ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1566 สองชีวิต + ตอนที่ 1567 ของขวัญวันเกิดที่ไม่ซ้ำใคร

ตอนที่ 1566 สองชีวิต

เหมยเหมยแข็งไปทั้งตัว เธอนึกไม่ถึงว่าเหมยซูหานจะพูดออกมาตรง ๆแต่ก็ยืนยันได้ว่าเหมยซูหานกลับมาเกิดใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย

“เหมยซูหานสมองนายมีปัญหาหรือไง? ฉันจะพูดอีกครั้งนะ อู่เยวี่ยฆ่าตัวตายเอง ทางตำรวจก็ปิดคดีไปแล้ว นายฟื้นฝอยหาตะเข็บขึ้นมาแบบนี้ต้องการอะไร?” เหมยเหมยตำหนิด้วยน้ำเสียงติดสั่นเครือ กลับเผยให้เห็นความกระวนกระวายใจของเธอ

เฮ่อเหลียนเช่อเองก็รู้สึกไม่สบายใจ คำพูดคำจาแปลกประหลาดของเหมยซูหาน รวมถึงปฏิกิริยาตอบสนองที่แปลกไปของเหมยเหมย บ่งบอกได้ว่าสองคนนี้มีความลับระหว่างกันและยังเป็นความลับสุดยอดที่ไม่อาจล่วงรู้ได้

เขาเหลือบมองเหยียนหมิงซุ่นที่อยู่ข้าง ๆก็พบว่าเจ้าหมอนี่เข้าสู่โหมดฤดูหนาวอันหฤโหดไปนานแล้ว คนนอกห้ามเข้าใกล้ในระยะหนึ่งลี้

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา

มีคนอัดอั้นตันใจเป็นเพื่อนเขาแล้ว และฝ่ายตรงข้ามก็เป็นเหยียนหมิงซุ่นด้วย รู้สึกดีเสียเป็นไหน ๆ

เหมยซูหานมองออกว่าเหมยเหมยคัดค้านและต่อต้านจึงเบี่ยงเข้าประเด็น “เหมยเหมย บุญคุณที่ฉันจะพูดคือสิ่งนี้ เธอรู้ไหมว่าทำไมทางตำรวจถึงได้ปิดคดีเรื่องอู่เยวี่ยฆ่าตัวตายลง? ทั้ง ๆที่การตายของอู่เยวี่ยมีข้อสงสัยตั้งหลายจุด ต่อให้เป็นคนทั่วไปก็ยังดูออกว่ามีปัญหา”

เหมยเหมยหัวเราะเยาะแต่ไม่พูดอะไร

ไม่ว่าเหมยซูหานจะพูดอย่างไร เธอแค่กัดฟันไม่ยอมรับเสียก็จบแล้ว

เหมยซูหานไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอ พูดต่อไปว่า “…เป็นอาเช่อที่ปลอมตัวเป็นตำรวจแล้วคอยกันคนในโรงพยาบาลออกไป ทั้งยังกดดันกับทางตำรวจ เพราะงั้นทางตำรวจถึงได้ปิดคดีไปง่าย ๆแบบนั้นไงล่ะ”

เหมยเหมยเลิกคิ้ว เธอเข้าใจมาตลอดว่าเป็นเหยียนหมิงซุ่นแต่กลับนึกไม่ถึงว่าจะเป็นเฮ่อเหลียนเช่อ?

“เฮ่อเหลียนเช่ออยากให้ฉันตาย แล้วทำไมต้องช่วยฉันด้วย?” เหมยเหมยไม่เชื่อ

เหมยซูหานฝืนใจยิ้ม “เป็นฉันเองที่ขอร้องให้อาเช่อช่วย…” เขาเงียบไปสักพัก ใบหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ “เหมยเหมย เมื่อก่อนฉันต้องขอโทษเธอด้วย ฉันอยากจะชดใช้ให้เธอ…”

“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ชีวิตสองชีวิตกับคำพูดขอโทษเพียงประโยคเดียวจะสามารถชดใช้ได้หรือ? เหมยซูหาน นายมันน่าขยะแขยงไม่ต่างจากอู่เยวี่ยเลย!”

เหมยเหมยทนต่อไปไม่ไหวจึงระเบิดอารมณ์ใส่ ชีวิตก่อนหน้านี้เป็นดั่งฝันร้ายสำหรับเธอ เป็นฝันร้ายราวกับตกเหวสูงลึก

ช่วงชีวิตที่หอมหวานและมีความสุขทำให้เธอค่อย ๆลืมเรื่องราวในอดีตที่แสนทรมานนั้นไป แต่เหมยซูหานกลับปลุกความทรงจำของเธอขึ้นมาอีกครั้ง ไฟโทสะในตัวเหมยเหมยไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไปจึงได้ปะทุออกมา

เหยียนหมิงซุ่นใจหล่นวูบ ชีวิตสองชีวิตงั้นเหรอ?

ทำไมถึงเป็นสองชีวิตล่ะ?

ลมหายใจของเขาแรงขึ้น ฉิวฉิวที่อยู่ในอ้อมกอดของเหมยเหมยทำหูกระดิก ตายแล้ว…นายผู้ชายมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย?

หางฟูฟ่องของมันฟาดเข้าที่หน้าเหมยเหมยอยู่หลายครั้ง ฉิวฉิวรีบเอ่ยเตือน “นายผู้ชายมาแล้ว”

เหมยเหมยใจหล่นวูบ เหยียนหมิงซุ่นได้ยินไปมากเท่าไรแล้วนะ?

“เหมยซูหานนายอย่ามารบกวนฉันอีก ต่อไปนี้เราเป็นแค่คนแปลกหน้า นายไปที่สถานีตำรวจแล้วบอกว่าฉันฆ่าอู่เยวี่ยเถอะ แล้วแต่นายเลย!”

พอพูดจบเธอก็อุ้มฉิวฉิวกลับห้อง ไม่สนใจเหมยเหมยซูหานที่ยืนอยู่ในลานด้วยท่าทีโดดเดี่ยวอีกต่อไป ค่ำคืนที่หนาวเหน็บทำให้อากาศที่เขาหายใจเข้าไปเย็นลงจนกลายเป็นน้ำค้างแข็งเหมือนประติมากรรมน้ำแข็งก็มิปาน

เสียงเขาถอนหายใจลากยาวอยู่ในลาน ความคับแค้นใจนั้น…

เหมยซูหานหัวเราะเยาะตัวเองแต่ปากกลับแข็งทื่อ ฉีกยิ้มไม่ออกแม้แต่น้อย มือเท้าแข็งจนชา หนาวทะลุทั้งร่างกายและเส้นเลือด

เฮ่อเหลียนเช่อรีบมุดออกไปโอบเขาพาเดินกลับห้องเพื่อรับไออุ่น แต่ในใจกลับร้อนระอุ

“เธอไม่ต้องคิดมาก ต่อให้เหยียนหมิงซุ่นได้ลูกม้าไปก็ไม่เห็นเป็นไร อย่างมากฉันก็แค่แย่งกลับมา” เฮ่อเหลียนเช่อคอยปลอบเขา

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มเยาะ คิดว่าเขาตายแล้วหรือไง?

แต่พอหลังจากที่เฮ่อเหลียนเช่อกับเหมยซูหานอยู่ด้วยกันก็ดูมีความเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย ถึงเห็นแล้วจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้น่ารำคาญถึงจุดที่จะทำให้ขุ่นเคืองได้

เพียงแต่…

เขากับเฮ่อเหลียนเช่อ ถูกลิขิตให้เป็นศัตรูกันตราบชั่วนิรันดร์!

ไม่ช้าไม่นานจะต้องมีสงครามนองเลือด!

หากไม่ตายก็ไม่มีวันเลิกรา!

………………………………………………………..

ตอนที่ 1567 ของขวัญวันเกิดที่ไม่ซ้ำใคร

เหมยเหมยพอกลับมาถึงห้องความรู้สึกง่วงก็หายเป็นปลิดทิ้ง จิตใจย่ำแย่มาก เธอเสียใจที่เมื่อครู่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นได้ยินไปมากน้อยเพียงใด

เธอถอนหายใจไม่อยากคิดอะไรอีก ในเมื่อเหยียนหมิงซุ่นไม่ถามเธอก็จะไม่พูดอะไร หรือต่อให้ถามออกเธอก็คงไม่พูด

เรื่องบางเรื่อง ถูกกำหนดไว้ให้เก็บไว้เป็นความลับไปชั่วชีวิต!

พออาบน้ำเสร็จเหมยเหมยก็สบายใจขึ้นมาบ้างแล้วทาครีมบนใบหน้า จากนั้นมุดเข้าผ้าห่มเตรียมตัวนอนแต่ร้อนเสียเหลือเกิน เครื่องทำความร้อนในบ้านฉีฉีเก๋อแรงเกินไป ภายในห้องเสมือนฤดูร้อนต่างจากด้านนอกที่หนาวจับใจ

ฉีฉีเก๋อบอกว่ามูลม้าในบ้านเยอะเกิน หากไม่เผาจะกินที่เอา

เหตุผลนี้ไม่เห็นเข้าท่าเลยสักนิด

“ฉิวฉิว แกว่าถ้าพี่หมิงซุ่นได้ยินเข้าจะไม่พอใจหรือเปล่า?” เหมยเหมยนอนไม่หลับ ขดตัวในผ้าห่มก็ร้อนเกินไปจึงสลัดผ้าห่มทิ้ง โอบฉิวฉิวพร้อมกับปรึกษาความในใจ

ฉิวฉิวไม่เปิดเปลือกตา พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “นายผู้ชายไม่ได้ขี้น้อยใจขนาดนั้น ถ้าเธอยังชอบคิดไปเองเรื่อยเปื่อยนัก งั้นก็เอาช็อกโกแลตมาป้อนฉันเม็ดหนึ่ง หิวแล้ว!”

แต่เหมยเหมยกลับเหม่อลอยไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด ฉิวฉิวกลิ้งไปข้างตู้หยิบช็อกโกแลตในกระเป๋าด้วยตัวเอง แต่กลับต้องตกใจจนตัวแข็งทื่อ

ตายแล้ว ช็อกโกแลตละลายหมดแล้ว อ่อนปวกเปียกเหมือนกินขี้เลย

ฉิวฉิวโยนช็อกโกแลตทั้งหมดไปตรงระเบียงหน้าต่างอย่างหัวเสีย แช่แข็งสักคืนก็กินได้แล้ว มันหยิบของส่วนตัวออกมาจากมิติพลางกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย

เหมยเหมยยังคงนอนอยู่บนเตียงด้วยใจที่ห่อเหี่ยวเป็นกังวล ฉิวฉิวจึงเอ่ยเตือนอย่างไม่สบอารมณ์ “อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของนายผู้ชายแล้ว ของขวัญวันเกิดเธอเตรียมไว้หรือยัง?”

“เตรียมไว้นานแล้ว ไม่ต้องให้แกเตือนหรอก!”

เมื่อนึกถึงของขวัญที่ตัวเองจะมอบให้ เหมยเหมยเกิดหน้าแดงก่ำ ยกมือขึ้นมานับนิ้ว หนึ่งวัน สองวัน สามวัน…เหลืออีกสามวันจะถึงวันเกิดพี่หมิงซุ่น

ใกล้แล้ว…

ฉิวฉิวเห็นดังนั้นก็ไม่เข้าใจ แค่งานวันเกิดไม่ใช่เหรอทำไมต้องหน้าแดงด้วย?

“เธอให้อะไรเป็นของขวัญ? ไหนลองว่ามาซิ” ฉิวฉิวมุดขึ้นเตียงถามขึ้นอย่างแปลกใจ

เหมยเหมยกัดริมฝีปากอย่างเหนียมอาย กระพริบตาปริบ ๆ แม่สาวน้อยน่ารักเหลือล้น เหยียนหมิงซุ่นที่อยู่ด้านอกเห็นจนลำคอแห้งผาก ภรรยาของเขานี่ช่างเป็นดั่งปีศาจน้อยจอมยั่วยวนเสียจริง

เขารู้ดีว่าเหมยเหมยกับฉิวฉิวมีใจสื่อถึงกันได้ ไม่ต้องพูดก็สามารถเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อครู่เหมยเหมยคุยอะไรกับฉิวฉิว ถึงทำให้จู่ ๆเหมยเหมยเขินอายแบบนี้

“ของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้พี่หมิงซุ่นพิเศษสุด ๆและมีเพียงหนึ่งเดียวในโลก พี่หมิงซุ่นต้องชอบแน่” น้ำเสียงของเหมยเหมยดังขึ้น เดิมทีเหยียนหมิงซุ่นเตรียมจะผลักประตูเปิดเข้าไป แต่พอได้ยินคำพูดเหล่านี้จึงหยุดชะงัก

เหมยเหมยจะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดเขานะ?

ช่วงนี้ไม่เห็นว่าเธอจะเตรียมอะไรเลย แม่ปีศาจน้อยไปเตรียมตอนไหนกัน?

ฉิวฉิวก็สงสัยเช่นเดียวกัน ส่ายหางไปมาเอ่ยถาม เหมยเหมยดึงหางฟูฟ่องของมันอย่างซุกซน พูดเสริมว่า “ไม่บอกแกหรอก!”

ต้องรอให้ถึงวันเกิดก่อนเธอถึงจะเอาของขวัญออกมา พูดออกมาตอนนี้ก็ไม่ลึกลับสิ!

ฉิวฉิวมองเธอด้วยสายตาเอือมระอา ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก คิดว่ามันอยากรู้มากนักหรือไง!

มันใช้ช็อกโกแลตสิบก้อนพนันเลย หากไม่ใช้นาฬิกาข้อมือก็ต้องเป็นเสื้อผ้า ปีไหนบ้างที่ไม่เป็นแบบนี้

อย่างมันสมองของเจ้านายมันจะคิดอะไรที่สร้างสรรค์ได้อีก?

เหมยเหมยร้อนจนทนไม่ไหวจึงวิ่งไปเปิดหน้าต่าง เปิดช่องเล็ก ๆให้ลมหนาวพัดโชยเข้ามา นำเอาความเย็นพัดเข้ามาสู่ห้องที่ร้อนระอุนั่นถึงทำให้เธอรู้สึกสบายตัวขึ้นมา จากนั้นก็นอนคว่ำร่างโครงต้นฉบับของหนังสือเล่มใหม่บนเตียง

เหยียนหมิงซุ่นผลักประตูเข้ามาก็เห็นฉากงดงามที่ทำให้เขาเลือดลมพลุ่งพล่าน

เพราะนอนคว่ำอยู่ ชุดนอนผ้าไหมเนื้อนิ่มจึงหดล่นขึ้นไปอยู่ตรงสะโพกเล็ก ๆของเธอ โค้งมนกลมสวย กระทั่งเห็นกางเกงในสีชมพูตัวจิ๋วของเธอ ส่วนเอวโค้งเว้า เป็นสัดส่วนที่เห็นแล้วทำให้เขารู้สึกลำคอแห้งผากอย่างกระหาย

ยัยปีศาจน้อย!

………………………………………………