ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1564 แอบฟัง + ตอนที่ 1565 ขอทวงบุญคุณ

ตอนที่ 1564 แอบฟัง

เหมยเหมยเพิ่งเดินมาถึงลานห้องพักแขกพลันได้ยินเสียงฝีเท้าจึงรีบหันกลับไปมอง แต่กลับเห็นเหมยซูหานเดินตามหลังเธอมาอยู่ เธอจึงอดขมวดคิ้วไม่ได้

“เหมย…เหมย…”

เหมยซูหานเปล่งเสียงพูดอย่างยากลำบาก มันจุกอยู่ที่ลำคอ จู่ ๆก็พูดไม่ได้กะทันหัน

ทั้งคู่ต่างพากันเงียบ บรรยากาศก็น่าอึดอัดขึ้นมา

ในความมืดมิดมีสองเงาจากไปในเวลาเดียวกันเพื่อออกไปรายงานเจ้านายของพวกเขา เหยียนหมิงซุ่นกับเฮ่อเหลียนเช่อต่างก็หาข้ออ้างแยกตัวออกไปแล้วแอบย่องมาที่ห้องพักเงียบ ๆ  ทั้งสองคนประจันหน้ากันตรงหัวมุม

เดิมทีเฮ่อเหลียนเช่ออยากลงมือแต่สุดท้ายก็เก็บกำปั้นคืน กดเสียงต่ำเพื่อเอ่ยเตือน “ดูผู้หญิงของแกให้ดี อย่าให้มายั่วคนของฉันได้”

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชา “แล้วใครกันที่ชอบตอแยผู้หญิงของฉันอยู่เรื่อย? เฮ่อเหลียนเช่อถ้าแกสั่งสอนไม่ได้ ฉันไม่ถือสานะถ้าจะช่วยสั่งสอนแทนแกให้!”

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกจุกอก อยากเข้าไปซัดหน้าเหยียนหมิงซุ่นสักหมัด แต่ก็กลัวจะทำให้เหมยเหมยซูหานที่อยู่ด้านในตกใจเอา

เขาหันหน้าหนีด้วยความโมโห วันหลังค่อยคิดบัญชีกับไอ้หมาขี้เรื้อนทีเดียว

เหยียนหมิงซุ่นก็ไม่อยากวอแวอะไรเขาอีก แม้เขาจะรู้ดีว่าเหมยเหมยไม่ได้คิดอะไรกับเหมยซูหาน แต่ทำไงได้ล่ะเมียของเขาแสนดีเกินไปมักมีแต่คนสร้างเรื่องให้ เขาต้องดูแลให้ดีกว่านี้หน่อย

ทั้งคู่ต่างก็เป็นยอดฝีมือจึงแอบกลิ้งมุดเข้าไปในลานห้องพักพร้อมหาที่ซ่อนตัว ทั้งคู่ตัวติดกันแนบชิด

ถือว่าเป็นครั้งแรกของทั้งคู่เลยล่ะที่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้!

เหยียนหมิงซุ่นกับเฮ่อเหลียนเช่อจ้องอีกฝ่ายอย่างดุดัน พร้อมทำหูตั้งด้วยท่าทีตื่นตัว

“มีอะไรก็รีบพูด ฉันจะกลับไปพักผ่อนแล้ว!” เหมยเหมยรออยู่เนิ่นนานแต่เหมยซูหานก็ไม่พูดอะไรสักที จึงปริปากพูดขึ้นก่อน

เหมยซูหานยิ้มเจื่อนแล้วตัดสินใจพูดว่า “เหมยเหมย ลูกม้าน้อยตัวนั้น เธออย่าให้เหยียนหมิงซุ่นแย่งอาเช่อเลยได้ไหม?”

ไม่รอให้เหมยเหมยตอบ เหมยซูหานก็รีบชิงพูดขึ้นว่า “หลายปีมานี้อาเช่อเขา…ลำบาก ลูกม้านี่หาได้ยาก อาของอาเช่อชื่นชอบมาก หากว่าอาเช่อเอาลูกม้าตัวนี้กลับไปไม่ได้ หนิงเฉินเซวียนจะต้องดุด่าเขาแน่เลย…”

เหมยซูหานพูดจาตะกุกตะกัก แต่เหมยเหมยฟังเข้าใจแล้ว เธอไม่ได้มีสีท่าเรียบเฉยเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “เฮ่อเหลียนเช่อโดนด่าหรือไม่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

ตายไปก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ตอนนั้นยังใช้แส้ฟาดเธออยู่เลย!

เฮ่อเหลียนเช่อคิดไม่ถึงว่าเหมยซูหานมาพบจ้าวเหมยเพื่อพูดเรื่องนี้ รู้สึกจุกอยู่ในอกและเกิดความขมขื่นเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นท่าทีเย็นชาที่เหมยเหมยมีต่อเหมยซูหาน ไฟโทสะในกายจึงปะทุขึ้น

“ต่ำทรามไร้มารยาท หากเป็นคนของฉัน คงโดนแส้ฟาดไปนานแล้ว!” เฮ่อเหลียนเช่อแทบอยากจะใช้แส้ฟาดเหมยเหมย กล้าไร้มารยาทกับคนของเขาถึงขนาดนี้ อยากตายหรือไง?

“เพราะงั้นนายหาแต่งงานกับผู้หญิงไม่ได้ เลยเอาผู้ชายแก้ขัดไปก่อนสินะ” เหยียนหมิงซุ่นตอกกลับอย่างเย็นชา

ความโมโหปะทุขึ้น เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันดังกรอด เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ย “เหมยซูหานของฉันแกร่งกว่าจ้าวเหมยเป็นหมื่นเท่า!”

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเยาะ พูดประชด “เฮ่อเหลียนเช่อแกนี่ขี้ขึ้นสมองหรือไง? หรือแกหวังให้ผู้หญิงของฉันมีใจหลงใหลในตัวเหมยซูหานงั้นสิ?”

“จะฟาดมันให้ตายเลย!”

เฮ่อเหลียนเช่อพูดโดยไม่ต้องคิด บังอาจยั่วยวนคนของเขา อยากตายหรือไง?

เหยียนหมิงซุ่นใช้สายตามองเขาราวกับมองคนโง่ หันหน้าไปแอบฟังต่อ จนปัญญาจะคุยกับคนขี้ขึ้นสมองแบบนี้ เสียเวลาเปล่า

เฮ่อเหลียนเช่อก็รู้สึกตัวถึงความขัดแย้งในตัวเอง ทำสีหน้าไม่ถูกพลันเงียหูฟังต่ออย่างหงุดหงิด

เหมยซูหานพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเหมยเหมย “อันที่จริงอาเช่อไม่ได้เป็นเหมือนคนนอกพูดกันหรอกนะ เขาเป็นคนจิตใจดี ชอบวาดภาพ เล่นเปียโน แล้วก็มีน้ำใจมาก เขาเลี้ยงหมาไว้เยอะมาก แล้วเขาก็ดูแลมันเองทุกตัว…”

เหมยเหมยหัวเราะพรืด เธอทนต่อไปไม่ไหวแล้ว คนที่เหมยซูหานพูดถึงคือเฮ่อเหลียนเช่อ?

เฮ่อเหลียนเช่อจอมวิปริตที่ฆ่าคนเป็นร้อยโดยไม่รู้สึกผิดเนี่ยนะ?

………………………………………………………………..

ตอนที่ 1565 ขอทวงบุญคุณ

เหยียนหมิงที่อยู่ในความมืดก็หลุดขำออกมา เหลือบมองเฮ่อเหลียนเช่อที่ฉีกยิ้มพลันพูดจาถากถางเสียงเบา “เฮ่อเหลียนเช่อแกจิตใจดีมากงั้นเหรอ? วิญญาณนับไม่ถ้วนที่ตายไปด้วยเงื้อมมือแก เกรงว่าโลงศพก็ไม่พอใส่”

เฮ่อเหลียนเช่อชื่นใจเหลือเกิน คนที่รู้ใจเขามีเพียงซูหานเท่านั้น!

“คนพวกนั้นสมควรตาย มีชีวิตอยู่ก็เปลืองข้าวสุกและอากาศ อย่างเช่นแกด้วย!” เฮ่อเหลียนเช่อพูดเสียงเย็นชา อยากฆ่าคนเสียเดี๋ยวนี้เลย

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเยาะ “คนที่สมควรตายที่สุดคือแกกับหนิงเฉินเซวียน ทุกวันนี้ถือว่าคุณชายอย่างฉันโปรดสัตว์อย่างพวกแกแล้ว”

สายตาทั้งสี่ปะทะกันดั่งคลื่นใต้น้ำ

เหมยเหมยมองเหมยซูหานที่เอาแต่ชื่นชมเฮ่อเหลียนเช่ออย่างเย้ยหยัน เอ่ยเสียงขัดจังหวะเขาเพราะทนฟังไม่ได้อีกต่อไป

“เหมยซูหานหากไม่ใช่เพราะว่าสมองนายมีปัญหาก็คงตามีปัญหา จอมวิปริตประเภทที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วนอย่างเฮ่อเหลียนเช่อ แปดเปื้อนไปด้วยเลือด นายบอกว่าเขาจิตใจดีงั้นเหรอ? เหอะ ความจิตใจดีของของเขามีให้แค่นายคนเดียวล่ะสิ?”

เฮ่อเหลียนเช่อรักเหมยซูหานอย่างไม่ต้องสงสัย

หนำซ้ำยังเป็นรักแท้จริงร้อยเปอร์เซ็นต์และเป็นความรักนิจนิรันดร์

เหมยซูหานหน้าซีดลง เขาไม่ปฏิเสธความรู้สึกที่มีต่อเฮ่อเหลียนเช่อ แต่หากเป็นคนอื่นเขาคงกล้ายอมรับตามตรง เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าการชอบผู้ชายคนหนึ่งเป็นสิ่งที่ผิด

แต่การเผชิญหน้ากับเหมยเหมยหญิงสาวที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกสับสนที่สุด เหมยซูหานกลับรู้สึกขมขื่นจับใจ เป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก

ความง่วงของเหมยเหมยทะลักขึ้นมา ไม่อยากเสียเวลากับเหมยซูหานอีกจึงพูดอย่างเย็นชา “ลูกม้าฉันไม่มีทางถอยให้นายหรอก เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ลูกม้ากลับไปแล้วโดนด่า พี่หมิงซุ่นเองก็ต้องถูกตำหนิหากทำภารกิจไม่สำเร็จเหมือนกัน ถึงเวลานั้นทุกคนต่างคนต่างอาศัยความสามารถของตัวเองก็แล้วกัน!”

เหมยซูหานร้อนรนจนโพล่งออกไป “เหมยเหมยเธอเป็นเพื่อนสนิทกับลูกสาวของลุงปาเกิน ลูกม้าน้อยตัวนั้นต้องเป็นของเธอแน่ นี่มันไม่ยุติธรรมเลยนะ”

“นั่นก็เพราความสามารถของฉัน” เหมยเหมยหัวเราะเยาะ อดไม่ได้ที่จะประชด “นายพูดมาได้เต็มปากว่าไม่ยุติธรรม ตอนทำธุรกิจทำไมไม่เห็นนายจะพูดถึงความยุติธรรมกับคนอื่นเลยล่ะ? เหมยซูหาน ถ้านายไม่มีเฮ่อเหลียนเช่อคอยหนุนหลังอยู่ ลำพังแค่ตัวนายจะสร้างธุรกิจมาได้ขนาดนี้เหรอ?”

เหมยซูหานในชาติก่อน ช่วงเวลานี้คงเป็นเพียงพนักงานธรรมดาของรัฐวิสาหกิจเอง !

เหมยซูหานหน้าซีดเผือด หมดหนทางโต้ตอบ

เหมยเหมยพูดถูกทุกอย่าง โลกใบนี้ไม่มีความยุติธรรมอยู่แล้ว

แต่เขาก็ไม่อยากให้เฮ่อเหลียนเช่อโดนตำหนิ เขาอยากทำอะไรเพื่อเฮ่อเหลียนเช่อบ้าง เหมยซูหานกัดฟันพูดว่า “เหมยเหมย ถือว่าครั้งนี้ฉันขอทวงบุญคุณได้ไหม? ครั้งนี้เธอต้องช่วยฉันนะ”

“บุญคุณอะไร?” เหมยเหมยรู้สึกประหลาดใจ

เหมยซูหานเงียบไปหลายวินาที แต่ก็ยอมพูดออกมา “เหมยเหมยเป็นคนผลักอู่เยวี่ยตกตึกใช่ไหมล่ะ? ตอนนั้นฉันและอาเช่อต่างก็อยู่ข้างล่าง เห็นเองกับตา”

เหมยเหมยใจเต้นระรัว ออกแรงบีบมือฉิวฉิวพลางกอดมันไว้แน่น

เฮ่อเหลียนเช่อที่อยู่ในมุมมืดก็ใจเต้นระส่ำ รูม่านตาหดตัว มือกำหมัดไว้แน่นแต่ก็คลายมืออย่างรวดเร็ว เหยียนหมิงซุ่นอยู่ข้างกายเขาแต่กลับไม่พบความผิดปกติใด

“อู่เยวี่ยโรคจิตกำเริบกระโดดตึกฆ่าตัวตาย เกี่ยวอะไรกับฉัน? เหมยซูหานนายนี่พูดจาซี้ซั้วจริง ๆนะ!” น้ำเสียงเหมยเหมยเป็นปกติเอ่ยปฏิเสธ

เหมยซูหานยิ้มพลางพูดเสียงเบา “เหมยเหมยไม่ต้องกลัวเพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ อู่เยวี่ยทำให้เธอตาย สมควรแล้วที่ต้องตาย มันไม่เกี่ยวกับเธอ”

เหยียนหมิงซุ่นใจสั่น คำพูดของเหมยซูหานหมายถึงอะไร?

หรือว่าเหมยซูหานจะฝันเหมือนเหมยเหมย?

หรือเหมยซูหานเคยใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งความฝันเดียวกันกับเหมยเหมย?

สิ่งที่ค้นพบทำให้เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก

………………………………………………………..