ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1574 เมาตายในดินแดนอันอบอุ่น + ตอนที่ 1575 รสชาติคนงาม

ตอนที่ 1574 เมาตายในดินแดนอันอบอุ่น

เป็นหนึ่งคืนที่หนาวเหน็บ แต่ในเต็นท์กลับตลบอบอวลไปด้วยความรักของหนุ่มสาว

ทั้งสองคนบนเตียงนอนหลับสนิท เหยียนหมิงซุ่นกอดเหมยเหมยไว้ในอ้อมแขนแน่น ร่างกายสัมผัสแนบชิดไม่มีช่องว่าง ทุก ๆที่เขาประกาศความเป็นเจ้าของสาวในอ้อมกอดอย่างรุนแรง

เมื่อคืนวานเขาต้องการหญิงสาวถึงห้าครั้งตั้งแต่ก่อนเที่ยงคืนยันหลังเที่ยงคืน สุดท้ายก็ไม่สามารถทำลายสถิติของลูกน้องเขาได้ แม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะมุ่งมั่นที่จะต่อสู้อีกครั้งแต่ร่างกายกลับอ่อนล้า จึงทำได้แค่กอดภรรยาและหลับไป

แต่เรื่องหนึ่งชั่วโมงเหมือนหนามไม้ตำใจที่แทงลึกลงไปในหัวใจของเขา หลายปีหลังจากนั้นมันยังเป็นแรงบันดาลใจให้เหยียนหมิงซุ่นทำกับเหมยเหมยอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย สู้ร้อยครั้งก็ไม่เบื่อ

ฉิวฉิวออกมาจากเสื้อคลุม ส่ายหางไปมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจพลางคลำหยิบฟืนแห้งมาจากมิติ ทั้งหมดถูกโยนลงบนกองไฟ

นายผู้ชายบอกก่อนนอนว่าให้เพิ่มฟืนให้ตรงเวลา ถ้าหากปล่อยให้ไฟดับจะหั่นน้องชายของเขาทิ้ง

ฉิวฉิวเหลือบมองไปทางเตียงด้วยความแค้นใจ หลังจากฟังเสียงพลอดรักมาทั้งคืนหัวใจของมันก็คันยิบ ๆอยู่หลายครั้ง จนแทบอดกลั้นที่จะออกมาชมความตื่นเต้นไม่ได้ แต่เพราะถูกอิทธิพลของนายผู้ชายข่มขู่ไว้จึงไม่กล้าออกมา

แต่ว่ากำลังของนายผู้ชายช่างยอดเยี่ยมแข็งแกร่งจริง ๆ แพ้เขาไปแค่นิดหน่อยเท่านั้น

นับว่านายผู้หญิงมีบุญนะเนี่ย!

ฉิวฉิวหาวหวอดใหญ่ ก้าวทีละก้าวกลับเข้าไปในเสื้อโค้ทและนอนผล็อยหลับไป

ถึงแม้ว่าร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นจะเหนื่อยล้า แต่สัญชาตญาณของร่างกายตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด ทำให้เขาตื่นตรงเวลา เขาหลับตาและฟังสภาพแวดล้อมรอบ ๆอย่างรวดเร็ว พอไม่พบความผิดปกติเขาถึงลืมตาขึ้นอย่างสบายใจ สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าหลับพริ้มของสาวสวย มุมปากเหยียดยกขึ้นและยิ่งโค้งขึ้นเรื่อย ๆ

เขาอดไม่ได้ที่จะจูบเบา ๆที่หน้าผากของเหมยเหมย เหลือบมองผ่านหางตาก็เห็นว่าผิวกายละเอียดดั่งหิมะที่เปลือยเปล่าปกคลุมไปด้วยผลงานชิ้นเอกของเขา มีความสวยหยาดเยิ้มที่ไม่เหมือนใคร

หลังจากพักฟื้นหนึ่งคืนร่างกายก็พร้อมอีกครั้ง

เหยียนหมิงซุ่นกลืนน้ำลาย มือใหญ่ลูบหลังที่เปลือยเปล่าของเหมยเหมยเบา ๆ รอบดวงตาของหญิงสาวคล้ำลงอย่างเห็นได้ชัดว่าเหนื่อย พลันอดไม่ได้ที่จะปวดใจ เมื่อคืนเขาบุ่มบ่ามเกินไป แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเสียการควบคุมขนาดนี้มาก่อน…

ความภาคภูมิใจในการควบคุมตัวเองของเขา ต่อหน้าเหมยเหมยกลับล้มไม่เป็นท่า พ่ายแพ้ยับเยิน!

ช่างเป็นปีศาจน้อยมาแต่กำเนิดจริง ๆ!

แต่เขากลับชอบเหลือเกิน!

ชอบจนปรารถนาที่จะเสพสุขร่วมกันทั้งคืน เมาตายในดินแดนอันอบอุ่นได้!

ไม่แปลกใจเลยที่มีกษัตริย์มากมายในประวัติศาสตร์สูญเสียเอกราชไป!

อันที่จริงเหมยเหมยตื่นแล้วแต่เธอเหนื่อยล้าจนไม่อยากลืมตา พอรู้สึกถึงมือที่อยู่ไม่เป็นสุขเธอก็ส่งเสียงอย่างไม่พอใจ บิดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเหยียนหมิงซุ่น คิดอยากจะให้ใครบางคนรู้ตัวเสียบ้าง!

แต่เธอกลับลืมไป ผู้ชายในตอนรุ่งเช้าไม่สมควรเย้าแหย่มากที่สุด!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนายทหารที่ได้ลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามเป็นครั้งแรก!

ไฟแห่งสวรรค์ลุกโชน…

“พี่…ปล่อยฉันไปเถอะนะ…”

ในเมื่อใช้อุบายหลอกล่อไม่ได้ผล เหมยเหมยจึงใช้อุบายแสร้งว่าเจ็บตัว แต่เธอกลับไม่รู้ว่าผู้ชายที่ใช้แรงขย่มบนตัวเธออย่างขยันขันแข็งนั้น มีเพียงเรื่องบนเตียงเท่านั้นที่เขาจะไม่เห็นใจ

“เด็กดี…ของขวัญไม่มีสิทธิ์ขัดขืนนะ…” เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างชั่วร้าย ไม่สนใจว่าหญิงสาวจะร้องขอความเมตตาแค่ไหน

เมื่อครู่เขาแอบตรวจสอบแล้ว ถึงแม้ยัยตัวแสบจะบอบช้ำไปบ้างแต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน เธอยังเหมือนเดิมทุกประการ

อีกห้าครั้งเขาก็ยังไหว

ความยืนหยุ่นหมุนได้สามร้อยหกสิบองศาของร่ายกายภรรยาตัวน้อยของเขา เขาพอใจเป็นอย่างมาก!

เขารักมากจนแทบอยากเก็บยัยปีศาจตัวน้อยนี้ไว้ในกระเป๋า เอาไว้คลายความทุกข์ความรักได้ทุกที่ทุกเวลา

ถ้าเป็นงั้นมันจะฟินขนาดไหนนะ!

…………………………………………..

 ตอนที่ 1575 รสชาติคนงาม

จากเสียงร้องขอความเมตตาค่อย ๆแปรเปลี่ยนเป็นเสียงคราง ภาพตรงหน้าค่อย ๆพร่ามัวลง ความปวดระบมของร่างกายถูกแทนที่ด้วยความสบายตัวที่แสนประหลาด เธอเกาะผู้ชายที่ร่างกำยำไว้แน่นไหลไปตามท่วงท่า

หนึ่งรอบสองรอบสามรอบ…

ต่อให้เป็นปีศาจก็รับความทรมานนี้ไม่ไหว ในครั้งที่ห้าเหมยเหมยก็สลบไป

ทำเรื่องอย่างว่าถึงแม้ว่าจะฟินแต่ชีวิตมีค่ามากกว่า วันหลังคงต้องอยู่ห่างเหยียนหมิงซุ่นบุคคลอันตรายนี้สักหน่อยแล้ว!

นับว่าอาหารเช้าของเหยียนหมิงซุ่นจบลงแล้ว ถึงร่างกายจะอ่อนล้าแต่ก็ไม่เคยพอใจเท่านี้มาก่อน สาวงามใต้ร่างของเขารสชาติยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว

“ทุกชาติทุกภพเธอก็หนีไม่พ้นหรอก ที่รัก!”

เหยียนหมิงซุ่นลอบสาบานในใจตัวเอง ไม่ใช่แค่ชีวิตนี้ ชาติหน้า ชาติหน้า ๆ…เขาจะไม่มีวันปล่อยไป ใครก็อย่าได้คิดจะแย่งไปจากเขาเลย!

ทั้งสองคนหลับลึกไปอีกครั้ง

ฉิวฉิวโมโหจนมุดออกมาจากเสื้อโค้ท โธ่เอ๊ยไม่จบไม่สิ้นไม่แล้วสักที มันอึดอัดจะตายอยู่แล้ว

นอนหลับถึงตอนบ่ายเหยียนหมิงซุ่นก็ตื่นแต่เขาไม่ต้องการที่จะลุกขึ้น แค่อยากกอดผู้หญิงอันเป็นที่รักแบบนี้ไปเรื่อย ๆให้นานแสนนาน

“โครกคราก”

มีเสียงประหลาดดังขึ้น เหยียนหมิงซุ่นสะดุ้งก่อนแล้วเสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง เหยียนหมิงซุ่นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาบีบจมูกของเหมยเหมยที่ยังคงนอนนิ่งเป็นตายเหมือนหมูอยู่

“ที่รัก ตื่นได้แล้ว”

“อืม…น่ารำคาญ…”

เหมยเหมยตีมือใครบางคนอย่างไร้เรี่ยวแรง ใช้หน้าถูไปที่หน้าอกของเหยียนหมิงซุ่นและหัวเราะอย่างพอใจ เมื่อคืนนี้ฝันดีมาก ๆเลย ในฝันเธออ่อยเหยียนหมิงซุ่นได้สำเร็จแล้วยังได้กินเขาอีก แม้แต่เนื้อที่ติดหนังหรือกระดูกก็กินจนเกลี้ยง…

“เจ้าหมูขี้เกียจตัวน้อย…”

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มเอ็นดูอย่างจนใจ หิวมากจนท้องร้องประท้วงแล้วแต่ยังคงหลับลึกได้ขนาดนี้ นี่ต้องง่วงมากขนาดไหนเนี่ย?

แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกผิดอีกครั้งและตำหนิตัวเองที่ไม่ควบคุมอารมณ์ แต่ใครใช้ให้ภรรยาของเขามีรสชาติที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้กันล่ะ!

เขาหยุดความปรารถนาไว้ไม่ได้ เบรกมันไว้ไม่ได้เลย

ท้ายที่สุดเหมยเหมยก็ตื่น หิวจนตื่น

หิวจนหน้าอกจะย้ายไปติดที่แผ่นหลังแล้ว ถ้าหากยังไม่กินอะไรอีกเธอคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นผู้หญิงคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ตายเพราะมัวทำเรื่องอย่างว่า==ทำจนหิวตาย

ความฉาวโฉ่แบบนั้นคงจะถูกเล่าสืบไปอีกนานนับพันปีเลยมั้ง?

ความทรงจำเมื่อคืนพรั่งพรูไหลออกมาราวกับสายน้ำ เหมยเหมยหน้าแดงระเรื่อเหมือนกุ้งสุก หดตัวมุดเข้าหน้าอกของเหยียนหมิงซุ่น อ้ำ ๆอึ้ง ๆไม้กล้าปริปากพูดออกมาแต่ท้องกลับไม่รักดี

“โครกคราก โครกคราก…”

เสียงร้องดังขึ้นกว่าเดิมอีก

เหยียนหมิงซุ่นพยายามกลั้นหัวเราะ พูดเสียงอ่อนหวานว่า: “พี่จะไปต้มโจ๊กหมูให้เธอกินนะ”

“อืม”

เหมือนเสียงยุงก็ไม่ปาน เหมยเหมยขมวดตัวอยู่บนเตียง เธอไม่กล้าเงยหน้ามองชายตรงหน้าที่เธอคิดจะอ่อยเขาอีกครั้ง

เหยียนหมิงซุ่นใส่เสื้อกันหนาวและกางเกงแบบสบาย ๆ พอเห็นเธอทำท่าอึดอัดใจก็ก้มลงหัวเราะข้างหูของเธอ “เมื่อคืนเหมยเหมยใจกล้ามากเลยนะ เธอกินพี่…ในอนาคตต้องรับผิดชอบด้วยนะ!”

“ตู้ม”

เลือดทั่งตัวของเหมยเหมยไหลขึ้นมาที่ศีรษะ เมื่อคืนนี้เธอคงโดนผีเข้าแน่นอน มีเสียงหัวเราะเบา ๆข้างหู พอเหมยเหมยลืมตาเห็นว่าดวงตาของเหยียนหมิงซุ่นมีร่องรอยความขบขันก็อดโมโหไม่ได้

พอได้เปรียบก็เอาใหญ่เลยนะ!

คนขี้กลัวบางทีก็ต้องมีความใจกล้าบ้าง เหมยเหมยยิ้มสวยส่งให้เอื้อมมือไปเชิดคางของเหยียนหมิงซุ่น พูดยั่วเย้าว่า “ได้สิ จากนี้ไปพี่ก็คอยอุ่นเตียงให้ฉัน ถ้าว่านอนสอนง่ายฉันก็จะมีรางวัลให้!”

“รางวัลอะไร?” ดวงตาของเหยียนหมิงซุ่นขรึมลงทันที ถามด้วยเสียงแหบแห้ง

“ทำของอร่อยให้กิน” เหมยเหมยสังหรณ์ใจไม่ดี มุดตัวเข้าผ้าห่มแต่กลับโดนใครบางคนดึงออกมา

“พี่อยากกินคนสวยมากกว่า มอบรางวัลตอนนี้เลยแล้วกัน…”

“ไม่เอา…พี่…สามี ฉันหิวมากเลย…เกิดหิวตายขึ้นมา พี่ไม่ปวดใจแย่เหรอ?”

“งั้นพี่ป้อนเธอให้อิ่มท้องก่อน เธอค่อยให้รางวัลพี่แล้วกัน…” อนาคตผู้นำระดับสูงพูดง่ายจริง ๆ

เหมยเหมย: …เจ้านั้นของพี่ไม่กลัวว่าจะถูกเหลาจนกลายเป็นเข็มเล็กบ้างหรือไงนะ?

…………………………………………..