ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1540 เล่นงานพ่อ + ตอนที่ 1541 หลุมพ่อใครคนนั้นไปกลบเอง

ตอนที่ 1540 เล่นงานพ่อ

รอเหยียนหมิงซุ่นกลับไปเหยียนซินหย่าที่ยังทำหน้าสดใสระรื่นก็ปรับสีหน้าโดยฉับพลัน จากความสดใสเป็นหน้าขรึม มองสองพ่อลูกจ้าวอิงหัวอย่างเย็นชา

“สัญญาลายลักษณ์อักษรนั่นล่ะ? เอาออกมาให้ฉันดูสิ!”

“ไม่อยู่บ้าน ผมเอาไปเก็บไว้ในตู้เซฟธนาคารแล้ว” จ้าวอิงหัวสารภาพแต่โดยดี

เหมยเหมยกลอกตาทีแล้วอดพูดไม่ได้ว่า “พ่อ พ่อกลั่นแกล้งลูกสาวเก่งจริง ๆ!”

จ้าวอิงหัวถลึงตาใส่เธอแวบหนึ่ง “ไม่รู้จักเหนียมอายบ้าง ลูกเพิ่งอายุเท่าไหร่? ตอนนี้มีแต่สนับสนุนให้แต่งงานช้าลงมีลูกช้าลง เราต้องให้ความร่วมมือกับนโยบายรัฐสิ”

“งั้นตอนนั้นทำไมพ่อมาสู่ขอแม่หนูเร็วขนาดนั้น? ตอนนั้นแม่หนูเพิ่งอายุสิบแปดเอง!” เหมยเหมยยอกย้อน

เรื่องที่ตัวเองยังทำไม่ได้กลับบีบบังคับให้พี่หมิงซุ่นของเธอทำ เหอะ!

จ้าวอิงหัวหน้าถมึงทึงกว่าเดิม ไอ้ลูกไม่รักดี!

“ตอนนี้ไปเทียบกับยุคนั้นได้เหรอ? แม่ของลูกเป็นสาวแก่ตั้งแต่วัยสิบแปดแล้วก็ต้องแต่งงานสิ สมัยนี้อายุสิบแปดยังไม่บรรลุนิติภาวะตามกฎหมายเลย ลูกลองไปดูต่างประเทศสิผู้หญิงเขาปลูกฝังเรื่องการพึ่งพาตัวเอง ไม่เป็นผู้หญิงอ่อนแอที่คอยพึ่งพาผู้ชาย ลูกก็หัดเรียนรู้ไว้บ้าง!”

จ้าวอิงหัวพร่ำบ่นไม่หยุดไม่หย่อนเพราะระยะนี้ไปต่างประเทศบ่อย แม้จะงานยุ่งมากแต่กลับได้เปิดหูเปิดตาไม่น้อย เขารู้สึกว่าลูกสาวสามารถเลียนแบบผู้หญิงที่พึ่งพาตัวเองเป็นหลักอย่างประเทศตะวันตกได้นี่นา!

เขาต้องชูแขนชูขาสนับสนุนเต็มที่แน่นอน!

เหยียนซินหย่าสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วเอามือบิดหูจ้าวอิงหัวพร้อมด่า “คุณว่าใครเป็นสาวแก่? จ้าวอิงหัวนี่คุณหาว่าฉันแก่ใช่ไหม? ได้ ฉันไม่พึ่งพาคุณแล้ว ฉันจะหัดพึ่งพาตัวเองเหมือนผู้หญิงต่างชาติ พรุ่งนี้ไปสำนักงานเขตเลย ฉันจะคืนอิสระให้คุณเอง!”

จ้าวอิงหัวหน้าซีด เขาไม่ได้อยากให้ภรรยาเขาเลียนแบบนะ!

“ที่รัก…ซินหย่า…คุณฟังผมพูด…”

จ้าวอิงหัวพยายามขยิบตาส่งสัญญาณให้จ้าวเสวียหลินกับเหมยเหมยเป็นเชิงให้พวกเขารู้เวลาหน่อยว่าควรหายตัวไปเองได้แล้ว

ไม่อย่างนั้นเขาในฐานะหัวหน้าครอบครัวยังจะเหลือศักดิ์ศรีอะไรอีก?

เหมยเหมยหัวเราะสมน้ำหน้าไม่ได้เห็นใจพ่อตัวเองเลยสักนิด ใครให้เขาขุดหลุมฝังตัวเองกันล่ะ?

“แม่ ทุเรียนพวกนี้สดดีจัง โอ๊ย หนามพวกนี้เวลาตำมือก็เจ็บไม่เบานะเนี่ย!” เหมยเหมยกลอกตารอบหนึ่งแล้วสาบานว่าจะเล่นงานพ่อตัวเองให้ถึงที่สุด

หลายวันก่อนเธอเพิ่งคุยกับเหยียนซินหย่าถึงสามสิบหกกลยุทธ์ในการสั่งสอนผู้ชาย ซึ่งทุเรียนก็ถือว่าเป็นกลเหนือกล!

เทียบกับการให้คุกเข่าบนกระดานซักผ้ายิ่งช่วยให้ผู้ชายหลาบจำได้มากกว่า หลังจบเรื่องยังได้ลิ้มรสชาติแสนอร่อย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

จ้าวอิงหัวไม่เข้าใจเพราะคนยุคสมัยนี้ยังไม่รู้ว่าเปลือกทุเรียนมีประโยชน์การใช้งานด้านนี้ได้อีก เขาเพียงคิดว่าเสียงของลูกสาวนั้นช่างขัดหูเหลือเกินเลยถลึงตาใส่อีกที เหมยเหมยหัวเราะคิกคักบิดขี้เกียจทีหนึ่งก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนที่ห้อง

–เส้นแบ่งเขตทุเรียน–

คืนนี้หลับสนิททั้งคืน พอเหมยเหมยตื่นเช้าอย่างสดใสก็ไปช่วยงานที่ห้องครัว เหยียนซินหย่าดูสดใสน่าเย้ายวนมากกว่าเดิมบวกกับใบหน้าที่ดูอิ่มเอมก็ชัดเจนแล้วว่าต้องถูกหล่อเลี้ยงด้วยความรักมาแหง

เหมยเหมยลอบส่ายศีรษะ แม่ของเธอใจอ่อนเกินไปแล้ว ไม่พ้นสามประโยคก็ถูกจ้าวอิงหัวหลอกขึ้นเตียงเสียได้!

ไม่รู้ว่าเรื่องสำคัญของเธอผลเป็นอย่างไรบ้าง?

เหมยเหมยไม่ได้รีบร้อนเท่าไร ในเมื่อเธอได้ตัดสินใจแล้วว่าต่อให้แต่งงานหรือไม่ก็ช่าง แต่กับเรื่องบางเรื่องเธอต้องสะสางให้เสร็จก่อน!

“เหมยเหมยไม่ต้องรีบ สัญญาลายลักษณ์อักษรนั่นแม่จะให้พ่อของลูกเอาออกมาให้แน่ ๆ แม่จะเริ่มเตรียมสินเดิมให้ลูกเดี๋ยวนี้เลย!”

เหยียนซินหย่าดูออกตั้งนานแล้วว่าลูกสาวอยากแต่งงานเหลือเกินเลยให้คำมั่นสัญญาเธอไว้ก่อน

ลูกสาวโตแล้วก็รั้งไว้ไม่ได้ รั้งไว้ก็จะเกิดความขัดแย้งเสียเปล่า ๆ อีกอย่างตอนนี้ทั้งเธอและสามีต่างงานยุ่งกันทั้งคู่ก็มีเหยียนหมิงซุ่นคอยดูแลลูกสาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่งงานไปจะได้ถูกต้องตามหลักขนบประเพณีกว่าเดิม!

เหมยเหมยที่ถูกเดาความคิดออกก็หน้าแดงแล้วพูดเสียงกระเง้ากระงอด “หนูไม่ได้รีบร้อนสักหน่อย!”

“เหอะ! ไม่รีบก็รอไปอีกหลายปีเลยงั้น!”

จ้าวอิงหัวเดินกะเผลก ๆลงมาจากชั้นบน เจ้าหัวขโมยเหยียนหมิงซุ่นต้องจงใจให้ทุเรียนแหง ให้ตายเถอะ เจ็บจนน้ำตาเขาแทบเล็ด ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไหวพริบดีใช้แผลรวบตัวละก็เช้านี้ต้องลงจากเตียงไม่ได้แน่ ๆ

“แม่ ทุเรียนทานหมดแล้วหนูจะให้พี่หมิงซุ่นเอามาอีกนะ ผลไม้ชนิดนี้มีประโยชน์ต่อผู้หญิงมาก แม่ต้องทานเยอะ ๆนะคะ” เหมยเหมยถลึงตาใส่ทีหนึ่งแล้วเริ่มแผนการเล่นงานคุณพ่อต่อ

จ้าวอิงหัว “…”

…………………………..

ตอนที่ 1541 หลุมพ่อใครคนนั้นไปกลบเอง

เหยียนหมิงซุ่นเชื่อใจเหยียนซินหย่าอย่างมากว่าแม่ยายในอนาคตคนนี้จะไม่ทำให้เขาผิดหวัง ขอแค่เธอหลอกล่อให้จ้าวอิงหัวเสนอทำลายสัญญาลายลักษณ์อักษรนั่นทิ้ง เหยียนหมิงซุ่นสาบานว่าในเวลาที่เหลืออันแสนยาวนานของชีวิตนี้เขาจะกตัญญูต่อเหยียนซินหย่าราวกับแม่แท้ ๆเลย

ช่วงนี้จ้าวอิงหัวไม่มีงานสัมมนาเพราะช่วงก่อนหน้านี้ออกบ่อยเกินไป เพื่อทำตามภารกิจที่เหยียนหมิงซุ่นมอบหมายไว้หัวหน้าของเขาจึงโยนหน้าที่การสัมมนางานทั้งหมดของทั้งแผนกให้จ้าวอิงหัวเพียงคนเดียว แต่นี่ก็จะโหดเกินไปมั้ง เขาเป็นถึงหัวหน้าแสนดีผู้มีความเที่ยงธรรมเชียวนะ

เหยียนหมิงซุ่นคิดว่าเขาควรหางานให้จ้าวอิงหัวสักหน่อยเผื่อเจ้าหมอนี่จะว่างเกินไป

ดังนั้นเรื่องแถลงการณ์บนหนังสือพิมพ์ของคุณปู่จ้าวจึงวางเด่นหราอยู่กลางโต๊ะทำงานของจ้าวอิงหัว

เหยียนหมิงซุ่นพอใจที่เห็นสีหน้าจ้าวอิงหัวเปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่จัดการตาแก่จ้าวสักทีก็เพื่อเก็บไว้ให้จ้าวอิงหัวจัดการเอง หลุมที่พ่อใครขุดไว้ก็ต้องให้คนนั้นไปกลบเองสิ!

“ผมว่าคุณปู่ว่างเกินไปหน่อยนะ หรือบางทีอาจมีใครในตระกูลเป่าหูเขาอีก ถ้าคุณจัดการไม่ได้ ผมจะให้พี่สองของคุณพาคุณปู่กลับบ้านเกิดใช้ชีวิตปลูกดอกไม้ทำไร่นาก็ไม่เลวเหมือนกัน”

“ฉันจะจัดการพวกเขาเอง”

จ้าวอิงหัวกัดฟันกรอดนึกโกรธเคืองคุณปู่

ช่วยใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขไม่ได้หรืออย่างไร?

ต้องสร้างปัญหามากมายขนาดนี้ให้ได้อย่างนั้นหรือ?

ระยะนี้สุขภาพของท่านผู้เฒ่าจ้าวไม่สู้ดีนัก หลังจากคุยกับนายใหญ่เสร็จสุขภาพจิตของเขาเหมือนต้นไม้ต้นเล็กที่โดนลมพายุซัดกระหน่ำเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วกลายเป็นคนที่ไร้ชีวิตชีวาและดูแก่ลงทันตา

หลังเลิกงานจ้าวอิงหัวไม่ได้กลับบ้านเลยแต่แวะไปที่บ้านของคุณปู่ซึ่งเป็นบ้านทรงสี่ประสานอันเงียบสงบแห่งหนึ่ง เชฟหยวนก็ตามมาด้วยเช่นกัน ยกเว้นว่าไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่แต่ที่เหลือก็ยังได้รับการปฏิบัติเหมือนเดิมทุกประการ

สองสามีภรรยาจ้าวอิงหย่งก็อยู่ด้วย พอพวกเขาเห็นจ้าวอิงหัวก็ตกใจ แต่ไม่นานจ้าวอิงหย่งก็มีสีหน้าขุ่นเคือง

“ไม่ได้เจอกันนาน วันนี้ทำไมผู้ว่าจ้าวถึงมีเวลาว่างมาได้ล่ะ?” จ้าวอิงหย่งทักด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ในใจอิจฉายิ่งกว่า

เมื่อก่อนน้องชายคนเล็กที่ไม่เป็นโล้เป็นพายที่สุดกลับกลายเป็นลูกที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในบ้าน ไม่ว่าจะเรื่องหน้าที่การงานหรือระดับตำแหน่งที่ล้วนอยู่สูงกว่าเขามาก ก่อให้เกิดความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูกขึ้นภายในใจของจ้าวอิงหย่งพ่อคิดจะทำอะไร?”

คุณปู่ใจหล่นวูบแต่ทุกอย่างก็อยู่ในความคาดหมายไว้แล้ว

จ้าวอิงหย่งเองก็ใจหล่นวูบเช่นกันเพราะเขารู้ดีถึงเรื่องบนหนังสือพิมพ์กว่าใคร แถลงการณ์ฉบับนี้เขาเป็นคนแต่งเองด้วยซ้ำ!

“นี่อะไรของนาย? นี่เป็นคำสั่งของนายใหญ่เชียว นายเก่งจริงก็ไประบายอารมณ์ต่อหน้านายใหญ่สิจะมาวางท่าอวดเก่งอะไรต่อหน้าพวกเรา!” จ้าวอิงหย่งเล่นใหญ่แต่ใจฝ่อไปแล้วพูดเสียงดังลั่น

อันหย่าฟางได้ยินเสียงเอะอะเลยเดินออกมา พอเห็นหนังสือพิมพ์ก็เริ่มวิตก จ้าวอิงหย่งกับคุณปู่แอบลงแถลงการณ์โดยปกปิดเธอไว้ ไหนจะจ้าวเสวียเอ๋อร์ที่เห็นหนังสือพิมพ์ไปด้วยอีกคน ตอนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าพ่อสามีตัวเองกับสามีเพิ่งทำเรื่องโง่ ๆ อะไรลงไป

แต่เธอก็ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ ขอแค่ไม่โยงมาถึงเธอกับลูกและครอบครัวฝั่งแม่ของเธอ เธอก็จะไม่สนใจไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

จ้าวอิงหัวตอบกลับเสียงเย็นชา “นายใหญ่เอามีดข่มขู่พวกพี่เหรอ? พี่สอง ใจพี่คิดอะไรอยู่ผมรู้ดี คิดจะหลอกใช้ลูกสาวผมเลื่อนตำแหน่งสินะ? วันนี้ผมจะบอกพี่ให้นะว่าสายงานราชการของพี่ถึงจุดจบแล้ว รอปลดเกษียณอย่างสงบเถอะ!”

จ้าวอิงหย่งสีหน้าเปลี่ยนไปแล้วถามเสียงดุดัน “นายหมายความว่ายังไง? นายพูดมาให้รู้เรื่องนะ!”

จ้าวอิงหัวไม่ได้สนใจเขาแต่หันไปมองคุณปู่แล้วกล่าวขึ้นหลังตัดสินใจเด็ดขาด “ถ้าพ่อรู้สึกว่าอยู่ในเมืองแล้วน่าเบื่อก็ให้พี่สองพากลับไปอยู่บ้านเกิดเป็นเพื่อนพ่อแล้วกัน ที่นั่นสภาพแวดล้อมเงียบสงบ อากาศก็ดี มีประโยชน์ต่อสุขภาพของพ่อมากกว่า!”

“จ้าวอิงหัวนายมีสิทธิ์อะไรมาจัดการแบบนี้? นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร?” จ้าวอิงหย่งโต้เสียงเดือดดาลเพื่อปกปิดความลนลานในใจเขา

เขายังคิดจะไต่เต้าขึ้นไปทีละขั้น ๆ แล้วจะยอมโดนปลดเกษียณได้อย่างไรกัน?

แต่เขากลับเชื่อว่าจ้าวอิงหัวจะทำแบบนี้จริง ๆอย่างบอกไม่ถูก!

จู่ ๆเขาก็เกิดเสียใจภายหลังขึ้นมาแล้วสิ!

…………………………….