ์อะไรบริจาคมัน!”

เจิ้งซื่อหลินกับหร่วนหวาไฉ่รู้สึกเพียงถูกคนเอามีดกรีดเอาเนื้อไปทีละชิ้น ๆ เจ็บจนหายใจไม่ออก

นั่นเงินของพวกเขาทั้งนั้น!

เงินมากมายขนาดนี้หายวับไปแล้ว!

เหมยเหมยแค่นหัวเราะ หน้าด้านหน้าไม่อายเลยจริง ๆ กำลังจะด่ากลับแต่อาจารย์เซียวชิงเปิดปากเสียก่อน “ไสหัวไป พวกสารเลวใจดำอำมหิต!”

เจิ้งซื่อหลินคิดจะตอบโต้แต่คนที่เหยียนหมิงซุ่นจัดมาเห็นโอกาสอันเหมาะเหม็งเลยลากพวกเขาสามคนออกจากงานนิทรรศการไป

คนพวกนี้ทำหน้านิ่งขรึมเผยกลิ่นอายนักฆ่าที่เย็นยะเยือกเข้ากระดูก

ทุกคนถึงนึกได้ว่าเหยียนซินหย่าแต่งงานกับใครซึ่งไม่ใช่คนที่จิตรกรคนธรรมดาอย่างพวกเขาจะต่อกรได้เลยรู้สึกเกรงกลัวไม่กล้าแย้งแต่อย่างใด

ไม่มีพวกเจิ้งซื่อหลินคอยก่อกวนงานนิทรรศการก็ดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น อาจารย์เซียวอยู่ไม่นานก็ขอตัวกลับ

“ขอบคุณค่ะคุณลุงเซียว ไว้วันหน้าฉันจะไปเยี่ยมหาท่านอีกทีนะคะ” เหยียนซินหย่าพูดขอบคุณ

วันนี้หากไม่ได้อาจารย์เซียวช่วยกู้หน้าไว้ พวกเจิ้งซื่อหลินคงไม่ยอมรามือง่าย ๆแน่

อาจารย์เซียวตีหน้านิ่ง “ไม่ต้องขอบคุณ ฉันแค่รู้สึกว่าสารเลวพวกนี้มันขัดหูขัดตา วงการศิลปะจะถูกคนพวกนี้สร้างความปั่นป่วนให้เสียบรรยากาศได้” เขาเว้นช่วงไปแล้วเอ่ยต่อ “ฉันก็ช่วยเธอได้แค่นี้แหละ สองคนนี้คงยังไม่ยอมแพ้แน่ เธอต้องระวังตัวนะ เฮ้อ แค่เสียดายที่ไม่รู้ว่าศิษย์พี่เธอเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง ไม่อย่างนั้น…”

อาจารย์เซียวไม่ได้พูดต่อแต่ทุกคนล้วนเข้าใจความหมายเขาดี

ประเทศจีนเป็นประเทศสังคมชายเป็นใหญ่มาโดยตลอด การที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดจะประคองสำนักใดสำนึกหนึ่งมันยากเกินไปจริง ๆ

ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับความสามารถของผู้หญิงแต่อย่างใด

……………………………..

ตอนที่ 1535 ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร

อาจารย์เซียวรู้สึกประทับใจเซี่ยทิงเทาอยู่ไม่น้อย พ่อหนุ่มคนนี้มีพรสวรรค์เต็มเปี่ยม เป็นคนดีและเคารพนับถือสองสามีภรรยาเหยียนตานชิงดั่งพ่อแม่แท้ ๆ ไม่งั้นตอนนั้นเซี่ยทิงเทาคงไม่ออกหน้าแทนอาจารย์แล้วโดนสั่งไปประจำอยู่ต่างแดนเพียงลำพังหรอก

“ไม่มีข่าวจากเขาเลยเหรอ?” อาจารย์เซียวถาม

เหยียนซินหย่าทำหน้าเศร้าพลางส่ายศีรษะตอบ “ไม่มีเลยค่ะ ส่งคนไปตามสืบที่ฮ่องกงก็แล้วแต่ก็ไม่ได้ข่าวกลับมาเลย เกรงว่าจะเป็นข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี…”

“เฮ้อ พระเจ้าอิจฉาคนมีความสามารถ!”

อาจารย์เซียวถอนหายใจ ผู้มีความสามารถส่วนมากดันอายุขัยสั้น คนที่ใจเหี้ยมอย่างเจิ้งซื่อหลินกลับอายุยืนยาวกว่าใคร พระเจ้าช่างตาบอดจริง ๆ!

เหยียนซินหย่าเองก็ทำหน้าเศร้า หากรุ่นพี่อยู่เธอจะลำบากขนาดนี้หรือ?

รุ่นพี่มีความสามารถมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่าด้วยซ้ำไป!

งานนิทรรศการผ่านพ้นไปด้วยดี มีคนเข้าเยี่ยมชมจากทั่วทั้งประเทศและถึงขั้นมีแขกมาจากแดนไกล หวังเพียงได้เห็นผลงานของเหยียนตานชิงสักครั้ง บางคนตื้นตันใจจนน้ำตาคลอเบ้า เห็นท่าคงเป็นแฟนคลับตัวยงของแท้เลยล่ะ

ณ ประเทศสหรัฐอเมริกา

ชายวัยกลางคนหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งกำลังดูคลิปบันทึกหนึ่งซึ่งเป็นสถานการณ์ในงานนิทรรศการที่คนถ่ายคลิปนั้นมีความละเอียดมากโดยถ่ายผลงานทุกชิ้นไว้ โดยในนั้นยังมีรูปถ่ายตอนเหยียนตานชิงยังมีชีวิตอยู่ด้วย

“อาจารย์…”

หนุ่มวัยกลางคนน้ำตานองหน้าปากสั่นระริก

เขารู้สึกผิดต่ออาจารย์ เขาไร้ความสามารถเกินไป!

“ร้องไห้แล้วมีประโยชน์อะไร? อาจารย์ของนายตายไปก็สมควรแล้ว สงสารอ้ายเหลียนที่ต้องลำบากเพราะเขา…”

คนที่เดินมากล่าวตำหนิกลับเป็นคุณกู้ผู้มีบุคลิกดูดี ดวงตาแดงก่ำปล่อยน้ำตาไหลริน บัดนี้หมดซึ่งความดูดีอย่างที่เคยเป็นแล้ว

หากตอนนั้นอ้ายเหลียนแต่งงานกับเขาแล้วจะตายอย่างน่าอนาถไปตั้งแต่ยังสาวได้อย่างไร?

ชายวัยกลางคนคือเซี่ยทิงเทาซึ่งเป็นศิษย์พี่ของเหยียนซินหย่าที่กำลังคิดถึงอยู่นั่นเอง เขามองไปทางคุณกู้อย่างไม่พอใจ “คุณน้า อาจารย์กับอาจารย์แม่ผมรักกันดี ท่านอย่าพูดแบบนี้”

“เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้อ้ายเหลียนตายทำไมฉันจะว่าไม่ได้? ถ้าไม่ใช่เพราะเขานายคงไม่ต้องหลบ ๆซ่อน ๆแบบนี้มาเกือบครึ่งชีวิตเหรอ? ทำให้ฉันต้องไล่ตามหาไปทั่ว!” คุณกู้ตวาดด้วยความโกรธ

ไอ้คนไร้หัวใจพอมีอาจารย์กลับลืมน้าตัวเอง เหยียนตานชิงนั่นมีอะไรดีนักหนานะ?

แต่ละคนถึงยอมเขาไปกันหมดแบบนี้!

เซี่ยทิงเทาทำหน้าจริงจังกล่าว “คุณน้าท่านอย่าพูดแบบนี้ อาจารย์มีบุญคุณต่อผมมาก ผมแค่เกลียดตัวเองที่ตายแทนอาจารย์ไม่ได้ ไม่ได้ ผมต้องกลับประเทศ ผมจะกลับไปช่วยน้องเหนียน”

คนทรยศสามคนนั้นเขาจะต้องกลับไปกำจัดด้วยตัวเองเพื่อแก้แค้นให้อาจารย์กับอาจารย์แม่!

“สถานะของแกในตอนนี้จะกลับไปยังไง? กลับไปสร้างปัญหาให้เหยียนซินหย่า?” คุณกู้ตวาดใส่อย่างไม่สบอารมณ์นัก

จะว่าไปแล้วหลานชายคนนี้ของเขายามโชคดีก็ดีจริง ๆแต่ยามโชคร้ายก็ร้ายจริง ๆลอยแพอยู่กลางมหาสมุทรอยู่ตั้งนานไม่โดนปลาฉลามคาบไปกินแต่กลับโดนลูกสาวเจ้าพ่อค้ายารายใหญ่ที่สุดของสามเหลี่ยมทองคำช่วยชีวิตไป

เซี่ยทิงเทาหน้าตาดีดูเป็นคนอ่อนโยนอบอุ่น ไหนจะยังวาดรูปเก่ง ฝีมือพู่กันจีนก็ดีเยี่ยม ลูกสาวเจ้าพ่อค้ายาคนนี้ตกหลุมรักเซี่ยทิงเทาเข้า ซึ่งเขาแตกต่างไปจากพวกลูกน้องผู้หยาบคายไร้มารยาทของคุณพ่อเข้าเต็มเปาและจะแต่งงานกับเขาให้ได้

ส่วนเซี่ยทิงเทาเพราะลอยแพอยู่กลางมหาสมุทรมานานเลยทำให้สมองได้รับการกระทบกระเทือนมีความทรงจำไม่ปะติดปะต่อกัน จำได้เพียงว่าเขาเป็นคนจีน วาดรูปเป็น พูดภาษาต่างประเทศเป็นแต่ลืมชื่อตัวเองรวมถึงคนสนิทไปจนเกลี้ยง

อย่าเห็นว่าลูกสาวเจ้าพ่อค้ายามีส่วนเกี่ยวข้องกับยาเสพติดเท่านั้น แต่เธอถึงขั้นเรียนจบมหาวิทยาลัยชั้นนำของสหรัฐอเมริกาแล้วยังมีการงานมั่นคง หน้าตาก็สะสวย นิสัยอ่อนโยน มีผู้หญิงหน้าตาสวยวนเวียนอยู่ข้างกายทุกวัน ไหนจะยังอยู่ในช่วงที่เซี่ยทิงเทาเศร้าเสียใจกับการที่สูญเสียความทรงจำพอดี

แล้วเขาจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร?

การแต่งงานจึงเกิดขึ้นตามคาด

………………………..